L'Héritier Inconnu de l'Alpha

L'Héritier Inconnu de l'Alpha

THE ROYAL LOUNGE👑 · Zakończone · 167.4k słów

312
Gorące
3.8k
Wyświetlenia
150
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

EXTRAIT :
"Tu es à moi !", il me cria dessus avec un regard noir sur son beau visage.
"Je n'étais pas à toi quand tu m'as rejetée ce matin-là", j'essayai de refléter ses traits mais j'échouai lamentablement. Il esquissa un léger sourire, son regard noir disparaissant alors qu'il réduisait la distance entre nous et posait sa main sur ma taille, me faisant frissonner.
"Tu as toujours été à moi, Brea", il me tira plus près de lui et enfouit sa tête dans mon cou, inhalant mon parfum et défiant mon espace personnel, "Et tu seras toujours à moi". Je sentis ses dents effleurer mon omoplate - il allait me marquer et je n'avais pas la force de l'en empêcher...
"Maman !", la voix de mon fils me sortit de ma transe envoûtée et je fis un pas rapide en arrière, loin de cet homme qui avait toujours été un étranger pour moi. Je pris mon garçon dans mes bras et le posai sur ma hanche avant de regarder à nouveau l'homme. Il avait un air de choc sur le visage, clignant des yeux avec insistance,
"Est-ce que c'est...", il s'interrompit,
"Le nôtre ? Oui", je voulais lui mentir, lui dire que l'enfant dans mes bras n'était pas le sien, peut-être ressentirait-il la même douleur que j'avais ressentie le jour où il m'avait rejetée...


Brea Adler, rejetée par son compagnon et toute sa meute, est forcée de partir après ne plus pouvoir supporter la situation. Elle finit par rejoindre une autre meute avec un Alpha, Brennon Kane, qui la traite comme une reine et ils tombent instantanément amoureux.

Que se passe-t-il cinq ans plus tard lorsque son compagnon et ancien Alpha, Jax Montero, visite sa nouvelle meute pour discuter de questions de meute ? Que se passe-t-il lorsqu'il découvre qu'elle a un enfant de lui ?

Rozdział 1

FLASHFORWARD

Elle se souvenait de la première fois qu'il l'avait emmenée là-bas et qu'elle avait refusé de mettre un pied dans la maison - cela s'était terminé par une partie de jambes en l'air dans la voiture et une énorme dispute entre eux. Quelques années plus tard, elle avait décidé qu'il était enfin temps de surmonter cette peur et elle avait finalement revisité de vieux souvenirs - c'était l'expérience la plus émouvante et la plus belle qu'elle ait jamais vécue.

"Fais-moi confiance, tu ne vas pas te débarrasser de nous de sitôt", plaisanta-t-elle avant de se tourner vers un serveur et de demander une autre saveur de gâteau.

"Merde", fut tout ce qu'Asher put dire avant de sentir une petite tape sur son épaule. Il se retourna et soudain, la tristesse l'envahit à nouveau, mais il essaya de la masquer avec un sourire qui n'atteignait pas vraiment ses yeux.

Elle lui sourit largement - sincèrement, ce qui le fit se sentir comme la pire personne sur terre. Elle enroula ses bras autour de sa taille et le tira plus près d'elle, "Nous devons parler". Son cœur s'arrêta de battre pendant une fraction de seconde - c'était le moment ; il savait que c'était le moment.

Est-ce qu'elle savait ? Comment l'avait-elle découvert ? Peut-être devrait-il lui dire avant qu'elle n'ait la chance de l'accuser.

"Oui, nous devons parler", acquiesça-t-il et se tourna vers sa mère, "Maman, on peut s'excuser ?", elle hocha frénétiquement la tête et émit des sons étouffés puisque sa bouche était pleine à craquer.

Il prit la main d'Imogen dans la sienne et la conduisit hors du bâtiment avec une seule pensée en tête...

Il était foutu.

Point de vue de Brea.

Je me suis réveillée avec un sourire sur le visage - c'était la première fois depuis très longtemps que j'avais une raison valable de sourire. D'habitude, je ne voyais aucune raison de sourire ; mes journées semblaient toujours empirer de jour en jour mais aujourd'hui, je croisais les doigts. Aujourd'hui allait être une bonne journée - une journée spéciale !

Aujourd'hui, j'allais trouver mon âme sœur et peut-être alors, les gens de ma meute arrêteraient de me traiter comme si j'étais différente, comme si j'étais une sorte de monstre dont ils voulaient juste se débarrasser. Comme si j'étais de la saleté sous leurs chaussures.

