

Le Contrat du Meilleur Ami
Nur Athirah · Zakończone · 164.4k słów
Wstęp
Kenna, la meilleure amie d'Aidan, est médecin et n'a jamais trouvé le bon moment pour l'amour. Elle a toujours été tellement occupée par son travail qu'elle en oublie sa propre vie personnelle.
Ils ont toujours été proches depuis qu'ils étaient enfants, après un incident unique qui les a instantanément rendus inséparables. En grandissant, les choses ont commencé à changer, mais les meilleurs amis, c'est pour la vie... peu importe les circonstances.
Que se passe-t-il quand Aidan propose un contrat et veut que Kenna en fasse partie ?
Rozdział 1
Il y a 20 ans...
Kenna est assise tranquillement à l'arrière de la voiture, jouant avec ses petits doigts en attendant que sa mère sorte de l'immeuble de bureaux que son père possède. Mais cela fait déjà trente-cinq minutes qu'elle attend, et sa mère n'est toujours pas apparue. Elle sait à quel point sa mère est attachée à son travail.
Juste au moment où elle s'apprête à pousser un profond soupir, une femme familière aux cheveux bruns foncés et aux yeux bleu clair commence à marcher en direction de la voiture. Les lèvres de Kenna se courbent en un sourire en voyant sa mère entrer dans la voiture, lui adressant un sourire désolé.
« Je suis désolée, Kenna. Tu me pardonnes ? » dit sa mère, ce qui la fait hocher la tête. Même si elle n'a que six ans, elle comprend beaucoup de choses sur la carrière occupée de ses parents. Elle a entendu assez d'excuses.
En fait, Kenna a un cœur tendre, connu de leur chauffeur de famille, Jeffrey. Elle s'attache facilement à quelqu'un et elle leur pardonne à la vitesse de l'éclair dès qu'ils demandent pardon... c'est pourquoi Jeffrey l'apprécie tant.
« Directement à la maternelle, madame ? » demande Jeffrey, regardant dans le rétroviseur alors que ses deux mains agrippent le volant.
Jeffrey travaille pour la famille depuis qu'il est sorti du lycée. Il a à peu près le même âge que le père de Kenna, si ce n'est quelques années de plus. Même s'ils n'ont pas beaucoup d'années de différence, Jeffrey a une ride visible près des yeux et au milieu du front, ce qui le fait paraître plus vieux qu'il ne devrait.
« Oui, Jeffrey. » répond la mère, appliquant une autre couche de rouge à lèvres rouge avant de fermer le miroir compact et de le ranger dans son sac en cuir.
Kenna observe sa mère, admirant la façon dont elle s'assied avec grâce et élégance, se définissant comme une femme. Ses cheveux bruns foncés bouclent joliment sur ses épaules, la faisant paraître à la fois professionnelle et décontractée. Même en passant plus de temps au bureau qu'à la maison, elle n'a jamais demandé de pause ni ne s'est plainte.
« Excitée, ma chérie ? Tu vas rencontrer de nouvelles personnes et te faire des amis, » dit-elle en se tournant vers Kenna et en voyant qu'elle joue avec l'élastique à cheveux dans sa main. Elle l'emporte toujours partout car il est considéré comme son élastique porte-bonheur, quelque chose de difficile à obtenir.
« Et s'ils me détestent ? Et si je ne me fais pas de nouveaux amis ? » demande Kenna, sa voix assez forte pour être entendue mais assez basse si sa mère se tenait plus loin.
Sa mère lui prend la main, la serrant en signe de soutien avant de lui sourire. « Kenna, chérie, tu es la fille la plus merveilleuse du monde. Tu es intelligente, belle, talentueuse, drôle... on doit travailler un peu sur le côté drôle mais tu es capable de tout, » Kenna et sa mère rient toutes les deux, heureuses que sa mère booste sa confiance pour qu'elle se fasse de nouveaux amis.
La voiture s'arrête, Jeffrey se tournant vers elles avec un sourire dès que ses yeux se posent sur elle. Ensuite, Kenna et sa mère sortent de la voiture et se dirigent vers l'entrée de la maternelle, main dans la main.
« Bonjour, vous devez être Madame Roosevelt, » commence une femme en s'approchant d'eux alors qu'ils se tiennent au milieu. « Je suis Mademoiselle Cooper. C'est un plaisir de vous rencontrer enfin, » continue la femme en serrant la main de la mère de Kenna, laissant Kenna avec un léger sourire.
« De même, Mademoiselle Cooper, » rassure la mère de Kenna.
La femme connue sous le nom de 'Mademoiselle Cooper' se tourne vers Kenna, ses yeux marron pétillant d'amusement. « Tu dois être Kenna, » dit-elle en se baissant à la hauteur de Kenna. « Il y a quelques enfants qui s'inscrivent aussi aujourd'hui, Kenna... pourquoi ne vas-tu pas les rejoindre au terrain de jeu ? » Elle se tourne pour lui montrer le terrain de jeu visible de l'intérieur à travers la fenêtre.
Les yeux de Kenna rencontrent ceux de sa mère qui hoche la tête, « Vas-y, Kenna. Fais-toi des amis, » dit sa mère, ce qui la pousse à marcher droit vers le terrain de jeu après avoir jeté un dernier regard à sa mère qui est en train de parler avec Mademoiselle Cooper.
