

Le Début de la Fin
Sashalouise Prior · W trakcie · 107.5k słów
Wstęp
Gardez la tête baissée, ne vous mêlez pas aux autres survivants.
Restez caché. Ne les laissez pas vous repérer.
Évitez les villes.
Ne prenez pas de risques inutiles.
Le monde a pris fin à la mi-avril, la civilisation telle que nous la connaissions n'a plus jamais été la même. Certains disent que les portes de l'enfer se sont ouvertes et ont tout englouti sur leur passage ; et je ne peux pas dire qu'ils ont entièrement tort. L'électricité a été la première à disparaître, la première étape de leur plan pour faire de l'humanité leurs esclaves, et ils ont eu de l'aide ; des covens de fées les ont rejoints, séduits par la promesse de régner sur les humains. Personne ne sait comment ils ont fait, mais tout à coup, partout dans le monde, tout s'est simplement... arrêté. Les voitures ne démarraient plus, les lumières ne s'allumaient plus, les avions de chasse ne pouvaient plus défendre les pays contre l'assaut qui allait suivre. Même les vieux générateurs que les gens utilisaient dans leurs petites cabanes dans les bois ne fonctionnaient plus. C'était comme si la technologie avait abandonné la race humaine.
"Q-que voulez-vous de moi ?" je balbutie, effrayée et seule.
Ils sourirent, mais c'était plus effrayant qu'amusant. "Tu le découvriras bien assez tôt, mais je ne te conseille pas d'essayer quoi que ce soit, fille, tu n'aimerais pas les conséquences de nous désobéir."
"Pourquoi avez-vous choisi de me garder en vie ?"
"Nous tuons normalement chaque personne que nous rencontrons, mais pour toi, nous avons fait une exception." L'un d'eux ricana, jouant avec la pointe acérée de mes oreilles, "Tu veux savoir pourquoi ? Parce que tu es à nous."
Rozdział 1
-
Bouge constamment. Ne reste jamais au même endroit plus d'une journée.
-
Garde la tête basse, ne te mêle pas aux autres survivants.
-
Reste caché. Ne les laisse pas te repérer.
-
Éloigne-toi des villes.
-
Ne prends pas de risques inutiles.
Le monde a pris fin à la mi-avril, la civilisation telle que nous la connaissions n'a plus jamais été la même. Certains disent que les portes de l'enfer se sont ouvertes et ont englouti tout sur leur passage ; et je ne peux pas dire qu'ils ont totalement tort. L'électricité a été la première à disparaître, la première étape de leur plan pour faire de l'humanité leurs esclaves, et ils ont eu de l'aide ; des covens de fées les ont rejoints, croyant à la promesse de régner sur les humains. Personne ne sait comment ils ont fait, mais tout d'un coup, partout dans le monde, tout s'est arrêté. Les voitures ne démarraient plus, les lumières ne s'allumaient plus, les avions de chasse ne pouvaient plus défendre les pays contre l'assaut qui allait suivre. Même les vieux générateurs que les gens utilisaient dans leurs petites cabanes dans les bois ne fonctionnaient plus. C'était comme si la technologie avait abandonné la race humaine.
Les gens ont paniqué, se ruant dans les supermarchés et volant autant qu'ils pouvaient porter, se terrant dans leurs maisons et barricadant les fenêtres. Les nouvelles se sont répandues rapidement que ce n'était pas un accident, que quelqu'un attaquait ; mais personne ne savait qui, ni pourquoi.
C'était le plan, je suppose, sans télévision, téléphones ou internet, personne ne saurait ce qui arrivait avant qu'il ne soit trop tard. Mais mon père savait, il avait fait partie de l'un des covens qui avaient rejoint les forces obscures, l'un des rares qui avait tourné casaque et fui avant que les choses ne deviennent sérieuses, bien que ma mère n'ait pas eu cette chance. Je ne me souviens plus de ce qui est arrivé ensuite, si c'étaient les chiens de l'enfer ou le virus qui tuait ceux qui avaient des troubles sanguins, je ne pense pas que quiconque le sache vraiment.
