

La Compagne du Roi Alpha
Jessica Hall · W trakcie · 120.4k słów
Wstęp
Les âmes sœurs ne sont pas une bénédiction et la déesse de la Lune, eh bien, j'ai renoncé à elle. Ma mère est une pure hybride, une descendante directe de la déesse de la Lune elle-même, ce qui fait d'elle la reine hybride jusqu'à ce qu'elle me cède son titre en abdiquant, maintenant je suis le roi Alpha maudit. Mon père était un loup-garou, donc la seule bonne chose que j'ai héritée de ma mère hybride est d'être le prédateur ultime, heureusement j'ai aussi été béni avec un loup. Mes sœurs jumelles étaient comme ma mère, juste des hybrides, pas de loups, pas de transformation, mes frères cadets étaient comme moi cependant, les gènes hybrides ont tendance à se transmettre du côté féminin. Je ne désirais le sang qu'en forme de loup, mes sœurs en avaient envie tout le temps.
Je ne tolérerai pas la trahison et devoir la tuer m'a détruit. Et maintenant, ma grand-mère a décidé de jouer encore avec le Destin et de me donner un autre échec comme âme sœur. Une seconde chance d'âme sœur et celle-ci m'échappe depuis des mois maintenant.
Livre 4 de la série hybride Aria mais peut être lu indépendamment
Rozdział 1
Point de vue de Ryker
Je n'arrive pas à croire que la déesse de la Lune, ma propre arrière-arrière-arrière-grand-mère, puisse maudire son propre petit-fils à une vie de misère. On dit que les âmes sœurs sont des bénédictions, pour moi, elles sont une malédiction. Avant de comprendre à quel point les âmes sœurs pouvaient te détruire, déchirer ton âme, je les convoitais. Je rêvais de trouver ma moitié, maintenant je sais mieux. Les âmes sœurs sont une distraction que je ne peux pas me permettre, et pourtant, me voilà toujours à la recherche de ma petite louve blanche, sachant que je serai damné quand je la trouverai enfin, que je devrai encore une fois arracher un autre morceau de mon âme quand je serai obligé de la tuer elle aussi.
Les âmes sœurs ne sont pas une bénédiction et la déesse de la Lune, eh bien, j'ai renoncé à elle. Ma mère est une hybride pure, descendante directe de la déesse de la Lune elle-même, ce qui la rendait reine des hybrides jusqu'à ce qu'elle me cède son titre en abdiquant. Maintenant, je suis le roi Alpha maudit. Mon père était un loup-garou, donc la seule chose positive que j'ai héritée de ma mère hybride est d'être le prédateur ultime, heureusement, j'ai aussi été béni avec un loup. Mes sœurs jumelles étaient comme ma mère, simplement des hybrides, sans loup, sans transformation. Mes frères cadets étaient comme moi, cela tend à se transmettre du côté féminin, les gènes hybrides. Je ne convoitais le sang qu'en forme de loup, mes sœurs en avaient envie tout le temps.
Ma famille était la seule à être hybride, sauf pour les mutations créées par Kade, un scientifique fou qui était obsédé par la vengeance pour une querelle qui n'avait rien à voir avec nous, seulement avec mon grand-père. Mais cela ne l'a pas empêché d'essayer de nous détruire. Il a utilisé le sang de mon grand-père pour devenir immortel. Nous pensions qu'après avoir finalement tué ce salaud, tout irait bien. Jusqu'à ce que je trouve ma première âme sœur, elle était une chasseuse et ce fut un désastre. J'étais aveuglé par le lien d'âme sœur et elle m'utilisait pour atteindre ma meute, ma famille, donc sachant cela, cela s'est terminé par sa mort.
Je ne tolère pas la trahison et devoir la tuer m'a détruit. Pourtant, maintenant ma grand-mère a décidé de jouer avec le Destin encore une fois et de me donner une autre âme sœur ratée. Une seconde chance d'âme sœur et celle-ci m'échappe depuis des mois maintenant. Je l'ai aperçue pour la première fois il y a quelques mois, quand nous avons remarqué des humains en train de surveiller la meute de ma sœur. Il y avait quelque chose de bizarre chez elle, quelque chose d'étrange. Je n'ai eu qu'un aperçu d'elle en forme de loup, mais sans aucun doute, elle était à moi. Pourtant, elle a fui et s'est échappée, et je la chasse depuis.
J'avais un mauvais pressentiment qu'elle aidait les renégats et les humains, encore une autre âme sœur que j'étais destiné à tuer. Une partie de moi espérait ne jamais la trouver, je ne suis pas sûr que mon loup puisse supporter une autre perte comme celle-là. Mais peu importe combien j'essayais. Je me retrouvais toujours à revenir à cet endroit à sa recherche, une force invisible me poussant à revenir ici. Mon esprit constamment obsédé par sa louve blanche.
