

La Princesse du Prisonnier
inue windwalker · W trakcie · 262.0k słów
Wstęp
-Avertissement Contenu Sexuel-
Isabelle est la fille aînée du Prince Kaiden. Son rêve est de suivre les traces de son père. Cependant, elle ne peut pas rivaliser avec ses frères et sœurs. Pour aggraver les choses, elle ne trouve pas son âme sœur. Il semble que tout la pousse à faire quelque chose qu'elle n'a jamais fait auparavant : quitter la meute. Mais peut-elle gérer ce qu'elle va découvrir ? Peut-elle apprivoiser un loup des terres sauvages ?
Extrait
Il me regardait maintenant avec un regard que je ne pouvais pas déchiffrer, mais je me sentais comme si j'étais chassée. "Petite princesse, tu es en chaleur." Dit-il avec un doux grognement. En chaleur ? Aucun loup que j'avais rencontré n'en avait jamais eu.
"C'est impossible... c'est quelque chose que les humains ont inventé." Dis-je, reculant un peu. Je sentis l'humidité de mon entrejambe couler le long de ma jambe, et l'odeur de l'excitation était indéniable. Il grogna, posant lentement la peau de cerf sur la bûche. Il s'avança vers moi avec une démarche confiante et dominante. Il ressemblait à l'Alpha qu'il était. Puissant. Déterminé... affirmé. J'étais en transe. Ses muscles se contractaient à chaque mouvement, et ses yeux étaient fixés sur ma poitrine. Ils se durcirent. J'aurais dû détourner le regard. J'aurais dû couvrir les réactions honteuses de mon corps, à peine couvert par ma fine robe, mais je ne l'ai pas fait.
"Si c'était impossible, je ne te désirerais pas autant, ma petite fleur sauvage." Dit-il en mettant son doigt sous mon menton, inclinant ma tête vers le haut. Il était si proche maintenant que je pouvais sentir la chaleur de son corps dans le froid de la rosée du matin, mais il n'y avait plus de frisson dans l'air.
Rozdział 1
Isabelle
Je m'assis seule à la table du déjeuner, m'occupant de mes affaires. J'étais la seule à ne pas être en Entraînement de Loups 4, parce que je ne m'étais pas encore transformée. J'avais 18 ans... Je devrais m'être transformée il y a quatre ans. Je soupirai. Je regardai par la fenêtre et vis Caleb diriger l'équipe, presque aussi grand que papa. Ça devrait être moi. J'étais née la PREMIÈRE. J'avais été dupée par la Dame Pâle, elle semble donner aux hommes de la famille des loups plus grands.
Et Michelle alors ? dit Glitter, mon loup intérieur. Elle avait raison, je l'avais oubliée. Elle mesurait déjà 2 mètres et était de la même taille que le loup de l'Oncle Connor. Mon autre cousin Jason était juste un tout petit peu plus grand. Le problème, c'est que le fils de mon Oncle Connor, la fille de ma Tante Shelly... et mon petit frère étaient tous plus forts que moi. Ils avaient reçu leurs loups à temps... et moi, j'étais encore quasiment une Oméga... un loup qui ne peut pas se transformer.
Les gens tremblaient quand ils les voyaient. Ils tremblaient vraiment. Mon frère n'avait qu'à marcher dans le couloir, et il se séparait comme la mer ! Je ne mesurais que 1,55 m... Je soupirai, piquant ma nourriture avec ma fourchette. Je prie la Dame pour que mon compagnon soit gigantesque. Qu'il soit si fort que même moi je réfléchisse à deux fois quand il grogne. Pensai-je avec colère. Pourquoi devais-je être si petite, bon sang ?! Je grommelai dans ma tête.
"Salut" entendis-je la voix d'un adolescent en sueur. Il mesurait environ 1,95 m, avait des cheveux gris, un bronzage parfait et des yeux violets profonds. Il était musclé, et portait l'uniforme de Jeune Guerrier, mais j'espérais qu'il s'en aille. Il n'était pas mon type; j'attendais mon compagnon. Je savais qu'il ne l'était pas; c'était instinctif.
