

Bloccata con il Mio Fratellastro
M. Francis Hastings · W trakcie · 190.7k słów
Wstęp
"Mi stai già facendo sentire bene," sbottai, il mio corpo fremendo deliziosamente sotto il suo tocco.
"Posso farti sentire meglio," disse Caleb, mordicchiando il mio labbro inferiore. "Posso?"
"C-Cosa devo fare?" chiesi.
"Rilassati e chiudi gli occhi," rispose Caleb. La sua mano scomparve sotto la mia gonna, e chiusi gli occhi stretti.
Caleb è il mio fratellastro di 22 anni. Quando avevo 15 anni, gli dissi di punto in bianco che lo amavo. Lui rise e uscì dalla stanza. Da allora, le cose sono state imbarazzanti, per usare un eufemismo.
Ma ora è il mio diciottesimo compleanno, e stiamo andando in campeggio con i nostri genitori. Mio padre. Sua madre. Divertimento assicurato. Sto pianificando di perdermi il più possibile per non dover affrontare Caleb.
Finisco per perdermi davvero, ma Caleb è con me, e quando ci ritroviamo in una baita deserta, scopro che i suoi sentimenti verso di me non sono esattamente quelli che pensavo.
In realtà, lui mi vuole!
Ma è il mio fratellastro. I nostri genitori ci uccideranno, se i taglialegna illegali che hanno appena sfondato la porta non lo faranno prima.
Rozdział 1
-Jacey-
La spalla di Caleb urtò la mia, mandando una scintilla di attrazione direttamente al mio cuore. Il Suburban aveva colpito un'altra buca profonda sulla strada abbandonata che stavamo percorrendo per raggiungere il lago di pesca preferito di mio padre, nelle terre selvagge del Canada.
Mi piaceva molto quel posto. Non mi piaceva affatto il fatto che mio fratellastro venisse con noi quest'anno.
Il ventiduenne in questione mi lanciò un'occhiata di traverso prima di tornare a fare qualunque cosa stesse facendo sul suo cellulare. Mi aveva ignorato per tutte le dodici ore di viaggio.
Se non fosse stato così dannatamente bello, l'avrei già classificato come uno stronzo da molto tempo. Più o meno dal giorno del mio quindicesimo compleanno, infatti, quando gli dissi che avevo una cotta per lui, e lui mi umiliò davanti a tutti alla mia festa.
Da allora, avevo festeggiato i miei compleanni pescando e godendomi le terre selvagge incontaminate del Canada ogni anno. Caleb era stato fortunatamente assente.
Fino ad ora.
"Si compie diciotto anni solo una volta!" disse allegramente la mia matrigna, Jeanie, dal sedile anteriore. Doveva essere la millesima volta che lo diceva. Non ero sicura se stesse cercando di migliorare il mio umore o quello di Caleb.
Caleb alzò lo sguardo e sorrise dolcemente a sua madre. "Hai ragione, mamma. Buon compleanno, Jocelyn."
Il mio occhio si contrasse all'uso del mio nome completo. Sapeva che lo odiavo, quindi Caleb si divertiva molto a usarlo ogni volta che poteva.
"Buon compleanno tra due giorni, vuoi dire," ridacchiò mio padre.
Caleb grugnì. "Sì, è quello che intendevo."
Il compleanno di Caleb era il 9 luglio. Lo sapevo. Avevo memorizzato il fatto nel momento in cui sua madre me lo aveva detto.
Il mio compleanno era il 15 settembre. Caleb lo dimenticava. Ogni anno. Non sono nemmeno sicura che sapesse in quale mese fosse il mio compleanno.
Jeanie aggrottò la fronte a suo figlio, e le fui grata per la solidarietà. Mio padre aveva un atteggiamento più del tipo "i ragazzi sono ragazzi".
