La Princesse et le Démon

La Princesse et le Démon

Chiaro De Luna · Zakończone · 342.6k słów

1k
Gorące
1.3k
Wyświetlenia
389
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

"Ce que vous aimiez, ma belle dame, ce n'était pas moi, mais une illusion, un mensonge que vous étiez si désireuse de croire." Son sourire ne parvenait pas à ses oreilles alors qu'il la regardait, remarquant la quantité de douleur et de trahison que son visage portait.

"Pouvez-vous dire que vous m'aimez encore ? Le vrai moi, avec toute ma laideur ? Pouvez-vous encore passer outre tout ce que je vous ai fait et dire que vous m'aimez ?" Il cherchait dans ses yeux, espérant y trouver ne serait-ce qu'un fragment d'amour. Mais comme il s'y attendait, il n'y en avait plus, car il avait tout détruit de ses propres mains.

"Et maintenant, que faire ?"

"Maintenant, c'est l'adieu...", dit-il en la posant au sol, "Retournez à votre vie, celle que vous aviez avant moi. Oubliez les beaux mensonges, oubliez les vérités monstrueuses, oubliez-moi et vivez."

Faisant quelques pas en arrière, elle l'observa attentivement, craignant qu'il ne s'agisse que d'un autre piège. Voyant qu'il ne faisait aucun mouvement vers elle, elle se retourna, prête à partir, mais elle sentit sa poigne de fer sur son bras avant d'être tirée dans un baiser désespéré et amer.

Née comme fille illégitime du roi, envoyée vivre parmi les prêtres, Sara avait une vie terne et sans signification, croyant qu'elle était une honte cachée, une page noire dans l'histoire honorable de son père. Mais sa vie fut bouleversée lorsqu'elle décida de chercher des réponses sur sa véritable identité, et elle se retrouva dans un voyage d'amour, de survie, de secrets et de chagrins, surtout lorsqu'elle tomba entre les griffes d'un seigneur démon qui lui dit qu'elle était la plume qui écrirait le reste de l'histoire de leur monde...

Avertissement : Ce livre contient du contenu mature.

Rozdział 1

"Poussez, ma dame."

La brunette effrayée demanda avec urgence, ses mains tremblaient, ses yeux brûlaient de toutes les larmes de désespoir non versées. Elle était connue comme l'une des meilleures sages-femmes du palais royal, mais cet accouchement était le plus difficile auquel elle ait jamais assisté. La dame en travail n'avait pas eu la grossesse la plus saine ni la plus heureuse pour commencer, et en raison des circonstances malheureuses, la dame accompagnée de la jeune sage-femme avait dû supporter les ennuis de déménager d'une résidence à l'autre jusqu'à ce qu'elles se soient finalement installées dans cette petite cabane près de la forêt sombre.

La fille jura à voix basse, ses mèches brunes collant à son front en sueur, elle souhaitait qu'il y ait quelqu'un à proximité pour aider à sauver la dame qu'elle chérissait. Malheureusement, il n'y avait personne d'autre qu'elle, la dame mourante et les hurlements monstrueux des créatures de la nuit.

"Je sais...", murmura la dame d'une voix tremblante, ses quelques mots consommant toute l'énergie qui lui restait.

"Je sais que je ne m'en sortirai pas, Fae, mais c'est bien ainsi. J'ai vécu ma vie pleinement, maintenant c'est le tour de ma fille.", elle s'arrêta pour reprendre son souffle, ses yeux semblaient perdus alors que les larmes coulaient le long de ses tempes. C'était la toute première fois qu'elle pleurait et cela semblait d'une certaine manière apaisant, surtout après avoir vécu si longtemps en tant que la femme puissante qu'elle était.

"Tu dois me promettre, Fae."

"Tout ce que vous voudrez, ma dame." La fille, qui s'était finalement permise de pleurer, voulait rassurer la femme en travail, et elle-même, que tout irait bien, qu'elle survivrait et vivrait pour tenir son bébé dans ses bras, l'élever pour qu'elle devienne non seulement une dame digne comme sa mère, mais aussi une princesse de naissance. Cependant, Fae savait que ce n'était qu'un doux mensonge qu'elle souhaitait croire alors que la vérité amère et impitoyable était le contraire, ce n'était qu'une question de temps, quelques heures au mieux, avant que la bonne dame ne parte pour de bon.

