

Combat entre Alphas (Livre 3 de Hybride Aria)
Jessica Hall · Zakończone · 115.6k słów
Wstęp
« Papa » je crie, terrifiée, en essayant de me dégager de son emprise. Mon père et mon frère Ryker se précipitent dehors avant de s'immobiliser, me faisant lever les yeux vers l'homme qui me tenait.
« Alpha Tate, lâchez ma fille immédiatement » gronde mon père, s'avançant vers lui, mon frère à ses côtés en voyant la peur sur mon visage. Mon oncle se précipite dehors avant de s'arrêter à côté de mon frère.
« Tate, lâche-la, bon sang, qu'est-ce qui te prend ? » lui demande Damien. Alpha Tate ne me lâche pas pour autant, au contraire, il me tire encore plus près de lui et je vois ma sœur sortir en courant, l'air paniqué.
« À moi » grogne-t-il derrière moi, faisant se regarder tout le monde, personne ne cachant sa surprise à ses mots. Mon frère semble se ressaisir plus vite avant de se tourner vers l'alpha.
« Lâchez-la, elle n'a que seize ans, vous faites peur à ma sœur. »
Rozdział 1
Lana POV
Aujourd'hui, c'était notre seizième anniversaire et, de tous les jours, mon frère Alpha Ryker avait dû organiser une réunion d'Alpha le jour de l'anniversaire de sa sœur jumelle. Dire que nous étions furieuses était un euphémisme. Arial et moi observions depuis la fenêtre à l'étage les Alphas de partout arriver en voiture avant d'être accueillis par notre père et Ryker. Ma sœur jumelle Arial détestait les réunions autant que moi. Être jumelles était une chose, être des jumelles hybrides Lycan en était une autre, et nous avions toujours l'impression d'attirer le plus de regards. Une fois que nous avons atteint l'âge adulte et que nous n'avons pas eu nos loups ni changé de forme, nous savions que nous étions différentes de notre frère. Notre mère était une descendante directe de la Déesse de la Lune, donc nous l'étions aussi.
Notre frère avait hérité de la plupart des traits de notre père, il s'était transformé à l'âge de douze ans et était ce que nous appelons un précoce, mais il ne partageait pas le gène hybride de notre mère. Oui, il était un descendant direct comme nous, mais pour une raison quelconque, il n'avait reçu que certains traits tandis que ma sœur et moi étions exactement comme notre mère. Nous n'avions pas de loups et étions à moitié vampires et à moitié Lycans. Nous étions toutes les deux attristées de ne pas avoir eu nos loups. Ryker parlait toujours de combien il aimait son loup en grandissant. Mais nous avions toujours l'une l'autre. Être jumelles signifie que vous avez toujours une autre moitié, une meilleure amie pour la vie, et ma sœur et moi étions incroyablement proches. Tellement proches que notre mère avait parfois du mal à nous distinguer, la seule différence étant que nos odeurs étaient légèrement différentes.
Un par un, les Alphas descendaient de leurs voitures. Remarquant la voiture de ma tante Lily arriver, j'appelai Arial. “Tatie Lil est là” lui dis-je, et elle accourut pour regarder par la fenêtre. Nous regardions alors qu'elle et mon oncle sortaient les triplés de la voiture. Ils avaient maintenant dix ans et avaient tellement grandi. Nous ne les avions pas vus depuis un an car tout le monde avait été occupé.
Arial et moi nous précipitions en bas des escaliers pour les saluer, seulement pour être attrapées par notre frère alors que nous allions passer devant. Ryker était rapide et nous attrapa les deux bras, nous tirant à côté de lui.
“Les filles, calmez-vous” nous gronda-t-il, nous lançant un regard sévère. Ryker était le portrait craché de notre père et parfois, quand il nous grondait, c'était vraiment comme si c'était notre père. Debout à côté de lui, je croisai les bras sur ma poitrine, lui lançant un regard défiant. Tatie Lily et Oncle Damien entraient. Nos neveux Abel, Asher, et notre nièce Amelia entraient à leurs côtés jusqu'à ce qu'ils nous remarquent et se précipitent vers nous. Lily alla directement vers mon frère, lui donnant un câlin avant de nous embrasser Arial et moi et de nous souhaiter un joyeux anniversaire. Damien saluait les autres Alphas avant de se diriger vers le hall d'entrée avec mon père et ma mère en direction de la salle de conférence.
“Lana, Arial, pouvez-vous emmener les enfants jouer dehors?” nous demanda Lily et nous acquiesçâmes toutes les deux. Emmenant les enfants dehors, ils se précipitèrent vers la balançoire, Arial les suivant de près. Nous les poussions sur les balançoires un moment quand Amelia demanda à récupérer quelque chose dans la voiture.
“Je peux aller le chercher, de quoi as-tu besoin ?”
