Enchevêtrée avec le Professeur Remplaçant

Enchevêtrée avec le Professeur Remplaçant

Lola Ben · Zakończone · 161.7k słów

210
Gorące
760
Wyświetlenia
198
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

En tant que fille de milliardaire, la dernière année de lycée de Ruby n'a pas été aussi tranquille qu'elle aurait dû l'être. Sa photo nue s'est largement répandue à travers l'école après la mort mystérieuse d'une jeune fille. Alors que Ruby cherchait à découvrir la vérité derrière tout cela, le nouveau professeur séduisant, Adonis Klaus, avait les yeux rivés sur elle.

Elle était loin de se douter qu'elle ne se retrouverait pas seulement intimement liée à Adonis, mais que son monde entier serait bouleversé d'une manière qu'elle n'aurait jamais pu imaginer...

Vous pourriez apprécier GARDER L'ENFANT DU MILLIARDAIRE si vous aimez cette histoire

Rozdział 1

Ruby

L'air chaud de la journée s'infiltrait dans la pièce alors qu'un autre client entrait, une petite fille dans ses bras. Un petit sourire apparut sur mes lèvres en voyant l'excitation sur le visage de la fillette lorsqu'il lui demanda quel genre de gâteau elle aimerait.

"Argh, je n'arrive pas à croire que l'école recommence la semaine prochaine. Je n'ai pas gagné assez d'argent," se plaignit une voix perçante derrière moi. Je me retournai sur mon siège pour faire face à mon amie, Abby, dont la compagnie m'accompagne depuis environ huit ans et je n'ai jamais regretté de l'avoir à mes côtés.

"C'est notre dernière année, tu sais," fis-je remarquer. "Quand on sera diplômées, tu pourras toujours prendre une pause pour gagner plus d'argent." La grande brune fit la moue en s'appuyant sur le comptoir en marbre. Son travail dans la confiserie-café était l'un des nombreux qu'elle avait pris pendant les vacances d'été parce qu'elle détestait l'idée de devoir demander de l'argent à ses parents, surtout quand elle entrerait enfin à l'université.

"On ne pourrait pas échanger nos vies, Ruby ?" Ses grands yeux suppliaient comme si j'étais une marraine fée magique qui réaliserait son souhait. En riant de l'expression comique sur son visage, elle ajouta, "Je suis sérieuse. Tu as tellement de chance, ton père ne te demanderait même pas de lever le petit doigt, encore moins de trouver un travail."

Cela me rappela la dispute avec mon père avant les vacances scolaires et mes dents se serrèrent presque de colère. "Je ne comprends pas pourquoi je ne peux pas trouver un travail."

"Parce que tu es Ruby Powers, sa fille." Instinctivement, elle attrapa une assiette de gâteau au chocolat dans le réchauffeur en verre en dessous et me la tendit. En la remerciant, je me mis à manger. "As-tu vu Jake aujourd'hui ?"

"Ce beau garçon ?" Je haussai les épaules, ma langue léchant la trace de chocolat sur la cuillère. "Il doit probablement être dehors en train de profiter de l'attention que lui portent les filles."

"Il devrait déjà sortir avec l'une d'elles. Je ne veux pas commencer une nouvelle année à partager des sièges avec des filles agaçantes et bizarres."

"Je sais que tu ne le penses pas vraiment." Je lui fis un sourire suggestif et elle me lança un regard dédaigneux. Même si elle ne me l'avait pas dit, je pouvais sentir qu'elle aimait un peu Jake, qui est comme notre frère et notre garde du corps. Sa carrure athlétique attirait les filles et repoussait les garçons loin d'Abby et moi, ce que nous aimons parce que presque tous les garçons de notre école ne pensent qu'avec leur sexe.

Abby se redressa et attrapa son téléphone. Elle était certainement une grande fille, contrairement à mes un mètre soixante qui me rendent parfois assez complexée. Mais après avoir passé des mois à côté d'Abby qui grandissait rapidement, cela n'avait plus d'importance que je ne sois pas si grande.

