

Enceinte des Jumeaux Geniuses de l'Alpha
Jane Above Story · Zakończone · 480.5k słów
Wstęp
Rozdział 1
« J'ai besoin de te goûter tout de suite, Evelyn. » La voix de Mark est empreinte de désir. « Ramène tes fesses ici. » Mark est allongé sur mon lit, ses un mètre quatre-vingt-quinze de lycanthrope bronzé et musclé menotté à ma tête de lit. Il est tout à moi, pour l'instant.
« Détache-moi, » halète-t-il. « Je dois te baiser. Maintenant. » Je l'embrasse lentement et déplace ma main vers le bol sur la table de chevet où je garde la clé, mais mes doigts glissent contre la porcelaine vide. Je m'éloigne de Mark, confuse.
« As-tu déplacé la clé, Mark ? Elle a disparu. »
Le son étouffé de rires éclate dans le couloir. Nous avons notre réponse. « Les garçons, » j'appelle en fusillant la porte du regard. « Vous devez des excuses à Mark. » La porte s'ouvre légèrement et deux paires d'yeux espiègles apparaissent au coin.
Ian, légèrement plus courageux que son jumeau Alvin, rit et pousse la porte. « S'il ne peut pas sortir tout seul, » dit-il en bondissant dans la chambre, « il mérite de rester enfermé ! » Ses yeux brillent alors qu'il saute sur le lit.
« On sait que c'est le jeu préféré de maman - on y a ajouté un twist ! » Il sourit malicieusement en commençant à rebondir partout. « Ce n'est pas amusant s'il n'y a pas de défi. »
Alvin entre doucement dans la chambre, comme d'habitude prudent et timide. « On ne le refera plus, » dit-il en se dirigeant vers le haut du lit et en déverrouillant habilement les menottes avec un trombone plié.
« On a caché la clé ! » dit Ian en sautant plus haut. « On ne se souvient plus où on l'a mise ! Mais on n'en a pas besoin de toute façon. »
Je plisse les yeux vers mes garçons - je ne les ai pas élevés pour être impolis. Je tends la main pour attraper Ian par la taille et le tirer vers moi dans un câlin.
« Assez de sauts, » dis-je en déposant un baiser précisément sur son nez. « Trop tôt pour ça, et je n'ai pas encore pris mon café. De plus, Mark attend ses excuses. »
« Pardon, Mark ! » Les garçons chantent en chœur, la voix d'Ian claire et insincère, celle d'Alvin douce et sincère.
« Euh... » J'entends Mark dire sous moi, sa voix inhabituellement timide. Je baisse les yeux et suis surprise de le voir tout rouge. « Puis-je... » murmure-t-il, « avoir mon pantalon, s'il te plaît ? »
Je ris doucement et tends la main pour caresser son visage, appréciant la sensation de sa barbe rugueuse contre ma paume. « Pas besoin d'être prude, Mark, ce n'est rien qu'ils n'ont pas déjà vu. On n'est pas pudique avec les corps dans cette maison. »
« Ouais ! » dit Ian en lui souriant. « C'est naturel ! Hé, est-ce que tu es notre papa ? » Alvin se redresse à cette question et tourne de grands yeux pleins d'espoir vers Mark.
Je ris des deux et donne un coup de coude à Ian. « D'accord, maintenant vous le mettez vraiment mal à l'aise. Vous savez qu'il n'est pas votre papa - l'homme qui vous a engendrés est très, très loin, et il ne reviendra pas de sitôt. Oncle Mark est juste un ami de maman, » dis-je en souriant. « Parfois, il dort ici. »
Ils sont tellement curieux de l'identité de leur père, et ça ne me dérange pas. Ce sont juste des enfants. Mais jamais au grand jamais je ne leur révélerai ce secret.
« Allez, mes chéris, préparez-vous pour l'école et je viendrai vous faire le petit-déjeuner, » dis-je en ébouriffant leurs cheveux et en les poussant vers la porte. Mark frotte ses poignets et les regarde partir.
« Tu as une... manière unique de gérer les choses, dans cette maison, » dit-il. Je ne le prends pas comme une critique.
« C'est vrai, » je hausse les épaules. « Mais il n'y a aucune raison pour qu'ils grandissent avec des idées dépassées et archaïques sur le sexe et les relations. Je suis une femme indépendante, » dis-je en me penchant en avant et en m'étirant contre lui. « Et je ne vais pas avoir honte de ça, surtout pas devant mes garçons. »
Je fais glisser ma main le long des obliques de Mark, puis plus bas, le sentant durcir contre moi. « Maintenant, » je murmure en enroulant ma main autour de son épais sexe. « J'ai encore du temps avant que les garçons aillent à l'école. Où en étions-nous ? »
« Devoirs faits ? » dis-je.
