La Compagna del Licantropo (La Sua Pretesa)

La Compagna del Licantropo (La Sua Pretesa)

Anthony Paius · W trakcie · 219.0k słów

872
Gorące
8.2k
Wyświetlenia
150
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

"Cosa stai facendo?"
"Cosa pensi?" chiesi, tirandola verso il mio inguine. Le feci sentire la mia erezione pulsante attraverso la sua camicia da notte.
"Vedi cosa mi hai fatto. Sono così duro per te. Ho bisogno di essere dentro di te. Scoparti."
"Blake," gemette.
La feci scivolare dalle mie ginocchia sul letto. Si sdraiò, guardandomi con quegli occhi tremanti. Mi spostai, allargando le sue gambe. La sua camicia da notte si sollevò. Mi leccai le labbra, assaporando la sua passione piccante.
"Non ti farò del male, Fiona," dissi, le mani che spingevano su l'orlo di pizzo della sua camicia da notte.
"Non lo farò."
"Blake." Si morse il labbro.
"È solo che... io... io..."


Fiona si è trasferita più volte dopo la morte di sua madre a causa del dolore di suo padre per la perdita. Dopo aver trovato un nuovo lavoro nella città di Colorado, Fiona deve affrontare un'altra nuova scuola, una nuova città, una nuova vita. Ma c'è qualcosa di diverso in questa città rispetto alle altre. Le persone nella sua scuola parlano in modo diverso e sembrano avere un'aura come se fossero diverse loro stesse. Disumane.

Mentre Fiona viene trascinata in un mondo mistico di lupi mannari, non avrebbe mai immaginato di scoprire che non è solo la compagna di un lupo mannaro, ma è la compagna del futuro Alfa.

Rozdział 1

Non so per quanto tempo ho camminato, ma improvvisamente ho sentito degli occhi pesanti fissarmi la schiena. Mi sono girato lentamente, sussultando quando ho incontrato degli occhi giallo brillante.


Il punto di vista di Fiona

Una voce profonda mi stava chiamando.

C'erano persone tutto intorno a me ed era rumoroso, ma riuscivo a sentirla. Non mi importava. Molte persone devono sentirsi allo stesso modo. Come se avessero già visto una scena del genere. Probabilmente mi ricordavo solo la voce sexy di un film.

Mi sono fatta strada attraverso il parcheggio, ignorando il chiacchiericcio costante che mi circondava, e sono uscita dai terreni della scuola. Ho girato a destra e ho iniziato la mia solita passeggiata verso casa. Avere una macchina sarebbe stato ideale ora, ma visto che c'era a malapena spazio per parcheggiare dentro la scuola, preferivo camminare. E poi, forniva un'ottima fonte di esercizio di cui avevo disperatamente bisogno. Non stavo ingrassando o altro, ma mi piaceva rimanere attiva ogni volta che potevo. Attiva nel senso di camminare semplicemente per lunghe distanze, non fare uno sport che alla fine mi avrebbe ucciso a causa della mancanza di agilità che ho. Ehi, sono solo umana!

Dopo circa 20-30 minuti, finalmente sono arrivata a casa mia che sembrava isolata dalle altre. Questa era la cosa buona di questo quartiere. C'era sempre una grande distanza tra ogni casa, quindi non c'era bisogno di preoccuparsi dei rumori forti che i vicini avrebbero potuto fare. Soprattutto per la festa che apparentemente si sarebbe tenuta più tardi stasera.

Sono entrata in casa, sorpresa di trovare mio padre seduto sul suo divano preferito a guardare la TV. Al suono della porta che si apriva, si è girato e mi ha regalato il suo sorriso caloroso. Ho sorriso a mia volta e mi sono avvicinata a lui, piantandogli un bacio sulla guancia prima che un'espressione perplessa prendesse il sopravvento sul mio volto.

"Cosa ci fai qui così presto?"

Ha riso piano mentre si raddrizzava, dandomi tutta la sua attenzione, il che era una sorpresa per me. Sembrava sempre avere qualcosa da fare, quindi raramente mi prestava attenzione a meno che non fosse necessario.

"Beh, questo lavoro non richiede molto impegno e il capo ha deciso di mandare tutti a casa presto oggi. Pare che ci sia una festa stasera e tutto il quartiere è invitato. Ha persino detto che se tu e io volessimo andare, saremmo i benvenuti." Si è fermato, inclinando la testa in segno di domanda.