Certains disent que seulement la moitié de la population a disparu, mais je sais que c'est bien plus que cela, il n'y a pas beaucoup de gens libres. En fait, il n'y a pas beaucoup de gens tout court. Je peux les voir parfois, leurs cadavres pourrissants remplissant les routes entre les villes, des familles mortes de faim dans leurs maisons, même ceux qui n'ont pas voulu affronter la réalité et se sont suicidés dans les premiers jours de la fin. Mais ce ne sont pas ceux-là qui me donnent la chair de poule, cette place est réservée à ceux dont il ne reste que des morceaux de chair sur les os, ceux qui sont vidés de leur sang et ceux dont la peau est devenue verte et tachetée à cause du virus. Ce sont ceux-là qui me donnent envie de vomir ce que j'ai dans l'estomac sur la route.
Ce sont ceux qui bougent constamment qui survivent, ceux qui ne cherchent pas les ennuis et font demi-tour quand ils voient des signes d'autres personnes. C'est plus difficile de vivre seul, mais c'est la meilleure façon, tu n'as personne pour te ralentir, manger le peu de nourriture que tu arrives à récupérer, et mettre ta vie en danger quand ils sont fatigués. J'avais mon père autrefois, il y a des mois, mais les chiens nous ont trouvés et il m'a dit de courir, et même si je le regrette encore aujourd'hui, les sons de leur chair déchirée. Je suis content de l'avoir fait.
Je ne voulais pas mourir, pas à dix-neuf ans, j'avais encore des années devant moi si je jouais bien mes cartes, si je respectais les règles et restais loin des gens.
Je suis fée comme mon père, mais son pouvoir était basé sur la terre, le mien est un peu différent, il disait toujours que j'avais un esprit fort et il avait raison. Je peux déplacer des objets par la pensée, soulever et jeter des objets plus lourds que moi, entendre les pensées des humains ; même empêcher quelqu'un de bouger si nécessaire. J'ai dû l'utiliser quelques fois, quand des gens ont essayé de prendre les provisions que j'avais, quand leurs intentions étaient de me violer ou de me tuer.
Je n'ai jamais tué, papa ne voulait pas que je devienne un monstre comme ceux que je fuis, mais j'ai immobilisé des gens assez longtemps pour m'échapper indemne. J'ai gelé leurs corps puis les ai rendus inconscients, ou j'ai foulé une de leurs jambes pour les ralentir. Je n'étais pas vraiment fière des choses que j'ai dû faire, mais la survie n'est pas toujours belle, il faut prendre des décisions difficiles, des décisions qui n'auraient même pas traversé ton esprit avant la fin. Mais les choses changent, et la survie devient plus difficile chaque jour qui passe.
C'est l'hiver maintenant, l'air est mordant et glacé, la neige est tombée lourdement ces derniers jours et recouvre le sol comme une couverture de mort. La neige complique les choses, elle permet aux gens de suivre tes traces, de voir où tu es passé. La profondeur te ralentit et tu dois t'arrêter plus souvent, faire plus de feux pour lutter contre le froid.
J'étais proche d'une petite ville, peut-être à une demi-journée de marche si les panneaux étaient corrects et si la neige fondait pendant la nuit. Mais, je n'y arriverais pas aujourd'hui, mes jambes tremblaient et mon dos criait pour un soulagement du lourd sac à dos de randonnée que je portais.
Le monde a pris fin, mais je suis là, je me bats encore, mais pour quoi ?
À quoi bon ?
Ostatnie Rozdziały
#99 Chapitre 99
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#98 Chapitre 98
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#97 Chapitre 97
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#96 Chapitre 96
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#95 Chapitre 95
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#94 Chapitre 94
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#93 Chapitre 93
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#92 Chapitre 92
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#91 Chapitre 91
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#90 Chapitre 90
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!