LA SERIE DEL MILIARDARIO

LA SERIE DEL MILIARDARIO

beyondlocks · Zakończone · 282.6k słów

645
Gorące
37.9k
Wyświetlenia
900
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

LA SERIE DEI MILIARDARI
0. Prologo: Amare Blake Coster [BLAKE COSTER X JEAN VERODINE]

BLS #1: Il Filo Rosso del Destino [AARON SAMUEL X SOPHIA CELASTIO]
BLS #2: Sfidare il Miliardario [SKY LOCASON X JANET STANMORE]
BLS #3: Affrontare i Problemi [ALEXANDER NORTH X ANGELIA SELOSVONE]
BLS #4: Pugnalata dalla Rosa [MAXIMILLION CESANTIO X ROSE HASTINGTON]
BLS #5: Bellissimo Incubo [LUKE HASTINGTON X HAILEY ANDERSON]
BLS #6: Chiudere il Suo Cuore [SEBASTIAN CESBORN X ALEXIS SIERRA]
BLS #7: Rompere l'Ultimo [KENNETH DOMANCO X CHLOE REGENS]

Sette miliardari si riuniscono per costruire un grande impero in America. Provengono tutti da background e sogni diversi, ma riescono a costruire imprese insieme. A volte litigano, ma una cosa che devono mantenere è NON SISTEMARSI. Puoi cambiare ragazze come cambi vestiti, ma il matrimonio non dovrebbe essere nel tuo vocabolario.

Rozdział 1

Jean Verodine

Pioggia, Netflix, letto, coccolarsi nella mia coperta più morbida e snack spazzatura.

Queste sono le cose che rendono la tua vita perfetta e felice. È semplice, no? Vorrei poterlo fare proprio ora, ma purtroppo devo andare a lavorare.

Guardando fuori dal finestrino del mio furgone, osservavo le gocce di pioggia cadere sul vetro. Una canzone di Adele suonava in sottofondo, facendomi sentire la nostalgia di casa e del mio letto comodo. Amo il mio lavoro, ma a volte abbiamo bisogno del nostro tempo per noi stessi, giusto?

"Jean, siamo arrivati." La mia manager Claire mi chiamò e io girai la testa verso di lei. Feci il broncio e lei mi lanciò uno sguardo del tipo "dai, muovi il sedere e mettiti al lavoro".

"Non voglio lavorare." Mi lamentai, ma aprii comunque la porta con pigrizia. Presi la mia pochette, misi gli occhiali da sole e scesi dal furgone. Mi trascinai dentro lo studio.

Quando entrai nello studio, il nostro solito fotografo James Clodarian stava parlando con uno dei membri dello staff prima di girarsi verso di me. Sorrise e lo abbracciai brevemente.

"Ciao Jean, da quanto tempo!" James mi mise un braccio intorno e io ridacchiai.

"Sì James, da quanto tempo. È passato un po', vero? Tre mesi? Come stai in questi giorni?" Gli chiesi mentre camminavamo verso il set delle riprese.

"Sì, circa due mesi penso, sto bene. Grazie per aver chiesto, bella, ma penso che tu debba andare subito in camerino. Parleremo dopo, ok?" Disse.

"Nessuna promessa James, sono una donna impegnata." Lo presi in giro e lui ridacchiò.

"Troverai sicuramente il tempo per me, ora vai." Mi spinse verso il mio camerino. Entrai nel camerino e mi sedetti sulla sedia con il mio nome sopra.

La parrucchiera iniziò a sistemarmi i capelli e la truccatrice iniziò a fare il suo lavoro. Il concetto di oggi doveva essere naturale perché mi hanno dato un trucco molto leggero e ricci sciolti per i capelli. Cavolo, amo il naturale ma amo di più il concetto cattivo e sexy.

Improvvisamente la porta si spalancò e guardai attraverso lo specchio per vedere chi fosse entrato. Sorrisi ampiamente vedendo la mia migliore amica Alexis Sierra lì, con un sorrisetto. Mi alzai e camminai verso di lei, attaccandola con un abbraccio stretto.

"Ehi amica!" Disse, dandosi una pacca sulla schiena.

"La mia ragazza del compleanno!" La abbracciai stretta finché non finse che la stessi soffocando. Rilasciai l'abbraccio e ridemmo insieme.

