L'Ultimo Spirito del Lupo

L'Ultimo Spirito del Lupo

Elena Norwood · Zakończone · 198.0k słów

279
Gorące
120k
Wyświetlenia
5.1k
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

"IN ARRIVO! 10 lupi feriti e 3 licantropi!" Sophie, la mia migliore amica, la nostra alfa, urla nella mia testa.

"LICANTROPI?! Hai appena detto LICANTROPI?!"

"Sì, Vera! Stanno arrivando! Prepara la tua gente."

Non potevo credere che avessimo davvero dei licantropi stasera.

Mi era stato detto crescendo che i licantropi e i lupi erano nemici mortali.

Le voci dicevano anche che, per proteggere il loro sangue puro, i licantropi non potevano sposare i lupi da generazioni.

Ero ancora sorpresa, ma non potevo permettere alla mia mente di vagare oltre. Sono una dottoressa.

Un lupo mannaro gravemente ferito entra di corsa attraverso la porta del pronto soccorso, tenendo in braccio un lupo privo di sensi. Mi precipito verso di loro e le infermiere, già nei loro vestiti e tacchi, vengono in loro aiuto.


Che diavolo è successo?

Rivolgo tutta la mia attenzione al licantropo gravemente ferito e per un momento, è come se potessi sentire il suo battito cardiaco rallentare nel mio petto. Controllo i suoi parametri vitali mentre un'infermiera, riluttante, lo collega a tutte le macchine. Quando metto la mano sulla sua testa per sollevargli la palpebra e controllare la risposta delle pupille, sento un'elettricità scorrere sotto le mie dita. Che diavolo...?

Senza preavviso, i suoi occhi si spalancano, spaventandomi e facendo salire alle stelle i nostri battiti cardiaci. Mi guarda intensamente; non avrei mai pensato che quegli occhi appartenessero a un uomo che è a malapena vivo.

Sussurra qualcosa troppo piano perché io possa sentire. Mi avvicino e mentre sussurra di nuovo, il suo cuore si ferma e la mia testa gira.


Ha appena sussurrato... compagna?

Rozdział 1

-Vera-

Mi sono rigirata nel letto tutta la notte, sperando che proprio stanotte riuscissi a dormire decentemente. L'orologio sul mio comodino segna le 4 del mattino; è ora di alzarsi e ho appena chiuso occhio. Indosso i miei leggings, il reggiseno sportivo, una canotta larga, le scarpe da corsa e parto.

La foresta a quest'ora del giorno è mozzafiato; solo il tenue bagliore del giorno imminente illumina il mio cammino. Gli uccelli hanno iniziato a svegliarsi e a cantare, le creature notturne stanno tornando nelle loro tane, e la nebbia tra gli alberi rende tutto così vivo.

Mi fermo nel mio solito posto, sulla scogliera che abbraccia la nostra famosa cascata. È a circa 16 chilometri dalla casa del branco e ora viene visitata solo per cerimonie o celebrazioni speciali. È un peccato che la gente non venga ad ammirarla più spesso.

La Cascata di Giada prende il nome dal verde che la circonda. Uno strato sottile e vibrante di muschio, che non si trova altrove, copre la scogliera alta 18 metri da cui cade l'acqua; la profonda piscina alla sua base è di acqua cristallina che rivela tutto il terreno roccioso e verde sottostante. Sotto la giusta luce lunare, l'intera cascata sembra fatta di pura giada. La sua dolce caduta d'acqua rende questo il luogo perfetto per meditare.

Chiudendo gli occhi, inizio a fare stretching, respirare e liberare la mente, ma mentre sto per sedermi, sento tutto intorno a me fermarsi e un brivido mi corre lungo la schiena. I miei occhi scrutano freneticamente i dintorni, da albero ad albero, da pianta a pianta. La foresta sta cercando di dirmi che qualcosa non va e campanelli d'allarme suonano nella mia testa, la paura che mi sale lungo la schiena.

Beh, buongiorno anche a te - la interrompo prima che possa continuare.

Ho bisogno di esploratori alla Cascata di Giada.

Vera, cosa c'è che non va?

Non lo so ancora, ma -

Sì, lo so.

