

La Reproductrice du Roi Lycan
Joy Apens · Zakończone · 122.5k słów
Wstęp
Il bougea soudainement, tendant la main vers moi. Je sentis ses doigts effleurer mon épaule, la robe de soie glissant lentement de mes épaules. Mon cœur se remplissait d'effroi en pensant à ce qu'il voyait en moi en ce moment. Mon corps tremblait, mes yeux étaient fermés et j'avais l'impression que mon visage était en feu.
« S'il te plaît... » suppliai-je d'une voix brisée et tremblante. « Je ne veux pas être ta reproductrice. »
Talon le Noir est tel que son nom l'indique. Dominant. Sans cœur. Impitoyable. Roi des Lycans, Talon est follement amoureux de sa compagne, Willow, mais les choses commencent à se détériorer lorsqu'elle ne peut pas lui donner d'enfant. Poussée au désespoir, Willow le supplie d'engendrer un enfant avec une humaine, et bien que Talon soit réticent, il fait ce que sa bien-aimée souhaite.
Maltraitée par ses parents, Avalyn a été vendue par son père aux Lycans. Sa vie devient encore plus misérable lorsqu'elle réalise qu'elle doit être la reproductrice du Roi Lycan. Elle doit coucher avec lui et porter son enfant bien qu'il soit déjà marié.
C'est un échange froid et mercantile, son corps voluptueux en échange d'un héritier, rien de plus. Mais que se passe-t-il lorsque ce roi impitoyable commence à tomber amoureux d'elle ? Peuvent-ils cacher leur amour interdit à Willow ou y aura-t-il un enfer à payer lorsqu'elle le découvrira ?
Rozdział 1
Chapitre 1 : Le point de vue de Talon
Le reflet d'un visage anxieux me regardait dans le miroir. Honnêtement, je ne pouvais pas me souvenir de la dernière fois où j'avais été aussi nerveux.
Bon sang, même les nerfs que j'avais ressentis le jour de mon mariage avec ma Willow n'étaient pas aussi éprouvants que ceux-ci.
Mon estomac était noué alors que je parcourais les sols bien polis de ma chambre encore et encore dans l'agonie.
Était-ce le moment ? Allais-je enfin recevoir la nouvelle que j'avais rêvé depuis si longtemps ? Ma Willow allait-elle venir ici avec la meilleure nouvelle de ma vie ? De nos vies ?
À la déesse, je priais vraiment pour cela. Nous méritions rien d'autre que de bonnes nouvelles à ce stade de notre vie. Nous avions essayé si longtemps pour ne pas recevoir cette bénédiction maintenant.
Je riais en me souvenant de notre grand accouplement. Cela avait été le jour le plus heureux de ma vie, le jour où j'avais revendiqué Willow comme étant mienne, le jour où je suis devenu un leader lycan accouplé ; entier et capable de diriger un territoire entier de loups-garous. Je pouvais encore me souvenir des sifflements et des célébrations des différents membres de la meute alors que Willow et moi complétions le rituel d'accouplement.
Elle était si belle, vêtue d'un habit traditionnel qui mettait en valeur ses courbes, rendant les bêtas fous. J'étais un loup-garou chanceux d'être même considéré comme sien.
Il avait été de tradition pour notre espèce de produire des petits immédiatement après l'accouplement. Étant des loups-garous, cela devait être une tâche assez facile, même plus facile que pour un être humain moyen.
Ce n'était pas mon cas.
Après les deux premières années d'excuses de Willow et moi sur le fait que nous n'étions pas prêts à produire un petit, mes gens commençaient à s'inquiéter. Et honnêtement, je ne pouvais pas les blâmer, même si je commençais à m'inquiéter moi-même, après tout, j'avais besoin d'un héritier pour sécuriser ma lignée. J'avais besoin d'un héritier pour que la paix continue de régner dans mon territoire.
Cela avait commencé par une fausse couche après l'autre. Nous avions tout essayé, même le mage de la meute avait concocté potion après potion avec des promesses d'un enfant, mais en vain. Je pouvais dire que Willow perdait espoir et moi aussi, mais je devais être fort pour nous deux.