"Vieni stasera, vero?" Mi aveva invitato alla sua festa di compleanno qualche giorno fa, non le avevo ancora dato una risposta perché Claire ama fare programmi all'ultimo minuto per me.

"Sì, ci sarò." Dissi e lei strillò di eccitazione. Ridacchiai guardando la sua espressione, ma improvvisamente lo staff chiamò i nostri nomi. Ci guardammo e ci rivolgemmo ai nostri stilisti per cambiare i nostri vestiti con l'abbigliamento sportivo.

"Jean, per favore vai sul set ora." Disse uno dei membri dello staff e io mi alzai dalla sedia e uscii dalla stanza. Camminai verso il set insieme alle altre Angeli.

Il tema di oggi era una pubblicità sportiva, dove facciamo il nostro allenamento e veniamo filmate allo stesso tempo. È una pubblicità divertente da girare perché è quello che facciamo sempre nella vita quotidiana ed è divertente farlo con le amiche. In questo shooting, ci siamo divertite molto con le altre Angeli.

"È finita ragazze!" Annunciò James e ci diede un cinque a ciascuna di noi.

"Ehi, tesoro" Nicole mi passò un braccio intorno alle spalle. Anche Nicole è un'Angelo e stare con lei è davvero facile e piacevole.

"Ciao alla mia bionda preferita." Le sorrisi e lei ridacchiò.

"Quindi verrai alla festa di Lexy stasera, vero?" Chiese incrociando le braccia davanti al petto e alzando le sopracciglia in attesa della mia risposta.

"Certo, non me la perderò" le feci l'occhiolino.

"Ci abbandoni spesso, Jean." Fece il broncio e io ridacchiai.

"Non preoccuparti, sono sicura al 100% che ci sarò stasera." Le promisi e lei mi fece un pollice in su. Si tolse l'elastico dai capelli e lasciò che la sua chioma bionda cadesse perfettamente. Entrammo insieme nella zona dei camerini. Era così rinfrescante quando l'aria fredda del condizionatore ci colpiva il corpo perché avevamo sudato molto ed era caldo sul set sportivo.

Claire mi lanciò un piccolo asciugamano per asciugare il sudore. Entrai nel camerino e mi cambiai di nuovo nei miei pantaloncini neri e nella mia canotta bianca. Tolsi il trucco di prima e lo rifeci perché non mi sentivo a mio agio dopo aver sudato tanto.

"Non ho altri impegni, vero?" Chiesi a Claire.

"Sì, sei libera dopo questo." Lexy irruppe improvvisamente nel mio camerino e mi lanciò uno sguardo malizioso.

"Ti va uno Starbucks?" Chiese Lexy e io guardai Claire. Lei annuì, dandomi il permesso di andare. Mi alzai dalla sedia e camminai verso la porta. Lexy mi prese a braccetto e mi tirò fuori.

"Solo noi due?" Chiesi e lei scosse la testa.

"Nicole e Charlotte verranno con noi." Rispose mentre prendeva il telefono e mandava un messaggio a qualcuno. Nicole si unì a noi dopo essersi cambiata in abiti comodi.

"Charlotte, come al solito la lumaca." Disse Nicole e non potei fare a meno di ridacchiare.

"Charlie" la chiamò Nicole ad alta voce affinché si sbrigasse. Charlie uscì di corsa dal suo camerino.

"Andiamo." Disse e io non potei fare a meno di scuotere la testa ridendo di nascosto. Uscimmo dallo studio e tutto ciò di cui avevamo bisogno ora era camminare un po' perché lo Starbucks era a solo un isolato di distanza. Improvvisamente il mio telefono squillò, era mia madre. Feci cenno alle ragazze di andare avanti.

"Ehi mamma." Risposi alla sua chiamata con il tono più pigro possibile.

"Jean" mi chiamò.

"Sì mamma?" Volevo davvero terminare la chiamata subito.

"Tra due settimane è il compleanno di tua nonna e voglio che tu venga a casa quel giorno. Assicurati di avere il programma libero." Disse e io sospirai profondamente. Non voglio avere a che fare con la mia famiglia in questi giorni, quindi non sono interessata a tornare a casa.