Dès que Kenna sort sur le terrain de jeu, elle est accueillie par quelques garçons jouant près du bac à sable tandis qu'un autre garçon joue seul près des toboggans. Kenna fronce les sourcils en réalisant qu'il n'y a que des garçons ici au terrain de jeu... Elle se dirige alors vers la balançoire, s'y agrippant fermement avant de s'y installer.
La balançoire commence à se balancer d'avant en arrière tandis qu'elle lève les yeux vers le ciel bleu, captivée. Ses mains desserrent leur prise sur les côtés avant que ses lèvres ne s'étirent en un petit sourire, profitant du chant des oiseaux sur les branches.
« Tu es sur ma balançoire », dit un garçon et avant qu'elle ne puisse se retourner pour réagir, elle se retrouve à tomber par terre en essayant de se protéger le visage. Ses yeux se portent sur la silhouette derrière elle, voyant un garçon aux cheveux bruns et aux yeux marron clair la regarder avec un léger froncement de sourcils.
« Qu'est-ce qui ne va pas chez toi ? » demande Kenna, les larmes lui montant presque aux yeux mais elle se retient. Elle détourne le regard, essuyant ses larmes en essayant de se relever avant de jeter un œil à l'éraflure et à la coupure sur son genou droit.
« Aidan Gabriel Ashton ! » Une femme inconnue s'avance vers le terrain de jeu, les yeux écarquillés, se précipitant vers eux. Elle attrape le bras d'Aidan en se tournant vers Kenna, « Qu'est-ce que tu as fait ? » demande-t-elle à son fils qui lève simplement les yeux au ciel, indifférent.
« Elle était sur ma balançoire », répond Aidan, croisant rapidement les bras.
La femme s'approche de Kenna, ses yeux montrant de l'inquiétude avant de regarder le sang sur son genou. Ses yeux s'écarquillent en se tournant vers son fils, « On ne se comporte pas comme ça avec les filles, Aidan. Qu'est-ce que je t'ai dit... » Juste au moment où elle allait parler, Aidan l'interrompt.
« C'est très peu galant de blesser une fille et c'est aussi irrespectueux de blesser quelqu'un sans raison, mais ne blesse jamais une fille », soupire-t-il, visiblement lassé de répéter la même chose plus d'une fois.
« Kenna ? » Les yeux de Kenna se tournent vers sa mère qui les regarde tous les trois avec surprise avant de s'approcher d'eux. Elle regarde l'éraflure sur le genou de Kenna, « Que s'est-il passé ? » demande-t-elle, inquiète.
Juste comme ça, Kenna se retrouve toute seule dans une des salles de classe, ses yeux errant autour de la pièce et vers son genou qui a été bandé. Ses sourcils se froncent au son de sa mère expliquant comment elle a été blessée sans raison.
« Maintenant. » Quelqu'un dit avant que la porte ne se referme, tout devient immédiatement silencieux.
En quelques secondes, Aidan apparaît près de la porte ce qui pousse Kenna à lever les yeux vers lui, voyant qu'il joue avec le bout de ses doigts mais ses yeux la regardent. Puis, il prend place en face d'elle, « Salut, »
« Salut... » répond lentement Kenna.
Kenna et Aidan se fixent tous les deux avec une expression impassible mais en tant qu'enfants, ils ne ressentent rien d'autre qu'une certaine attirance pour la beauté de l'autre.
« Je suis désolé de t'avoir poussée de la balançoire. » dit-il et Kenna lève les yeux vers la porte, voyant que sa mère se tient là avec la mère d'Aidan, les regardant également. Elle tient ses petits doigts sous la table avant de regarder Aidan à nouveau qui semble penser à autre chose avant de lui tendre la main, « Amis ? » demande-t-il.
Comme le sait Jeffrey, Kenna pardonnera toujours. Elle a été élevée avec des manières et elle les suivra toujours, « Amis, » souffle-t-elle en serrant la main.
« Tes yeux sont vraiment jolis, » dit Aidan en inclinant la tête sur le côté ce qui fait sourire Kenna.
« Les tiens aussi, » répond Kenna et ils commencent à parler d'autres choses dans lesquelles Kenna se sent rapidement à l'aise. Elle n'a jamais ressenti cela auparavant, surtout avec quelqu'un qui l'avait poussée de la balançoire, mais pour une raison quelconque, elle sent qu'ils seront amis pour très longtemps.
Leurs mères les regardaient avec un sourire sur le visage alors qu'ils faisaient connaissance. Aucune d'elles ne savait que, depuis ce jour... ils allaient devenir les meilleurs amis du monde. Ce fut un voyage enrichissant et c'était leur voyage.
Ostatnie Rozdziały
#56 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#55 Chapitre quarante et un
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#54 Chapitre quarante-2
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#53 Chapitre quarante
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#52 Chapitre trente-neuf
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#51 Chapitre trente-huit
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#50 Chapitre trente-sept
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#49 Chapitre trente-six-2
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#48 Chapitre trente-six
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#47 Chapitre trente-cinq
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.