Caleb scrollò le spalle e tornò a concentrarsi sul suo cellulare. Odiavo il fatto che fossimo seduti fianco a fianco. Odiavo che ogni buca minacciasse di farmi urtare di nuovo contro Caleb.
Odiavo il modo in cui il mio stomaco si contorceva di desiderio ogni volta che anche solo lo sfioravo.
Mio fratellastro era un figo da sballo. Aveva capelli sabbiosi rasati dietro ma lasciati corti e sciolti sopra. Occhi di zaffiro profondo. Un sorriso che faceva sciogliere le ginocchia.
E un corpo da morire.
Non solo, era anche intelligente. Gentile.
Una volta.
Una volta era stato persino gentile con me.
Non appena si era reso conto che tutte le sue buone qualità avevano attirato l'attenzione di una quindicenne cicciottella con capelli neri indomabili, era diventato freddo. Fortunatamente, era anche tornato al college dopo il mio compleanno. Non avevo dovuto affrontarlo spesso da allora.
Il Suburban colpì qualcosa che era più un burrone che una buca, e sarei finita in grembo a Caleb se non avessi avuto la cintura allacciata. Così com'era, mi ritrovai sdraiata di traverso sul suo petto.
"Ops, scusate gente. Non c'era modo di evitarlo," chiamò mio padre dal sedile anteriore.
L'espressione dura di Caleb mi fece guardare in basso, dove stava guardando lui.
La mia mano era sulla sua coscia.
Peggio ancora, la mia mano era quasi sulla parte anteriore dei suoi pantaloni.
"Cerca di stare più attenta, cara," sospirò Jeanie, strofinando il braccio di mio padre. "Hai quasi lanciato Jacey fuori dal finestrino."
"Dal MIO finestrino," aggiunse Caleb con una smorfia. Mi diede uno sguardo molto eloquente.
"Cosa?" chiesi.
"Hai intenzione di togliere la mano, un giorno?" rispose Caleb con un sibilo basso.
Guardai di nuovo in basso. Sicuro come il sole, stavo ancora tenendo la sua coscia, a mezzo centimetro dalla terra promessa.
"Eh... eh..." balbettai, ritraendo la mano. "Scusa. Macchina. Buca. Ops."
Caleb fece un respiro profondo e alzò di nuovo il telefono, scuotendo la testa verso di me.
"Caleb, metti giù quel coso. Sono passate dodici ore. Qui non c'è nemmeno segnale," rimproverò Jeanie suo figlio. "Cosa potresti mai fare?"
"Sudoku," grugnì Caleb.
Jeanie rivolse la sua attenzione a me. "Jacey, sta davvero giocando a sudoku?"
Oh cavolo. Perché Jeanie stava mettendo ME in mezzo a questo?
"Io... eh..." La curiosità ebbe la meglio su di me, e diedi un'occhiata al telefono di Caleb.
Non stava giocando a sudoku. In realtà, non stava facendo nulla. Con mia grande sorpresa, a parte le icone delle app, il telefono di Caleb era completamente vuoto.
Caleb alzò un sopracciglio verso di me, sfidandomi a fare la spia.
Beh, non lo avrei fatto.
"Sì. Sudoku. Sta perdendo," sorrisi.
"Suppongo che tu possa fare di meglio," disse Caleb, porgendomi casualmente il suo telefono.
Questa volta, aveva persino bloccato lo schermo, così tutto ciò che vedevo era nero.
"’Qualsiasi cosa tu possa fare, io posso farla meglio...’" cantò mio padre ridendo.
Jeanie ridacchiò e si unì. "’Prima o poi, sarò meglio di te.’"
Mio padre e Jeanie erano così dolci—
"—Penso che mi stia venendo una carie," disse Caleb, finendo il mio pensiero non detto.
Mascherando una risatina con un colpo di tosse, passai il pollice sullo schermo di Caleb come se stessi davvero giocando sul suo telefono.
"Ugh, non avrei mai fatto quella mossa."
