Forbudte Lyster

Forbudte Lyster

M C · Zakończone · 185.9k słów

1.1k
Gorące
2k
Wyświetlenia
322
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

"Du skal ikke tænke på at stikke af, Sophie. Du vil ikke bryde dig om straffen." Noget fortalte mig, at hans straf ville være mere end bare en lussing; hans meget erigerede lem var en anden indikator. Jeg var ikke klar til at miste min mødom endnu.

Jeg nikkede endnu en gang og nærmede mig dem. Jeg startede med Zion. Han sprang op som en vandfontæne, da jeg kørte min hånd over ham. "Åhh!" sagde jeg til mig selv. Jeg prøvede at undgå at røre ham direkte, mens jeg sæbede ham ind, men så sagde han: "Brug dine hænder. Det er okay at røre ved mig." Nå, jeg er allerede i helvede, så jeg kan lige så godt have det lidt sjovt. Så krydsede en dyster tanke mit sind.
Jeg begyndte at stryge ham. Jeg hørte ham stønne.


Sophie Deltoro var en genert, uskyldig og indadvendt teenager, der troede, hun var usynlig. Hun levede et sikkert, kedeligt liv med sine tre beskyttende brødre. Så bliver hun kidnappet af Mafiaens Konge af Amerika og hans to sønner. Alle tre planlægger at dele hende, gøre krav på hende og dominere hende.
Hun bliver fejet ind i deres verden af synd og vold, tvunget ind i et forbudt forhold og sendt til en skole, der opmuntrer og hylder hendes fangers sadistiske seksuelle fornøjelser. Ingen kan stoles på. Den verden, Sophie troede, hun kendte, eksisterede aldrig. Vil hun frivilligt underkaste sig sine dybeste fantasier, eller vil hun lade mørket opsluge og begrave hende? Alle omkring hende har en hemmelighed, og Sophie synes at være centrum for dem alle. Desværre er hun en Forbudt Lyst.

Rozdział 1

DETTE ER EN MØRK MAFIA-ROMANCE, REVERSE-HAREM ROMAN. LÆSERDISKRETION ANBEFALES. Kapitlerne vil indeholde modent indhold, herunder men ikke begrænset til grafisk vold, blod, misbrug, overgreb, tortur, kriminelle aktiviteter, mandlig dominans, groft sprog, eksplicitte sexscener, hård BDSM og andre feticher, tvungne forhold, psykologiske problemer og tabuemner/fantasier. Disse triggere er gennem hele bogen. Dette er din eneste advarsel. Hold negative tanker og kommentarer for dig selv. Husk venligst, at dette er en fiktiv historie. Jeg håber, du nyder historien.


Skole. Skole skal være et sikkert sted. Gymnasiet i dette tilfælde. En glorificeret daginstitution for pubertetsramte unge, som forældre sender deres børn til for at blive beskyttet og passet, mens de er på arbejde.

Børn skal gå i skole og lære matematiske ligninger, der absolut ingen værdi har i det daglige samfund; lære det periodiske system og kemiske ligninger, for igen, de fleste har ikke brug for at vide den slags; læse de samme fem "klassiske" romaner hvert år, så du kan spy dem op, når du dimitterer, for Gud forbyde, at vi får lov til at læse noget spændende, relevant eller interessant. Skole skal være et sikkert, kedeligt sted.

Sammen med de grundlæggende uddannelsesmæssige fundamenter kan du udforske kunst, musik, computere og forskellige sundhedsklasser. Den frygtede idrætsundervisning er en uddannelsesinstitution for regering-godkendt tortur. Selv privatskoler fokuserer på en velafbalanceret læseplan. Der er et utal af sportsgrene, klubber, fritidsaktiviteter og sociale arrangementer, der opsluger din sjæl og steger dine hjerneceller.