« Oui ! » répondent en chœur les jumeaux. « On a une bonne nouvelle, maman, » dit Alvin, me regardant avec un grand sourire. Je lève les sourcils, l'invitant à en dire plus.
« On va participer à un concours de quiz ! » Ian prend le relais sans effort, comme il le fait depuis que les jumeaux ont appris à parler. Alvin et Ian sont tellement différents, je pense, les observant tout en mettant leurs bols dans l'évier. Mais parfois, ils semblent être deux moitiés d'une même personne, capables de parler à la place de l'autre.
« Vraiment ? » je demande, « un concours de quiz ? Comment vous y êtes-vous inscrits ? »
« Ils nous ont invités, » dit Alvin, s'éloignant de la table et repoussant soigneusement sa chaise. « Après qu'on ait joué tellement sur le site de quiz et qu'on ait bien réussi. » Il hausse légèrement les épaules. « On connaît toujours toutes les réponses. »
Je fronce les sourcils et m'appuie contre le comptoir. « Site de quiz ? Quand avez-vous fait ça ? »
« À l'école, » dit Ian, ramassant ses petits soldats et les mettant – encore mouillés – dans sa poche. « On s'ennuie à la maternelle, et la maîtresse nous laisse utiliser l'ordinateur. On a trouvé le site de quiz tout seuls, et on a eu toutes les réponses justes, et ils veulent qu'on vienne concourir ! »
Je hoche la tête et souris aux garçons, prenant mentalement note de discuter avec leur maîtresse de la façon dont ils passent leur temps en classe. « D'accord, » dis-je, « laissez-moi regarder les détails et on verra. En attendant ! » Je tape des mains deux fois. « Prenez vos sacs à dos ! Il est temps de partir ! »
« Maman, » dit Alvin doucement. « Tu crois que Papa nous verra au concours de quiz ? »
Je suis surprise par la question et regarde dans ses grands yeux marron. Je passe ma main sur ses cheveux et lui caresse la joue. « Pourquoi tu demandes ça, Alvin ? Pourquoi toutes ces questions sur ton père aujourd'hui ? »
Il hausse les épaules et détourne le regard ; je peux voir qu'il est un peu déçu. Ian est soudainement à côté de nous deux, bien que je ne l'aie pas remarqué écouter ou regarder en arrière. « On veut juste le rendre fier, » dit Ian, souriant largement et révélant le trou laissé par la perte de sa dent de devant la semaine dernière.
« Ne vous inquiétez pas pour ça, les garçons, » dis-je. « Je suis assez fière de vous pour deux parents, toute seule. Mille parents ! » Je fronce le nez devant eux, et nous entendons la cloche de l'école sonner doucement au loin.
« Oh non ! » dit Alvin, vraiment préoccupé. « On va être en retard ! »
La marche de retour après avoir déposé les garçons à l'école est l'un des rares moments que j'ai pour moi dans la journée. Après cela, c'est tout travail, travail, travail. En marchant, je sors mon téléphone de ma poche arrière et ouvre mon application favorite de plaisir coupable, CelebGoss.
Malheureusement, la première chose qui apparaît sur la page n'est pas une célébrité anonyme arrêtée pour conduite en état d'ivresse. Non, c'est Victor.
Victor et Amelia, de nouveau ensemble, plus chauds que jamais, lit le titre, suivi de dizaines de photos de notre futur Roi Alpha et de sa compagne top-modèle se prélassant sur la plage, elle sirotant des cocktails, lui lui tripotant les fesses.
Je sens mes joues rougir et remets mon téléphone dans ma poche. « Pas intéressée, » je murmure. La dernière chose que j'ai besoin de voir, ce sont des photos de Victor et de sa compagne dans le prochain chapitre de leur relation toxique.
Quelles sont les chances qu'aujourd'hui, de tous les jours, mes fils posent deux fois des questions sur leur père et que sa photo soit la première chose que je vois en ouvrant mon téléphone ? L'univers essaie-t-il de me dire quelque chose ?
Je chasse cette pensée anxieuse et me dépêche de rentrer chez moi. Je me suis promis il y a longtemps que Victor ne saurait jamais pour nos enfants. C'est un secret que je compte emporter dans ma tombe.
Ostatnie Rozdziały
#300 #Chapter 300 — Et ils ont vécu...
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#299 #Chapter 299 — Deux petites filles
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#298 #Chapter 298 — Quatre plus deux
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#297 #Chapter 297 — Minuit
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#296 #Chapter 296 — La longue attente
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#295 #Chapter 295 — Supreme
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#294 #Chapter 294 — Lune de miel ?
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#293 #Chapter 293 — Emmenez-vous cette femme...