Quando alzai lo sguardo, il viso di Caleb era così vicino al mio che il suo respiro mi sfiorava la guancia.
E lì tornò quella sensazione di elettricità.
"Ehi, ti ricordi quel compleanno in cui dicesti a Caleb che eri innamorata di lui?" chiese mio padre, guardando nello specchietto retrovisore.
Lanciai il telefono di Caleb come se fosse una patata bollente e mi appoggiai alla mia porta, mettendo più spazio possibile tra me e il mio fratellastro nel Suburban.
"Hank," ansimò Jeanie, facendo gesti disperati nell'aria.
Ma mio padre, Dio lo benedica, aveva la sensibilità di un palo di recinzione. "Sarebbe stato così folle. Io che sposo Jeanie. Tu che sposi Caleb."
Pregai che la prossima buca fosse abbastanza grande da inghiottire tutto il Suburban.
Jeanie abbassò la testa tra le mani e la scosse avanti e indietro. "Era solo una cotta infantile. Non farebbero mai qualcosa di così... disgustoso. Ora sono fratello e sorella."
Giusto. Ora ero una lebbrosa disgustosa. E probabilmente rossa come una mela, a giudicare dal calore sul mio viso.
Diedi un'occhiata furtiva a Caleb, certa che stesse ridendo di me.
Invece, fui sorpresa di vedere i suoi pugni stretti mentre guardava fuori dal finestrino.
"Sì, fratello e sorella. Che schifo, vero Jacey?" scherzò mio padre.
"Eh... giusto," dissi piano.
"Oh Hank! Guarda, un alce!" gridò Jeanie, un po' più forte del necessario. Ma credo che tutti noi, tranne mio padre, fossimo grati per la distrazione.
"Ma guarda un po'!" sospirò mio padre, fermando il Suburban e appoggiandosi al volante mentre il grande alce si faceva strada tra gli alberi. Quando si mosse, vedemmo un piccolo alce dietro di lui, di un colore marrone chiaro con piccoli nodi sulla testa.
Jeanie si slacciò la cintura di sicurezza.
La testa di mio padre si girò di scatto verso di lei. "Cosa stai facendo?"
"Sto uscendo per fare una foto, sciocco!" Jeanie rise.
Prima che Jeanie aprisse la porta anche solo di un centimetro, mio padre afferrò rapidamente la maniglia e la richiuse. "Col cavolo che lo fai. Quella cosa è un killer. Oh, può sembrare carina, ma sono bestie maledette, e ti incornano o ti calpestano a morte se le disturbi."
Jeanie impallidì, poi aggrottò le sopracciglia. "Hank, pensi davvero che sia un linguaggio appropriato da usare davanti a Jacey?"
"Compirà diciotto anni tra due giorni!" protestò mio padre.
Sorrisi e diedi una pacca sulla spalla di Jeanie. "Non preoccuparti. Ha detto di peggio quando un pesce ha rotto la rete l'anno scorso."
"Hank!" disse Jeanie, scandalizzata.
Mio padre alzò le spalle. "Era una rete nuova di zecca, e il pesce era un mostro. Dovevo dire qualche parola scelta."
Jeanie alzò gli occhi al cielo e ci guardò. Mise una mano sul ginocchio di Caleb mentre il Suburban riprendeva la strada forestale. "Va tutto bene, figliolo?" chiese.
"Va benissimo," borbottò Caleb. "Sarà il viaggio più bello di sempre."
"Caleb," sibilò Jeanie, "sii più grato. Il tuo patrigno ha pagato per questo viaggio, incluso la maggior parte della nostra attrezzatura e la tua licenza di pesca. Il minimo che puoi fare è fingere di divertirti. È il compleanno di Jacey."
Potevo sentire i denti di Caleb digrignare l'uno contro l'altro.
"Sarà il viaggio più bello di sempre!" disse Caleb con una voce più allegra.
