Amour rouge sang

Amour rouge sang

Dripping Creativity · Zakończone · 223.6k słów

478
Gorące
437.9k
Wyświetlenia
29.7k
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

« Vous faites une offre ? »
« Attention, Charmeze, tu joues avec un feu qui te réduira en cendres. »
Elle avait été l'une des meilleures serveuses qui les avaient servis lors des réunions du jeudi. Il est un chef de la Mafia et un vampire.
Il avait aimé l'avoir sur ses genoux. Elle était douce et ronde aux bons endroits. Il avait trop aimé cela, ce qui était devenu évident lorsque Millard l'avait appelée. L'instinct de Vidar avait été de s'y opposer, de la garder sur ses genoux.
Il prit une profonde inspiration et respira à nouveau son parfum. Il attribuerait son comportement de la nuit à la longue période qu'il avait passée sans femme, ou homme, d'ailleurs. Peut-être que son corps lui disait qu'il était temps de se livrer à un comportement dépravé. Mais pas avec la serveuse. Tous ses instincts lui disaient que cela finirait mal.


Travailler au 'Dame Rouge' était le salut dont Charlie avait besoin. L'argent était bon et elle aimait son patron. La seule chose qu'elle évitait, c'était le club du jeudi. Le groupe mystérieux d'hommes séduisants qui venaient chaque jeudi pour jouer aux cartes dans la salle du fond. Jusqu'au jour où elle n'eut pas le choix. Dès qu'elle posa les yeux sur Vidar et ses yeux bleu glace hypnotiques, elle le trouva irrésistible. Cela n'aidait pas qu'il soit partout, lui offrant des choses qu'elle voulait, et des choses qu'elle ne pensait pas vouloir mais dont elle avait besoin.
Vidar savait qu'il était perdu dès qu'il vit Charlie. Chaque instinct qu'il avait lui disait de la faire sienne. Mais il y avait des règles et les autres le surveillaient.

Rozdział 1

C'était un jeudi soir et Charlie leva les yeux au ciel en regardant Tina, qui riait d'excitation en se regardant dans le miroir derrière le bar. Une fois qu'elle eut vérifié que ses cheveux et son maquillage étaient en place, elle s'élança vers la salle intérieure du «Dame Rouge». Le «Dame Rouge» était un bar mieux que la moyenne, même s'il était situé dans le quartier le plus mal famé de la ville. L'intérieur était tout en bois sombre, tissus riches aux couleurs profondes et détails en laiton. C'était l'incarnation de l'idée romantisée d'un bar clandestin. Et c'était là que Charlie travaillait, pour l'instant. C'était un bon endroit pour travailler, la plupart du temps. Jenni Termane, la propriétaire, veillait à ce que les filles qui travaillaient au bar ne soient pas embêtées par les clients. À moins qu'elles ne le veuillent. Elle payait un salaire horaire décent et les pourboires que l'on gagnait la plupart des soirs pouvaient rivaliser avec ceux d'un poste de manager. Les uniformes, bien que sexy et quelque peu réduits en tissu, n'étaient pas aussi mal que dans certains endroits. Une blouse en soie à manches courtes avec un petit bouffant aurait eu l'air classe si ce n'était pour le décolleté plongeant qui montrait plus du décolleté de Charlie que n'importe quel autre vêtement qu'elle possédait. La petite jupe crayon noire était courte, mais couvrait ses fesses, à moins qu'elle ne se penche à la taille. Les bas noirs fins et les escarpins noirs complétaient le tout. Sexy mais classe.