Il s'assit à côté de moi, et je laissai échapper un grand souffle par mon nez. Papa disait toujours de donner un avertissement. Je montrai mes crocs. Il ignora.
"Pourquoi es-tu toujours seule, petite ?" Je grimaçai quand il dit ça, mais il ne prit pas la hint.
Je grognai contre lui. "Dégage." Je claquai. Il m'ignora encore et rit un peu.
"Comment tu t'appelles ?" demanda-t-il, se rapprochant de moi. Je devais lutter contre Glitter pour ne pas le mordre. Mon loup intérieur était très dominant, et détestait être traité comme moins qu'une future Luna... mais j'étais la raison pour laquelle nous ne pouvions pas nous transformer. Ma petite taille, encore une fois, m'avait mise dans une situation indésirable.
"Isabelle, maintenant laisse-moi tranquille." Je grognai, prenant mon plateau pour trouver une autre table. Autant je détestais me soumettre... Il était plus grand que moi, et je n'avais pas encore ma force puisque je ne m'étais jamais transformée. J'avais décidé dans ma tête que j'essaierais aujourd'hui, quoi qu'il arrive.
Il attrapa mon bras et me fit rasseoir. "Mec, fous le camp, tu n'as aucune idée de ce que tu fais." Je prévins, je ne bluffais pas.
"Pourquoi devrais-je ? Comment sais-tu que nous ne sommes pas des âmes sœurs ? J'ai déménagé de GreenMoon avec mes parents l'année dernière, et la Lune de Récolte est encore dans six mois." Il se pencha vers mon visage, me défiant, sachant que je ne pouvais rien y faire... ou du moins, c'est ce qu'il pensait.
"J'en ai marre." dis-je d'un ton plat. Caleb, ce garçon puant m'embête. Je lui parle par télépathie. Il ne répondit pas. Mais je le vis bondir vers la porte arrière de la cafétéria et se transformer complètement nu devant tout le monde. Le silence se fit. Il faillit arracher la porte de ses gonds.
"Que fais-tu à ma sœur ?" Sa voix résonna, mais ses yeux étaient encore bleus. Son calme apparent m'a toujours perturbée. En réalité, il était une boule de rage à cause de son loup Raakshir, mais il restait toujours silencieux. Il écoutait d'abord, puis décidait de te déchiqueter si ta réponse était stupide.
La lumière quitta ses yeux alors que mon frère s'avançait vers lui, attrapant négligemment un short lancé par un professeur sans détourner son regard du type. "Je ne savais pas !" Il cria, sur le point de se lever et de s'enfuir, mais Caleb s'arrêta et ferma les yeux.
"Si tu cours, mon loup te poursuivra. Jusqu'au bout." Le gars se figea. Caleb prit une profonde inspiration. "Pourquoi pensais-tu que déranger une louve non transformée était une bonne idée ? Elle a rejeté tes avances, et pourtant tu as ignoré son avertissement." Il dit cela sans grognement, mais ses yeux devinrent rouges.
"Putain de merde... Je ne réfléchissais pas..." Il marmonna.
"Tu réfléchissais, mais pas avec ton cerveau." Soupira mon frère, serrant lentement sa main autour de la gorge du gars. "Je ne sais toujours pas quoi faire de toi." Dit-il, ses griffes sortant de sa main libre, et les yeux du gars s'agrandirent de peur. Je soupirai... Je ne peux pas le laisser le tuer, même si je le voulais...
"Caleb, je voulais juste qu'on me laisse tranquille, pas être couverte de sang... Je ne sais pas ce que tu devrais faire, donne-lui juste un avertissement ou quelque chose." Je posai ma main sur sa poitrine. Il me regarda, et ses yeux redevinrent bleus. Il le lâcha au sol, et le jeune guerrier se releva en trébuchant.
