

La Fiancée du Diable
KeyKirita · Zakończone · 185.9k słów
Wstęp
Il se pencha, prenant mon menton dans sa main, me forçant à lever les yeux vers ses yeux rouge sang. Ses crocs étaient visibles, dégoulinant du sang de mon petit ami qui gisait au sol, sans vie.
"Tu es à moi, Bast. Tu ferais bien de t'en souvenir." Il ronronna, en léchant le sang sur ses lèvres. "Aucun autre homme ne peut prendre ton innocence, sauf moi." dit-il, en regardant mon corps presque nu, la luxure dans ses yeux me faisant frémir.
"Oui, Damien." murmurai-je en réponse, me couvrant avec le drap, et regardant le corps de Jacob avec un gémissement.
Je m'appelle Bast, j'ai dix-sept ans, bientôt dix-huit. Quand j'avais douze ans, mes parents m'ont vendu au diable. Le jour de mes dix-huit ans, il reviendra pour moi.
Nouveaux chapitres quotidiens
Rozdział 1
"Bast, réveille-toi ma chérie," dit ma mère en me secouant pour me sortir de mon sommeil profond.
"Hmm? Maman? Qu'est-ce qui ne va pas?" lui demandai-je, en regardant l'horloge sur ma table de chevet, les grandes lettres lumineuses indiquaient 3h45 du matin. "Pourquoi me réveilles-tu si tôt?" lui demandai-je, en essayant de chasser le sommeil de mes yeux.
"Lève-toi, brosse-toi les dents et les cheveux, puis descends ma chérie," dit ma mère en sortant de ma chambre. Je ne pouvais m'empêcher de remarquer une expression étrange sur le visage de ma mère, comme si elle faisait quelque chose de mal.
Je fis ce que ma mère m'avait demandé, le cœur battant d'inquiétude. Quelle raison aurait ma mère de me réveiller à cette heure-ci? Et pourquoi avait-elle l'air si bouleversée? J'essayai de me calmer, mais en vain, alors que je brossais mes longs cheveux, beaucoup plus brutalement que je ne le voulais, me faisant grimacer de douleur. Une fois terminé, je commençai à descendre les escaliers. Je dus m'accrocher à la rampe pour me stabiliser, mes jambes tremblaient tellement que je pouvais à peine tenir debout.
"Maman?" appelai-je une fois arrivée en bas des marches, regardant vers le salon à ma droite, où je vis une lumière vacillante.
"Viens ici, Bast," appela mon père depuis la pièce. Entendre la voix forte de mon père me rassura, mon père m'avait toujours fait sentir en sécurité. Maintenant que j'avais entendu la voix de mon père, je sentis mes inquiétudes s'estomper, tandis que je marchais vers le salon. Ma mère et mon père étaient assis sur le canapé côte à côte, et en face d'eux, je ne pouvais voir que le dos d'un étranger.
De dos, je pouvais dire que cet homme était grand et fort. Je marchai lentement vers mes parents, gardant les yeux sur l'homme, observant son apparence. Il portait un costume trois pièces noir avec une cravate violette foncée, ses cheveux étaient noirs et courts.
Alors que j'étais sur le point de m'asseoir à côté de mon père, il m'arrêta et fit un geste en direction de l'étranger. "Assieds-toi à côté de Damien, Bast."
Je me tournai vers l'homme et ne pus retenir le frisson qui parcourut mon corps. Sous ces cheveux noirs se trouvaient les yeux bleus les plus électrisants que j'aie jamais vus. Sa structure faciale était forte et séduisante, avec une barbe courte et bien entretenue. Je me dis de faire ce que mon père avait dit, mais je restai figée là où je me trouvais, fixant l'homme. Je ne sais pas pourquoi, mais cet homme me donnait envie de fuir et de ne jamais revenir. En regardant son visage, j'avais l'impression de regarder le visage du diable.
"Fais ce que ton père t'a dit, petite fille," dit Damien, ses yeux bleus montrant un soupçon de colère en parlant. Sa voix était profonde, si profonde que je sentis tout en moi trembler au moment où il parla. La façon dont il me regardait me donnait l'impression qu'il voyait à travers moi, jusqu'à mon âme.
Je fis ce que l'homme disait et m'assis à côté de lui, aussi loin que possible sur le petit canapé. Être assise à côté de cet homme me faisait me sentir comme une poupée de verre, petite et fragile.
Damien rit en me regardant, me recroquevillant loin de lui, mais ne me dit rien en retournant son attention vers mes parents. "J'accepte votre paiement," dit-il, puis se leva. Il tendit la main vers moi, de manière attendue.
"Quoi? Papa, que se passe-t-il?" demandai-je, en me précipitant hors du canapé et dans un coin de la pièce, aussi loin de Damien que possible.
"Bast-" Mon père commença à parler, mais s'arrêta lorsque Damien leva la main, le faisant taire.
"Tu es à moi, petite fille," dit Damien, avançant vers moi avec confiance.
"Non!" criai-je et essayai de m'enfuir, mais je ne pouvais plus reculer, mon dos étant déjà pressé contre le mur.
