L'Héritier de la Lune de Sang

L'Héritier de la Lune de Sang

Laurie · W trakcie · 92.2k słów

308
Gorące
1.2k
Wyświetlenia
167
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Le premier jour d'école... la vraie école, et le trac la rongeait. Pas au sens littéral, bien sûr. Pendant treize ans, elle avait été scolarisée à la maison à la demande de sa mère. Et maintenant, après tout ce temps sans être autorisée à côtoyer des enfants de son âge, sauf lorsqu'elle les servait à l'auberge et au restaurant de sa mère ou à la maison de la meute, elle devait aller à l'école avec eux ; elle... la paria de Mystic Cove.
Respirant profondément, Nel regardait obsessionnellement dans le miroir, ses nerfs la détruisant pratiquement de l'intérieur. Pourtant, ce n'était pas comme si elle n'était pas déjà connue dans toute la ville. Sa peau brune riche, ses cheveux rouges éclatants et ses yeux verdoyants s'en assuraient.


"Es-tu prêt pour ton Ascension ?"
L'Ascension était ce que les loups appelaient la cérémonie d'un jeune alpha venant officiellement à maturité. Elle avait généralement lieu le jour de son dix-huitième anniversaire, et ce jour-là, un inhumain et son alter ego bestial devenaient officiellement une seule âme. C'est alors que leurs sens sont aiguisés et ne cessent de croître à partir de ce moment. C'est aussi ce jour-là que l'on est éveillé à l'odeur de son véritable compagnon. Il arrivait souvent qu'un ascendant trouve son compagnon ce jour-là.
Colsin haussa les épaules. "Un peu nerveux, pour être honnête. Pas beaucoup de choix dans notre meute."
"Je veux que Sara soit ma compagne," dit Colsin. En vérité, Colsin pouvait presque dire qu'il aimait Sara, mais il savait que ce n'était pas un amour profond. Si elle avait des ennuis, il ferait de son mieux pour l'en sortir, mais il ne pouvait pas dire qu'il déplacerait des montagnes pour s'assurer que Sara soit la priorité, cependant.

Mais Sara deviendra-t-elle vraiment la compagne de Colsin ? Comment tout changera-t-il lorsqu'il rencontrera Nel ?

Rozdział 1

C'est la première fois que Nel va à l'école après avoir été scolarisée à la maison pendant 13 ans. Avant cela, elle avait été éduquée chez elle à l'insistance de sa mère Leana et avait aidé à l'auberge et au restaurant de sa mère, ce qui faisait d'elle une figure familière dans la ville. Elle se tenait devant le miroir, tripotant anxieusement ses boucles douces, lâches et de couleurs vives, prenant de fréquentes respirations profondes. Mordillant nerveusement sa lèvre inférieure, elle appuya ses mains sur sa crinière bouclée, espérant trouver un moyen de rendre ses cheveux vivants moins voyants. Cependant, elle n'était pas entièrement inconnue dans la ville. Sa peau brune riche, ses cheveux rouges luxuriants et ses yeux verts émeraude le confirmaient. Oh, en effet, elle était la paria de Mystic Cove.

Finalement, Leana et Nel se retrouvèrent devant une grande école. "Nous y sommes," annonça Leana en regardant la grande pierre angulaire de Mystic Cove. Lorsque les yeux de Nel trouvèrent les portes de l'école étonnamment intimidante, elle sentit le regard de sa mère fixé sur elle. "Ça va ?" demanda la mère de Nel.

"Bien sûr," mentit Nel. La fin abrupte de la conversation précédente laissait ses sentiments non résolus.

"Hé !" Quand Nel entendit la voix de sa meilleure amie derrière elle, une vague de soulagement l'envahit. Elle se retourna pour voir Manari se tenant là avec un grand sourire sur le visage.

"Tu ne pensais quand même pas que je te laisserais entrer dans le donjon seule le premier jour, n'est-ce pas ?"

"Je pensais que tu serais déjà à l'école." Nel et Manari s'embrassèrent, puis, avec une nouvelle confiance, Nel se tourna vers sa mère et l'embrassa. "Je te verrai plus tard."

"Je serai probablement à la maison de la meute," informa Leana à Nel.

"Alors tu fermeras le restaurant plus tôt," insinua Nel.

Elle acquiesça, un oui. "Il y avait une fête pour le fils du Delta, donc inutile de dire qu'il y a un désordre à nettoyer à la maison de la meute."

"Vous êtes trop bonne pour nettoyer après des fainéants, Madame Larken,"

"Tu es trop gentille, Nari, chérie." Leana sourit.

"Je passerai après l'école," promit Nel, bien qu'elle n'en soit certainement pas ravie.

La maison de la meute de Mystic Cove était le dernier endroit où Nel voulait être, surtout après avoir dû les supporter pendant l'école. Nel connaissait les loups de Mystic Cove et à quel point ils pouvaient être désordonnés. Elle n'oserait pas laisser de telles frustrations à sa mère à gérer seule, donc, plus souvent qu'autrement, elle était à la maison de la meute pour aider Leana.