J'étais ramené à la réalité lorsque le bruit de la porte s'ouvrant me sortit de mes réflexions. Je levai les yeux et là se tenait Willow avec un regard vide sur son visage.
Elle s'approcha de moi lentement comme si elle s'approchait prudemment d'un animal sauvage, craignant de le surprendre. J'aurais dû voir les signes évidents de détresse sur ses traits parfaits. Le changement soudain de son rythme cardiaque aurait dû être un signe pour me préparer à la mauvaise nouvelle.
Je laissai échapper un soupir alors que le sentiment familier d'anxiété tourbillonnait dans le creux de mon estomac – mais non, je devais être plein d'espoir. Si ce n'était pas pour moi, alors pour ma compagne.
"Alors ?" croassai-je avec lassitude. La voix anxieuse que j'entendis ne semblait pas être la mienne, mais peu m'importait à ce moment.
Willow prit un moment avant de gémir d'une voix tremblante, "Je suis désolée Talon."
Elle secoua la tête frénétiquement comme si cela allait soudainement changer l'état actuel dans lequel elle se trouvait. "Talon, je suis tellement désolée. J'ai fait tout ce qu'elle a dit... Je... Je ne sais pas pourquoi rien ne fonctionne... Je ne peux pas..."
"Chut, c'est bon mon amour." Je me précipitai vers elle, la prenant dans une étreinte chaleureuse et arrêtant ses divagations. "Tout va bien, nous pouvons toujours essayer une autre fois." J'essayai de la rassurer, refoulant ma propre déception et mon désespoir pour réconforter ma femme en détresse. "Tout va bien ma lune."
"Mais ce n'est pas bien Talon !" Willow renifla, enfouissant son visage dans ma poitrine. "Les gens parlent. Je suis sûre qu'ils disent des choses sur moi… sur nous. Tes gens s'inquiètent et si je ne peux pas faire ça, ils—"
"Arrête ça." Je la réprimandai en rapprochant son visage du mien. Je lui essuyai les joues humides de larmes avec mon pouce et regardai profondément dans ses yeux.
"Je couperai la tête de quiconque osera manquer de respect à ma compagne et à leur reine. Ça je te le promets !" Je grognai de manière menaçante.
Willow devait comprendre que nous étions dans cette situation ensemble, toute insulte lancée à elle était une insulte lancée à moi. Personne de mon territoire ne remettrait en question ma compagne et s'en sortirait indemne. Je n'avais pas été donné le titre de roi lycan pour rien.
"Mais tu as besoin d'un héritier... et je ne peux pas en produire pour toi," pleura-t-elle.
"Nous allons nous en occuper. Nous surmonterons cela ensemble," assurai-je, la frustration me dévorant le cœur face à sa détresse. Je pouvais voir que Willow l'avait perçue, à la façon dont elle me regardait avec le doute teintant ses traits.
"Mais comment, Talon ? Comment sommes-nous censés avoir un chiot alors que je suis défectueuse—?"
"Mords ta langue !" rugis-je. Un regard de choc sur le visage de ma compagne à mon brusque éclat de voix. Comment pouvait-elle dire cela ? Se traiter de défectueuse. Pour autant que nous sachions, le problème pouvait venir de moi. Je pouvais être la principale raison pour laquelle nous luttions pour concevoir un enfant – pas elle !
"Talon, écoute-moi... s'il te plaît, écoute-moi," murmura doucement Willow en serrant mes mains fermement. "Nous devons le faire. Tu sais au fond de toi que nous devons le faire... nous devons."
Je détournai le regard obstinément, retirant mes mains de la prise serrée de ma compagne. Comment Willow pouvait-elle s'attendre à ce que je sois d'accord avec ça ?
Tout avait commencé plus tôt, lorsque nous avions commencé à essayer d'avoir un chiot et à échouer. Ma compagne avait alors suggéré que nous essayions un éleveur pour concevoir un enfant. J'avais rejeté l'idée aussi vite qu'elle l'avait suggérée, priant la déesse pour que cela ne se produise pas.