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#292 #Chapter 292 — Le grand jour
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#291 #Chapter 291 — Tourné vers l'avenir
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025
Może Ci się spodobać 😍
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Czterech albo Martwych
"Tak."
"Przykro mi to mówić, ale on nie przeżył." Lekarz patrzy na mnie ze współczuciem.
"D-dziękuję." Mówię z drżącym oddechem.
Mój ojciec nie żył, a człowiek, który go zabił, stał tuż obok mnie w tej chwili. Oczywiście, nie mogłam nikomu tego powiedzieć, bo zostałabym uznana za współwinną za samo wiedzenie, co się stało, i nic nie zrobienie. Miałam osiemnaście lat i mogłam trafić do więzienia, jeśli prawda kiedykolwiek wyszłaby na jaw.
Niedawno próbowałam przetrwać ostatni rok liceum i na zawsze opuścić to miasto, ale teraz nie mam pojęcia, co zrobię. Byłam prawie wolna, a teraz mogłabym mieć szczęście, jeśli przetrwam kolejny dzień bez całkowitego załamania mojego życia.
"Jesteś z nami, teraz i na zawsze." Jego gorący oddech szeptał mi do ucha, wywołując dreszcz na moim kręgosłupie.
Mieli mnie teraz w swoim mocnym uścisku, a moje życie zależało od nich. Jak doszło do tego punktu, trudno powiedzieć, ale oto byłam... sierota... z krwią na rękach... dosłownie.
Piekło na ziemi to jedyny sposób, w jaki mogę opisać życie, które przeżyłam.
Każdego dnia tracąc kawałek swojej duszy, nie tylko przez mojego ojca, ale także przez czterech chłopaków zwanych Ciemnymi Aniołami i ich zwolenników.
Byłam dręczona przez trzy lata, co było wszystkim, co mogłam znieść, i bez nikogo po mojej stronie wiedziałam, co muszę zrobić... muszę się wydostać jedynym sposobem, jaki znam. Śmierć oznacza spokój, ale rzeczy nigdy nie są takie proste, zwłaszcza gdy ci sami chłopcy, którzy doprowadzili mnie na skraj, są tymi, którzy ratują mi życie.
Dają mi coś, czego nigdy nie myślałam, że będzie możliwe... zemstę podaną na zimno. Stworzyli potwora i jestem gotowa spalić cały świat.
Treści dla dorosłych! Wzmianki o narkotykach, przemocy, samobójstwie. Zalecane 18+. Reverse Harem, od prześladowcy do kochanka.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Skrępowana (Seria Lordów)
Myślałam, że Alekos, Reyes i Stefan będą moim wybawieniem, ale szybko pokazali mi, że są jak każdy inny Lord—okrutni, brutalni i bez serca.
Mój ojciec miał rację w jednej kwestii—Lordowie niszczą wszystko, czego się dotkną. Czy przetrwam tych demonów? Moja wolność zależy od tego.
Muszę wytrzymać wszystko, co Alekos, Reyes i Stefan mi zgotują, aż uda mi się uciec z tego dzikiego miasta.
Dopiero wtedy będę naprawdę wolna. A może nie?
Seria Lordów:
Księga 1 - Skuta
Księga 2 - Kupiona
Księga 3 - Uwięziona
Księga 4 - Uwolniona
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Na zawsze jego: Własność Alfy
Zvonimir powiedział: „Rishima, nie możesz urodzić moich potomków, więc nie jesteś godna być moją żoną.”
Zvonimir powiedział: „Rishima, wciąż pragnę twojego ciała; bądź moją kochanką.”
Zvonimir powiedział: „Rishima, nie chcę cię opuszczać. Czy możemy się ponownie pobrać?”
Zvonimir powiedział: „Rishima, kocham cię, nie mogę bez ciebie żyć.”
Rishima odpowiedziała zimno: „Spadaj!”
Kiedy Zvonimir ogłosił swoje pragnienie poślubienia Rishimy, ludzie w całym Imperium Wilków sprzeciwili się. Uważali, że samica Omega, taka jak Rishima, nie jest godna być żoną potężnego Alfy, takiego jak Zvonimir. Jednak Zvonimir był zdecydowany poślubić Rishimę, sprawiając, że uwierzyła, iż jest najszczęśliwszą kobietą na świecie. Jednak po tym, jak jej macica została uszkodzona podczas ratowania Zvonimira, jej iluzje o ich małżeństwie podzielonym klasowo rozpadły się.
Zvonimir bezlitośnie odrzucił Rishimę, aby poślubić kobietę o silniejszych zdolnościach rozrodczych, nieświadom, że już nosiła jego dzieci...
