

Da omega a luna
Dripping Creativity · Zakończone · 218.0k słów
Wstęp
Quando osservò il suo viso, i suoi occhi incontrarono quelli di un azzurro glaciale di lei, e smise di respirare per un momento.
Mentre lui era paralizzato, il suo lupo era euforico e cercava di spingerlo avanti. Lei sembrava altrettanto sorpresa quanto lui. Fece due passi e si ritrovò a pochi centimetri da lei.
"Compagna!" ringhiò, senza mai distogliere lo sguardo.
***Bella è un'omega, la più bassa in grado del branco. Ma ha accettato il suo posto nella vita. Graham è l'alfa, il capo del branco. Forte, feroce e determinato a fare ciò che è meglio per il suo branco. Nella sua mente, non ha tempo per una compagna. Eppure si incontrano nel mezzo del più grande conflitto tra i branchi e i rinnegati mai visto.
Rozdział 1
La sveglia svegliò Bella. Guardò il suo telefono e vide che erano le 5 del mattino, come sempre. A Bella piacevano le routine. Questo era una bugia. Bella viveva per le sue routine. Ogni giorno della settimana aveva la sua routine mattutina ridotta a un'arte. Tutto finiva con il suo arrivo in ufficio, dieci minuti prima che arrivassero i suoi capi.
Dire che i suoi capi dipendevano dal caos quanto lei dalle routine era un eufemismo. L'alfa e la luna Heartstone erano la definizione di lupi alfa. Erano sicuri di sé, assertivi, abili nel prendere decisioni e intelligenti. Ma ciò significava anche che avevano l'abitudine di dare attenzione dove era necessaria.
Ecco dove entrava in gioco Bella. Il suo dovere come assistente personale era creare ordine dal caos. Doveva assicurarsi che non perdessero di vista il quadro generale. Doveva anche assicurarsi che coordinassero i due lati dell'azienda. Ciò significava che fossero consapevoli delle scadenze imminenti e, cosa più importante di tutto, che le loro decisioni e idee fossero comunicate al resto dell'azienda in modo chiaro e comprensibile.
Bella era un'omega, il che significava che era in fondo alla gerarchia del branco. In cima c'erano l'alfa e la luna. Poi veniva il beta e la sua compagna. Loro agivano come sostituti dell'alfa e della luna se necessario e erano i consiglieri più vicini a loro.
Poi c'era il gamma. Quello era il guerriero più forte del branco. Successivamente venivano i guerrieri, chiamati delta. Si allenavano e spingevano i loro corpi al massimo e avrebbero sacrificato la propria vita per mantenere il branco al sicuro.
Epsilon era il lupo quotidiano. Non erano in cima, ma non erano nemmeno in fondo. Infine venivano gli omega, i sottomessi. Erano i lupi dolci e teneri che si prendevano cura di tutti e accettavano gli ordini.
Bella sapeva che c'erano omega che si vergognavano del loro status o che desideravano avere un rango più alto. Ma a Bella non importava. Forse non era la persona più assertiva nella sua vita personale, ma al lavoro era conosciuta per far muovere le persone.
Al lavoro non era Bella l'omega, era Bella l'assistente dell'alfa e della luna. Agiva con la loro autorità, non con la propria.
Quando Bella entrò nell'edificio dell'ufficio, la guardia alla reception la salutò. Bella conosceva i nomi di tutte le guardie, così come i loro compagni e figli.
"Oggi sei in anticipo di tre minuti, Bella," ridacchiò Charlie, la guardia di turno.
"Mi sentivo di fare un pisolino veloce prima che arrivassero i capi, Charlie," scherzò Bella. Lo sentì ridacchiare mentre si dirigeva verso l'ascensore espresso che era usato solo da lei, dai suoi capi e dagli ospiti importanti.
