L'Omega : Liée aux Quatre

L'Omega : Liée aux Quatre

Cherie Frost · Zakończone · 223.3k słów

382
Gorące
168.1k
Wyświetlenia
12k
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

« Pas si vite, tête de carotte. La fête vient juste de commencer », dit Alex. « Tu es comme un petit parasite... pourquoi sommes-nous toujours attirés par toi ? » demanda Austin.
« C'est bien moi », sourit Alex. Maintenant, j'étais coincée entre eux, mon cœur battait si fort que j'avais l'impression que j'allais m'évanouir.
« Laissez-moi tranquille ! » criai-je en essayant de m'enfuir. Mais j'étais piégée. Avant que je ne m'en rende compte, Austin plaqua ses lèvres contre les miennes. Mon esprit faillit exploser. Je n'avais jamais embrassé personne avant.
Je sentis Alex, qui était derrière moi, glisser sa main sous ma poitrine, saisissant mon sein avec sa grande main tout en gémissant. Je me débattais de toutes mes forces.
Que se passait-il ? Pourquoi faisaient-ils cela ? Ne me détestaient-ils pas ?


Stormi, autrefois une oméga que personne ne voulait, se retrouva au centre d'une histoire tissée par la déesse de la lune. Quatre loups notoires connus pour leurs frasques de mauvais garçons et ses harceleurs étaient destinés à être ses compagnons.

Rozdział 1

« Mademoiselle Brown ! » J'ai entendu une voix crier, me tirant de mon sommeil. J'ai levé les yeux pour voir ma professeure de mathématiques, Madame Jacobs, me regarder avec un air sévère.

« Vous êtes peut-être la meilleure de la classe, mais je ne tolérerai pas que vous dormiez dans mon cours », dit-elle fermement.

« Je m'excuse, cela ne se reproduira pas », ai-je dit, et elle a roulé des yeux avant de retourner au tableau pour continuer la leçon. Je n'ai pas beaucoup dormi à cause des devoirs que je dois faire, en plus de ceux des autres. Je n'ai pas le temps de dormir.

La leçon s'est passée dans un brouillard. Avant que je ne m'en rende compte, c'était déjà l'heure du déjeuner. J'avais quelques morceaux de pain que j'avais pris de la maison du parc quand notre Luna m'a demandé de les jeter. Je prévoyais de les manger au lieu d'acheter le déjeuner à la cafétéria. Je gagne un peu d'argent en faisant les devoirs des autres et en aidant certains à leurs tests, pour pouvoir l'utiliser pour le déjeuner. Mais comme notre départ approche, je prévois d'économiser chaque centime.

Je suis sortie dans le couloir bondé. Tout le monde parlait de la fête de la majorité du fils de l'Alpha, Elijah, et personne ne me remarquait, ce qui était un soulagement.

J'ai remonté ma capuche en traversant le couloir encombré vers mon casier, essayant de me fondre dans la foule d'élèves.

Soudain, Elijah est apparu devant moi, vêtu de sa veste en cuir, de son jean et de ses bottes, sa silhouette imposante bloquant mon chemin avec un air de supériorité, sa présence sombre projetant une ombre menaçante sur ma petite taille. J'ai ressenti une sensation de naufrage dans le creux de mon estomac, me faisant avaler difficilement et reculer d'un pas.

« Où vas-tu, tête de carotte ? » dit-il en s'approchant, ses yeux gris me transperçant avec une froideur glaciale qui me faisait frissonner. Son sourire était rempli de malice.

Elijah était un véritable Alpha ; non seulement il était le capitaine de l'équipe de football et le gars le plus populaire de l'école, mais il avait une présence dominante avec une carrure forte et musclée et une attitude confiante. Ses cheveux noirs sont généralement courts.

Il porte la marque du leadership avec fierté, exsudant force et pouvoir dans chaque mouvement. C'était un gars sur lequel toutes les filles avaient un béguin, un Adonis moderne. Mais surtout, il était mon harceleur ; lui, comme tout le monde en ville et dans la meute, me détestait.