Je priais pour qu'un miracle touche Willow avec la fertilité de la déesse. C'était fou à quel point la vie pouvait être cruelle. Comment les personnes qui méritaient des enfants étaient privées du privilège tandis que ceux qui ne le méritaient pas les recevaient librement.
"Talon, parle-moi," murmura Willow, avançant pour toucher doucement mon visage. "S'il te plaît, mon amour, dis quelque chose."
"Que veux-tu que je dise ?" soupirai-je, soudainement fatigué de tout. J'étais fatigué d'être frustré. J'étais fatigué d'essayer d'obtenir quelque chose qui aurait dû venir naturellement à nous. J'étais fatigué de faire bonne figure devant mon peuple alors que je perdais lentement la tête. J'étais fatigué de la possibilité de devoir souiller mon lien de couple en me liant avec une autre femme qui n'était pas la mienne.
C'était trop épuisant.
"Je sais que ça va être difficile mais nous devons le faire," dit-elle réconfortante.
"Il doit y avoir une autre solution," murmurai-je faiblement. "Il doit y avoir quelque chose d'autre que nous pourrions faire, quelque chose auquel nous n'avons pas pensé. Nous pouvons appeler la mage et lui demander de préparer des potions pour nous."
"Talon, nous l'avons fait. Tu sais que nous l'avons fait."
"Il doit y avoir quelque chose qu'elle a oublié de faire. Une étape qu'elle a oubliée de prendre. Ça ne peut pas se résumer à ça !" essayai-je de raisonner mais Willow ne reculait pas.
"Talon—"
"Ça ne peut pas se résumer à ça, Willow !" criai-je de frustration, frappant un trou dans le mur et déchirant mes jointures dans le processus. Je devais libérer toute cette colère bouillonnante en moi d'une manière ou d'une autre. J'étais frustré, je ne devrais pas avoir à prendre cette décision, je ne devrais pas être dans cette situation.
"Rien d'autre ne peut être fait," répondit calmement Willow, complètement imperturbable cette fois-ci. Je suppose qu'elle en avait assez aussi.
"Comment peux-tu être d'accord avec ça ? Comment peux-tu être d'accord avec moi baisant une autre fille qui n'est pas toi ?" dis-je en laissant échapper un grognement douloureux en m'affalant sur le lit king-size bien fait posé dans le coin.
"Ce n'est pas juste pour toi." soupirai-je, passant mes mains dans mes mèches de cheveux indisciplinées.
"Ce n'est pas juste pour nous deux," dit Willow en s'approchant de moi. Elle s'agenouilla dans l'espace entre mes jambes et amena mon visage vers l'avant pour planter un baiser rugueux sur mes lèvres.
"Mais c'est notre devoir. C'est notre devoir en tant que couple et le tien en tant que roi. C'est ton devoir envers ta meute... envers ton peuple. Tu dois leur montrer à tous que tu as ce qu'il faut pour être le leader du royaume, Talon. Et quelle meilleure façon de le faire que de donner naissance à un héritier."
"Tout ça est complètement foireux," répondis-je en la regardant intensément. Elle ne rompit pas le contact visuel en glissant ses mains dans mon pantalon et en commençant à palper mon érection qui grandissait rapidement.
"Willow." Je la prévins à moitié, à moitié gémis.
"Tu sembles tendu... Je ne fais que t'aider, mon amour." Sa voix douce et sensuelle résonna de manière séductrice. "Laisse-moi te faire sentir mieux, mon roi. Laisse-moi te montrer à quel point je tiens à toi, Talon."
"Nous devons encore... hmm... parler... de ça, Willow," grognai-je, amenant mes jointures déjà complètement guéries à effleurer doucement ses lèvres.
"Vrai." Elle répondit avec un sourire séducteur, me masturbant lentement. "Mais ça peut toujours attendre."
Et avec ça, j'étais foutu.
Ostatnie Rozdziały
#72 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#71 Bon sang !
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#70 Exposé
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#69 Willow, la taupe
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#68 Maléfique
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#67 Fou
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#66 Enlevé
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#65 Suspect
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#64 Mort
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025#63 Attrape-moi
Ostatnia Aktualizacja: 4/16/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.