La Joie de la Vengeance

La Joie de la Vengeance

Sheila · W trakcie · 391.2k słów

834
Gorące
6.3k
Wyświetlenia
300
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Je ne savais pas que cette nuit deviendrait mon pire cauchemar.

C'était ma troisième année de lycée. Après deux ans de harcèlement, j'étais enfin acceptée par mes camarades. J'étais enfin devenue une jeune femme et maintenant tout le monde voulait devenir mon ami. Mais... l'événement s'est produit.

Je n'oublierai jamais ce qui m'est arrivé cette nuit-là.

Je n'oublierai jamais que je n'ai pas obtenu la justice que je méritais.

Je veux me venger. Je veux qu'ils meurent...

Tout comme mes trois amants. Les Sous-chefs des Disciples de Sang.



Je savais que Xavier était amoureux de Joy dès qu'il l'a rencontrée. Cependant, cela n'a pas empêché Cristos et moi de tomber amoureux d'elle aussi.

"Je doute qu'un empire s'effondre parce que nous aimons la même fille," dis-je. De Luca me regarda, choqué.



"Est-ce que vous volez de l'argent aux autres?" demandai-je, complètement choquée par sa révélation. Je savais que Cristos était doué avec les ordinateurs et le cryptage, je ne savais juste pas jusqu'où cela allait.

"Parfois. Parfois, nous manipulons, trollons, volons des preuves compromettantes. Le classique."

"Nos fausses cartes d'identité... les as-tu fabriquées?" demandai-je. J'étais impressionnée car elles semblaient si réelles. "À en juger par les moniteurs, on dirait un centre d'appels. Comment as-tu pu avoir le capital? La sécurité pour travailler sans même avoir peur des forces de l'ordre?"

"Sébastien, Xavier et moi sommes nés dans ce genre de vie. Depuis que nous sommes petits, nous avons été formés pour travailler en équipe, tout comme nos pères. Mama Rose n'est pas juste une simple femme au foyer. Elle fait aussi partie de l'organisation et occupe un poste de haut rang," expliqua Cristos. "Sébastien, Xavier et moi sommes des sous-chefs des Disciples de Sang, le parti dirigeant de la Mafia de la Côte Ouest. Nos pères sont les chefs tandis que nos mères et sœurs sont des conseillères. Nous sommes en formation pour devenir les chefs une fois que nos pères prendront leur retraite. Sébastien est responsable des marchandises, des ports et des entreprises tandis que Xavier s'occupe des déchets. Moi, en revanche, je suis responsable du monde virtuel. Tout ce qui est numérique passe par moi."



Après avoir quitté sa petite ville, Joy Taylor obtient une seconde chance dans la vie et en amour lorsqu'elle croise le chemin de trois jeunes hommes séduisants à l'université.

Maintenant, elle est heureuse, prospère et amoureuse de trois beaux hommes qui la chérissent. Il semble qu'elle ne pourrait rien demander de plus. Sa vie semblait complète.

Cependant, elle ne pouvait jamais se défaire de la douleur de son passé. Surtout lorsqu'elle découvre que les quatre garçons qui l'ont violée pendant leur troisième année de lycée ont recommencé. Cette fois, la jeune fille n'a pas eu autant de chance. Son corps a été retrouvé flottant dans un lac près de la ville.

Maintenant, Joy est de retour à New Salem, cherchant sa vengeance.

Dix ans ont peut-être passé, mais la vengeance n'a pas de date d'expiration.

Malheureusement pour Joy, les choses ne sont pas toujours ce qu'elles semblent être.

TW : L'histoire contient des références graphiques à des agressions sexuelles et à la violence.

(Le prologue est écrit à la troisième personne ; les chapitres suivants à la première personne.)

Rozdział 1

Laissez-moi vous raconter une histoire...

Il était une fois, une jeune fille nommée Joie. Elle vivait dans une petite ville appelée Nouvelle-Salem en Dakota du Nord. Sa famille n'était pas riche, mais on ne les considérait pas pauvres non plus. Ses parents étaient des gens travailleurs et religieux, respectés parmi les habitants de la ville.

Sa mère l'avait appelée Joie parce que, lorsqu'elle est née, elle a apporté de la joie dans leur vie. Ses parents avaient essayé si longtemps d'avoir un bébé et quand sa mère est tombée enceinte, ils étaient si heureux. Enfin, après tant d'années de déceptions et de fausses alertes, ils allaient avoir un bébé.

La mère de Joie a dû rester alitée pendant toute sa grossesse. Il y avait eu un peu de saignement pendant le premier trimestre, alors le médecin lui avait ordonné de rester au lit. Sa mère ne se souciait pas de ne pas pouvoir sortir de la maison. Elle croyait que c'était pour une bonne cause. Le père de Joie a engagé quelqu'un d'autre pour l'aider à l'épicerie qu'ils possédaient en ville et a également embauché de l'aide à la maison pour que la mère de Joie puisse prendre soin d'elle et de leur bébé. Il ferait n'importe quoi tant que leur petite Joie naissait en bonne santé.