"Promets-moi que tu prendras soin de ma fille. Elle... a déjà tant d'ennemis, et elle en aura plus encore. S'il te plaît, Fae, garde-la en sécurité, et quand le moment sera venu, parle-lui de moi, dis-lui tout et je suis sûre qu'elle fera les bons choix.", La dame s'arrêta, avalant un sanglot qui menaçait de briser sa mince résolution. "Quant à Edard, dis-lui que je lui ai pardonné, dis-lui que ce qui devait arriver est arrivé. Je n'ai jamais compris les choix qu'il a faits. J'avais... tant d'attentes et j'ai demandé tant de choses. C'était injuste de ma part. Dis-lui que je me tiens également responsable de la façon dont les choses se sont terminées, pour moi c'est fini, mais pour lui la vie est encore devant, et il doit prendre soin d'elle, de notre Sara."

"Je le ferai, ma dame.", La dame sourit à la fille nommée Fae, souhaitant pouvoir essuyer ses larmes mais elle n'avait plus la force de bouger. La mort était déjà là avec elles et elle le savait. Néanmoins, mourir n'était pas une chose facile à accepter, même pour quelqu'un qui avait vécu aussi longtemps qu'elle, il y avait encore ce souhait, pour juste un peu plus de temps, voir sa fille, la tenir dans ses bras et l'embrasser, l'appeler par son nom, pour la première et dernière fois.

"Fais-le, Fae.", un gros hoquet échappa des lèvres de la fille une fois qu'elle entendit ces mots, sa main tremblante se resserra sur la lame d'argent. Murmurant de nombreux "désolé" à peine audibles, elle fit glisser le métal tranchant le long du ventre gonflé de la dame.

....

Fae fredonnait une mélodie triste tandis que ses yeux gonflés fixaient le toit en bois. Le bébé, qui était en effet une fille comme sa dame l'avait prédit, dormait paisiblement sur ses genoux, inconsciente de son environnement ni de la manière tragique dont elle était venue au monde. Le cœur de Fae se serra lorsque ses yeux se posèrent sur la vue sanglante du corps sans vie de sa dame, allongée sur les draps ensanglantés avec sa longue coupure verticale sur le ventre. Quelle injustice, pensa-t-elle en se souvenant du temps passé avec la gentille dame. Pour elle mourir dans un endroit si isolé, de manière si douloureuse. Quelle injustice.

Fae soupira, se levant du fauteuil lorsqu'elle remarqua la lumière du soleil filtrant sous la porte, la cabane n'était pas la résidence la plus chic qu'elles avaient eue mais était toujours considérée comme décente, avec un seul défaut, elle n'avait pas de fenêtres, quelque chose que sa dame avait personnellement demandé. Selon elle, la nuit était pleine de maux qui devaient rester invisibles une fois le soleil couché. Pour Fae, c'était juste une autre énigme de sa dame car elle disait rarement quelque chose qui n'était pas également déroutant, la femme était une énigme elle-même, de son apparence unique à sa présence puissante.

Sortant les langes propres, Fae enveloppa soigneusement le petit bébé dans leur douceur, tout en admirant ses traits uniques. Même pour un nouveau-né, elle était très belle, avec des cheveux argentés et une peau claire, tout comme sa mère. Cependant, elle avait une tache de naissance brunâtre très particulière dans le bas du dos, celle que seuls les membres de la dynastie Yoren possédaient, prouvant que le bébé Sara n'était autre que la fille du roi Edard Yoren.

Une fois le bébé bien emmailloté, Fae changea sa robe ensanglantée pour une simple robe grise, la plus simple qu'elle possédait, car elle ne pouvait se permettre d'attirer l'attention ni de paraître coûteuse. Non pas par pauvreté, mais parce qu'elle ne voulait pas attirer l'attention indésirable et risquer la sécurité de la petite. Enfilant une cape sombre par-dessus, elle embrassa le front de sa dame avant de quitter la cabane, promettant de veiller sur la petite fille et de la protéger même au prix de sa vie...