Du øver brandslukningsøvelser og tornadoøvelser og har endda procedurer for indtrængere. Og jeg garanterer, at hver eneste elev ignorerer disse instruktioner hvert år. Fordi du aldrig tror, det vil ske for dig. Du går i skole og tænker, at der ikke er nogen måde, en psykopat ville komme ind på din skole og begynde at skyde stedet op, eller at en tornado vil komme og rive skolen fra hinanden midt på dagen. Det sker, men du tror aldrig, det kan ske for dig, fordi skole skal være sikker.

Okay, så hvad hvis i stedet for en psykopat eller to med maskingeværer, en bogstavelig hær kommer ind med våben? Men de skyder ikke. Nej, det ville være for nemt. Jeg mener, hvad kunne hundrede muskuløse, Gud-skabte, våbenbevæbnede ninja-mænd så desperat ønske på en velkendt elite privatskole? De kom med trukne våben på en mission og var villige til at ødelægge hele skolen for det. De ledte efter noget. Nå, ikke noget, mere som nogen. Den nogen var mig. Jeg er Sophie Deltoro, dette er min historie.

Skole skal være et sikkert sted. Jeg kalder bullshit!

————————-

Sophie

"Ha' en god dag, skat," sagde min storebror Caleb til mig, mens han holdt mit ansigt i sine hænder. Vi delte et sødt smil, og så kyssede han mig på panden, før han gik ud ad døren. Jeg sad ved køkkenbordet på min sædvanlige barstol og nød de chokoladepandekager, mine brødre havde lavet til mig til morgenmad.

"Vi ses i aften. Tænk over, hvor du vil hen til middag. Hvor som helst du vil, fødselsdagspige!" sagde min bror Kevin, som også kyssede mig på panden og derefter forlod vores hjem for at indhente sin tvilling Caleb.

Min ældste bror Zach læste avisen og nippede til sin kaffe ved køkkenbordet bag mig. Jeg gjorde min morgenmad færdig og satte mine tallerkener i vasken.

"Er du klar til at gå, søde?" spurgte Zach, mens han foldede sin avis på bordet. Jeg nikkede og skyndte mig at hente min taske fra mit prinsesseværelse. Ja, det var som et bogstaveligt lyserødt, krøllet prinsesseværelse med alle pyntetingene. Jeg havde haft det siden jeg var fem og havde aldrig ændret det, selvom jeg nu var atten. I dag faktisk.

Zach tog min taske, da jeg kom tilbage til køkkenet, og han greb sine nøgler, mens vi gik ud i garagen. Hans slanke kirsebærrøde cabriolet, allerede med taget nede og ventende, bippede, da han låste dørene op. Han placerede min taske på bagsædet bag mig, og snart var vi på vej til min skole, St. Andrew’s Preparatory Academy for Gifted Minds. Selvom hvis du mødte hele fodboldholdet og halvdelen af cheerleading-holdet, ville ordet "begavet" ikke være passende. Helt ærligt, de fleste af eleverne var bare rige, ikke smarte.

Jeg boede sammen med mine tre ældre brødre. Zach er atten år ældre end mig, og tvillingerne er tretten år ældre. Jeg var den uventede regnbuebaby, og siden jeg blev født, har jeg altid været prinsessen. Da jeg var to, døde mine forældre. Mine brødre taler ikke om det, og jeg ved ikke præcis, hvad der skete. Men min bror var allerede atten, så han fik forældremyndigheden over mig og mine brødre. Da mine tvillingebrødre blev myndige, blev de også værger, og siden da har det bare været os fire. De er mine forældre og mine brødre. De er mit alt.

Zach kyssede mig på kinden og ønskede mig en god dag, som han gjorde hver dag, når han satte mig af ved skolen, før han kørte væk. Jeg gik ind i den SIKRE, massive tre-etagers franske Château-stil bygning sammen med de andre seks hundrede snobbede rigmandsbørn, da den første klokke ringede.