"Uh... Ruby ?"

"Oui ?" répondis-je en mangeant mon déjeuner. "Tu pourrais me passer une bouteille de soda ?" Je n'avais certainement pas manqué l'air de confusion sur son visage alors qu'elle atteignait ce que j'avais demandé. "Qu'est-ce que c'est ?"

"Es-tu allée au centre commercial hier ?"

"Oui."

"Alors tu dois voir ça." Elle mit son téléphone devant mon visage et mes yeux s'écarquillèrent en voyant le gros titre révélant que j'étais la fille de Dominic Power, tenue à l'écart des projecteurs pendant une longue période. L'article ne s'arrêtait pas à fournir de nombreuses photos de moi, il révélait tout le reste à mon sujet. Où je vais à l'école, où je vis... même le foutu endroit où j'apprends à jouer du violon.

"Je n'arrive pas à y croire..." Le gâteau devant moi devint oublié, le problème devant moi était plus grand. "Ça gâche tout."

"Qu'est-ce que tu vas faire ?" Abby mit son téléphone dans la poche de son tablier à motifs et verrouilla ses yeux inquiets avec les miens.

"Je ne sais pas. Comment vais-je survivre à ça ? Je ne sais même pas comment les choses vont se passer à partir de maintenant."

"Tu devrais en parler à tes parents."

"Alors je donnerais à mon père une chance de m'envoyer en pension. De toute façon, il finira par le découvrir."

Abby soupira. "Qu'est-ce que tu vas faire maintenant ?"

"Je ne peux certainement pas m'enfuir," plaisantai-je subtilement. Puis je haussai légèrement les épaules. "Je suppose que je vais devoir vivre avec le fait d'être connue."

"Ce ne sera pas un voyage de tout repos."

C'était à mon tour de pousser un soupir, cette fois plus fort. "Je sais. Mais je suis plus inquiète pour une chose..." Je fixai le mur derrière elle pendant un moment.

"Quoi ?"

"Le lycée." Dis-je simplement.

~

"Hé, la fille de riche."

Juste au moment où je pensais que la journée était enfin terminée. Juste au moment où je mettais de côté les différents regards que j'avais reçus toute la journée pour fantasmer sur le bol de glace que j'avais soigneusement rangé dans le réfrigérateur, Roger Stevens devait tout gâcher.

Je ne pris même pas la peine de me retourner, honnêtement, je n'avais pas la force de gérer des gens bruyants comme lui, alors je repris ma marche.

"Tu sais que je te parle," sa voix agaçante résonna, attirant l'attention de tout le monde sur moi. "Tu vas m'ignorer maintenant ?" Je pouvais l'entendre s'approcher mais je ne me retournai toujours pas. "Ruby..." sa voix semblait se moquer de moi. "Pourquoi ne nous as-tu pas dit que tu étais la fille de Dominic Power ? Tu pensais qu'on était des chasseurs de primes ou quoi ?" Il ricana. Je soupirai.

Et je repris ma marche vers mon casier.

"Tu n'es toujours personne !" cria-t-il. "Comme tu l'as toujours été toutes ces années. Peu importe si tu es la plus intelligente d'entre nous."

"Il y a un problème, Roger ?" J'entendis la voix ferme de Jake percer le silence qui accompagnait le drame de Roger. "Tu veux que je te suspende à ton casier avec ton caleçon taille adulte ?"

"Va te faire voir, mec."

"Dégage... crétin." Abby intervint.

"Ouais, ouais. Vous n'êtes que des suiveurs de toute façon. Je suis sûr que vous êtes avec elle à cause de l'argent de son père." En atteignant mon casier, je pris une minute pour fermer les yeux et garder ma colère montante sous contrôle. Autant j'aimerais être celle qui le suspend quelque part, autant je redoute l'option de l'internat de mon père.