"Sono occupata." Dissi semplicemente perché era l'unica scusa che mi veniva in mente.

"Jean" mi diede un tono di avvertimento.

"Sono occupata mamma, ho molti impegni."

"Trova il tempo per lei, ci tiene davvero che tu venga." Mi implorò.

"Non ho tempo per tornare a casa mamma, ho un programma pieno." Dissi con un tono fermo in modo che non implorasse di nuovo.

"Come puoi farle questo? È il suo 80° compleanno, devi andare!" Scommetto che le organizzeranno una grande festa, quindi non voglio incontrare molte persone lì. Odio il fatto che mia nonna ami fare grandi feste ogni compleanno. Si vanterà di me come modella con i suoi amici e questo è piuttosto fastidioso per me.

"A che pro? Sarà lo stesso del 78° e del 79° compleanno." Guardai a terra cercando un altro alibi da dire a mia madre.

"Non mi interessa, Jean. Voglio che tu ci sia!" Chiuse la chiamata facendomi arrabbiare. Calciai un sasso davanti a me. Improvvisamente un allarme di un'auto si attivò e i miei occhi si spalancarono. Rimasi congelata sul posto guardando l'auto con sguardo vuoto. Le luci si accendevano e spegnevano e l'allarme continuava a suonare. Sospirai quando mi resi conto che il sasso che avevo calciato prima aveva colpito il finestrino dell'auto. Poiché il sasso era piuttosto grande, aveva graffiato l'auto.

"Ma che diavolo-" un uomo dai capelli castani uscì dal negozio di Armani proprio di fronte all'auto. Imprecò un paio di parole prima di cliccare il telecomando per fermare l'allarme dell'auto. Si girò verso di me, dato che ero l'unica persona lì.

"Mi dispiace." Gli dissi.

Mi fulminò con i suoi occhi verdi freddi, i suoi occhi scesero sul mio corpo controllandomi completamente. Lo guardai con un cipiglio, ma fui accolta dal suo bel viso. Aveva una mascella sexy, un corpo perfetto che si adattava perfettamente al suo abito grigio di Armani e infine una barba sottile che lo rendeva ancora più sexy e imponente.

"Hai finito di controllarmi?" Chiese con le sopracciglia alzate e un sorrisetto.

"Scusa." Dissi guardando la portiera della sua auto. C'era un graffio causato dal sasso che avevo calciato prima.

"Quindi cosa intendi fare con quello, bella?" Chiese e mi girai verso di lui. Indicò il graffio ma in pochi secondi i suoi occhi si posarono sulle mie gambe.

"Occhi qui su!" Sibilai, che uomo maleducato!

"Pepata, eh?" Sorrise guardandomi dritto negli occhi, il mio cuore saltò un battito per un secondo ma mi ripresi subito. Tirai fuori il portafoglio dalla borsa e presi 500 dollari. Guardai l'uomo e gli allungai la mano. Gli misi i 500 dollari in mano ma lui mi guardò con occhi confusi.

"Ti ho chiesto dei soldi?" Chiese guardandomi con un'espressione davvero indecifrabile.

"Ho fatto un graffio, questi soldi sono per ripararlo" dissi con un tono davvero disinteressato. Sono di pessimo umore ora, non voglio avere a che fare con questo tipo di persona in questo momento.

"Jean" Lexy mi chiamò mentre si avvicinava a me. Mi guardò con uno sguardo del tipo "cosa ti è successo". Si girò verso l'uomo davanti a me e i suoi occhi si spalancarono.

"Allora, Jean, cosa intendi fare riguardo a questo?" L'uomo chiese indicando il graffio.

"Signorina Verodine per te, Signor Sconosciuto" dissi freddamente guardando il graffio che avevo fatto.

"Cosa è successo?" Lexy si mise accanto a me e sussurrò.

"Ho calciato un sasso piuttosto forte e questo è successo" dissi sospirando.

"Jean Verodine, ho sentito quel nome da qualche parte" disse l'uomo ma io mi girai verso di lui.

"Ti ho già dato i soldi, giusto? Quindi arrivederci." Dissi all'uomo e presi la mano di Lexy tirandola verso lo Starbucks. Lexy mi chiamava ma la ignorai. Ho bisogno di una bevanda fredda subito per calmare le mie emozioni in fiamme.