"Sai qualcosa di questa festa? Ne hanno parlato altri ragazzi?"

Non ho potuto fare a meno di alzare gli occhi al cielo ricordando il chiacchiericcio costante che non sembrava finire mai oggi. Mi sono lasciata cadere sul divano di fronte a lui, lasciando scivolare lo zaino sul pavimento davanti a me.

"Sì. Non smettevano di parlarne oggi. Non capisco perché sia così importante comunque." Ho incrociato le braccia e ho guardato la TV, senza nemmeno prestare attenzione a quello che stavo vedendo.

Il silenzio è esploso nella stanza, gli occhi di mio padre ancora su di me mentre continuavo a fissare la TV. Non ci è voluto molto prima che la sua voce risuonasse nella stanza.

"Vuoi andare, Fiona?"

Ogni volta che usava il mio nome completo, sapevo che stava facendo sul serio. Aveva visto qualcosa nella mia espressione che stavo mostrando accidentalmente? Doveva aver pensato che volessi andare disperatamente, ma in tutta onestà, non mi importava affatto se ci andassi o meno.

"Certo che no, papà. Avevamo pianificato questa gita di pesca da quando hai ricevuto l'offerta di lavoro qui. Preferisco passare del tempo con te piuttosto che andare a quella festa." Era la verità onesta.

Alzò un sopracciglio, non credendo a quello che stavo dicendo. Ugh, odiavo quando non mi credeva. Quest'uomo era un bel problema.

Con un sospiro pesante, girai la testa per guardarlo dritto negli occhi e dissi lentamente,

"Non voglio andare, papà. Preferisco pescare."

"Lo dice la vegetariana," mormorò scherzosamente mentre riprendeva la sua posizione precedente sul divano. Lo guardai con finta rabbia prima di alzarmi e prendere la mia borsa.

"Vado a fare le valigie. A che ora partiamo?"

Alzò il braccio guardando l'orologio d'argento sul polso sinistro.

"Tra circa un'ora. Vogliamo arrivare prima del tramonto."

"Torneremo domenica pomeriggio?"

Annui semplicemente, facendomi capire che la conversazione era finita. Alcune persone avrebbero pensato che fosse piuttosto scortese, ma io mi ero già abituata. Mio padre non è mai stato lo stesso dopo la morte di mia madre, ed era perfettamente comprensibile. Erano anime gemelle, e perderla doveva essere stato uno degli eventi più sfortunati che mio padre avesse mai dovuto affrontare. Il primo era stato perdere suo padre dopo che era tornato dalla guerra, ma non era stato così grave come questo. Mia madre e mio padre stavano insieme dal suo ultimo anno di liceo e dal penultimo anno di lei. Non si erano mai lasciati e anche durante il periodo in cui lui aveva dovuto lasciare il paese, lei gli era stata completamente fedele come lui a lei. La loro storia d'amore era davvero speciale e ho sempre sperato di trovare un amore così un giorno, dopo che mio padre mi aveva raccontato la loro storia quando avevo 13 anni.

Salii le scale e chiusi la porta dietro di me una volta entrata nella stanza. Sarebbe stato facile fare le valigie, dato che sapevo esattamente cosa portare. Dato che stavamo andando a sud, ero abbastanza sicura che il tempo sarebbe stato molto più caldo di quanto non fosse qui. Non è che facesse freddo dove mi trovavo ora, ma si poteva sentire che l'inverno stava arrivando dal freddo nell'aria.

Tirai fuori la valigia da sotto il letto e iniziai a mettere dentro tutte le cose necessarie per il viaggio, che non erano molte. Dopo aver messo dentro la biancheria intima (ehi, non avrei indossato vestiti senza niente sotto), entrai nel mio armadio e tirai fuori due maglie a maniche lunghe e due canottiere da abbinare. Non aderivano al corpo, il che era perfetto per il clima semi-caldo che probabilmente avrei dovuto sopportare una volta arrivata lì. Prendendo due paia di pantaloncini, li sistemai tutti, ordinatamente, dentro la mia valigia. Entrando di nuovo nel mio armadio, mi chiesi se dovessi portare il costume da bagno. Hmm, perché no?

