

La Compagne Humaine du Lycan
Avvi Keller · W trakcie · 105.0k słów
Wstęp
Elle n'était pas seulement une humaine ; elle était la compagne d'un être dont elle n'aurait jamais imaginé l'existence, même dans ses rêves les plus fous.
Avec le cœur brisé par son ex-fiancé et une vie prometteuse dans un autre pays, elle s'apprêtait à vivre une aventure qui allait changer le cours de sa vie.
Rozdział 1
« Finissons-en. »
Les mots de mon fiancé résonnaient encore dans ma tête alors que je fermais les yeux. Je les rouvris rapidement, secouant la tête, et me tournai vers la fenêtre de l'avion.
Il semble que, être excessivement possessif signifie vouloir voyager pour passer du temps avec la personne que l'on aime. Je suppose, du point de vue de mon ex-fiancé. Il attendait juste le bon moment pour rompre avec moi, je le sais bien. Et ses justifications étaient risiblement faibles.
« Je le déteste, » grognai-je tout en me sentant comme l'idiote que ma sœur m'avait qualifiée pour être partie et continuer à voyager vers un endroit que j'avais réservé pour moi et mon ex-fiancé.
J'ai dépensé de l'argent pour ça, alors pourquoi ne pourrais-je pas en profiter, n'est-ce pas ?
Mais après un moment, cela semble fou de faire quelque chose de précipité comme traverser un autre continent dont on sait peu de choses pour un petit voyage pour oublier la douleur. Pour oublier un homme que l'on aime.
Je repoussai cette pensée et regardai autour de moi. Mon regard se posa sur l'hôtesse de l'air qui commençait à s'approcher de nous. Je lui fis signe de venir.
« Puis-je avoir de la vodka, s'il vous plaît ? »
L'hôtesse de l'air m'offrit un sourire aimable et hocha la tête avant de s'éloigner. Je forçai un autre sourire à l'adresse du couple âgé à côté de moi, qui me le rendit avec un hochement de tête compréhensif.
L'hôtesse de l'air revint bientôt avec ma vodka. En temps normal, je n'aurais même pas envisagé de demander un verre puisque, pour reprendre une phrase de mon ex-fiancé, je suis très gentille et une bonne fille. Quelqu'un qui suit toujours les règles. Je ne comprends pas pourquoi il croyait cela après m'avoir connue pendant dix ans. Et j'ai fait quelque chose que je sais ne pas figurer dans le livre des bonnes filles. C'était cependant son opinion de moi depuis le début. Cette action peut être purement dans l'état d'esprit de se comporter hors de son caractère, peut-être pour me prouver à moi-même ou à lui que je peux être mauvaise. Que je ne suis pas ce qu'il pense de moi.
J'avais initialement réservé une chambre d'hôtel pour deux personnes en Europe. Un sommet particulier là-bas m'était soudainement fascinant une fois que je l'avais vu dans l'un des dépliants que j'avais parcourus. Bien qu'Anthony et moi ayons des horaires différents, j'ai toujours fait de mon mieux pour passer du temps avec lui. Malgré mes meilleurs efforts, il refuse constamment et fournit une excuse sans fin pour son refus, ce que je ne peux pas croire que j'ai cru. En rétrospective, cela pourrait juste avoir été son excuse.
Mon attention fut attirée par mon annulaire, occupé par la bague en diamant brillante qu'il m'avait donnée. Je n'ai pas le cœur de l'enlever. Pas encore. Je luttai contre les larmes qui menaçaient de tomber.
Heureusement que je n'ai pas épousé ce crétin.
« Vous avez une belle bague, » commenta la vieille dame à côté de moi, regardant mon anneau enroulé autour de mon quatrième doigt. « Êtes-vous mariée ? »
Je regardai la grosse bague brillante à mon annulaire, cachant discrètement ma main dans la poche de mon manteau.
« Non, je ne le suis pas, » dis-je.
L'expression confuse de la vieille dame ne m'échappa pas, mais j'avais déjà tourné mon attention vers la fenêtre une fois de plus. Évitant d'avoir à expliquer. Je pris une gorgée de ma boisson et sentis ma gorge brûler en conséquence. Il est temps pour moi de l'oublier.
J'avais l'intention de passer quelques jours dans une certaine ville avant de rentrer chez moi. Bien que j'essayais de faire comme s'il y avait quelque chose de bon dans cette petite escapade, la peur m'envahissait. Je ne connaissais pas la région et je n'aimais pas particulièrement sortir de ma zone de confort. Et chaque fois que j'allais quelque part, soit Anthony, ma sœur aînée, ou mes parents étaient là pour m'accompagner. Je ne suis jamais seule.
Pendant huit ans, j'ai été avec Anthony. Il était mon roc, ma maison. Anthony était mon premier amour, donc il est difficile pour moi de laisser tomber la trahison.
Même si ce voyage s'avérait être ma pire décision, au moins j'aurais eu un peu plus d'expérience du monde réel sans Anthony ou quiconque.
Heureusement, après avoir dit à ma sœur où j'irais, son mari – Jaxon, connaissait quelqu'un là-bas.