La raison pour laquelle Tina se précipitait vers la salle intérieure était la réunion régulière du jeudi qui venait de commencer. Un groupe d'hommes, tous beaux et séduisants, se réunissait dans cette salle chaque jeudi. Les rumeurs disaient qu'ils étaient de la mafia, se rencontrant en terrain neutre. D'autres disaient qu'ils étaient des espions, échangeant des secrets. Quoi qu'il en soit, la fille qui les servait recevait toujours un gros pourboire. Ce qui faisait que toutes les filles se battaient pour savoir qui serait la chanceuse. Comme les hommes avaient manifestement de l'argent, l'objectif secondaire des filles était de décrocher l'un d'eux comme petit ami, ou sugar daddy. Charlie ne voulait rien avoir à faire avec le club du jeudi. Elle n'avait pas besoin d'un groupe d'hommes sombres et inquiétants dans sa vie. Elle n'avait certainement pas besoin de se retrouver impliquée dans des affaires illégales. Charlie avait été plus qu'heureuse de laisser Tina les servir sans se battre.

Pendant ce temps, Charlie s'occupait des autres clients. Les jeudis n'étaient pas des soirées chargées, il y avait quelques habitués et un ou deux nouveaux venus. Charlie aidait Jenni, qui était derrière le bar. Elle rangeait des verres propres quand Tina sortit en courant, des larmes coulant sur son visage et ruinant son maquillage parfait. Elle sanglotait, et Charlie et Jenni se précipitèrent vers elle et la firent passer derrière le bar.

« Que s'est-il passé ? Qu'est-ce qu'ils t'ont fait ? » demanda Jenni en regardant Tina en larmes, essayant de trouver des blessures.

« Je le déteste. Je ne peux pas y retourner, ne me forcez pas », sanglota Tina.

« Qui ? Est-ce qu'il t'a touchée ? Je vais demander à Robert de s'occuper de lui s'il l'a fait », dit Jenni d'une voix sombre. Robert était le portier pour la soirée. C'était le videur classique, grand comme une maison avec des muscles qui menaçaient de déchirer la chemise trop petite qu'il portait. Il avait toujours un air renfrogné et, avec une cicatrice menaçante qui traversait le côté droit de son visage, il avait l'air intimidant. En vérité, c'était un homme gentil, mais il ne parlait pas beaucoup. Mais quand il le faisait, c'était pour informer un des invités qu'ils avaient des ennuis ou pour dire quelque chose de gentil à l'une des filles qui travaillaient là. Charlie se sentait toujours en sécurité les nuits où Robert travaillait.

« Non », se lamenta Tina. « Il a dit que j'avais des cuisses grosses et que je ne devrais pas flirter parce que je ressemblais à un cochon constipé », pleura-t-elle. Charlie soupira et tendit à Tina un des chiffons propres pour qu'elle s'essuie le visage. Jenni lui versa deux doigts de tequila et la fit boire.

« Tu dois te faire une carapace plus épaisse, ma belle », dit Jenni à Tina. « Va te laver le visage et reprends-toi, puis tu pourras m'aider ici. Je sais que tu n'es pas intéressée par le travail dans la salle intérieure, Charlie, mais pas de chance. Tina, tu as au moins pris les commandes des boissons ? » Tina hocha la tête et tendit son carnet avant de s'enfuir vers les toilettes. « Désolée », dit Jenni à Charlie. Charlie haussa les épaules. Elle pouvait le faire pour une nuit, surtout si le pourboire était aussi bon que tout le monde le disait. Jenni commença à remplir un plateau en se basant sur les gribouillis du carnet de Tina, et avant que Charlie ne s'en rende compte, elle se dirigeait vers la salle intérieure. La pièce était faiblement éclairée. À la table ronde au centre de la pièce, six hommes jouaient aux cartes. Ils levèrent tous les yeux vers elle lorsqu'elle entra, la plupart avec un sourire en coin. Charlie réalisa qu'ils savaient qu'ils avaient fait fuir Tina, et elle devina qu'ils allaient maintenant essayer de faire de même avec elle. Eh bien, qu'ils essaient, mais ils échoueraient. Elle regarda les boissons sur son plateau puis les hommes autour de la table. Elle était devenue assez précise pour deviner qui boirait quoi au bar. Les trois whiskys furent facilement placés devant trois des hommes, tout comme la bière. Personne ne protesta. Elle regarda son plateau et trouva un Old Fashioned et, elle hésita, était-ce un Cosmopolitan ? Jenni avait-elle fait une erreur ? Elle regarda les deux hommes restants. Un homme brun à peu près de son âge, beau avec un sourire cruel sur le visage. Elle pouvait le voir commander le Old Fashioned pour impressionner les autres. Elle tourna les yeux vers le dernier homme et son estomac se noua. Merde, il était canon. Ses cheveux blonds étaient coiffés d'une manière qui semblait indiquer qu'il n'y avait pas réfléchi, ses yeux bleu glace la regardaient intensément. La façon dont le costume sombre épousait son corps, elle devinait qu'il serait bien fichu si on le retirait. Il n'y avait aucune chance qu'un homme comme lui commande un Cosmopolitan. Elle plaça la boisson rose devant l'homme brun et la dernière boisson devant Monsieur Yeux-Bleu-Glace.

