Fuir à nouveau mon Seigneur de la Mafia Obsédé

Fuir à nouveau mon Seigneur de la Mafia Obsédé

H.Rowan Starling 🦋 · W trakcie · 143.2k słów

327
Gorące
1.5k
Wyświetlenia
158
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Il y a peu de choses dans ce monde plus dangereuses que Félix Yeats, le chef impitoyable de la mafia qui a conquis le milieu criminel de Paris. C'est un homme froid qui obtient toujours ce qu'il veut, et tout est à ses pieds. Cependant, il y a quelque chose à son sujet que personne ne connaît… sa douce faiblesse — Isabelle Nash.

Belle est comme une lumière dans ce monde sombre, une jeune femme qui vient de quitter l'université et qui ne sait rien de la réalité de Félix, encore moins des véritables couleurs de l'homme qui semble si parfait.

Cependant, on ne peut pas changer sa nature. La chute est inévitable, et la vérité attend toujours d'être révélée. Mais Isabelle ouvrira-t-elle les yeux et embrassera-t-elle les ombres qui l'entourent ? Ou s'échappera-t-elle de sa cage et fuira-t-elle l'obsession douce de Félix ?

Rozdział 1

ISABELLE NASH

[...] 8 mois plus tôt...

Aujourd'hui, la ville s'illumine des couleurs vibrantes de la haute société alors que je me prépare pour un Bal Masqué, invité par Simon Shen, mon ami de longue date et héritier d'une famille influente de Paris. L'occasion ? J'ai récemment obtenu mon diplôme en design de bijoux. Bien que je ne sois pas du genre à rechercher les projecteurs, je suis habillée pour cela, selon Simon.

La robe en satin vert, méticuleusement conçue, épouse gracieusement chaque courbe, tandis que les détails brodés en dentelle noire ajoutent une touche de sophistication au tissu. Le masque noir, avec des motifs en dentelle, confère un air mystérieux à mon visage, accentuant mes yeux et la courbe douce de mes lèvres. Même si je me prépare à entrer dans un monde de luxe et d'ostentation, mon objectif est clair : trouver des opportunités professionnelles qui me permettront d'avancer après avoir quitté la sororité.

Je prends une profonde inspiration devant le manoir imposant, observant les voitures de luxe s'arrêter devant l'entrée, déversant des invités élégamment vêtus. La lueur des lumières intérieures du manoir semble faire écho au glamour et au raffinement du lieu, créant une atmosphère de festivité et de célébration. Mes cheveux sont lâchés, tombant en douces vagues jusqu'à mon cou, complétant l'ensemble avec une aura de naturel et d'élégance.

Avec le bout de mes doigts pressant légèrement le tissu de mon manteau, je sens le vent froid caresser doucement mes joues. Je regarde autour de moi, cherchant Simon parmi les invités entrant dans le manoir. Il m'a dit qu'il m'attendrait dans le hall, mais jusqu'à présent, je ne l'ai pas encore repéré. L'anxiété commence à monter en moi, mêlée à l'excitation et à la curiosité de ce qui m'attend à l'intérieur.

"Simon, où es-tu ?" je murmure pour moi-même en sortant mon téléphone de mon sac à main et en lui envoyant un message parmi les nombreux que j'ai déjà envoyés. Je lève les yeux, prenant une profonde inspiration, tout en tapotant nerveusement mon talon sur le sol.

"Peut-être vaut-il mieux entrer, mademoiselle. Il commence à neiger fortement." La voix de Simon me ramène à la réalité, et mes yeux rencontrent les siens, affichant un sourire espiègle. Je ressens un mélange de soulagement et d'anxiété en le voyant enfin là.

"Tu veux me voir geler pour avoir pris autant de temps." Je plaisante en faisant un pas vers Simon, sentant la chaleur de l'entrée du manoir contrastant avec le froid de la nuit. En m'approchant, je ne peux m'empêcher de remarquer sa silhouette imposante. Simon est grand, avec des cheveux blonds qui brillent sous la lumière des lustres, et sa posture exsude confiance et détermination. Il est vêtu d'un smoking noir élégant, qui met en valeur sa carrure athlétique. Ses yeux bleus brillent d'une expression espiègle alors qu'il se prépare à répondre.