"Ruby, tu ne devrais pas laisser des gens comme lui te parler comme ça," dit Abby alors qu'elle arrivait enfin à mes côtés.

« Hé, ça va ? J'ai remarqué que tu étais mal à l'aise en cours de chimie. » Après avoir récupéré mes affaires, j'ai fermé mon casier et me suis tourné vers mes amis, arborant un petit sourire fatigué.

« Je vais bien. Jake ? Tu peux me ramener chez moi aujourd'hui ? »

« Bien sûr. » Ses cheveux stylés dansaient tandis qu'il venait à mes côtés et me prenait dans ses bras. « Je serai ton garde du corps aujourd'hui aussi. »

« Regarde-toi. Tu as toujours été notre garde du corps, » taquina Abby avant qu'il ne s'excuse pour quelques minutes. « De toute façon, Ruby, tu devrais répondre à des gens comme Roger pour les faire taire. Ce n'est pas de ta faute si tu es la fille de ton père. »

« C'est juste une perte de temps et d'énergie mentale. »

« Et supporter les cris et les regards, c'est sain ? » Elle me regardait avec un regard sérieux, presque maternel. « Je ne pense pas que ce soit une situation où tu devrais rester silencieuse. Tu pourrais te blesser. »

« Allez... » Je roulai des yeux. « Ce n'est pas comme si l'un d'eux pouvait aller jusqu'à me kidnapper ou quelque chose comme ça. » Abby plaça rapidement ses mains sur ma bouche, ses yeux scrutant partout avec une attention accrue. Surpris, je fronçai les sourcils et essayai de parler, mais rien d'autre qu'un murmure ne sortait. « Abby ? » On aurait dit que je fredonnais.

Et elle ne relâchait toujours pas la prise temporaire qu'elle avait placée sur ma bouche.

« Beurk. » Ses mains se retirèrent brusquement et elle se précipita pour chercher des lingettes dans son sac. « Pourquoi tu as léché ma paume ? C'est dégoûtant. »

La sangle de mon sac à dos se détendit et je l'ajustai en disant, « La prochaine fois, ne couvre pas ma bouche comme ça. »

« Eh bien, ne parle pas de kidnapping la prochaine fois, » rétorqua-t-elle.

« Pourquoi ? »

« Tu me demandes pourquoi ? » Mon dieu, Abby est tellement dramatique. « Et si quelqu'un t'entendait et décidait de mettre l'idée en pratique ? Si ton père payait ta rançon, cette personne toucherait le jackpot. Maintenant que j'y pense... » Elle prit une pose réfléchie. « Peut-être que ton père devrait engager un garde du corps. Hier, je pourrais jurer que j'ai vu quelqu'un nous suivre. Il était chauve et... »

« D'accord Abby, on a compris. Je ne suis pas aussi en sécurité qu'avant. Je vais quand même bien. » Je l'assurai. « Mais s'il te plaît, ne parle pas du garde du corps avec mon père, il sauterait sur l'idée. »

« Ton père ? Non. Ton père me fait peur. » Elle frissonna légèrement comme si elle venait d'apercevoir son regard dramatique et impassible qu'il affiche habituellement en dehors de la maison. « Je vais en discuter avec ta mère et je m'assurerai de présenter l'idée avec assez de points à l'appui. »

« Je n'ai pas besoin d'un garde du corps qui me suit comme si j'étais une enfant. » Je me tournai et j'aperçus un groupe de filles nous regardant directement et partageant des mots entre elles. Je soupirai encore.

« Vous êtes prêts ? » Jake fit un bref sourire en marchant vers nous.

« Oui, on l'est. » Nous avons repris notre marche vers sa voiture. « Où es-tu allé d'ailleurs ? » demanda Abby.