Mentre l'ascensore saliva, una musica soffusa e rilassante suonava. La sua borsa a tracolla pendeva dalla sua spalla con il suo tablet e il laptop dentro. Con un lieve ding, la porta dell'ascensore si aprì e lei uscì al piano superiore vuoto.
Il piano superiore era riservato ai capi. Appena uscivi dall'ascensore, eri accolto dal logo dell'azienda, HEI, Heartstone Entertainment Industry.
Le grandi finestre a destra che mostravano la vista della città erano incorniciate da pesanti tende di velluto di un profondo colore teal. Contro la parete divisoria verso gli ascensori, c'erano due divani. Sul lato sinistro della stanza c'erano due sale riunioni, una grande e una più piccola.
C'erano due porte che conducevano ad altre stanze che non si potevano vedere. Una conduceva alla cucina e l'altra al bagno degli ospiti. Sulla parete in fondo, c'erano due porte. Davanti a loro c'era una grande scrivania. Quella era la scrivania di Bella. Le porte dietro di lei conducevano agli uffici dei capi.
Bella sorrise e posò la sua borsa sulla scrivania. Mentre canticchiava una dolce melodia, si diresse verso la cucina e iniziò a preparare il caffè.
Mentre aspettava il caffè, tirò fuori il programma dei capi per oggi sul suo tablet e lo scorse rapidamente. Sentì il ding dell'ascensore, e i suoi capi entrarono. L'alfa Sam aveva il braccio intorno alle spalle della sua luna come al solito.
"Buongiorno," li salutò Bella con un sorriso, porgendo il caffè.
"Buongiorno, Bella, grazie," disse l'alfa Sam.
"Buongiorno Bee, sei una salvatrice come al solito," disse la luna Alice, bevendo un grande sorso di caffè.
Tutti e tre entrarono nella porta sulla destra, l'ufficio della luna Alice, e l'alfa si sedette sul divano, mettendo la luna Alice in grembo.
"Oggi sembra una giornata abbastanza tranquilla," disse Bella. "Luna Alice, hai l'incontro con il marito del sindaco per discutere il piano per la festa di Pasqua. Alfa Sam, hai una conferenza telefonica con il capo della filiale dell'Europa settentrionale per discutere degli sviluppi recenti laggiù. Devi completare il budget del branco e consegnarmelo entro le 11. Farò delle copie da avere a disposizione per la riunione del pomeriggio," continuò.
"Finirai la giornata a pranzo. Ho parlato con la cuoca del branco. Ti aspetta e avrà il pranzo pronto, poi avrai l'incontro con la leadership del branco," concluse.
"Grazie, Bella. Avrò il budget pronto in tempo per te," annuì l'alfa Sam.
"Ti unirai a noi questo pomeriggio, vero?" chiese la luna Alice.
"Sì, sarò lì per prendere appunti come al solito," confermò Bella.
"Bene, e insisto che tu passi la notte. Devi davvero venire più spesso al terreno del branco, Bee," insistette la luna.
"Lo so, ci proverò luna," rispose Bella.
"Bene, ti terrò a parola. Beh, meglio iniziare se vogliamo finire entro pranzo," disse la bellissima lupa bionda, dando un bacio sulla guancia al marito prima di cercare di alzarsi. L'alfa non sembrava apprezzare il piccolo gesto, così la tirò giù per un bacio. Bella lasciò la stanza. Non si sapeva mai dove sarebbero finiti quei due quando iniziavano.
Un'ora dopo l'alfa Sam collegò mentalmente Bella.
'Bella, assicurati che l'auto che usiamo per tornare a casa sia di standard di sicurezza uno,' le disse.
'Sì, alfa,' rispose.
Perché sta chiedendo un'auto completamente blindata con protezione speciale anti-magica? si chiese. Quelle venivano usate solo in situazioni con una minaccia realistica dalla comunità magica. Collegò mentalmente Joey, che era il solito autista della coppia alfa.
'Ehi Joey, il capo vuole un'auto di classe uno per portarli a casa,' gli collegò.