Mais n'est-ce pas ce que j'étais ? disait une petite voix au fond de ma tête. Et c'est exactement ce que je serais toujours. Je devais juste être d'accord avec cette voix, c'était la voix de la raison qui me disait de ne pas me faire d'illusions ou de penser que trouver un compagnon changerait quoi que ce soit pour moi. Peu importe qui était mon compagnon, je serais toujours une Oméga - la classe trahie, le maillon faible de la meute, l'intruse indésirable du groupe.

Je n'étais pas la seule Oméga de la meute, non, nous étions plus de vingt mais tout le monde me trouvait une cible facile, y compris les autres Omégas. On me harcelait comme si c'était la fin du monde, on me brutalisait et m'insultait comme si je n'avais aucun sentiment et parfois, je me demandais pourquoi j'étais encore là - dans cette meute, qu'est-ce que je faisais ici ? Je n'avais rien ici ; pas de parents, pas de famille, pas d'amis, rien du tout - j'étais juste cette pauvre petite Oméga qui n'avait absolument rien à son nom. Si je partais, qu'allais-je perdre ? Qu'est-ce qu'ils allaient perdre ?

Non ! Pas aujourd'hui, je n'allais pas penser à cette misérable excuse de meute aujourd'hui, je ne laisserais aucun d'eux gâcher ma journée. Ils ne se souciaient pas de moi alors pourquoi devrais-je leur accorder la moindre importance ?

Je regardai l'heure sur l'horloge et soupirai, décidant qu'il était temps de sortir du lit et d'aller dans la salle de bain pour me préparer pour une journée probablement sans événement, à moins que mon compagnon appartienne à cette meute, alors ma journée serait définitivement mouvementée.

Puis ça m'a frappée, aujourd'hui c'était aussi l'anniversaire du fils de l'Alpha. Je gémis de douleur - si je cherchais du mouvementé, j'avais trouvé du mouvementé. Le fils de l'Alpha, Jax, était toujours déterminé à organiser des fêtes somptueuses chaque année pour son anniversaire - pour notre anniversaire et c'était obligatoire pour tous ceux de son groupe d'âge d'y assister. J'avais glissé dans ce groupe, n'ayant que deux ans de moins que lui et je détestais ce fait. Chaque année, j'étais obligée de passer mon anniversaire à ses fêtes d'anniversaire, chacune devenant de plus en plus horrible année après année.

Quelque chose me disait que celle-ci allait être la plus insupportable de toutes, étant donné qu'il fêtait ses dix-huit ans cette année. C'était l'âge où la plupart des loups-garous devenaient incontrôlables, surtout ceux qui n'étaient pas encore accouplés - c'était exactement le cas de Jax, il n'avait pas encore trouvé son compagnon et cela faisait presque deux ans.

Je sautai hors de la douche et enroulai une serviette autour de mon corps mince - je n'étais pas naturellement comme ça mais j'aurais aimé l'être, vraiment, mais ce n'était pas le cas, j'étais comme ça parce que je souffrais d'une mauvaise perte d'appétit, je ne mangeais jamais correctement et cela m'affectait beaucoup. Cela n'aidait pas non plus que j'aie été harcelée pour avoir trop de graisse sur mon corps, puis j'ai maigri seulement pour être appelée 'femme mince' par mes principaux harceleurs, alias le groupe d'amis de Jax.

Non, Jax n'était pas l'un de mes harceleurs, il ne me prêtait même pas beaucoup d'attention mais il regardait quand ils m'appelaient des noms et jetaient mes affaires par terre. Il ricanait parfois puis retournait à embrasser la dernière conquête de la semaine. Je roulai des yeux. Quel connard.

Je me suis dirigée vers la pile de vêtements pliés sur le côté de ma chambre et j'ai choisi l'une de mes meilleures tenues - c'était une robe noire usée et elle était vraiment bonne à jeter, mais je n'avais pas d'autre choix que de la garder puisque je n'avais pas d'argent pour des dépenses superflues. J'étais sur le fonds de confiance de la meute; c'était comme un substitut à l'absence d'orphelinat de la meute.

J'ai enfilé mes baskets usées et attrapé mon sac. J'ai ouvert ma porte doucement et jeté un coup d'œil dans le couloir - à gauche, à droite. Personne n'était là, comme il se devait. Je m'assurais toujours d'être réveillée avant tout le monde dans la maison pour éviter de les croiser. Je me suis faufilée hors de la maison de la meute et j'ai commencé à marcher vers l'école, mais je savais bien qu'il était beaucoup trop tôt et que l'école ne serait pas ouverte avant sept heures - plus d'une heure à attendre, c'est dire à quel point j'étais matinale.