Un de ses acolytes, Isaiah, qui était aussi son meilleur ami, le suivait de près, son sourire reflétant celui d'Elijah. Isaiah était généralement gentil avec tout le monde sauf moi ; les gens de la meute l'appellent même le gars le plus sympa, ce qui convient parfaitement à sa position de Beta d'Elijah.

Il faisait également partie de l'équipe de football de l'école. Son physique maigre et tonique, et sa carrure athlétique parlent d'agilité et d'endurance.

« Eh bien, eh bien, regardez qui a décidé de nous honorer de sa présence », a ricané Isaiah, sa voix dégoulinant de mépris. « As-tu nos devoirs, tête de carotte ? » demanda-t-il.

« O-Oui », ai-je balbutié en fouillant dans mon sac à épaule.

« Je n'aime pas ce que tu as fait à tes cheveux », dit Elijah en touchant une mèche courte de mes cheveux brun-roux. J'ai toujours eu les cheveux roux, mais tout le monde en grandissant m'appelait tête de carotte, alors j'ai demandé à Maria de teindre mes cheveux. Mais cela ne les a pas empêchés de m'appeler ainsi jusqu'à maintenant. Il y a quelques jours, quelqu'un a collé du chewing-gum dans mes cheveux pendant que je dormais en classe, alors Maria n'a eu d'autre choix que de les couper court.

Je cherchais frénétiquement, mais ses devoirs n'étaient pas dans mon sac, et puis ça m'a frappé ; je me suis souvenue de les avoir laissés sur la table de la cuisine en me précipitant parce que j'étais en retard.

Mon cœur battait fort dans ma poitrine alors que je me préparais à l'inévitable déferlement d'insultes.

« Tu nous fais perdre notre temps », dit Elijah impatiemment.

« Je suis vraiment désolée », ai-je dit en commençant à m'excuser.

« Idiote inutile ! » cria-t-il, et je me suis recroquevillée sous sa colère. Non seulement parce qu'il me harcelait, mais parce qu'il allait bientôt être Alpha.

« J'ai besoin de mes devoirs demain matin ; apporte-les ! » gronda-t-il en colère avant de s'éloigner.

« Mieux vaut ne pas les oublier », dit Isaiah en tirant douloureusement sur mes cheveux courts. J'ai entendu tout le monde chuchoter et rire ; même les professeurs fermaient les yeux sur mon harcèlement, alors j'ai appris à le supporter. J'ai appris à la dure à ne pas riposter ni à dire quoi que ce soit aux professeurs.

J'ai remonté ma capuche et continué vers ma destination. Encore un peu de temps, et Maria et moi serons hors de cet endroit. Je suis en terminale, et tout était un plan bien établi : j'ai dix-huit ans, je reçois mon loup, je termine mes études, puis Maria et moi quittons cette ville maudite. J'espérais obtenir une bourse pour une université en ville, et là-bas, nous pourrions chercher refuge auprès des meutes de loups.

Ma mère adoptive, Mariah, et moi ne sommes pas aimées dans la meute. Moi-même parce que je suis une louve sans origine, recueillie aux frontières de la meute par Mariah lors d'une nuit orageuse.

Je me dirigeai vers mon endroit habituel sous les gradins. Là, je pouvais m'asseoir et me détendre, et personne ne me trouverait pour me harceler; c'était mon espace sûr. J'arrivai et pris place sur l'oreiller usé que je gardais là, juste dans le coin. J'aimais cet endroit parce que je pouvais voir dehors mais personne ne pouvait voir à l'intérieur, la seule lumière provenant des petits espaces entre les planches, mais les loups peuvent voir dans le noir, donc ça allait.

Je sortis ma petite boîte à lunch qui contenait mon sandwich au beurre de cacahuète et ma bouteille d'eau. Je pris mon roman pour lire; nous serons interrogés dessus en cours d'anglais la semaine prochaine.

Juste à ce moment-là, j'entendis des rires. Je crus avoir mal entendu mais me concentrai, et grâce à mon ouïe aiguisée, je les entendis à nouveau. Je me levai et suivis les sons jusqu'à l'autre bout des gradins, où je vis deux personnes en train de s'embrasser. Je reconnus le gars comme l'un des jumeaux Vandabelt et la fille, Olivia, une des filles populaires. Mes yeux s'écarquillèrent de surprise, et je sentis un rouge monter à mes joues.