"Tu auras un seul avertissement. Laisse les louves tranquilles." Il grogna, et tout le monde, même les professeurs, montrèrent leur cou en signe de soumission.
Il s'enfuit, disparaissant une fois passé les portes doubles. Caleb posa sa main sur le sommet de ma tête. "Je vais déjeuner avec toi, grande sœur." Dit-il fermement.
Je plissai les yeux vers lui, mais j'acceptai. "...Pas un mot de ça à papa !" Je siffle.
"Allons, tu sais qu'il est déjà au courant." Dit-il avec un petit sourire. Il s'assit avec moi jusqu'à la fin du déjeuner, et nous sommes allés ensemble en cours de biologie. Les cours passèrent lentement après cela, et j'étais un peu énervée. Pourquoi pensait-il que c'était acceptable de m'embêter ? Je me demande si maman a dû supporter ce genre de merde.
« Caleb et Isabelle Charred, veuillez vous rendre au bureau. » annonça l'interphone pendant mon dernier cours. Je grognai, rangeai mes affaires et partis voir mes parents.
À ma surprise, c'était maman. « Je suis sûre que tu sais pourquoi je suis seule à être venue. » dit-elle avec un petit sourire, s'asseyant à côté de Caleb.
« Il ne s'est rien passé, maman. » dis-je honnêtement en m'asseyant dans le bureau.
« Je le sais déjà, alors je suis venue te chercher. Je veux te montrer quelque chose. » Elle sourit.
Je marchai avec elle en sortant de l'école, recevant des salutations en chemin. Les gens respectaient maman parce qu'elle était une bonne Luna. Elle était vraiment juste et ne jugeait pas les gens par leur rang. J'espère que mon compagnon sera aussi juste. Je soupirai. Papa était dans la voiture, ses yeux étaient complètement rouges, et maman posa sa main sur sa joue.
« Papa, je vais bien. » je me plaignis, mais il ne se souciait pas. Pour lui, j'avais été attaquée... Je soupirai et regardai par la fenêtre. Nous allâmes chez grand-mère et grand-père. Papa se gara et entra avec Caleb pendant que maman et moi allions dans le jardin. Elle me fit signe de courir avec elle.
Le sentier était vraiment paisible, mais je ne le reconnaissais pas. Il y avait de vieux cèdres, des pins, des bouleaux et de la faune. Ce sentier n'était même pas pavé, c'était juste de la terre recouverte d'aiguilles de pin. Puis je vis pourquoi elle m'avait emmenée ici. C'était un genre de ruisseau peu profond mais large. Il était cristallin, avec de petites tortues assises sur les rochers. « Comment se fait-il que je n'aie jamais vu cet endroit ? » je demandai.
« C'est un secret. » Elle sourit, s'asseyant dans la terre. Je la rejoignis, regardant le paysage. « J'ai en fait trouvé cet endroit par accident le jour où j'ai rencontré ton père. J'avais une vingtaine d'années quand j'ai changé, et même maintenant, je suis un loup vraiment petit. Mais peu importe la taille, la force, ou même quand tu changes, tu es toi. Sois heureuse de qui tu es, tu n'as pas besoin de te comparer, et tu as ta famille et la meute pour t'aider. » dit-elle, et s'allongea sur l'herbe.
« Ça doit être un endroit romantique pour toi alors, maman ? » je demandai avec un sourire, m'allongeant à côté d'elle, le soleil était parfait, et la brise venant de l'eau était fraîche.
Elle rit. « ... Non, si jamais c'était probablement le jour le plus terrifiant de ma vie. Je ne connaissais même pas ton père jusqu'à ce jour-là, et j'ai en fait pensé qu'il allait me tuer. » dit-elle malicieusement, et je ris, papa est un vrai nounours avec maman. C'était difficile de croire qu'ils avaient commencé de manière si chaotique.
« Maman, est-ce que je peux essayer de me transformer maintenant ? » je demandai, et elle acquiesça en chantonnant, se redressant.
Je ne me suis pas transformée parce que tu es si petite. Es-tu sûre ? demanda-t-elle.