Finì in poco tempo, così decisi di prendere qualche libro e i compiti scolastici. Non stavo prendendo una vacanza ed era solo l'inizio dell'anno scolastico. Avevo dei compiti, sai, soprattutto perché stavo seguendo corsi avanzati. Ero già abituata ai mucchi di compiti durante il fine settimana, quindi non era niente che non potessi gestire.

Erano già passate ore e stavamo già vicini alla nostra solita baita. Gli alberi qui erano molto più densi di quelli intorno alla nostra nuova casa, ma non mi importava. Li trovavo piuttosto affascinanti mentre li osservavo mentre mio padre percorreva la strada sterrata. Il camion era avvolto in un silenzio confortevole mentre ci avvicinavamo alla nostra destinazione.

Finalmente, dopo alcuni minuti terribili in cui il mio sedere soffriva sui sedili di pelle ormai duri sotto di me, mio padre si fermò davanti alla baita e non potei trattenere il sorriso che si allargava sul mio volto. Questo era praticamente come la mia seconda casa e l'unica cosa nella mia vita che non era ancora cambiata.

Mio padre parcheggiò il camion e io scesi immediatamente, afferrando il mio zaino e la valigia prima di correre verso la casa. Non mi preoccupai nemmeno di guardare indietro mentre entravo dalla porta principale. Corsi su per le scale fino alla piccola camera da letto che avevo qui e sistemai i miei vestiti nel piccolo comò che faceva parte della baita. Una volta finito, scesi e uscii sul portico anteriore. Mio padre si stava già sistemando nella sua stanza mentre passavo davanti alla sua porta. Non si preoccupò di dire nulla dopo avermi visto dirigermi verso il lago che si estendeva davanti alla baita. Non è fantastico?!

Togliendomi le scarpe da ginnastica, camminai verso il lago ancora non ghiacciato (si ghiacciava durante l'inverno, sai). Sotto di me, l'erba verde e corta si trasformava in piccoli ciottoli mentre mi avvicinavo al piccolo molo che si estendeva sull'acqua. Era il mio posto preferito quando eravamo qui. La calma e il silenzio del lago mi facevano sempre sentire in pace.

Visto che indossavo ancora i jeans lunghi che avevo messo per la scuola oggi, li arrotolai fino alle ginocchia e mi sedetti sul molo di legno, schizzando l'acqua sotto di me. Ero piuttosto bassa per la mia altezza, ma le mie gambe riuscivano comunque a toccare la superficie dell'acqua senza problemi.

Rimasi così per le ore successive, godendomi il sole che colpiva la mia pelle fino a quando non iniziò a scomparire dietro gli alberi della foresta. Tirai fuori i piedi dall'acqua, scuotendoli per far cadere l'acqua sul molo. Tornando di corsa alla baita, presi le scarpe lungo la strada prima di sedermi sul piccolo sgabello accanto alla porta d'ingresso. Un asciugamano era posato accanto, senza dubbio messo lì da mio padre a un certo punto. Dopo un momento di asciugatura, entrai e iniziai a preparare una piccola cena per noi.

Erano passate alcune ore da quando avevamo mangiato e stavo leggendo tranquillamente un romanzo che avevo portato con me sul retro del portico che dava sulla foresta. Avevo cambiato i miei vestiti con una delle mie maglie a maniche lunghe e dei pantaloncini, nonostante l'aria fredda che ora iniziava a farmi venire la pelle d'oca su tutto il corpo.

Rabbrividii leggermente, ignorando la sensazione mentre continuavo a leggere. Potevo sentire mio padre russare leggermente nel soggiorno, la TV ancora udibile alle mie orecchie. Per qualche motivo, sembrava sempre dormire molto meglio con la TV accesa. Non so per quanto tempo fossi stata seduta lì a leggere, e non me ne resi conto fino a quando non guardai l'orologio. Erano già le 1:17 del mattino. Santo cielo!

Odiavo come mi lasciassi prendere così tanto da una storia da perdere la cognizione del tempo, il che mi faceva perdere un po' di sonno ogni tanto. Sono sorpresa di non essere ancora privata del sonno. Proprio quando stavo per alzarmi e rientrare, sentii qualcosa muoversi tra i cespugli, facendo scattare il mio corpo in allerta. Posando il libro sulla ringhiera accanto a me, scrutai gli alberi con occhi attenti. Il mio cuore batteva a un ritmo veloce, pulsando forte nelle orecchie.