L'homme s'approcha et s'arrêta à quelques mètres de moi. "Bast, veux-tu que ta mère meure?" me demanda-t-il, sa voix basse mais toujours terrifiante alors qu'il me dominait de sa hauteur, ses yeux brûlant en moi.
Je ne pouvais m'empêcher d'être sidérée par ses mots alors que je regardais au-delà de lui et vers ma mère. "Non, bien sûr que non." J'ai gémi en détournant les yeux vers l'homme.
"Ta mère mourra si tu ne m'appartiens pas. Alors sois une grande fille et prends ma main. Je t'expliquerai tout." Dit-il en me tendant à nouveau la main. "Je te promets que je ne t'enlèverai pas." Ajouta-t-il en voyant mon hésitation.
À contrecœur, j'ai pris la main de l'homme et je l'ai laissé me ramener vers le canapé. Une fois assise, j'ai essayé de reprendre ma main, mais il la tenait fermement, refusant de la lâcher. "Ta mère a un cancer, Bast. Et elle mourra bientôt si elle ne reçoit pas de traitement. Ta famille est pauvre et ne peut pas payer, alors ton père t'a offerte en paiement." Dit-il en jetant un regard haineux à mes parents, le venin dans sa voix les fit baisser les yeux de honte, refusant de croiser mon regard.
"Mais j'ai douze ans !" J'ai crié, mais je n'osais pas bouger de peur de ce qu'il pourrait faire.
"Ne t'inquiète pas, petite. Tu deviendras mienne à ton dix-huitième anniversaire." Dit-il en me regardant dans les yeux.
J'ai vu un tic au coin de son visage autrement impassible, était-ce un sourire qui se formait ? Non, ce n'était pas possible.
Je ne pouvais plus retenir mes larmes car tout ce qui se passait était trop lourd à supporter. J'ai tiré sur ma main à nouveau, cette fois il l'a relâchée alors que je ramenais mes genoux contre ma poitrine et pleurais. "Comment avez-vous pu donner votre propre fille ?" J'ai crié à mes parents à travers mes larmes.
"Bast, ne sois pas égoïste !" Mon père a soudainement crié en se levant. "Ta mère est en train de mourir et cet homme lui donnera les traitements dont elle a besoin pour survivre. Tu crois que je choisirais toi plutôt que ma femme ? Je n'ai jamais voulu de toi de toute façon !"
Damien s'est levé et a placé une main sur la poitrine de mon père et l'a poussé, fort. La force l'a fait voler à travers la pièce, par-dessus le canapé, et atterrir sur le sol derrière. "Tu ne lui parleras pas de cette manière. Compris ?" Dit-il, sa voix autrefois basse maintenant dure comme l'acier.
"Oui, Monsieur Edge." Murmura ma mère, sans bouger pour vérifier l'état de son mari alors qu'elle continuait à rester assise, regardant le sol.
'Pourquoi ce nom me semble-t-il familier ?' Pensai-je, puis la réalisation m'a frappée alors que je regardais l'homme à travers mes larmes 'C'est Damien Edge, le milliardaire avocat !' puis une autre réalisation m'a frappée comme un train de marchandises "Es-tu vraiment un vampire ?" Je lui ai demandé.
"Oui, petite. Je suis un vampire." Il murmura, en s'asseyant à nouveau à côté de moi.
Puis tout est devenu trop pour moi à gérer alors que je commençais à hyperventiler, le regardant puis regardant ma mère. J'essayais de respirer, mais je n'y arrivais pas.
"Bast ?" Appela ma mère, sa voix remplie d'inquiétude alors qu'elle s'approchait pour essayer de me réconforter.
"Non, éloigne-toi de moi !" J'ai crié et je l'ai frappée à l'épaule. Je n'étais plus triste ou bouleversée, j'étais au-delà de la colère alors que je me recroquevillais en boule sur le canapé "S'il vous plaît, laissez-moi tranquille." J'ai sangloté alors que les larmes recommençaient à couler.
Damien m'a enveloppée de ses bras et m'a portée jusqu'à ma chambre, me déposant doucement sur le lit avant de me border. Il est resté avec moi jusqu'à ce que je me calme, peu importe combien je le frappais et criais après lui. Une fois que j'étais trop fatiguée pour me battre, il m'a embrassée sur le front et s'est levé. "Je reviendrai pour toi, petite." Il murmura à mon oreille avant de se tourner et de sortir, fermant doucement la porte derrière lui.
La dernière chose que j'ai entendue avant de succomber au sommeil fut lui parlant à mes parents : "Je reviendrai pour elle. Si je découvre que vous avez fait du mal à ma petite, d'une manière ou d'une autre, le cancer sera le moindre de vos soucis."
Ostatnie Rozdziały
#101 Chapitre Cent
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#100 Chapitre quatre-vingt-dix-neuf
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#99 Chapitre quatre-vingt-dix-huit
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#98 Chapitre quatre-vingt-dix-sept
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#97 Chapitre quatre-vingt-seize
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#96 Chapitre quatre-vingt-quinze
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#95 Quatre-vingt-quatorze
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#94 Chapitre quatre-vingt-treize
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#93 Chapitre quatre-vingt-douze
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#92 Chapitre quatre-vingt-onze
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.