Oui, à moins que tu ne veuilles continuer à te soumettre à des mâles faibles. Elle grogna.
Je me suis rapidement débarrassé de mes vêtements d'école, et la douleur est venue comme une onde de choc. Je sentais mes os et mes muscles grandir ; je devenais plus grand ! Je suis tombé au sol, mais je me suis souvenu de l'ordre que papa me chantait toujours : tête, colonne vertébrale, membres. Nous avions du mal à transformer nos doigts en pattes, mais finalement, à force d'essais et d'erreurs, nous y sommes arrivés. Mon cri s'est transformé en hurlement, auquel papa et Caleb ont répondu.
J'étais maintenant mon loup. Je laissai échapper un autre hurlement, sans savoir ce qu'il signifiait, mais c'était bon d'être en fourrure. Je me sentais fort. Je me regardai dans l'eau. J'étais magnifique, et vraiment touffu. Mon Dieu, j'étais une boule de poils. J'ai entendu papa rugir un avertissement de défi. Il devait penser que nous étions attaqués, et maman riait. J'étais confus qu'il me lance un défi, mais maman me tapota la tête avant que je ne puisse répondre.
« Ton père n'a jamais entendu tes vrais hurlements ; il pense que tu es un loup solitaire trop proche de nous. » dit-elle en me grattant derrière l'oreille. Je frappai ma patte sur le sol et je devrais être déçu de moi-même. C'était honteux, mais bon sang que c'était agréable...
Tu es foutu. J'ai entendu papa rugir dans un lien mental commun, ce qui a complètement gâché mon moment avec maman.
Oh, tant pis. J'ai lié maman. Aussi effrayant que cela soit, j'ai défié en retour, rugissant, puis toussant et buvant un peu de l'eau du ruisseau.
« Bon sang. » dit-elle en secouant la tête.
Ne lui dis pas ! J'ai lié. J'avais passé une mauvaise journée, pourquoi ne pas faire une blague à papa et à mon frère ?
Ils dévalaient le chemin en grognant des hurlements mortels qui rendaient Glitter nerveuse. Elle craignait qu'ils ne me reconnaissent pas, mais je tenais bon.
Maman enleva ses vêtements et les plia soigneusement à côté des miens avant de se transformer instantanément. Elle était petite, mais honnêtement magnifique, avec un dos gris foncé et des pattes argentées. Elle était probablement moitié moins grande que moi, mais elle tenait sa queue comme une Luna. Je montrais du respect et abaissais la mienne plus bas que la sienne, et nous attendions qu'ils arrivent.
... Tu es tellement... touffu. Lança papa, perplexe. Il s'arrêta net en voyant maman à côté de moi.
Sœur, tu es toujours plus petite que moi. Dit Caleb avec un sourire évident. Son loup avait l'air de sourire. J'étais toujours le plus petit, mais au moins maintenant avec mes pouvoirs, je pouvais me défendre. J'acquerrais l'odeur d'un loup fort, ce qui ferait réfléchir la plupart avant de s'en prendre à moi. Il me faudrait un moment avant de pouvoir me transformer aussi rapidement qu'eux.
Maman et papa se touchèrent le nez, et il prit nos vêtements pour nous, afin que nous puissions nous changer chez grand-mère et grand-père.
C'était tellement bon de courir, sauter et hurler. J'étais enfin un loup... mais comment faire pour me retransformer quand j'y arriverai ?!
Ostatnie Rozdziały
#142 Chapitre 142
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#141 Chapitre 141
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#140 Chapitre 140
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#139 Chapitre 139
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#138 Chapitre 138
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#137 Chapitre 137
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#136 Chapitre 136
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#135 Chapitre 135
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#134 Chapitre 134
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#133 Chapitre 133
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Skrępowana (Seria Lordów)
Myślałam, że Alekos, Reyes i Stefan będą moim wybawieniem, ale szybko pokazali mi, że są jak każdy inny Lord—okrutni, brutalni i bez serca.
