Enceinte de Mon Harceleur

Enceinte de Mon Harceleur

Joy Apens · Zakończone · 113.6k słów

713
Gorące
6.1k
Wyświetlenia
150
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Depuis la mort de ses parents, la nerd Amelia Forbes a toujours été harcelée par le mauvais garçon et sportif de l'école, Jason. Impitoyable et incroyablement beau, Jason rend ses années scolaires infernales. Plus méchant que le diable en personne, il s'assure toujours de gâcher la journée de Mel.

Un jour, ils sont jumelés pour un projet scolaire et, en travaillant sur le projet chez elle, Jason abuse d'elle. Honteuse, Mel se sent dégoûtée de son incapacité à se défendre et découvre bientôt qu'elle est enceinte de son harceleur.

Terrifiée, la pauvre Mel est désemparée. Personne ne veut lui venir en aide, sauf Adrian, le meilleur ami de Jason. Et lorsque Jason voit Mel avec Adrian, il commence à devenir jaloux et bientôt, il se rend compte qu'il tombe amoureux de Mel.

Mais Mel pourra-t-elle jamais lui pardonner ? Oubliera-t-elle un jour les torts qu'il lui a causés ?

Rozdział 1

Les lundis, pour moi, étaient comme un redémarrage de ma routine, une vie abrutissante et perpétuellement ennuyeuse. C'était un cycle sans fin d'ennui, ma vie, commençant chaque jour avec le vieux réveil branlant et défectueux, qui trônait sur la table de nuit à côté de mon lit, me réveillant à 6h30, trente minutes trop tôt.

Ensuite, c'était la salle de bain jusqu'à ce qu'il soit sept heures - pas que je passais trente minutes à prendre une douche, cependant. Parfois, je m'endormais là.

Ensuite, après cela, je devais enfiler un vêtement à peu près présentable et brosser mes cheveux blonds jusqu'à ce qu'ils brillent, avant de descendre rencontrer Nana, ma grand-mère, pour le petit-déjeuner, en communiquant par langage des signes, parce que, eh bien, elle était sourde, l'embrassant au revoir et puis partant pour l'école.

L'école avait son propre cycle individuel, tout comme le réveil en avait un. D'abord, il fallait descendre du bus, étant donné qu'à dix-huit ans, je traînais encore avec les élèves de première année dans le bus scolaire parce que la seule voiture que j'avais, la vieille Chevy vintage de grand-mère, avait décidé de me lâcher durant ma deuxième année de lycée.

Juste après être arrivé à l'école, il y avait les bousculades et les poussées des autres élèves, inconscients de ma présence, jusqu'à ce que j'atteigne mon casier.

Maintenant, quand j'arrivais au dit casier, deux choses pouvaient se produire. Un, j'ouvrais mon casier pour une pluie de paillettes, ou pour un diable à ressort droit dans mon visage, planté par nul autre que Jason Connard Tête de Nœud Davenport.

Si cela n'arrivait pas, j'ouvrais probablement mon casier pour trouver juste mes affaires. Le pire que je pouvais rencontrer, enterré sous elles, serait une note disant que je devrais mettre ma tête dans les toilettes, ou que je devrais simplement me suicider. Cette fois, plantée par Kimberly Salope Garce Pute Adams.

Heureusement, aujourd'hui, je suis arrivé à l'école pour trouver mon casier exactement comme je l'avais laissé vendredi dernier. Apparemment, Jason et Kimberly semblaient avoir oublié mon existence.

Ouais, bien sûr. Ça ne pouvait jamais arriver. Pas tant que nous étions encore camarades de classe.

Donc, après les épisodes du casier, les cours étaient les suivants. Sur mes neuf cours chaque jour, j'avais Jason dans deux, ce qui était déjà assez de tourment, étant donné qu'il ne manquait jamais de laisser du chewing-gum mâché à la fois sur et sous mon siège et mon bureau, ou de me tirer des boulettes de papier mâché pendant les cours - c'était un miracle que les professeurs ne l'attrapent jamais. Probablement qu'ils le faisaient, mais s'en fichaient.

Ensuite dans le cycle, il y avait la période du déjeuner, où je recevais la portion habituelle de quelque chose censé être de la "nourriture", une pomme, qui était mon seul sauveur, m'empêchant de mourir de faim, et une brique de lait.

Le seul jour différent était le mardi, quand l'école décidait d'être si gentille en servant à ses élèves épuisés une portion de pudding, puisqu'elle ne pouvait pas se permettre des tacos. Ils appelaient cela "Pudding Tuesday". Frissons, c'était ce que je ressentais en le disant.

Juste après le déjeuner et les leçons du reste de la journée, je devais retrouver Jason sur le terrain de sport, comme il me l'ordonnait chaque jour après l'école, pour récupérer ses devoirs, les traiter, les analyser, les décomposer, les déchiffrer, les résoudre, juste faire tout ce qu'il fallait et les lui rendre le lendemain pour qu'il les soumette. Notez que j'ai utilisé le mot "récupérer" parce que, selon lui, ses devoirs étaient ma possession.

Après avoir rangé ses devoirs dans mon sac, je devais m'asseoir et le regarder s'entraîner au football - il était le milieu de terrain de l'équipe - jusqu'à ce que ce soit fini. Je devais garder ses affaires, tenir sa bouteille d'eau, la lui tendre chaque fois qu'il en avait besoin, tout en gardant la tête baissée, au fait, et tenir sa serviette de visage, même quand elle était en sueur et dégoulinante.