Saltando giù dalla ringhiera di legno, girai intorno alla piccola colonna che si collegava al tetto del portico e scesi sull'erba morbida sottostante. Non so perché stessi facendo questo, ma i miei piedi non esitarono ad andare verso la fonte del suono.

Continuai a camminare fino a raggiungere i cespugli. Saltai il più in alto possibile, cercando di avere una visuale migliore di ciò che c'era dietro, ma i miei occhi incontrarono solo l'oscurità. Sospirai frustrata mentre spostavo i cespugli, scavalcandoli e entrando nella foresta oscura. Lo so, stupida me, ma non potevo farne a meno.

Non volevo allontanarmi troppo nel bosco, quindi mi tenni a una distanza sicura dalla baita. Ero abbastanza sicura che mio padre stesse ancora dormendo profondamente sul divano, quindi non avrebbe nemmeno notato la mia breve scomparsa. Non avevo intenzione di rimanere fuori troppo a lungo, la foresta iniziava comunque a mettermi i brividi. Guardai intorno, cercando di non fare rumore mentre mi muovevo cautamente attraverso il fitto sottobosco del terreno della foresta.

Non so per quanto tempo camminai, ma improvvisamente sentii degli occhi pesanti fissarmi la schiena. Mi girai lentamente, sussultando quando incontrai degli occhi giallo brillante. Non sembrava che fosse il loro colore naturale, ma dato che era buio, potevo solo supporre che apparissero così. Strano, vero?

Feci un passo indietro nel momento in cui notai la grande creatura emergere tra gli alberi. Era enorme! Era completamente nera e l'unica cosa visibile erano i suoi occhi. Sembravano scurirsi di colore mentre la creatura si avvicinava; ed è allora che capii di cosa si trattava.

La mia bocca si spalancò mentre il riconoscimento si faceva strada nella mia mente. Era lo stesso lupo che avevo visto il primo giorno in cui ero arrivata alla Foresta Nera. Che diavolo ci faceva qui?

Mentre continuava a fissarmi, non potei fare a meno di sentirmi al sicuro in sua presenza. Non percepivo alcun pericolo emanare dalla creatura davanti a me. Ma ero ancora più sorpresa di provare una sensazione improvvisa in cui tutto ciò che volevo fare era colmare la piccola distanza che ci separava. Desideravo toccare il suo pelo e coccolarmi contro la sua grande forma fino ad addormentarmi. Aspetta, che diavolo c'era di sbagliato in me?

Scossi la testa cercando di schiarirmi la mente che correva a tutta velocità. Ero lì, in piedi davanti a questo lupo anormalmente grande, eppure non stavo scappando urlando a squarciagola. Penso di essere ufficialmente impazzita.

Cautamente, feci un passo di lato nella direzione da cui ero venuta, assicurandomi di non distogliere mai lo sguardo da lui. Mi osservava attentamente, seguendo ogni mio movimento mentre mi avvicinavo ai cespugli vicino alla baita. Proprio quando ero a pochi metri di distanza, lo sentii guaire dolcemente prima di fare un passo nella mia direzione. Il suono quasi mi spezzò il cuore e non desideravo altro che andare da lui e confortarlo nel miglior modo possibile. Se era davvero un lui.

Ma la realtà mi colpì in quel momento e mi girai di corsa verso la baita, ignorando il libro che stavo leggendo pochi minuti prima. Corsi verso la mia camera da letto al piano di sopra, senza curarmi dei forti tonfi che i miei piedi facevano mentre colpivano il pavimento di legno sotto di me. Non mi importava se avessi svegliato mio padre in quel momento, volevo solo allontanarmi da quel lupo e seppellirmi sotto le coperte prima di perdere ufficialmente la testa. Non so cosa mi fosse preso. Volevo andare da lui, confortarlo nel momento in cui avevo sentito quel suono. Volevo confortare una bestia che poteva facilmente togliermi la vita con un solo colpo delle sue enormi zampe. Eppure, eccomi qui, il mio corpo implorando di tornare nel bosco dove l'avevo visto l'ultima volta e non lasciarlo mai più.

Perché mi sentivo così? Perché sentivo una connessione così potente all'improvviso per una creatura che doveva stare in natura?

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

804.7k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

912.4k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

660.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

520.6k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

442.9k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

366.3k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.