« Mon livre, je l'ai laissé sur le siège arrière », me dit Amelia, et je hoche la tête avant de retourner à travers la maison de la meute en direction de la porte d'entrée. En allant à la Mustang de l'oncle Damien, j'ouvre la porte arrière et vois le livre d'Amelia dans la garniture de la porte. En me penchant, je le prends juste au moment où une autre voiture arrive. Fermant la porte, je m'apprête à rentrer quand j'entends des portes de voiture s'ouvrir, me faisant regarder en arrière vers le SUV noir. Un homme d'environ l'âge de mon frère en sort, et je le reconnais instantanément comme l'Alpha de la Meute de la Forêt. Leur meute était au nord de la nôtre, à environ deux heures de route. Il devait avoir pris la relève de la meute de son père car c'était la première fois que je le voyais. La seule raison pour laquelle je l'ai reconnu, c'est parce qu'il ressemble beaucoup à son père, en plus de l'odeur boisée que tous les membres de la Meute de la Forêt avaient. La sienne était plus douce, à en donner l'eau à la bouche. Il sentait si bon que j'avais envie de le mordre pour voir s'il avait aussi bon goût qu'il sentait.
Je me connecte mentalement à mon frère.
« L'Alpha de la Meute de la Forêt est ici. »
« Dis à l'Alpha Jed de venir. » Répond-il.
« Ce n'est pas Jed, je pense que c'est son fils. » Je lui dis.
« J'arrive tout de suite. » Répond-il. Je suis sur le point de me retourner quand le vent change, et j'entends un grognement derrière moi. Ignorant le nouvel Alpha, je continue de monter les escaliers, sur le point de rentrer quand j'entends le mot que j'ai redouté toute ma vie.
« Mate » Il grogne, me faisant tourner sur moi-même pour découvrir qu'il était juste derrière moi, sa main agrippant mon bras alors qu'il me tire contre lui.
« Papa » Je crie, pétrifiée, en essayant de me dégager de son emprise. Mon père et mon frère Ryker sortent en courant avant de se figer, me faisant lever les yeux vers l'homme qui me tenait.
« Alpha Tate, lâchez ma fille maintenant. » Grogne mon père, s'avançant vers lui, mon frère inclus en voyant la peur sur mon visage. Mon oncle sort précipitamment avant de s'arrêter à côté de mon frère.
« Tate, lâche-la, bon sang, qu'est-ce qui te prend ? » Demande Damien. Alpha Tate ne lâche pas prise, au contraire, il me tire plus près de lui et je vois ma sœur courir dehors, un air paniqué sur le visage.
« Mienne » Il grogne derrière moi, faisant que tout le monde se regarde, personne ne cachant sa surprise à ses mots. Mon frère semble se ressaisir plus vite avant de se tourner vers l'Alpha.
« Lâche-la, elle n'a que seize ans, tu fais peur à ma sœur. » Il grogne en s'avançant avant de me tirer loin de l'Alpha et je cours vers ma sœur avant de me retourner pour faire face à l'homme qui prétend que je lui appartiens. Il était très beau avec ses cheveux noirs et ses yeux verts émeraude hypnotiques. Son regard perçant me fait reculer encore plus loin de lui. Ses yeux ne me quittent pas. Je ne ressens rien pour lui, alors comment peut-il prétendre que je suis sa compagne ? Arial me tire vers la porte de la maison de la meute quand il grogne bruyamment, me faisant regarder en arrière. Mon père, Damien et mon frère le bloquent pour qu'il ne m'approche pas.
Pourtant, je reste figée sur place, incapable de faire un pas de plus quand ma mère sort enfin.
« Vous prétendez que ma fille est à vous ? » Demande-t-elle en levant un sourcil. Il se redresse avant de la regarder. Personne ne peut aller contre ma mère. Et si quelqu'un le faisait, c'était son enterrement. À en juger par le regard que l'Alpha lui donne, il le sait et hoche la tête en signe de respect.
« Luna Reine » Il hoche la tête respectueusement.
« Eh bien, entrez pour que nous puissions finir cette réunion rapidement et discuter, mais je vous assure, Alpha, que ma fille n'ira nulle part avec vous à moins qu'elle ne le veuille, compris ? » Elle exige. Il grogne mais hoche la tête avant de reporter son regard sur moi.
« Sans vouloir vous manquer de respect, Luna, je ne partirai pas sans ma compagne. » Dit-il, ses yeux ne quittant pas les miens. Ma mère me regarde tristement et je sens la prise d'Arial sur mon bras se resserrer. « Je ne veux pas aller avec lui, maman. » Je lui dis par le lien mental.
« Rentre à l'intérieur, ton père et moi allons gérer ça. » Me dit-elle, et je laisse échapper le souffle que je retenais avant de courir à l'intérieur avec ma sœur.
Ostatnie Rozdziały
#64 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#63 Soixante-trois
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#62 Soixante-deux
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#61 Soixante et un
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#60 Soixante
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#59 Cinquante-neuf
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#58 Cinquante-huit
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#57 Cinquante-sept
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#56 Cinquante-six
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#55 Cinquante-cinq
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.