Je ne compte plus le nombre de fois où je suis venu dans cette partie de la forêt, jamais je n'ai pu capter son odeur. Tate, un des compagnons de ma sœur, oui, elle en avait deux, pas un mais deux compagnons. Nous ne nous attendions pas à trouver quoi que ce soit ici, nous n'avions rien trouvé depuis des mois, elle était douée pour m'éviter, pourtant, je ressentais toujours cette forte envie de revenir à cet endroit, comme si quelque chose me disait qu'elle était proche.
"Nous sommes venus ici tellement de fois, peut-être qu'ils sont partis" dit Tate alors que nous marchons à travers la forêt dense. "Dernier endroit, puis nous rentrerons à la maison" lui dis-je et il soupire. Nous nous sommes arrêtés à la rivière en regardant en amont et en aval du cours d'eau où je l'avais aperçue pour la première fois, rien. Toujours foutrement rien. Comment pouvait-elle m'échapper, je ne comprenais pas. Je suis le roi Alpha, l'Alpha de tous les Alphas, et pourtant je ne peux pas attraper une petite louve.
« Viens, rentrons » dit Tate, se retournant pour repartir par le chemin que nous avons pris.
« Retourne, je vais continuer à chercher un peu plus longtemps » lui dis-je et il hoche la tête avant de se transformer et de rentrer chez ses compagnons. Décidant d’aller explorer les grottes, je traverse l’eau pour atteindre l’autre côté de la rivière. Les seuls sons audibles étaient ceux des hiboux perchés haut dans les arbres et le craquement des rochers et des brindilles sous mes bottes.
Une impulsion me poussait dans cette direction, j’ai décidé de la suivre pour une fois, il n’y avait pas grand-chose ici à part des grottes. Traversant la forêt dense, je m’arrête devant les grottes, écoutant les sons quand j’entends des murmures doux au loin. À peine audibles, ils semblaient venir de l’autre côté de la montagne. Je pouvais à peine percevoir le bruit, porté jusqu’à moi par le courant d’air de la grotte devant moi.
En entrant dans la grotte, je pouvais sentir la merde de chauve-souris et l’eau stagnante me faisait plisser le nez de dégoût. Mes yeux s’ajustent à l’obscurité alors que ma vision s’adapte. Je suivis les tunnels de la grotte jusqu’à ce qu’ils se terminent brusquement. Les voix étaient beaucoup plus fortes, je pouvais presque entendre ce qu’elles disaient et je pouvais sentir le bois brûlé d’un feu de camp alors que les bûches humides brûlaient, l’odeur de moisissure couvrant les murs, chaque odeur et mon nez sensible pouvait tout sentir. Je regarde le long des parois de la grotte, trouvant un espace entre les rochers. Trop étroit pour que je puisse y passer.
Revenant sur mes pas, j’ai décidé de contourner la montagne. Traversant le terrain rocheux sans effort avant de sauter de l’autre côté sur mes pieds pour trouver une autre entrée. Mon cœur rate un battement lorsque je sens l’odeur des renégats.
« Elle pourrait être là-dedans? » dit Brax, mon loup, me pressant d’entrer, s’insinuant sous ma peau essayant de me pousser en avant. Bien que je ne puisse pas sentir son odeur, seulement l’odeur de décomposition des renégats et du sang. Je pouvais dire que l’un d’eux était blessé.
En traversant la grotte, les voix et les bavardages s’arrêtent soudainement, ils savaient que quelqu’un était dans leur cachette, mon odeur leur était certainement parvenue maintenant. Je vois la lueur d’un feu sur les parois de la grotte alors que je m’approche, je sens le bois brûler et l’odeur de chair brûlée comme s’ils cuisinaient quelque chose. En tournant un coin dans la grotte, je tombe sur leur campement. Je souris lorsque je reconnais le renégat assis le plus près de moi, figé sur place alors qu’il me fixait avec son œil unique grand ouvert. J’avais arraché son autre œil lorsque les chasseurs et les renégats avaient attaqué la meute de ma sœur, il était censé être mes yeux et mes oreilles et me prévenir de toute attaque future, ce dont je ne doutais pas. Ils voulaient se venger de moi pour avoir tué Danika, ma première compagne. Ses parents étaient haut placés dans l’organisation des chasseurs. J’avais lentement commencé à les désactiver, ils n’ont pas particulièrement aimé quand j’ai effacé toute sa lignée sauf son grand-père, lui faisant regarder chacun d’eux mourir avant de la finir, personne ne me trahit, pas même ma compagne, et s’en sort vivant. Je ne montre aucune pitié pour les traîtres, peu importe qui ils sont.
« Eh bien, qu’avons-nous là? » je demande, entrant dans le petit espace. Je vois un homme et une femme dans la quarantaine blottis dans un coin.
Ostatnie Rozdziały
#92 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#91 Chapitre 91
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#90 Chapitre 90
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#89 Chapitre 89
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#88 Chapitre 88
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#87 Chapitre 87
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#86 Chapitre 86
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#85 Chapitre 85
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#84 Chapitre 84
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#83 Chapitre 83
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.