Non passano dieci minuti che circa venticinque esploratori si uniscono a me, sentendo la stessa tensione nell'aria che sento io quando si avvicinano. La nostra Alpha arriva poco dopo, accompagnata dal suo compagno in forma di lupo. Siamo tutti inquieti, ma nessuno più di me. Anche in forma umana, nessuno è più in sintonia con la foresta di me. La nostra Alpha parla per prima,

"Qualunque cosa sia, non sta colpendo solo Vera. Tutti, divisi in coppie, perlustrare la foresta partendo dal lato nord. Tenetemi informata."

Gli esploratori fanno come ordinato, correndo nella foresta con un ululato. La nostra Alpha si rivolge a me,

"Dovresti tornare con noi, Vera. Hai una giornata importante davanti a te."

"Se non ti dispiace, Alpha -" Lei grugnisce.

"Se non ti dispiace... Sofia... resterò qui ancora un po'. Forse posso aiutare."

Sofia, la nostra Alpha, è la figlia del precedente Alpha e la mia migliore amica. Ci conosciamo da quando eravamo piccole e sappiamo tutto l'una dell'altra, ma ora che lei è la nostra Alpha, questa conoscenza sembra un po' invadente. Non mi sembra nemmeno più appropriato chiamarla per nome. Mi lancia uno sguardo preoccupato,

"Per favore, stai attenta, sei una delle migliori guerriere che abbiamo, ma non puoi ancora trasformarti. Qualunque cosa ci sia là fuori, è abbastanza forte da farci sentire tutti inquieti."

Abbasso la testa a queste parole e lei sospira. Il fatto che non sia ancora riuscita a trasformarmi è una grande preoccupazione per me. Qualsiasi lupo decente può trasformarsi all'età di 12 anni. Io ho 23 anni e non riesco ancora a connettermi con il mio lupo; a volte mi chiedo se sono davvero un lupo mannaro.

Vedo Sofia cercare di salire sulla schiena di suo marito. Odia cavalcarlo in questo modo, ma nel suo stato di gravidanza avanzata, lui non le ha lasciato scelta. La aiuto a salire e lui si alza delicatamente, chinando la testa verso di me in un silenzioso 'grazie'. Sofia mi stringe la mano prima di lasciarla andare e partire con il suo compagno.

Una volta che sono fuori vista, mi tolgo le scarpe e mi accovaccio a terra, mettendo entrambe le mani nel terreno. Faccio un respiro profondo e inizio. La pelle d'oca mi sale su tutto il corpo mentre mi connetto con la foresta. Il vento ha ricominciato a soffiare, alleviando la pesantezza che c'era prima.

Libero la mente e mi concentro solo sui miei sensi; quanto è umida l'aria che respiro, come i miei capelli si muovono al capriccio del vento, come tutti i peli del mio corpo sono ritti.

5 minuti

15 minuti

30 minuti

Nonostante i miei sforzi, non percepisco nulla. Sembra che qualunque cosa fosse lì sia andata via insieme alla sensazione inquietante. Con un sospiro, prendo le scarpe in mano e inizio a camminare a piedi nudi attraverso la foresta, dirigendomi verso la casa del branco.

Quando mi avvicino al bordo della foresta con la casa del branco in vista, il vento inizia a soffiare sulla mia schiena e mi fermo. Non devo nemmeno girarmi per percepirlo. Alzo il viso per annusare l'aria ed è inconfondibile.

Odora di sangue. Tanto sangue.

Corro verso la casa del branco e poi nella mia stanza. L'odore di sangue era intenso, ma non c'era modo di capire chi fosse o da dove provenisse.

Dopo una doccia veloce e calda, mi cambio e indosso il mio camice, prendendo la borsa per la giornata. Scendo alla clinica del branco, saltando la colazione.

Entro nella clinica in allerta, come se qualcosa potesse accadere da un momento all'altro. Sto iniziando a sentirmi un po' paranoica.

"Ehi, Violet? Abbiamo qualche arrivo?"

Violet, la nostra capoinfermiera, mi lancia uno sguardo perplesso mentre ricontrolla le nostre schede. Notando che i suoi soliti riccioli scuri sono stati stirati e il mascara incornicia perfettamente i suoi occhi azzurri. È una donna eccezionalmente bella, con una pelle scura e luminosa, nonostante sia sulla quarantina.

"No, dottoressa, per ora abbiamo una giornata tranquilla davanti a noi."