"Cos'è che ti ha trattenuto così tanto?" Chiese Nicole e i miei occhi erano così concentrati sul menu.

"Ha calciato un sasso e ha graffiato l'auto di un tipo figo." Rispose Lexy a Nicole.

"Un Java Chip Frap sembra buono." Dissi a me stessa.

"Come si chiama? Hai preso il suo numero?" chiese Charlie e io mi girai verso di lei incredula. Scossi la testa. Sono sempre stata fredda con gli estranei, specialmente con i ragazzi. Non mi piace essere civile con qualcuno che ho appena incontrato. Non mi interessa.

"Penso di averlo già visto, il suo viso era così familiare." disse Lexy e io scrollai le spalle, completamente disinteressata.

"Non mi interessa di lui, gli ho dato i soldi per riparare il danno." dissi e guardai di nuovo il menu.

"Jean" chiamò Nicole, ma la ignorai.

"Jean!" mi chiamò questa volta Charlie.

"Cosa? Sto cercando di scegliere cosa bere!" dissi mentre scansionavo di nuovo il menu.

"Jean!" chiamò Lexy e questo mi fece girare verso di lei. Alzai le sopracciglia. Indicò dietro di me e girai la testa per vedere l'uomo di prima che mi guardava con divertimento negli occhi mentre teneva i miei 500 dollari.

"Cosa ci fai qui? Hai bisogno di più?" chiesi freddamente.

"Jean! Non essere così fredda!" mi avvertì Lexy a bassa voce e io lo guardai alzando le sopracciglia aspettando che dicesse qualcosa.

"Cosa intendi fare con la mia auto?" chiese e io indicai i soldi.

"Ti ho già dato i sol-" Lui mise i soldi sul tavolo.

"Non ho bisogno di soldi." dichiarò e mise le mani in tasca. Mi guardò e mi resi conto che molte persone lo stavano guardando.

"Cosa vuoi allora?" chiesi incrociando le braccia davanti al petto e girandomi di nuovo verso il menu. Non sono per niente interessata a trattare con quest'uomo. Può prendere il suggerimento già?

"Hai un fidanzato?" chiese e mi girai verso di lui così velocemente. Alzai le sopracciglia guardandolo sospettosa.

"Non ce l'ha." rispose Lexy e io la fulminai con lo sguardo per averglielo detto.

"Bene, dammi il tuo numero di telefono." disse e si sedette sul sedile accanto a me.

"No, non ho un telefono." dissi e sapevo che era stupido. Indicò il mio telefono e io distolsi lo sguardo.

"Mi ferisci il cuore, tesoro." Ero disgustata da quella parola. Lo guardai infastidita.

"Ti ho già dato i soldi, ne hai bisogno di più?" chiesi e lui scosse la testa.

"Il tuo numero, Jean." disse il mio nome e mi sentii così infastidita quando il mio nome uscì dalla sua bocca. Lo ignorai invece di rispondere.

"Ce l'hai?" chiese a Nicole e io la guardai immediatamente. Lei guardò l'uomo e scosse la testa. Mi alzai con l'intenzione di lasciare il tipo per ordinare la mia bevanda.

Improvvisamente si alzò e mi afferrò il polso facendomi girare verso di lui. Mi sovrastava con la sua altezza e mi guardava.

"Allora Jean, dammi il tuo numero di telefono o lo cercherò da solo." disse con un tono serio, io tirai il polso dalla sua presa.

"Provaci." dissi con un tono di sfida e camminai verso la cassa per ordinare.

"Jean" Lexy venne da me e io mi girai verso di lei.

"Cosa?" chiesi.

"Hai appena fatto arrabbiare la persona sbagliata." disse con un'espressione preoccupata che mi confuse.

"Cosa? Cosa ho fatto?" chiesi perché non mi sembrava di aver fatto qualcosa di sbagliato.

"La gente stava sussurrando e parlando di quel tipo, mi sembrava familiare e avevo ragione. Sai chi è?" chiese e io scossi la testa.

"Chi è?" chiesi.

"Blake Coster."

Fantastico.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

806k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

912.6k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

660.3k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

520.8k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

443.4k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

366.5k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.