« Est-ce que vous messieurs voudriez quelque chose d'autre ? Peut-être à manger ? » demanda-t-elle.

« Qu'est-il arrivé à votre jolie petite amie ? Je l'aimais bien, » dit Monsieur Cosmopolite. Charlie sut alors qu'il était celui qui avait fait pleurer Tina.

« Je lui ai demandé de changer, » répondit Charlie, gardant son sourire professionnel en place, c'était devenu une seconde nature de toujours sourire au travail.

« Je ne crois pas vous avoir déjà vue, ma petite. Vous êtes nouvelle ? » demanda un homme assez vieux pour être son père, avec un sourire en coin.

« Non, je n'ai simplement pas eu le plaisir de vous servir les jeudis soirs. C'est pour cela que j'ai demandé à mon amie de changer, » expliqua Charlie.

« Je suis content que vous l'ayez fait, ce sera agréable d'avoir quelque chose de si délicieux à regarder pendant la soirée, » dit l'homme. Charlie ne put s'empêcher de hausser un sourcil. Que pensait cet homme, qu'ils étaient toujours dans les années cinquante ?

« C'est gentil, » dit-elle en se retournant pour partir.

« Ne partez pas tout de suite. Venez vous asseoir sur mes genoux et portez-moi chance, » appela une voix. C'était une voix céleste, forte et sombre, pleine, avec une pointe de rugosité. Elle faisait des choses à Charlie qu'aucune voix ne devrait avoir le droit de faire. Elle se retourna et vit le sourire en coin de Monsieur Yeux-Bleus-Glacés.

« Êtes-vous sûr que je vous porterais chance ? » demanda-t-elle.

« Ayez pitié de notre ami. Vidar perd depuis le début de la soirée. Ce n'est pas comme si vous pouviez aggraver la situation, » dit Monsieur Cosmopolite. Charlie n'avait pas de moyen poli de s'en sortir. Elle s'assura que son sourire était en place en se dirigeant vers Vidar. Drôle de nom, pensa-t-elle alors qu'il la saisit et la tira sur ses genoux. Il sentait merveilleusement bon, pensa Charlie avant de pouvoir s'arrêter. Elle avait besoin de se reconcentrer sur son travail.

« Comment vous appelez-vous ? Ou dois-je simplement vous appeler serveuse ? » demanda Vidar.

« Vous pourriez, mais il est bien plus probable que vous attiriez mon attention en m'appelant Charlie, » répondit-elle. Elle crut voir ses lèvres tressaillir, comme s'il voulait sourire. Mais au lieu de cela, il grogna. Son bras était autour de sa taille pour la maintenir en place tandis qu'il jouait aux cartes d'une main. Charlie n'avait jamais vu ce jeu auparavant et en ignorait les règles.

« Charlie, ce n'est pas un nom de garçon ? » demanda Monsieur Années-Cinquante.

« C'est mon nom, et je ne suis pas un garçon, » dit Charlie. Il y eut des rires autour de la table.