"Fais attention en y allant," la mère de Nel la mit en garde, et embrassa le front de sa fille. "Je te verrai plus tard."

"Au revoir, Madame Larken !" dit Manari.

Après s'être séparées, Manari et Nel commencèrent à se diriger vers l'école, et à chaque pas qu'elles faisaient, l'anxiété de Nel commençait à revenir.

"Tu es nerveuse ?" demanda Manari à Nel.

« Je déteste ça, Nari, » siffla Nel. « Dès que je vais entrer dans cette école, ils vont me fixer... comme s'ils ne me voyaient pas presque tous les jours au restaurant, à attendre leurs moindres caprices et demandes. »

« Eh bien, pour leur défense, ils ne t'ont jamais vue en tenue d'écolière, » tenta Nari, comme elle le faisait toujours, de plaisanter et de détendre l'atmosphère. Après avoir obtenu un léger rire nerveux de Nel, elle redevint légèrement sérieuse. « Ignore-les, » insista Manari. « Ils ne valent pas la peine de s'inquiéter, alors- »

« Ce n’est pas si simple, Nari, » interrompit Nel avant qu’elles n'entrent dans l'école. « Je n'aime pas les gens. Je ne suis pas douée avec les gens, pour commencer, et tu sais que je- »

« Nel, » sourit Manari. « Tu as eu plein de pratique. Tu as affronté pire à l'auberge et certainement dans la tanière du loup d'après ce que tu m'as dit. Je te garantis que ça ne peut pas être pire que ça. Tu entres, tu restes toi-même, tu prends ton emploi du temps, tu vas en cours et tu fais ce que tu dois faire. Tu t’en sortiras. »

« Tu rends ça si facile, » tenta Nel de plaisanter avec un rire sec.

« Ça devrait l’être... pour toi, » ricana-t-elle. « Malgré ce que tu penses de toi-même, tu as toujours été douée pour gérer les gens, Nel. Tes entrailles peuvent toujours crier mais tu t'es toujours débrouillée comme une chef. Je suis sûre qu'une bande d'adolescents en pleine puberté sera une promenade de santé pour toi. Sois juste toi-même, Nel. Tout ira bien, je te le promets. » Elle rit et ouvrit la porte. « Honnêtement, je pense que tu te montes la tête pour rien et une partie de toi le sait. »

« Peut-être, » marmonna Nel en entrant dans l'école. « Je suppose qu'on verra bien. »

Manari accompagna Nel jusqu'au bureau du conseiller. « Tu obtiendras ton emploi du temps ici. Si tu te perds, appelle mon nom et je viendrai, » promit-elle.

« Merci, Manari, » sourit Nel avec gratitude. « Je vais probablement m'en sortir. » Elle observa les lieux. « Tu crois qu'ils ont fait l'endroit assez grand ? » fit remarquer Nel sarcastiquement en passant.

Manari rit et lui serra l'épaule alors que la sonnerie retentissait. « Eh bien, c'est mon signal. Espérons que nous aurons quelques cours ensemble. J'essaierai de te retrouver à midi pour qu’on puisse regarder ton emploi du temps. »

« D'accord, »

« Souviens-toi, tu gères, » tenta-t-elle de rassurer Nel avant de se diriger vers son premier cours de la journée.

Après avoir regardé Manari s'éloigner, Nel prit un moment pour se ressaisir, respirant profondément avant d'entrer dans le bureau du conseiller. Il y avait pas mal d'élèves là-dedans, la plupart qu'elle avait déjà rencontrés de nombreuses fois en servant les tables au restaurant. Comme au restaurant, tous les regards étaient curieusement tournés vers Nel. Contrairement au restaurant, cependant, Nel n'avait pas à les reconnaître. Ils n'étaient pas ses affaires. C'était l'idée qu'elle devait adopter.

Nel passa devant eux et se dirigea vers le bureau. « Bonjour », salua-t-elle nerveusement la personne assise à la réception.

Une femme à la peau brune, d'un âge raisonnablement jeune, avec ses cheveux noirs relevés en un chignon soigné, était assise au bureau en train de regarder des papiers. « Bonjour, comment puis-je... » commença-t-elle à dire lorsqu'elle aperçut enfin la jeune fille de l'autre côté du bureau. « Ah, vous êtes... vous êtes la fille de Leana », sembla-t-elle reconnaître Nel.

« Oui, madame. »

Elle hocha la tête. « Vous vous intégrez à l'Académie », nota la femme plus pour elle-même que pour Nel, apparemment, en consultant un dossier. « Vous ne vous en souvenez peut-être pas, mais vous m'avez servi plusieurs fois au Cove. »

La femme regarda à nouveau Nel, lui donnant une chance de se rappeler. « Mme Cody », se rappela Nel. « Vous êtes une habituée. Steak à point, accompagnement de légumes crus et frites. »

Elle rit et confirma la commande de Nel avec un hochement de tête. « Oui, c'est moi », elle gloussa et commença à cliquer sur son ordinateur. Peu de temps après, un bruit mécanique se fit entendre. Elle se leva et contourna son bureau, se dirigeant vers une machine au loin, où un papier était prêt. Nel ne fit le lien que lorsque Mme Cody lui tendit la feuille de papier encore chaude.