Non posso fare a meno di dare un'occhiata veloce a tutto il pronto soccorso, solo per calmare i nervi. Questa inquietudine sembra inamovibile, è quasi come se avessi portato con me l'odore del sangue dalla foresta; lo sento ovunque.

Forse sono solo nervosa perché oggi è un giorno importante, un giorno che cambia la vita, per me. Oggi è la festa di pensionamento del dottor Owen, il che significa che oggi divento il Medico Capo della clinica.

Il nostro branco ha la popolazione di lupi più grande di tutti i branchi principali del paese, il che è comprensibile considerando che sorvegliamo il confine sud con il territorio dei licantropi. I lupi mannari e i licantropi hanno firmato un trattato di pace oltre quarant'anni fa, proposto dal loro re licantropo dell'epoca. Prima di allora, entrambe le specie erano costantemente in guerra; per il territorio, per i compagni, per le risorse alimentari, per... divertimento? I licantropi sono creature notoriamente combattive, anche tra di loro.

La clinica supervisiona tutta la popolazione di lupi del nostro branco, e come Medico Capo, dovrò supervisionare tutte le attività della clinica, anche quelle amministrative. Francamente, mi sento gravemente impreparata a gestire tali responsabilità; non dormo più di quattro ore a notte solo per lo stress preoccupante.

Procedo con i miei soliti giri per il resto della mattinata, tutto in preparazione per la festa. Il dottor Owens è una delle persone più importanti della mia vita e abbiamo lavorato duramente per rendere questo giorno molto speciale per lui. Mi ha preso come apprendista quando nessuno vedeva alcun potenziale in me.

Avevo solo 12 anni ma stavo già imparando tutte le basi della chirurgia; nonostante la mia giovane età, avevo lo stomaco per farlo. Mi sono diplomata presto al liceo e sono riuscita a entrare direttamente alla facoltà di medicina, dove mi sono laureata come prima della mia classe. Eppure, qui ero ad affrontare questa nuova sfida, sentendomi ansiosa da morire.

Sono passate le cinque e tutto è stato piuttosto tranquillo. Sono pronta a passare i miei pazienti al turno successivo, ansiosa di finire e superare la festa di addio. Penso di collegarmi mentalmente con Sofia, ma mi anticipa,

ARRIVANO! Urla nella mia testa.

Prima che possa chiederle qualcosa, sento il trambusto fuori. Un lupo mannaro gravemente ferito entra di corsa attraverso la porta del pronto soccorso, tenendo un lupo privo di sensi. Mi precipito verso di loro e le infermiere, che erano già nei loro vestiti e tacchi, vengono in loro aiuto. Mettiamo il lupo privo di sensi su un letto d'ospedale e lui si trasforma nella sua forma umana. L'altro lupo crolla e lo aiutiamo su un altro letto. Il dottor Owens è uscito dal suo ufficio al suono del trambusto.

"Vera, prendi Eric. Violet, prepara il defibrillatore. Erica e Sam, preparate una sala operatoria." L'urgenza nella sua voce è inconfondibile.

Inizio a controllare i parametri vitali di Eric. Non era uno degli esploratori oggi? In effetti, non erano entrambi in perlustrazione? Sembra avere una commozione cerebrale e tutto il suo corpo trema per lo shock. Dobbiamo controllare per eventuali emorragie interne.

La sensazione di terrore che mi portavo dietro tutto il giorno torna con forza quando Sofia mi collega mentalmente di nuovo,

Vera, avremo bisogno di tutte le mani disponibili. Prepara il tuo personale. Dieci lupi feriti in totale, tre licantropi.

Licantropi?! Hai appena detto licantropi?!

Tra gli otto lupi che arrivano con ferite da lievi a gravi nei successivi cinque minuti, sento immediatamente l'odore dei tre licantropi, due dei quali portano un compagno privo di sensi; è chiaro che è a malapena in vita.

Li indirizzo verso un letto e dopo averlo posizionato bruscamente su di esso, entrambi crollano accanto a lui per l'esaurimento. Instruisco gli altri medici e infermieri a prendersi cura dei lupi, dando la priorità a quelli che sembrano perdere conoscenza, ma sono visibilmente diffidenti nei confronti dei licantropi. Fortunatamente, la maggior parte dei lupi sembra avere ferite lievi, notoriamente graffi. Che diavolo è successo?