Parfois, et très intentionnellement, pendant que je m'asseyais sous le soleil, regardant quelque chose qui ne m'intéressait absolument pas, le ballon volait de nulle part directement vers mon visage, la plupart du temps vers ma poitrine. Ensuite, Jason courait pour le récupérer, tandis que je restais sur les gradins, grimaçant de douleur là où le ballon m'avait frappé. En passant devant moi, le ballon en main, il criait quelque chose comme "Désolé, je n'ai pas vu de seins là", ou "Ma faute, je ne t'avais pas vue".

Après l'entraînement, le bus scolaire était déjà parti, alors je devais rentrer à pied. Quinze minutes de marche, toute seule. Jason disait que c'était essentiel pour m'aider à perdre du poids. Notez bien, je ne pesais pas plus de 40 kg.

Parfois, son ami, Adrian Goldfield, le défenseur de l'équipe de football, me proposait de me ramener en voiture, ce que je n'ai jamais refusé - l'intérieur de sa Ford bleue était un véritable paradis, je vous assure, avec ses sièges bleus et son intérieur climatisé, sans parler de l'odeur de lavande qui y régnait, tout comme lui.

Une fois arrivée chez moi, je devais d'abord faire les devoirs de Jason avant de faire les miens. Ensuite, c'était la douche du soir et le dîner avec Nana avant de la mettre au lit à huit heures, puis de regarder Netflix pour le reste de la nuit. Parfois, je recevais un appel ou un FaceTime de mon ancien meilleur ami, Benson, mais c'était devenu rare depuis qu'il sortait avec Katie Henshaw.

Voilà, ma vie sans fin et répétitive. Vous pourriez dire "trouve-toi une vie", mais voici un petit secret. J'en avais une. Avant le lycée, à l'époque où les garçons me vénéraient, littéralement, et où toutes les filles voulaient être mes amies. À l'époque où tout était parfait, et où j'avais maman et papa. Jusqu'aux vacances d'été avant le lycée, quand mes parents sont morts dans un accident de voiture, et que j'ai dû vivre avec ma grand-mère, la seule parente assez proche.

Je me suis renfermée sur moi-même, comme un escargot quand on le touche. Je suis devenue une personne complètement différente de ce que j'étais. J'ai tout perdu, mes amis, bien que Benson soit resté, ma popularité, tout. Et j'ai attiré l'attention de Jason Davenport, un gars qui, je me souviens, avait un faible pour moi en cinquième.

Tout cela, c'était du passé. À ce stade de ma vie, j'y étais déjà habituée. En tant que terminale, sachant que je serais bientôt sortie de ce trou à rats et de Wayne's County, sans jamais revoir ces visages haineux, ça ne me dérangeait plus autant. Pas comme avant. Tout ce que je devais faire, c'était me concentrer sur mes études et obtenir une bourse. Et c'est ce que j'ai fait.

Aujourd'hui, étant mardi, nos résultats de test de la semaine dernière nous ont été rendus. J'ai obtenu un A+ dans pratiquement tous les cinq, comme prévu.

C'était l'heure du déjeuner. La file d'attente avait considérablement diminué quand je suis arrivée à la cafétéria. Sans perdre de temps, c'était mon tour.

Je détournai le regard, avec une grimace de dégoût, lorsque la dame de la cantine posa la substance gluante dans un coin du plateau, puis je lui souriais quand elle plaça une pomme à sa place, le carton de lait et, mon préféré, un petit bol de pudding au chocolat.

Lui offrant un sourire, qu'elle ne me rendit évidemment pas, je me détournai d'elle et commençai mon voyage vers la 'table des losers'. Non, personne ne l'appelait ainsi, mais tous ceux qui y étaient assis étaient considérés comme des losers, donc...

Elle se trouvait au fond de la cafétéria, dans le coin où rien ne se remarquait et où l'on pouvait manger comme un cochon, se frotter de la nourriture partout, mais personne ne s'en soucierait.

La table de Jason était assez éloignée de la mienne, une distance sûre si vous me demandez, mais de temps en temps, je levais les yeux de ma nourriture pour le voir me lancer des regards noirs. Quand je soutenais son regard, il détournait les yeux, une contraction visible dans sa mâchoire.

Le seul inconvénient pour atteindre ma table était que je devais passer devant sa table et celle de Kimberly, la sienne avant la sienne. Ce n'était pas aussi facile que ça en avait l'air, croyez-moi.

J'approchais maintenant de la table de Jason. Comme il me l'avait ordonné, je devais détourner les yeux en passant, de peur de croiser son regard. Ce que je fis en arrivant à la table, détournant mon regard vers la table à côté de la sienne.

J'étais presque passée devant sa table, la seule pensée en tête étant le pudding au chocolat que mes mains affamées allaient bientôt dévorer, quand, tout d'un coup, je sentis un pied à la base de mon pied, et la seconde d'après, je tombais en avant, le plateau de nourriture s'envolant de mes mains, un souffle inaudible s'échappant de ma bouche grande ouverte.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.4m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

896.3k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

925.4k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

539.4k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

473.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

389.2k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.