« Eh bien... » Son sourire enfantin apparut et il passa ses bras sur nos épaules, nous entraînant dans sa chaleur. « C'est un secret. » Abby roula des yeux et lui donna un coup de pied au genou. « Aïe, » cria-t-il en riant après.

"Quand est notre prochaine soirée cinéma ?" demanda Abby juste au moment où j'allais sortir de la voiture. Rien que de regarder ma maison me faisait envie, mais sa question était assez importante.

"Euh... ce vendredi ?"

"Chez toi ou chez Jake ?" Nous n'utilisons jamais sa maison parce que son père croyait fermement qu'un être humain n'avait besoin de personne d'autre que lui-même. Donc... il lui interdisait presque d'avoir des amis, si ce n'était pour une intervention incroyable.

"Chez moi. Ma mère va nous faire du popcorn."

"Oui !" Jake s'exclama en croisant mon regard. "J'adore quand ta mère fait à manger."

Mon sourire était large. "Je sais que c'est un compliment. Mais..." Mon sourire s'effaça et je pris un air sombre. "Mon père ne doit pas t'entendre dire ça, sinon il te transformera en tapis de maison."

Ses yeux verts dansèrent mal à l'aise, ce qui fit rire Abby et moi d'un rire diabolique. "Salut les gars," dis-je finalement en me dirigeant vers notre maison.

Nous vivions dans un hôtel avant - en fait, j'ai grandi dans un penthouse là-bas. Mais peu de temps après notre déménagement aux Philippines, des choses se sont passées et nous avons dû tous revenir à New York. Et contrairement à notre départ pour les Philippines, nous sommes revenus avec mon petit frère... Zion Powers.

Et je pouvais déjà entendre son salut bruyant sans entrer dans la maison. Le garçon qui va bientôt avoir dix ans est mon petit bonheur car j'ai toujours voulu un frère ou une sœur. Vous auriez dû voir mon sourire immense quand j'ai vu pour la première fois son beau visage et ses yeux bleus océaniques envoûtants.

Donc, en ouvrant la porte d'entrée du bungalow sophistiqué, le premier nom qui sortit de mes lèvres fut, "Zion." Jetant mon sac sur le canapé le plus proche, je courus à la cuisine et ouvris le réfrigérateur. "Zion !" Mes yeux s'écarquillèrent. "Où es-tu et où est ma glace ?"

"Peux-tu baisser d'un ton jeune fille ?"

"Salut Maman," dis-je sans la regarder. "Zion !"

"Il dort." La porte du réfrigérateur se ferma et les yeux doux mais quelque peu commandants de ma mère plongèrent dans les miens. "J'ai pris ta glace."

"Quoi ? Pourquoi ?"

Elle haussa les épaules et s'éloigna vers l'îlot isolé au milieu de la pièce. "Viens t'asseoir, ton père et moi avons besoin de te parler."

"Mais maman..." Mes épaules tombèrent. "Ma glace."

"Assieds-toi."

"Elle est déjà là ?" La voix de mon père annonça son entrée et j'oubliai instantanément ma délicatesse perdue. Lui et moi sommes amis sans aucun doute, mais parfois, je ne peux m'empêcher de penser que je devrais toujours être coordonnée devant lui. "Salut Ruby."

"Salut Papa." Je pris place en face de maman.

"Salut ma chérie." Il donna un petit baiser sur le front de ma mère.

"L'école s'est bien passée. Merci de demander."

Maman éclata de rire à mes paroles et mon père s'assit à côté d'elle. "Alors... Ruby, nous avons quelque chose à te dire."

"Qu'est-ce que c'est ?" Quelque chose en moi ne pouvait s'empêcher de penser que l'idée de garde du corps d'Abby s'était d'une manière ou d'une autre communiquée bizarrement à mon père. Je fronçai rapidement les sourcils.

"Ruby..." Son sourire était si large. "Je suis enceinte."

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

851.7k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

919.1k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

666.6k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

530.1k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

459k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

379.7k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.