Mio padre non colse il sarcasmo. “Sì, vero? Sono così felice che abbiate potuto venire quest'anno, Caleb, Jeanie. Jacey e io ci saremmo sentiti soli.” Fece gli occhi da cucciolo a Jeanie.
Jeanie ridacchiò di nuovo e gli diede un colpetto sul braccio. “Comportati! I bambini sono con noi.”
Caleb sbuffò e tornò a guardare fuori dal finestrino.
Mentre mio padre e la mia matrigna erano distratti, ne approfittai per osservare il profilo di Caleb. Certo, non l'avrei mai toccato. Lui l'aveva chiarito bene il giorno del mio quindicesimo compleanno. Ma Dio, era bello da guardare.
“Ho qualcosa sulla faccia, Jacey?” chiese infine Caleb a bassa voce.
Deglutii. Ero stata scoperta. “Eh... uh...”
“Perché non guardi fuori dal finestrino e ti godi il panorama? È davvero bello qui,” suggerì Caleb.
“Giusto. Sì.” Mi misi subito a fissare fuori dal finestrino finché non sentii che i miei occhi avrebbero sanguinato per non aver battuto ciglio.
Mio padre e Jeanie si scambiavano baci rumorosi, e io sospirai tra me e me. Non avrei mai trovato un amore così.
Immaginai di essere troppo simile a mia madre. Se n'era andata quando avevo cinque anni, dicendo che aveva bisogno di “ritrovare se stessa.” Ovviamente, avevo sempre sospettato che fosse andata via perché aveva una bambina paffutella che era cresciuta in una ragazzina paffutella, che non riusciva a farsi valere nei vari concorsi di bellezza in cui mia madre mi aveva spinto.
Dopo il disastro dei concorsi e del circuito di modelli, stavo ancora cercando di trovare me stessa. Mia madre era stata magrissima e bellissima. Io? Non ero più paffutella come prima, ma avevo ancora una figura più piena rispetto alla maggior parte delle ragazze. I miei seni erano troppo grandi, e così anche il mio sedere e le mie cosce. Inoltre, ero incline a inciampare sui miei stessi piedi. Questa era tutta la grazia che Dio mi aveva dato.
Strofinii le mani sulle cosce. Avrei sempre voluto che cancellasse un po' di grasso lì. Ma qualunque cosa facessi, non si assottigliavano mai.
Mio padre incrociò i miei occhi nello specchietto retrovisore, e sembrava che stesse avendo uno dei suoi rari momenti di empatia. “Ti voglio bene, cupcake,” disse con un sorriso. “Così come sei.”
“Grazie, papà,” mormorai. Guardai l'involucro di caramella nella tasca del sedile davanti a me, rimpiangendo lo Snickers che avevo mangiato un'ora fa. Di certo non avrebbe aiutato la situazione.
Jeanie fece un piccolo broncio e allungò la mano per fermare le mie mani che sfregavano sui jeans. “Sei perfetta. Sei la mia bambina perfetta.”
Caleb guardò me, poi Jeanie, poi mio padre e di nuovo me, la curiosità offuscava i suoi tratti. “Mi sto perdendo qualcosa?”
“Oh,” disse mio padre. “Solo un piccolo disturbo alimentare. Ogni ragazza ne ha uno alla sua età.”
“Hank!” esclamò Jeanie, scandalizzata per me.
Le mie guance si colorarono, e non guardai Caleb.
Sì, questa sarebbe stata sicuramente una VACANZA FANTASTICA.
Ostatnie Rozdziały
#103 Colpito da un tuono
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#102 Problemi del secondo anno
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#101 La verità assoluta
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#100 Vivi e lasciati andare
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#99 Falsa speranza
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#98 Addio, ciao, baby
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#97 Le altre scarpe cadono
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#96 Fai saltare in aria l'uomo
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#95 Portare testimonianza
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025#94 Più a lungo che per sempre
Ostatnia Aktualizacja: 1/17/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?