Mój ojciec miał rację w jednej kwestii—Lordowie niszczą wszystko, czego się dotkną. Czy przetrwam tych demonów? Moja wolność zależy od tego.
Muszę wytrzymać wszystko, co Alekos, Reyes i Stefan mi zgotują, aż uda mi się uciec z tego dzikiego miasta.
Dopiero wtedy będę naprawdę wolna. A może nie?
Seria Lordów:
Księga 1 - Skuta
Księga 2 - Kupiona
Księga 3 - Uwięziona
Księga 4 - Uwolniona
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Pożyczona Luna Alfy
Spojrzałam mu w oczy, nie czując nic. "Ja, Elowen Thorne, przyjmuję twoje odrzucenie."
Elowen Thorne jest omega wilkiem, która przetrwała lata znęcania się w brutalnej watasze. Zdradzona przez swojego byłego partnera, jest zszokowana, gdy Kaius Valerian, najbardziej przerażający Alfa na terytorium, proponuje jej sześciomiesięczny kontrakt na udawanie jego partnerki.
Kaius nie chce tylko partnerki. Chce całkowitej uległości. Będzie używał jej ciała, jak mu się podoba, biorąc ją brutalnie i bez litości, jasno dając do zrozumienia, że jest tylko jego własnością.
Ale Elowen nie jest już uległą ofiarą. Jeśli Kaius jej pragnie, będzie musiał przebić się przez jej obronę. Będzie walczyć z nim na każdym kroku, nawet jeśli jej ciało zdradzi jej najgłębsze pragnienia.
Kiedy nieudana próba zamachu ujawnia szokujące powiązania między przeszłością jej matki a rodziną Kaiusa, Elowen musi dowiedzieć się, czy Kaius chroni ją dla własnych korzyści, czy dlatego, że naprawdę mu na niej zależy. W świecie, gdzie srebrne ostrza i rozlew krwi rozstrzygają spory, Elowen odkrywa, że bycie związanym z kimś zarówno pisemną umową, jak i znakiem partnera jest o wiele bardziej niebezpieczne, niż kiedykolwiek sobie wyobrażała.
Krwistoczerwona miłość
„Uważaj, Charmeze, bawisz się ogniem, który spali cię na popiół.”
Była jedną z najlepszych kelnerek, które obsługiwały ich podczas czwartkowych spotkań. On jest szefem mafii i wampirem.
Lubił mieć ją na swoich kolanach. Była miękka i zaokrąglona we wszystkich właściwych miejscach. Lubił to za bardzo, co stało się jasne, gdy Millard zawołał ją do siebie. Instynkt Vidara kazał mu zaprotestować, zatrzymać ją na swoich kolanach.
Wziął głęboki oddech i wciągnął kolejny raz jej zapach. Przypisałby swoje zachowanie tej nocy długiemu okresowi bez kobiety, a może i mężczyzny. Może jego ciało mówiło mu, że nadszedł czas na jakieś zdeprawowane zachowanie. Ale nie z kelnerką. Wszystkie jego instynkty mówiły mu, że to skończy się źle.
Praca w „Czerwonej Damie” była zbawieniem, którego Charlie potrzebowała. Pieniądze były dobre, a ona lubiła swojego szefa. Jedyną rzeczą, od której trzymała się z daleka, był czwartkowy klub. Tajemnicza grupa przystojnych mężczyzn, którzy przychodzili co czwartek, aby grać w karty w tylnej sali. Aż do dnia, kiedy nie miała wyboru. W momencie, gdy spojrzała na Vidara i jego hipnotyzujące lodowato-niebieskie oczy, uznała go za nieodpartego. Nie pomagało, że był wszędzie, oferując jej rzeczy, których pragnęła, i rzeczy, o których nie myślała, że ich chce, ale potrzebowała.
Vidar wiedział, że przepadł w momencie, gdy zobaczył Charlie. Każdy jego instynkt mówił mu, żeby uczynić ją swoją. Ale były zasady, a inni go obserwowali.
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!