'Nessun problema signorina Lightpaw, ci aspettiamo guai?' chiese.
'Non lo so, ma credo di sì. L'alfa non mi ha dato dettagli. Ma non usiamo quel tipo di auto solo per divertimento,' rispose.
'Giusto. Farò gli arrangiamenti e mi assicurerò che abbiamo un'auto di scorta, per sicurezza,' le disse.
'Grazie Joey.'
'Alfa, Joey avrà l'auto pronta per voi. Organizzerà anche una scorta,' collegò mentalmente Bella all'alfa Sam.
'Grazie, Bella.'
L'alfa Sam aveva il budget pronto mezz'ora prima della scadenza e Bella era grata. Dopo aver preparato le cartelle, collegò mentalmente entrambi i suoi capi per dir loro che stavano partendo tra dieci minuti.
Insieme all'alfa e alla luna, scese con l'ascensore espresso e collegò mentalmente Joey, il loro autista, per fargli sapere che stavano arrivando. Mentre Joey teneva aperta la porta per far scivolare i capi nel sedile posteriore, Bella salì nel sedile del passeggero davanti.
Il viaggio verso il terreno del branco durò circa venti minuti e appena passarono il confine, Bella sentì il cambiamento e un senso di calma si stabilì in lei. Amava tornare al terreno del branco. Era bellissimo, con miglia di foreste incontaminate. Aveva una gran voglia di andare a correre. Ma doveva aspettare fino a dopo l'incontro.
Altri dieci minuti di guida e la casa del branco apparve in vista. Era un'imponente casa di tronchi tradizionale, solo un paio di dimensioni più grande del solito, circondata da aiuole e sentieri di ghiaia. Quando si fermarono, l'alfa e la luna si diressero verso la sala da pranzo.
Quando la luna Alice notò che Bella non li seguiva, si girò a cercare la sua assistente.
"Bee, dove stai andando?" chiese.
"Sto andando in cucina a prendere un panino e poi preparerò la sala riunioni per l'incontro dei leader," rispose Bella.
"Non mangi con noi?" chiese l'alfa.
"Pensavo che tu e la luna voleste un po' di tempo per voi," rispose con un sorriso.
"Oh per favore, passo la maggior parte della mia giornata con questo orco. Ho bisogno di una conversazione intelligente," si lamentò la luna Alice.
"Tesoro, non sono abbastanza per te?" chiese l'alfa, con l'aria di un cucciolo smarrito. Bella dovette distogliere lo sguardo per non ridere.
"Amore, sai che ti amo con corpo e anima. Ma ho bisogno di un po' di chiacchiere tra ragazze per non impazzire," cinguettò la luna e posò un leggero bacio sulle labbra del marito.
"Beh, immagino che dovrò accontentarmi di quello," sorrise l'alfa.
"Allora è deciso, Bee mangerai con noi."
"Sì luna," confermò Bella e seguì i suoi capi nella sala da pranzo dove si unì a loro al tavolo principale.
Il pranzo fu piacevole, la luna Alice si assicurò che Bella fosse aggiornata sugli ultimi pettegolezzi del branco.
Sono la coppia perfetta per i compagni, pensò Bella mentre guardava la coppia alfa. Erano veri compagni, e nessuno lo avrebbe messo in dubbio. Ogni lupo mannaro sperava di trovare il proprio vero compagno, quello che la dea aveva scelto per te.
Ma poiché sempre più lupi vivevano nella società umana e venivano influenzati dalle loro usanze, i veri compagni stavano diventando sempre più rari.
Ostatnie Rozdziały
#148 Bonus: la missione di Dean
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#147 Epilogo
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#146 Risolvere il problema
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#145 A proposito di ora
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#144 La storia di Tommy
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#143 Una stanza piena d'amore
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#142 Scusa se ti ho spaventato
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#141 I cuccioli?
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#140 L'uccisione
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025#139 Ferito
Ostatnia Aktualizacja: 2/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.