"Désolé, Belle, j'étais occupé à parler avec des hommes d'affaires à la demande de mon père." Simon tend la main vers moi, attendant que je le rejoigne. J'enlève mon manteau et le donne à l'un des domestiques du manoir pour qu'il le garde en sécurité.

"Ce n'est pas grave, j'oublie parfois que tu viens de ce monde-là. Tu n'as pas besoin de te battre pour un emploi pour quitter la sororité." Je souris quelque peu maladroitement, plaçant ma main sur la sienne. Le contact est réconfortant, comme toujours quand je suis avec Simon.

"Au fait, tu es ravissante, Belle. Je savais que cette robe t'irait parfaitement." Ses compliments réchauffent mon cœur, et je le remercie d'un sourire timide.

"Merci, Simon. Tu sais toujours quoi dire pour me mettre à l'aise." J'exprime ma gratitude alors qu'il me guide à travers la salle de bal, où la danse bat son plein. Le son de la musique captivante et l'éclat des tenues des invités me laissent enchantée.

"Belle, c'est ici que tu trouveras l'inspiration dont tu as besoin. Mais tu sais, si tu veux, je peux te trouver un emploi très rapidement." Simon murmure près de mon oreille, me faisant tourner la tête pour le regarder. Ses yeux bleus rayonnent de confiance et de détermination, mais aussi d'une pointe de malice qui me fait sourire.

"Je sais, Simon. Mais je veux y arriver par mes propres moyens. Je sais que je peux le faire," je réponds fermement, sentant un frisson parcourir ma colonne vertébrale à cause de sa proximité.

Je mets cela de côté alors que deux hommes s'approchent de nous, flûtes de champagne à la main. Des sourires impeccables ornent leurs visages, ainsi que leurs tenues élégantes. Je force un sourire dans leur direction, prête à interagir cordialement.

"Simon Shen, le célèbre playboy de Saphyr," se présente l'un des hommes, d'un ton enjoué. "Et qui est cette charmante demoiselle à vos côtés?"

Les hommes tournent leur attention vers moi, s'attendant à ce que Simon me présente. Je ressens un léger inconfort face à la situation, mais je garde un sourire poli sur le visage en observant l'interaction de près.

"Voici Isabelle, elle est créatrice de bijoux et résiste à l'idée de travailler pour Saphyr," répond Simon, avec une pointe de fierté dans la voix. "C'est une amie de longue date."

Mes yeux rencontrent brièvement ceux de Simon, le remerciant silencieusement pour le compliment. Cependant, mon attention est détournée lorsqu'un des hommes mentionne la fiancée de Simon, Evelyn. Un frisson me parcourt l'échine alors que j'essaie de conserver une expression neutre. Entendre son nom me met mal à l'aise, réveillant des souvenirs désagréables. Evelyn s'est fiancée à Simon par convenance ; il essaie de lui échapper par tous les moyens possibles car elle est contrôlante et jalouse. Combien de fois m'a-t-elle humiliée à l'université simplement parce que nous allions dans la même direction ? Amalia et moi avions l'habitude de l'appeler une enfant gâtée parce que tout ce qui concerne Simon, elle veut le savoir et le contrôler. C'est étouffant, et si elle est ici, elle trouvera un moyen de m'humilier.

Je détourne mon regard de Simon, concentrant mon attention sur un groupe de personnes près du bar, essayant de masquer l'inconfort que je ressens. La voix de l'homme continue de résonner dans mon esprit, ravivant des souvenirs désagréables de confrontations passées avec Évelyne. Prenant une profonde inspiration, j'essaie de chasser ces pensées, me rappelant que je suis ici pour atteindre mon objectif, non pour être affectée par les problèmes des autres.

Alors que je m'éloigne subtilement de la conversation, me faufilant à travers la foule de gens qui discutent et dansent, mon regard est attiré par les bijoux étincelants ornant les dames de la haute société. J'observe avec fascination la variété des styles et des designs uniques, chacun reflétant la personnalité et le goût de sa propriétaire.

Chaque bijou semble raconter une histoire, révélant le talent et la créativité de son créateur. J'admire les détails méticuleux, et les pierres précieuses scintillant sous les lumières du salon, et je me perds dans mes pensées en imaginant les processus créatifs derrière chaque pièce.