Après quelques heures de chevauchée ininterrompue, elle arriva à la porte arrière du château. Contre toute attente, on lui permit immédiatement l'accès aux cours royales une fois son identité vérifiée. Étrange, pensa-t-elle, alors que deux gardes lui demandaient de les suivre, car le roi l'attendait...

"Il est temps de rencontrer ton père, j'espère que tu ne le détesteras pas autant que moi." murmura Fae au bébé endormi tout en marchant dans les couloirs dorés derrière les gardes en direction du bureau privé du roi. Elle était en effet épuisée et émotionnellement vidée. Cependant, une forte détermination la poussait à continuer de marcher, car elle avait fait une promesse et elle avait l'intention de la tenir.

En entrant dans la pièce faiblement éclairée, les portes se fermèrent immédiatement derrière elle. Une forte odeur d'alcool la fit grimacer. Cherchant la pièce des yeux, elle aperçut le visage triste du roi, assis sans élégance sur une grande chaise près de la fenêtre avec un verre à la main. Il ne lui jeta qu'un coup d'œil et ses yeux se remplirent de larmes de culpabilité.

"Elle est morte ?"

"Oui", répondit Fae tristement, sans ajouter de titres. Elle était trop fatiguée et blessée pour s'embarrasser de politesses avec l'homme qu'elle tenait pour responsable de la mort de sa dame, et trop amère pour se soucier de son statut ou du sien.

"Je l'ai vue en rêve hier..." Le roi déglutit, essayant d'avaler sa culpabilité et son amertume, "Ça a été douloureux ?"

"Très."

"Qu'est-ce que c'est ?"

"C'est une fille. Elle l'a appelée Sara, elle ressemble à Ma Dame, mais elle a votre tache de naissance. Votre Majesté, je vous en supplie, regardez-la." La voix de Fae était désespérée, mettant de côté son propre avis, elle tenta de percer le crâne épais du roi car c'était dans l'intérêt de Sara d'être reconnue par son père.

"Je n'ai pas besoin de cette marque pour savoir qu'elle est à moi ; je n'ai jamais douté d'Historia." Le roi soupira, vaincu, tandis que son cœur pleurait la mort de son amante.

Fae resta stupéfaite quelques secondes avant que ses yeux ne s'illuminent de colère qu'elle essaya de contenir et de dissimuler. Jamais douté d'elle ? Alors pourquoi l'a-t-il accusée de le trahir ? Pourquoi n'a-t-il pas pris la peine de la protéger ? De la garder près de lui ? Fae n'avait passé que quelques mois avec la dame aux cheveux d'argent mais elle en était venue à l'aimer et à la respecter profondément, et penser qu'il n'y avait même pas de raison derrière les souffrances de sa dame ne faisait qu'augmenter sa colère et son mépris envers l'excuse égoïste de roi assis devant elle.

Le roi se leva, avançant lentement vers la jeune sage-femme, chaque pas semblait être une lourde corvée, il prit gentiment son bébé dans ses bras, les larmes qu'il retenait se libérèrent, coulant sur son visage beau tandis qu'il remarquait la ressemblance frappante entre elle et sa mère, Historia, la seule femme qu'il ait jamais aimée.

Voyant l'état du roi et la manière aimante dont il regardait sa fille, l'esprit troublé de Fae se détendit légèrement, s'accrochant à l'espoir que le roi, malgré tous ses défauts, avait encore du bon en lui pour reconnaître la fille pour laquelle sa dame était morte, l'aimer et veiller sur elle. Mais avant qu'elle ne puisse se réveiller de son doux rêve éveillé, une lame la poignarda dans le dos tandis qu'une main étouffait ses cris de douleur alors que de nombreux autres coups de couteau suivaient. Elle ne put se retourner pour voir celui qui tenait la lame, pas qu'elle essayât, car elle savait que le véritable assassin se tenait juste en face d'elle, avec le bébé dans ses bras et un regard coupable sur son visage.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

850.4k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

918.9k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

666.4k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

529.9k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

458.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

379.4k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.