Pożyczona Luna Alfy
Spojrzałam mu w oczy, nie czując nic. "Ja, Elowen Thorne, przyjmuję twoje odrzucenie."
Elowen Thorne jest omega wilkiem, która przetrwała lata znęcania się w brutalnej watasze. Zdradzona przez swojego byłego partnera, jest zszokowana, gdy Kaius Valerian, najbardziej przerażający Alfa na terytorium, proponuje jej sześciomiesięczny kontrakt na udawanie jego partnerki.
Kaius nie chce tylko partnerki. Chce całkowitej uległości. Będzie używał jej ciała, jak mu się podoba, biorąc ją brutalnie i bez litości, jasno dając do zrozumienia, że jest tylko jego własnością.
Ale Elowen nie jest już uległą ofiarą. Jeśli Kaius jej pragnie, będzie musiał przebić się przez jej obronę. Będzie walczyć z nim na każdym kroku, nawet jeśli jej ciało zdradzi jej najgłębsze pragnienia.
Kiedy nieudana próba zamachu ujawnia szokujące powiązania między przeszłością jej matki a rodziną Kaiusa, Elowen musi dowiedzieć się, czy Kaius chroni ją dla własnych korzyści, czy dlatego, że naprawdę mu na niej zależy. W świecie, gdzie srebrne ostrza i rozlew krwi rozstrzygają spory, Elowen odkrywa, że bycie związanym z kimś zarówno pisemną umową, jak i znakiem partnera jest o wiele bardziej niebezpieczne, niż kiedykolwiek sobie wyobrażała.
Krwistoczerwona miłość
„Uważaj, Charmeze, bawisz się ogniem, który spali cię na popiół.”
Była jedną z najlepszych kelnerek, które obsługiwały ich podczas czwartkowych spotkań. On jest szefem mafii i wampirem.
Lubił mieć ją na swoich kolanach. Była miękka i zaokrąglona we wszystkich właściwych miejscach. Lubił to za bardzo, co stało się jasne, gdy Millard zawołał ją do siebie. Instynkt Vidara kazał mu zaprotestować, zatrzymać ją na swoich kolanach.
Wziął głęboki oddech i wciągnął kolejny raz jej zapach. Przypisałby swoje zachowanie tej nocy długiemu okresowi bez kobiety, a może i mężczyzny. Może jego ciało mówiło mu, że nadszedł czas na jakieś zdeprawowane zachowanie. Ale nie z kelnerką. Wszystkie jego instynkty mówiły mu, że to skończy się źle.
Praca w „Czerwonej Damie” była zbawieniem, którego Charlie potrzebowała. Pieniądze były dobre, a ona lubiła swojego szefa. Jedyną rzeczą, od której trzymała się z daleka, był czwartkowy klub. Tajemnicza grupa przystojnych mężczyzn, którzy przychodzili co czwartek, aby grać w karty w tylnej sali. Aż do dnia, kiedy nie miała wyboru. W momencie, gdy spojrzała na Vidara i jego hipnotyzujące lodowato-niebieskie oczy, uznała go za nieodpartego. Nie pomagało, że był wszędzie, oferując jej rzeczy, których pragnęła, i rzeczy, o których nie myślała, że ich chce, ale potrzebowała.
Vidar wiedział, że przepadł w momencie, gdy zobaczył Charlie. Każdy jego instynkt mówił mu, żeby uczynić ją swoją. Ale były zasady, a inni go obserwowali.
Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata
Kiedy wróciłam do Los Angeles i wznowiłam swoją karierę jako lekarz, zostałam zmuszona do uczestnictwa w ślubie mojej adopcyjnej matki — i tam był on. Mój przyrodni brat okazał się moim partnerem z jednorazowej przygody!
Moje serce prawie przestało bić.
Rodzina mojego ojczyma to potężna i bogata dynastia w LA, uwikłana w sieć skomplikowanych interesów i owiana tajemnicą, w tym ciemnymi, brutalnymi podtekstami.
Chcę trzymać się z dala od kogokolwiek z tej tradycyjnej włoskiej mafijnej rodziny.
Ale mój przyrodni brat nie pozwala mi odejść!
Mimo moich starań, by trzymać się z daleka, on teraz wrócił do LA, zarządzając interesami swojej rodziny z bezwzględną skutecznością. Jest niebezpiecznym połączeniem zimnej kalkulacji i niezaprzeczalnego uroku, wciągając mnie w sieć przeznaczenia, z której nie mogę się uwolnić.
Instynktownie chcę trzymać się z dala od niebezpieczeństwa, z dala od niego, ale los pcha mnie do niego raz za razem, a ja jestem silnie uzależniona od niego wbrew swojej woli. Jak będzie wyglądać nasza przyszłość?
Przeczytaj książkę.
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!