Rivolgo tutta la mia attenzione al licantropo gravemente ferito e per un momento, è come se potessi sentire il suo battito cardiaco rallentare nel mio stesso petto. Controllo i suoi parametri vitali mentre un'infermiera, riluttante, lo collega a tutte le macchine. Mentre metto la mano sulla sua testa per sollevare la palpebra e controllare la risposta delle pupille, sento un'elettricità scorrere sotto le mie dita. Che diavolo...?

Senza preavviso, i suoi occhi si spalancano spaventandomi e mandando entrambi i nostri battiti cardiaci alle stelle. Mi guarda intensamente; non avrei mai pensato che quegli occhi appartenessero a un uomo che è a malapena vivo.

Sussurra qualcosa troppo piano perché io possa sentire. Mi avvicino e mentre sussurra di nuovo; il suo cuore si ferma e la mia testa gira.

Ha appena sussurrato... compagna?

Nota dell'autore: Grazie mille per aver letto :) Questa è la mia prima storia seria. Sentitevi liberi di commentare i vostri pensieri. Questa avventura è appena iniziata!

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

520.6k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

442.9k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

338.8k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Czterech albo Martwych

Czterech albo Martwych

1.2m Wyświetlenia · W trakcie · G O A
"Emma Grace?"
"Tak."
"Przykro mi to mówić, ale on nie przeżył." Lekarz patrzy na mnie ze współczuciem.
"D-dziękuję." Mówię z drżącym oddechem.
Mój ojciec nie żył, a człowiek, który go zabił, stał tuż obok mnie w tej chwili. Oczywiście, nie mogłam nikomu tego powiedzieć, bo zostałabym uznana za współwinną za samo wiedzenie, co się stało, i nic nie zrobienie. Miałam osiemnaście lat i mogłam trafić do więzienia, jeśli prawda kiedykolwiek wyszłaby na jaw.
Niedawno próbowałam przetrwać ostatni rok liceum i na zawsze opuścić to miasto, ale teraz nie mam pojęcia, co zrobię. Byłam prawie wolna, a teraz mogłabym mieć szczęście, jeśli przetrwam kolejny dzień bez całkowitego załamania mojego życia.
"Jesteś z nami, teraz i na zawsze." Jego gorący oddech szeptał mi do ucha, wywołując dreszcz na moim kręgosłupie.
Mieli mnie teraz w swoim mocnym uścisku, a moje życie zależało od nich. Jak doszło do tego punktu, trudno powiedzieć, ale oto byłam... sierota... z krwią na rękach... dosłownie.


Piekło na ziemi to jedyny sposób, w jaki mogę opisać życie, które przeżyłam.
Każdego dnia tracąc kawałek swojej duszy, nie tylko przez mojego ojca, ale także przez czterech chłopaków zwanych Ciemnymi Aniołami i ich zwolenników.
Byłam dręczona przez trzy lata, co było wszystkim, co mogłam znieść, i bez nikogo po mojej stronie wiedziałam, co muszę zrobić... muszę się wydostać jedynym sposobem, jaki znam. Śmierć oznacza spokój, ale rzeczy nigdy nie są takie proste, zwłaszcza gdy ci sami chłopcy, którzy doprowadzili mnie na skraj, są tymi, którzy ratują mi życie.
Dają mi coś, czego nigdy nie myślałam, że będzie możliwe... zemstę podaną na zimno. Stworzyli potwora i jestem gotowa spalić cały świat.

Treści dla dorosłych! Wzmianki o narkotykach, przemocy, samobójstwie. Zalecane 18+. Reverse Harem, od prześladowcy do kochanka.
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

332.7k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

366.3k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

613.4k Wyświetlenia · W trakcie · Heidi Judith
Zdradzona przez mojego chłopaka i przyrodnią siostrę. Tak właśnie moje życie zamieniło się w chaos. Moja macocha zadała ostateczny cios—sprzedając mnie spadkobiercy rodziny Pierce, mężczyźnie w stanie wegetatywnym, aby uratować nasz upadający biznes.

Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.

Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.

"Wyjdź!!"