« Neliyah Larken, voici vos cours », dit-elle, en pointant la liste des cinq cours. « J'ai dit à votre mère que je veillerais sur vous. Je sais que tout cela est nouveau, donc si vous avez des problèmes, venez dans mon bureau et faites-le moi savoir. Je fais également office de conseillère d'orientation », sourit-elle.

« Merci », répondit Nel avec reconnaissance. C'était rassurant de savoir que Manari n'était pas la seule personne à qui elle pourrait parler pendant l'année scolaire, si elle avait des problèmes. Cependant, Nel avait déjà décidé qu'elle n'abuserait pas de l'offre de Mme Cody. Après tout, elle ne connaissait pas encore bien la femme.

Nel ne pouvait pas dire qu'elle connaissait vraiment Mme Cody, mais parmi les clients du Cove, elle faisait partie des rares que Nel aimait servir. Elle ne s'asseyait jamais en retard, essayant de décider ce qu'elle voulait ; Mme Cody commandait toujours la même chose à chaque fois. Elle ne traînait jamais et laissait toujours un pourboire généreux à quiconque la servait.

Connaître les habitudes de Mme Cody n'était pas une raison suffisante pour que Nel se sente à l'aise de se confier à elle simplement. Cependant, le fait que sa mère soit associée à elle était probablement une bonne indication du caractère de la conseillère. Néanmoins, Nel décida qu'elle attendrait de voir par elle-même.

Elle regarda à nouveau le papier. « Mme Cody, ma mère a dit qu'il devait y avoir huit cours ? » Nel montra le papier. « Je n'en vois que cinq. »

« Ah oui, eh bien. Votre dossier montre que vous n'avez presque pas besoin de cursus. Donc, ce qui reste, c'est ce qui vous conviendrait le mieux. Pour être honnête, ce devrait probablement être quatre cours, mais je pense que les Épreuves de PA sont un cours que tout le monde devrait suivre. »

« Les Épreuves de PA ? »

« Aptitudes Physiques. C'est comme une version hyper-active de ce que les humains appellent le cours de gym. »

« Ah, » Le cours d'aptitudes physiques. Leana était toujours réticente à tester les capacités physiques de Nel, donc Nel n'était pas sûre de ce qu'elle ressentait à l'idée d'apprendre l'étendue de celles-ci. Il faut admettre que Nel était assez curieuse de découvrir ce qu'elle apprendrait sur elle-même. Elle ne pouvait qu'espérer que sa mère ne s'y opposerait pas. Heureusement, Nel n'aurait pas ce cours avant le lendemain, donc il y aurait du temps pour en parler à Leana. « Merci, Mme Cody, » dit Nel.

« Bonne chance, et passez une bonne journée, Mlle Larken. J'ai hâte de vivre cette année avec vous, » sourit-elle avant de retourner à son bureau et d'appeler un autre élève.

À contrecœur, Nel se dirigea vers la porte à la recherche de son premier cours de la journée, se demandant ce que l'Académie MystHaven lui réservait.

Alors qu'elle poussait la porte du bureau du conseiller d'orientation, un groupe envahit la sortie, essayant de passer. Ils ignoraient totalement que Nel essayait de sortir. Et quand elle essaya de s'écarter, la pression du groupe agglutiné refusait de la libérer.

Une fille regarda directement Nel. C'était comme si Nel avait offensé la fille bien avant de l'avoir rencontrée, la bousculant agressivement pour passer la porte. Quelques-unes de ses amies suivirent, accompagnées de quelques garçons jetant un coup d'œil à Nel avec une lueur d'attraction dans les yeux avant de partir également.

La ruée de la foule était si intense que Nel finit par perdre pied en essayant de s'écarter. Elle commença à se tourner pour essayer de se rattraper avant de toucher le sol, quand une paire de mains la sauva de la chute inévitable.

Sa taille était tenue par des mains fortes et des bras puissants. La force de l'intervention fit tomber son emploi du temps, et elle attrapa la poitrine de l'inconnu pour se stabiliser.

Elle haleta, puis, avec perplexité, leva les yeux vers un regard radieux et inexpressif. « Je… merci ! » Elle avala l'anxiété accumulée par ce qui venait de se passer. Comme il ne répondait pas, Nel sembla devenir beaucoup plus consciente d'elle-même. Rapidement, elle recula de lui, et ce n'est qu'alors que son esprit et son cœur cessèrent de battre la chamade assez longtemps pour réaliser qui il était. « Alpha ! » Elle détourna le regard et s'inclina.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

854.1k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

919.4k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

667.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

530.4k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

459.8k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

380.3k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.