Quand Joie est née, sa mère a dit qu'elle est sortie en hurlant. Elle avait des poumons puissants et le médecin a dit qu'elle était en pleine santé. Quand l'infirmière est venue dans la chambre de sa mère pour qu'elle puisse téter, les cris de Joie étaient si forts qu'on pouvait déjà les entendre avant que l'infirmière n'arrive. Mais une fois que Joie était dans les bras de sa mère, elle se calmait instantanément, comme si elle savait qu'elle appartenait là. Son père a amené tous leurs amis à l'hôpital pour voir Joie. Il était si fier.

Joie a grandi comme n'importe quelle autre petite fille. Jouant à des jeux avec tous ses amis, faisant du vélo jusqu'au parc, mangeant des glaces par une chaude journée d'été et regardant les étoiles par une nuit claire. Elle était toujours pleine d'énergie. Elle ne pouvait jamais rester assise une seconde... même pas pour la photo de Noël annuelle de la famille Taylor qu'ils distribuent à leurs amis et à leur famille. On voyait toujours Joie s'agiter, elle ne pouvait jamais rester tranquille.

Quand il était temps pour Joie d'aller à l'école, elle s'intégra parfaitement avec ses camarades. Elle était l'une des plus brillantes de sa classe et les élèves et les enseignants de l'école locale la chérissaient toujours. C'était une jolie petite fille avec des cheveux couleur châtain et des yeux couleur aigue-marine. Il y avait souvent un débat pour savoir si les yeux de Joie étaient verts ou bleus. Pour arrêter les disputes, son père disait que tout le monde avait raison. Il leur disait que la couleur des yeux de Joie dépendait de l'heure de la journée. Quand il faisait clair, ils étaient verts. Quand il faisait sombre, ils étaient bleus comme l'océan.

Tout semblait aller pour le mieux pour les Taylor jusqu'à ce que Joy entre au lycée. Certes, elle restait l'une des meilleures élèves de sa classe, mais les étudiants et les professeurs du lycée local ne la chouchoutaient plus autant. Elle était maigre, grande et maladroite pour une élève de seconde, alors que les autres filles de son âge avaient de jolis seins fermes et des courbes attirantes. Pour la première fois de sa vie, Joy devint la risée de quelqu'un, la cible d'une farce, la victime d'un harcèlement.

Joy se demandait souvent pourquoi les gens devaient passer par la puberté alors qu'elle se regardait dans le miroir avant de s'habiller pour l'école. Tout allait bien avant le lycée. Personne ne se moquait d'elle, ne la critiquait ou ne riait d'elle. Qu'y avait-il de si spécial avec les seins ou les hanches ondulantes ?

Eh bien, Joy ne s'en souciait pas tant que son meilleur ami, Noah, était à ses côtés. Quand ils étaient petits, la famille de Noah avait emménagé dans une maison au bout de leur impasse. Il était timide et réservé et avait un bégaiement, mais Joy s'en moquait. Pour elle, Noah était spécial.

Noah était plus petit que la moyenne des garçons et il était souvent la cible des moqueries. Joy le défendait toujours contre les brutes de la cour de récréation, lui tenait la main quand il était blessé, et partageait tout avec lui. Ils étaient comme les deux doigts de la main. Là où l'un était, on s'attendait à ce que l'autre soit aussi. Ils ne se séparaient que lorsqu'ils devaient rentrer chez eux pour dormir.

Une nuit, alors qu'ils observaient les étoiles sous un ciel clair sur une couverture de pique-nique dans la prairie près de la maison de Joy, ils firent un pacte de rester amis pour toujours, quoi qu'il arrive. Noah lui sourit avec ce sourire adorable sans dents et la serra très fort dans ses bras. Joy savait dans son cœur que Noah ne la quitterait jamais. Pas maintenant, pas jamais.

Mais contrairement à Joy, qui était manifestement une retardataire, Noah commença à devenir l'homme qu'il était destiné à être pendant leur première année de lycée. Il grandit et ses muscles commencèrent à se former. Il n'était plus édenté et avait des dents blanches parfaites. Ses cheveux blonds brillaient comme du blé au soleil et ses yeux marron chocolat pétillaient quand il souriait. Les taches de rousseur autour de l'arête de son nez lui donnaient ce charme viril. Il perdit même son bégaiement. Quand ils traversaient l'école ensemble, Noah dans son T-shirt blanc préféré rentré dans son jean bleu déchiré, les filles soupiraient toutes lorsqu'il passait.

Malheureusement, leur amitié a changé l'été avant leur deuxième année de lycée quand Noah a trouvé un emploi à retourner des burgers au diner local de la ville. Il s'est lié d'amitié avec les enfants qui le harcelaient à l'école primaire. Ils étaient les élèves populaires de leur lycée et ils pensaient que Noah serait un bon ajout à leur groupe. Oui, ils étaient tous beaux et belles, certains étaient riches avec des parents influents, et Noah savait qu'être ami avec eux lui donnerait un avantage pour atteindre ses objectifs futurs. Il a commencé à ignorer Joy et à la repousser quand elle venait le voir. Cela a brisé le cœur de Joy. Elle comprenait que les gens pouvaient changer, mais elle ne pouvait pas croire que Noah, de toutes les personnes, la blesserait.