Dagen var kedelig som sædvanlig. Jeg havde ikke nogen tætte venner. Jeg foretrak at holde mig for mig selv. Jeg ville have gode karakterer, så jeg kunne komme ind på Harvard ligesom mine brødre. Så nu sidder jeg i engelsk, som er tredje time, og læreren, en sød ung kvinde, Miss Taylor, snakkede bare løs om farveteori i MacBeth. Jeg havde allerede lavet alle opgaverne for ugen, så jeg sad og dagdrømte, som jeg ofte gør. Denne skole er sikker og kedelig. Lige som jeg kan lide det. Jeg blander mig med væggene, og ingen lægger nogensinde mærke til mig. Pludselig begynder en høj skinger sirene at lyde i lokalet. Det er ikke brandalarmen, men en mere ildevarslende tone. Det var indtrængeralarmen.

Børnene begynder at gå i panik. Læreren begynder straks at råbe ordrer. Hun lukker døren og låser den med de to sikkerhedslåse. Hun slukker lyset og går hen mod vinduerne. Tre piger, inklusive mig selv, går hen til vinduerne for at trække gardinerne for. Vi er på siden af hovedbygningen, og vinduerne vender ud mod skolens hovedindgang. Vi stivnede alle, da vi så mindst 30 store fancy sorte SUV'er parkeret udenfor, nogle på forplænen, andre blokerede andre biler. Store, muskuløse mænd væltede ud af bilerne, alle iført sorte jakkesæt og solbriller, og de havde alle våben i hænderne.

En af pigerne, Candice, begynder at skrige. Yolanda, som stod ved siden af mig, begyndte at græde ukontrolleret. Jeg var frosset fast. Skolen skulle være sikker. Størstedelen af klassen løber hen til vinduerne, meget til lærerens protest, og de kigger alle ud på den militærlignende styrke, der bevæger sig rundt på campus.

Vores lærer lukker hurtigt persiennerne og råber, at alle skal komme hen i hjørnet og følge procedurerne. Vi var sikre og skulle forblive stille. Sikker. Det ord skulle være beroligende.

Så det var præcis, hvad vi gjorde. Vi blev alle under vores borde, holdt vejret og ventede på, at alt skulle blive klart. Klasselokalerne er alle lydisolerede, så vi kunne ikke høre noget undtagen nogle fjerne råb udefra. Vi var heldigvis på tredje sal, så chancerne for, at de ville komme herop, måtte være små, ikke? Forkert.

Det utænkelige skete. Intercom'en kom på, og en meget grov, mystisk og skræmmende stemme lød over højttalersystemet. Det var ikke vores muntre rektor. "Sophie Deltoro, bedes venligst komme til kontoret. Du har to minutter. Sophie Deltoro til kontoret." Stemmen var magtfuld, selv over det knitrende, gamle højttalersystem krævede den respekt.

Jeg er ret sikker på, at mit hjerte begyndte at banke med lysets hastighed. Jeg bemærkede mange af mine klassekammerater stirre på mig, de fleste med rædsel, nogle med vrede. Jeg krympede mig sammen. Jeg ville ikke gå. Hvem end disse mennesker var, de var her for mig.

Læreren hviskede hurtigt mit navn og gestikulerede, at jeg skulle komme hen til hende. Jeg gjorde tøvende, hvad hun sagde, og prøvede at få mine rystende ben til at bevæge sig hurtigere. Da jeg nåede hende, troede jeg, at hun ville eskortere mig ud af lokalet. Jeg blev øjeblikkeligt lettet, da hun tog min hånd og skubbede mig under hendes skrivebord og satte sig foran mig.

Stilhed. Det var meget ubehageligt. Men lige da vi alle begyndte at slappe af, var der en buldrende banken på døren, og håndtaget rystede voldsomt. "Åbn døren, Sophie. NU!"

For helvede!

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

855.6k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

919.5k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

667.2k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

530.6k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

460.3k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

380.6k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.