D'un léger mouvement, je prends une flûte de champagne du plateau équilibré dans la main du serveur, hochant la tête en signe de remerciement. Avec le verre entre mes doigts, je ressens la froideur du cristal contre ma peau en observant le salon autour de moi.

Mes yeux sont attirés par une pièce adjacente, illuminée uniquement par la douce lumière de la lune filtrant à travers les immenses fenêtres. Je vois des flocons de neige tomber sur les arbres du jardin, créant une beauté unique à contempler. Poussée par la curiosité, je commence à marcher vers les fenêtres, attirée par la beauté de la neige qui tombe, un sourire s'échappant de mes lèvres, le verre effleurant doucement celles-ci.

Distrait par le spectacle de la nature, je ne remarque pas la présence silencieuse de quelqu'un s'approchant par derrière. Une voix rauque et captivante brise le silence, me faisant légèrement frémir.

"La neige semble encore plus belle de près, n'est-ce pas ?" La voix, avec un accent qui m'est inconnu, porte un charme intrigant. En me tournant pour faire face à l'interlocuteur, je rencontre un homme élégant, aux yeux profonds et au sourire captivant. Son masque en velours noir ajoute une touche de mystère à sa silhouette, complétant sa barbe clairsemée et sa mâchoire carrée. Les mains dans les poches de son pantalon noir sur mesure, il m'observe avec curiosité, ses yeux brillant à la lumière de la lune.

"Désolé si je vous ai surprise," continue-t-il, son regard fixé sur moi avec un certain intérêt. "Vous devez être la charmante dame qui attire tant d'attention à cette soirée."

Son compliment me prend au dépourvu, et pendant un moment je me retrouve sans voix. Je reprends rapidement mes esprits, essayant de garder mon calme devant cet homme mystérieux et séduisant.

"Merci pour le compliment," réponds-je, forçant un sourire doux. "Et qui êtes-vous ? Je ne vous reconnais pas parmi les invités. Pas que je reconnaisse quelqu'un, étant donné que je ne fréquente pas ce genre d'endroits." Je laisse échapper un rire ironique.

"Disons simplement qu'il vaut mieux que vous ne sachiez pas qui je suis," réplique-t-il avec un sourire intriguant, ses yeux pétillant d'une lueur espiègle. "Peut-être que la prochaine fois, je vous dirai mon nom."

Son commentaire ne fait que me mettre mal à l'aise. Que veut-il dire par "la prochaine fois" alors que nous ne nous connaissons même pas, sans parler de nos noms ? J'affiche un sourire poli, tenant le verre dans ma main. Je jette un coup d'œil à la fenêtre, retournant à l'admiration de la neige qui tombe.

"Vous n'allez pas rejoindre votre copain ?" Son commentaire ne fait qu'ajouter à ma perplexité. Copain ? Je n'ai jamais mentionné quoi que ce soit à ce sujet. Mais avant que je puisse répondre, il se rapproche et se tient à mes côtés, regardant la neige tomber dehors. Malgré sa question apparemment innocente, je sens son regard sur moi, même si je ne le vois pas directement.

"Je n'ai pas de copain," réponds-je doucement, gardant mon attention sur le paysage au-delà de la fenêtre. "Et même si j'en avais un, je pense que la neige est une compagnie plus agréable ce soir."

Sa présence à mes côtés est intrigante, et bien que je doive rester prudente, je ne peux nier qu'il y a quelque chose en lui qui pique ma curiosité. Il affiche un sourire malicieux, se tournant vers moi ; la proximité de son corps me laisse agitée, avec une sensation étrange, mais pas désagréable.

Soudain, je sens son souffle chaud dans mon oreille, envoyant un frisson le long de ma colonne vertébrale. Ses lèvres effleurent presque ma peau alors qu'il murmure quelque chose que je peux à peine entendre, mais ses mots me laissent troublée. Mes sens sont en alerte, mon cœur battant plus vite dans ma poitrine alors que j'essaie de comprendre ce qui vient de se passer.

Je cligne lentement des yeux, encore perdue dans ses mots, et tourne mon visage pour le regarder, mais quand je le fais enfin, je ne vois que le vide devant moi. Il est déjà parti, disparaissant dans la foule comme une ombre fugace, me laissant avec la perplexité de ses murmures et l'incertitude de ce qui vient de se passer.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.4m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

897.8k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

925.6k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

539.6k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.2k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

474.3k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

389.6k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.