« Ça, c'est sûr, » dit l'homme à côté de Vidar. Il parcourut son corps du regard et ses yeux s'arrêtèrent sur sa poitrine. Charlie voulait lever les yeux au ciel, mais se contenta de l'ignorer. Le jeu continua. Charlie ne comprenait pas les règles, mais il semblait qu'ils jouaient en deux équipes, trois dans chaque. Et il semblait que l'équipe de Vidar gagnait. Après trois victoires consécutives, Vidar et ses coéquipiers riaient et narguaient les autres autour de la table.

« On dirait que vous êtes un porte-bonheur, Charlie. Venez vous asseoir sur mes genoux, » dit Monsieur Cosmopolite en tapotant sa jambe comme si elle était un fichu chien. La main de Vidar serra temporairement sa hanche, puis la laissa partir.

« Ce serait un soulagement. Elle peut porter chance, mais elle est un peu lourde, » dit Vidar aux autres et il y eut un éclat de rire. Espèce d'idiot, pensa Charlie. Elle marcha délibérément autour de la table avec plus de balancement dans les hanches. S'il allait se moquer d'elle, essayer de la faire se sentir mal dans sa peau, elle pouvait lui montrer ce qu'il manquait. « Avant de commencer la prochaine manche, je veux un nouveau verre, » ajouta Vidar. Charlie s'arrêta juste avant de s'asseoir sur les genoux de l'autre homme. Sa peau frémissait à l'idée même de s'asseoir sur ses genoux, mais elle essayait de ne pas le montrer. Mais maintenant, elle avait une excuse pour ne pas le faire.

« Bien sûr, la même chose qu'avant ? » demanda-t-elle.

« Oui. »

« Et pour tout le monde ? » demanda Charlie. Ils commandèrent tous une autre tournée des mêmes boissons, et Charlie se dirigea vers le bar. Jenni la regarda en s'approchant.

« Tout va bien ? » demanda Jenni. Charlie haussa les épaules.

« Ce sont tous des connards, mais je ne peux rien y faire. Je ne suis pas leur foutue mère, » dit-elle. Elle profita du moment où Jenni préparait les boissons pour respirer et se détendre. Elle se dit de se concentrer pour ne pas perdre son calme. C'était mauvais de faire la leçon ou de crier sur un client et cela lui coûterait probablement son travail. Le faire à une salle de mafieux et elle risquerait de perdre la vie.

« Tina s'est calmée. Voulez-vous que je l'envoie ? » demanda Jenni.

« Non. Mais merci pour l'offre. Je peux le faire. C'est une nuit de ma vie. Je peux encaisser, » dit Charlie avec un sourire et elle fit même un clin d'œil à Jenni en retournant dans la salle intérieure avec un plateau plein de boissons. Elle les distribua d'une main ferme et espéra que tout le monde avait oublié qu'elle devait s'asseoir sur les genoux de Monsieur Cosmopolite.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

539.4k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

473.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

353.4k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

356.3k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

495.1k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

389.2k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

631.9k Wyświetlenia · W trakcie · Heidi Judith
Zdradzona przez mojego chłopaka i przyrodnią siostrę. Tak właśnie moje życie zamieniło się w chaos. Moja macocha zadała ostateczny cios—sprzedając mnie spadkobiercy rodziny Pierce, mężczyźnie w stanie wegetatywnym, aby uratować nasz upadający biznes.

Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.

Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.

"Wyjdź!!"

To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Szczenię Księcia Lykanów

Szczenię Księcia Lykanów

400.8k Wyświetlenia · W trakcie · chavontheauthor
„Jesteś moja, mały szczeniaku,” warknął Kylan przy mojej szyi.
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”


Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.

Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.

Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.

Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!

Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!

244.2k Wyświetlenia · Zakończone · Amelia Hart
Moja złośliwa przyrodnia siostra zagroziła życiu mojego brata, zmuszając mnie do poślubienia mężczyzny, o którym krążyły plotki, że jest niewyobrażalnie brzydki. Nie miałam wyboru i musiałam się zgodzić.
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!