…
Je suis arrivé à ma destination après un long voyage. J'étais maintenant coincé dans une voiture qui roulait sur une route cahoteuse et rocailleuse. J'avais mon appareil photo sur l'épaule et dès que j'ai atterri, j'ai dû prendre une photo de quelques beaux paysages.
Alors que nous nous rapprochions du village où je séjournerais, mes pensées dérivaient vers la façon dont j'avais choisi cet endroit. Grâce à une agence de location que j'avais changée à la dernière minute, j'avais réussi à trouver une petite cabane à louer.
Si je n'avais pas décidé de partir en vacances et de surprendre quelqu'un, je n'aurais jamais su qu'un village nommé Grevis Town existait. Cependant, en étudiant la carte, j'avais l'impression que quelque chose m'attirait ici.
Mes muscles étaient endoloris à force de se raidir pendant ce trajet, mais lorsque la route s'est aplatie, j'ai pu me détendre contre le siège en cuir usé. Le conducteur était concentré sur la route et mes yeux se sont posés sur la peau de ses mains. Elle était bronzée et ridée, et elles étaient enroulées autour du volant ébréché. J'ai reporté mon attention sur la fenêtre et j'ai regardé la rangée dense d'arbres que nous longions.
Mon téléphone s'est soudainement mis à vibrer. Je l'ai sorti de mon manteau et j'ai remarqué le nom enregistré sur l'écran.
"Jai !" s'est exclamée une voix de l'autre côté de la ligne.
J'ai ri en réponse à l'accueil exagéré de ma grande sœur. "Je viens d'atterrir et je vais bien."
"Dieu merci. Où es-tu en ce moment ?"
"Dans la voiture."
"D'accord, appelle-moi quand tu seras arrivé, et si possible, décide-toi à informer maman et papa de cette mésaventure et de toi et de ce crétin dès que tu le peux."
J'ai hoché la tête même si elle ne pouvait pas me voir. "Entendu."
Quand un moment de silence s'est étiré, j'ai éloigné mon téléphone de mon oreille pour vérifier si j'étais toujours connecté. Et je l'étais encore.
"Allô, Jane, tu es toujours là ?"
J'ai remarqué son ton sérieux quand elle a finalement répondu. "Tu n'as rien ressenti du tout pour cet endroit, n'est-ce pas ?"
J'ai froncé les sourcils. "D'accord, maintenant tu me fais peur. Qu'est-ce que je devrais ressentir, Jane ?"
"Rien. Je ne veux juste pas que tu veuilles y vivre." Elle plaisantait, mais la connaissant par cœur, je savais que ce n'était pas complètement sincère. Pourtant, j'ai ignoré cela. Peut-être qu'elle était simplement fatiguée. Après tout, elle était enceinte de son premier bébé.
"Alors je vivrai avec toi," ai-je dit en riant.
"Et j'adorerais ça." Puis, son ton est devenu plus doux. "Tu iras bien."
Je savais ce qu'elle voulait dire. J'ai souri tristement, prenant une profonde inspiration. "Je vais bien, je dois aller bien."
"D'accord, alors je vais raccrocher. Je t'aime, sœurette."
Après avoir raccroché, j'ai regardé mon téléphone pendant une seconde, réfléchissant à la chance que j'avais d'avoir ma sœur. J'ai rangé le téléphone dans la poche de mon manteau. Puis mon regard est tombé sur la forêt au loin. J'ai ressenti un frisson en pensant aux animaux sauvages qui pourraient se cacher dans l'ombre. J'ai choisi de détourner à nouveau mon regard par la fenêtre, essayant d'ignorer l'essaim de pensées désagréables dans ma tête.
Alors qu'un petit village apparaissait avec un grand panneau indiquant Grevis Town, j'ai pris une grande inspiration en appréciant la beauté du quartier. Il était niché au sein d'un groupe dense d'arbres et semblait petit mais magnifique.
Alors que la petite voiture avançait en cahotant, j'ai posé mes mains sur la porte. Le conducteur a finalement ralenti après un court moment, et j'ai pu me calmer à nouveau en regardant les maisons et les magasins de chaque côté de la rue et les gens qui marchaient sur les trottoirs. Il n'a fallu que dix minutes avant que la voiture ne s'arrête à côté de la cabane qui pourrait être un modèle pour un château de conte de fées situé au cœur d'une forêt magique.
Je suis sorti du véhicule, j'ai payé le chauffeur et je l'ai remercié aussi. Puis je me suis tenu devant une cabane avec mon sac à dos sur l'épaule et un sac de voyage dans l'autre main. J'ai regardé autour de moi, me demandant si je devais contacter le numéro que ma sœur m'avait donné pour cela. Avant que je ne puisse y réfléchir davantage, un jeune homme est sorti de la maison un peu plus loin de celle que j'avais louée.
En me remarquant, le gars s'est exclamé, "Jaidyn ?"
"Oui," ai-je répondu à contrecœur. Peut-être que c'est l'homme dont ma sœur parlait.
Ostatnie Rozdziały
#78 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#77 Accouplé
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#76 Le mien
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#75 Il n'y avait pas de retour en arrière
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#74 Pièce finale
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#73 Au revoir
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#72 Fermeture
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#71 Marque temporaire
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#70 Une dernière fois
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#69 pique-nique
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.