Alors, j'ai pris le chemin le plus long; à travers les buissons jusqu'à ce que je tombe sur mon ancienne maison. C'était devenu une routine quotidienne; se réveiller extrêmement tôt le matin, s'habiller, se faufiler hors de la maison de la meute et passer l'heure ici, de l'autre côté de la route de mon ancienne maison. C'était un bungalow, pas grand-chose mais c'était toujours mon chez-moi et j'y étais très attachée. C'était le seul endroit où je pouvais m'évader du monde extérieur - prendre une bouffée d'air nécessaire et un endroit où je pouvais me sentir vraiment libre mais je ne l'avais plus. Dès que mes parents sont morts, tout m'a été enlevé, tout a été pris par ma propre meute.

Comme d'habitude, je suis partie quand le soleil était presque à son zénith, je ne savais jamais quelle heure il était quand je me dirigeais vers l'école mais j'y arrivais toujours aussi tôt que possible. Je ne voyais pas l'intérêt d'avoir ou même de posséder un téléphone portable car il n'y avait personne que j'avais besoin de joindre ou de contacter, ils étaient soit morts soit inexistants.

Je suis arrivée devant l'école et j'ai soupiré, me préparant mentalement à ma dose quotidienne de harcèlement matinal et à la légère chance que mon âme sœur soit à l'intérieur du bâtiment scolaire - cela seul illuminait mon visage, je pourrais réellement éviter de me faire harceler si je trouvais mon âme sœur avant de croiser la bande de Jax.

Malheureusement, la vie était une chose horrible, horrible et à ce stade, j'étais déterminée à croire qu'elle me détestait et espérait ma mort. Au bout du couloir, je pouvais voir ladite bande marcher vers moi, il était trop tard pour fuir, trop tard pour me cacher ou disparaître. Ils m'avaient vue et c'était fini, ils ne manqueraient jamais une occasion de harceler l'Omega.

« Femme élancée ! », s'exclama Keelan, le meilleur ami de Jax et son futur Bêta, avec un sourire démoniaque sur le visage. Il était devant le groupe - où était Jax ? J'étais sur le point de m'éclipser quand mon front heurta une surface dure.

« Nom de… », soufflai-je en portant ma main à ma tête pour masser l'endroit douloureux.

« Où crois-tu aller ? », demanda un autre de ses amis, celui contre lequel je venais de me cogner. J'étais tentée de l'insulter pour avoir fait un coup pareil, mais je gardai ma bouche fermée - ils m'avaient coincée, tous les huit.

« La langue te manque ? », sa voix, sa stupide et agaçante voix, résonnait comme des ongles sur un tableau noir. Je ne pouvais jamais m'habituer à entendre la voix d'Addilyn Villin, la reine des abeilles de la meute. Pendant longtemps, tout le monde pensait qu'elle était destinée à être la Luna de la meute, la compagne de Jax, mais le destin avait d'autres plans et lui avait joué un sale tour. Bien fait pour elle ! Elle agissait toujours comme si elle était meilleure que tout le monde juste parce qu'elle était la fille du Bêta - elle a eu ce qu'elle méritait le jour où Jax a annoncé qu'elle n'était pas sa compagne, en fait, c'était le plus beau cadeau d'anniversaire que j'avais jamais reçu et j'avais quatorze ans à l'époque.

« Tu n'as pas entendu que ma sœur te parlait ? », grogna Keelan en face de moi, « Une personne de sang Bêta t'a parlé et tu l'as ignorée. Tu dois être punie pour ça », un autre sourire sinistre apparut sur ses lèvres alors qu'il attrapait mon sac de mes épaules et le jetait par terre. Le fermoir était cassé, alors tous mes livres se répandirent. Je me penchai rapidement pour les remettre dans le sac, « Regarde-toi », dit-il avec dégoût, « Tu n'es rien, tu ne seras jamais rien d'autre qu'un morceau de merde inutile pour cette meute », il s'accroupit devant moi et releva mon menton, ses mains étaient froides sur ma peau et je voulais qu'il me lâche, « Des larmes », ricana-t-il en se tournant vers ses amis, « La garce pleure », il rit et ils imitèrent son action, « Peut-être que tu devrais aller pleurer dans les bras de ta maman et de ton papa… oh attends, ils sont morts parce que tu les as tués », il repoussa mon visage et se redressa de toute sa hauteur, me regardant de haut, « Pourquoi ne nous fais-tu pas tous une faveur et ne pars-tu pas ? Je suis sûr que nous serions tous mieux sans toi. Allez les gars, on y va », dit-il en passant son bras autour de l'épaule de sa compagne.

Oui, Keelan avait été béni avec une compagne. En fait, il l'avait trouvée dès qu'elle avait eu seize ans, considérant que Manilla avait toujours été un membre clé du groupe de suiveuses d'Addilyn. Keelan et Manilla avaient en réalité eu une relation intermittente avant que le destin ne les unisse définitivement, tant mieux pour eux, je suppose.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

918.3k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

665.8k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

529k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

457.2k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

345.1k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

341.2k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

378.5k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

467.1k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?