Je les observai quelques secondes de plus par curiosité mais ressentis ensuite de la honte pour mes actions. J'avais lu ma part de romans érotiques tard dans la nuit sous les couvertures. Mais je ne pouvais m'empêcher de me demander ce que ça faisait de embrasser quelqu'un. Je n'avais jamais eu de rendez-vous auparavant; je veux dire, qui pourrait m'aimer? Mais voir ces deux-là s'embrasser me faisait ressentir quelque chose de bizarre.

« Tu sais que c'est impoli de mater les gens, tête de carotte », j'entendis une voix que je redoutais dire, me faisant tomber au sol.

« Je ne voulais pas; je le jure », dis-je en regardant l'un des jumeaux Vandabelt, Alex.

Alex et son frère jumeau, Austin, étaient des jumeaux miroirs; beaucoup de gens ne pouvaient pas les distinguer, mais moi, je pouvais. Même s'ils ressemblaient à la même personne, ils étaient complètement différents; Austin avait un comportement plus détendu. Et ils m'ont forcée à savoir lequel était l'autre parce que quand nous étions jeunes, ils me frappaient toujours si je faisais une erreur.

Ils étaient tous les deux beaux; ils avaient une apparence robuste et stoïque, avec des traits aiguisés et une expression déterminée. Leur grande carrure et leurs épaules larges témoignaient de leur prouesse physique. Une mâchoire ferme et des yeux noisette qui perçaient profondément dans l'âme.

Des cheveux châtain clair, ébouriffés et négligés, ajoutaient à leur apparence insouciante, bien que leurs yeux perçants trahissaient une intelligence vive et une préparation à l'action. Ils faisaient partie des gardes de patrouille à la frontière de la meute.

« Je ne savais pas que tu avais de si mauvaises manières, tête de carotte », Austin, qui embrassait Olivia, se retourna et dit. Je n'étais pas surprise de les voir ici avec la fille parce qu'ils étaient connus pour partager les filles avec qui ils sortaient. Les jumeaux Vandabelt, mes jumeaux tourmenteurs.

« Espèce de rat ! » Olivia cria et faillit se jeter sur moi mais fut retenue par Austin.

« Dégage ! » il aboya.

« Mais… » elle murmura, embarrassée.

« Tu n'as pas entendu ? » Alex la fixa froidement.

« Je peux venir ce soir ? » demanda-t-elle d'un ton aguicheur mais fut juste regardée de travers. Elle me regarda comme si c'était de ma faute avant de partir, et je savais que j'étais en gros problème.

« Qu'as-tu fait à tes cheveux ? » Austin fit un pas en avant et demanda, me tirant du sol.

« J'aimais les tirer », dit Alex, lui aussi faisant un pas vers moi, me coinçant entre eux.

« Tu prends ton pied en espionnant les gens ? » demanda Austin, souriant.

« Non, j'étais juste curieuse; je ne savais pas que c'était vous. Je suis tellement désolée », suppliai-je alors que des larmes bordaient mes yeux.

« Maintenant que tu as coupé tes cheveux, tu ressembles à un vieux pervers », dit Austin en me poussant au sol tandis que son frère, Alex, riait avant de partir. Je tombai sur mon coude et criai de douleur en les regardant partir; je n'avais pas encore mon loup, donc mes blessures guérissaient lentement même si je guérissais plus vite qu'un humain.

Il semble que tant que j'étais à l'école, je n'étais en sécurité nulle part, même quand je faisais de mon mieux pour me cacher de mes harceleurs. J'étais habituée à ce traitement maintenant; cela me donnait la force de travailler dur pour pouvoir enfin quitter cet endroit. À cause de ma blessure, j'ai obtenu une autorisation et suis rentrée chez moi. Je traversai la ville et vis de gros SUV appartenant à l'Ordre Umbral entrer en ville. En préparation pour la pleine lune. Rien que d'y penser me faisait frissonner.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

819k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

914.2k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

661.9k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

523.7k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

447.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

370.7k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.