To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

444.4k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Szczenię Księcia Lykanów

Szczenię Księcia Lykanów

392.4k Wyświetlenia · W trakcie · chavontheauthor
„Jesteś moja, mały szczeniaku,” warknął Kylan przy mojej szyi.
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”


Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.

Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.

Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.

Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata

Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata

294.4k Wyświetlenia · W trakcie · Hazel Morris
W najciemniejszym dniu mojego życia spotkałam bardzo przystojnego mężczyznę w barze na ulicy w Nowym Jorku, który miał naprawdę urocze mięśnie klatki piersiowej do dotykania. Spędziliśmy razem niezapomnianą noc pełną namiętności, ale to był tylko jednorazowy romans i nawet nie znałam jego imienia.
Kiedy wróciłam do Los Angeles i wznowiłam swoją karierę jako lekarz, zostałam zmuszona do uczestnictwa w ślubie mojej adopcyjnej matki — i tam był on. Mój przyrodni brat okazał się moim partnerem z jednorazowej przygody!
Moje serce prawie przestało bić.
Rodzina mojego ojczyma to potężna i bogata dynastia w LA, uwikłana w sieć skomplikowanych interesów i owiana tajemnicą, w tym ciemnymi, brutalnymi podtekstami.
Chcę trzymać się z dala od kogokolwiek z tej tradycyjnej włoskiej mafijnej rodziny.
Ale mój przyrodni brat nie pozwala mi odejść!
Mimo moich starań, by trzymać się z daleka, on teraz wrócił do LA, zarządzając interesami swojej rodziny z bezwzględną skutecznością. Jest niebezpiecznym połączeniem zimnej kalkulacji i niezaprzeczalnego uroku, wciągając mnie w sieć przeznaczenia, z której nie mogę się uwolnić.
Instynktownie chcę trzymać się z dala od niebezpieczeństwa, z dala od niego, ale los pcha mnie do niego raz za razem, a ja jestem silnie uzależniona od niego wbrew swojej woli. Jak będzie wyglądać nasza przyszłość?
Przeczytaj książkę.
Krwistoczerwona miłość

Krwistoczerwona miłość

385.3k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
„Składasz propozycję?”
„Uważaj, Charmeze, bawisz się ogniem, który spali cię na popiół.”
Była jedną z najlepszych kelnerek, które obsługiwały ich podczas czwartkowych spotkań. On jest szefem mafii i wampirem.
Lubił mieć ją na swoich kolanach. Była miękka i zaokrąglona we wszystkich właściwych miejscach. Lubił to za bardzo, co stało się jasne, gdy Millard zawołał ją do siebie. Instynkt Vidara kazał mu zaprotestować, zatrzymać ją na swoich kolanach.
Wziął głęboki oddech i wciągnął kolejny raz jej zapach. Przypisałby swoje zachowanie tej nocy długiemu okresowi bez kobiety, a może i mężczyzny. Może jego ciało mówiło mu, że nadszedł czas na jakieś zdeprawowane zachowanie. Ale nie z kelnerką. Wszystkie jego instynkty mówiły mu, że to skończy się źle.


Praca w „Czerwonej Damie” była zbawieniem, którego Charlie potrzebowała. Pieniądze były dobre, a ona lubiła swojego szefa. Jedyną rzeczą, od której trzymała się z daleka, był czwartkowy klub. Tajemnicza grupa przystojnych mężczyzn, którzy przychodzili co czwartek, aby grać w karty w tylnej sali. Aż do dnia, kiedy nie miała wyboru. W momencie, gdy spojrzała na Vidara i jego hipnotyzujące lodowato-niebieskie oczy, uznała go za nieodpartego. Nie pomagało, że był wszędzie, oferując jej rzeczy, których pragnęła, i rzeczy, o których nie myślała, że ich chce, ale potrzebowała.
Vidar wiedział, że przepadł w momencie, gdy zobaczył Charlie. Każdy jego instynkt mówił mu, żeby uczynić ją swoją. Ale były zasady, a inni go obserwowali.
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!

Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!

220.8k Wyświetlenia · Zakończone · Amelia Hart
Moja złośliwa przyrodnia siostra zagroziła życiu mojego brata, zmuszając mnie do poślubienia mężczyzny, o którym krążyły plotki, że jest niewyobrażalnie brzydki. Nie miałam wyboru i musiałam się zgodzić.
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!