Pendant leur deuxième année de lycée, Joy était maintenant toute seule. Ce qui était pire, c’est que Noah, qui lui avait promis de ne jamais la laisser, a commencé à se joindre à ses amis pour la tourmenter chaque jour. Elle se réfugiait dans les toilettes des filles et pleurait. Elle ne pouvait pas croire que son Noah puisse être si cruel!

Joy a quitté la ville pour rendre visite à sa tante, qui vivait en Californie, l'été avant leur troisième année de lycée. Quand elle est revenue, personne ne pouvait la reconnaître. Elle avait enfin éclos en une jeune femme. Ses cheveux châtain frisés étaient maintenant lisses et bouclés aux extrémités. Elle avait maintenant une poitrine généreuse et des courbes aux bons endroits. Comme elle était grande, ses longues jambes brillaient comme de l'albâtre au soleil. Ses bagues avaient disparu et elle souriait si doucement, montrant ses dents parfaites à travers ses lèvres roses parfaites.

Elle était aimée de tous et elle vécut heureuse pour toujours...

Désolé, je plaisantais. Vous savez ce qu'on dit, la vie est compliquée.

Et la joie peut se transformer en misère en un clin d'œil.

Il était une heure du matin quand les Taylor ont entendu frapper à leur porte. C'était la nuit du bal de printemps et Joy avait la permission de dormir chez une amie après l'événement.

Le père de Joy a regardé par le judas de la porte et a vu Noah debout sur leur seuil.

"Noah, Joy n'est pas là. Elle passe la nuit chez Lisa," a dit le père de Joy en ouvrant la porte, portant une robe de chambre par-dessus son pyjama. Ses yeux se sont écarquillés en voyant Noah portant une fille dans ses bras. Son visage méconnaissable était couvert de sang, ses poignets et ses chevilles portaient des marques de ligature, et sa robe blanche était déchirée, révélant son corps nu, meurtri et blessé en dessous. Il a reconnu la robe blanche. C'était la même robe que Joy avait faite pour le bal de printemps. "OH MON DIEU! JOY!"

Noah pleurait et tremblait terriblement. "M-Monsieur Taylor, puis-je amener Joy à l'intérieur? J-J'ai t-trouvé dans le vestiaire des garçons, attachée et gravement blessée."

"Donne-moi ma fille!" a crié le père de Joy. Noah a doucement placé Joy dans les bras de son père, a reculé et s'est essuyé le nez. "MARGARET! PRENDS LES CLÉS DU CAMION! JE DOIS AMENER JOY À L'HÔPITAL!"

La mère de Joy est descendue en courant les escaliers de leur maison à deux étages, complètement confuse. "Pourquoi dois-tu amener Joy à-" Elle s'est figée en voyant sa fille ensanglantée dans les bras de son mari. "QUE S'EST-IL PASSÉ?! Mon bébé! Que t'est-il arrivé?" a exclamé la mère de Joy en se précipitant vers sa fille, sanglotant pitoyablement.

"Maggie, nous devons amener Joy à l'hôpital. Prends mes clés et mon portefeuille et ferme la porte à clé," a dit calmement le père de Joy. La mère de Joy a rapidement pris les clés et le portefeuille de son mari d'un plateau sur une petite table dans l'entrée. "Noah, suis-nous avec ta voiture. J'ai besoin que tu dises à la police ce que tu sais."

À l'hôpital, le médecin a donné la triste nouvelle aux Taylor que Joy avait été violée à plusieurs reprises. Elle avait aussi des côtes cassées, des traumatismes au visage et à la tête, et une jambe et un bras cassés. Celui qui l'avait attaquée l'avait laissée pour morte.

Quand Noah a parlé à la police, il a dit qu'il ne savait rien et quand la police a visité le lycée local, les élèves ne voulaient pas parler. Au lieu de cela, ils ont dit que Joy le cherchait bien car elle portait une robe blanche dos nu pour le bal qui ne laissait rien à l'imagination.

Le vestiaire des garçons était impeccable quand la police a fouillé les lieux à la recherche de preuves. Ils n'ont trouvé aucune trace de cheveux, de sang ou de sperme. Tout ce qu'ils ont trouvé, c'était l'odeur de l'eau de Javel.

La robe de Joy et le kit de prélèvement pour agression sexuelle ont mystérieusement disparu. Sans aucune preuve, le shérif a dit au père de Joy qu'ils ne pouvaient pas porter plainte. Si ils portaient plainte, Joy devrait revivre tout ce que ces garçons lui avaient fait devant tant de gens et si ils perdaient le procès, elle serait marquée comme la prostituée de la ville pour toujours.

Joy n'est pas retournée à l'école après sa sortie de l'hôpital et personne ne l'a revue après cela. Les Taylor ont tout vendu et sont partis, espérant donner à Joy une chance de mener une vie normale après son épreuve.

Personne ne savait où ils étaient partis et après dix longues années, les Taylor n'étaient plus qu'un simple souvenir dans la petite ville de New Salem.

Eh bien, plus maintenant.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.4m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

900.1k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

925.9k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

540k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.5k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

475.2k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

390k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.