

Le Dom d'à côté
Leann Lane · W trakcie · 82.1k słów
Wstęp
Cependant, dès le moment où il échoue à sauver la tarte de bienvenue de Rebecca, il ne peut plus la sortir de son esprit.
Mais il n'y avait aucun moyen pour lui de l'introduire à ce que la plupart considéreraient comme un mode de vie dépravé. En même temps, il ne pouvait pas se tenir éloigné d'elle.
Rebecca est follement attirée par Noah, plus que par quiconque auparavant. Il lui fait ressentir des choses qu'à 19 ans, elle ne pouvait pas comprendre. Mais elle voulait les découvrir avec lui.
Mais que penseraient les gens d'une jeune femme comme elle se laissant entraîner dans toute la luxuriante débauche de Noah ? Et devait-elle s'en soucier ?
Les choses empirent lorsque ses parents stricts et rigides commencent à la pousser dans les bras du seul homme en ville qui la rend presque physiquement malade. Keith n'est pas le genre d'homme auquel Rebecca voulait être liée, encore moins être seule avec lui.
Cependant, lorsque l'amour secret de Rebecca pour Noah est révélé au grand jour, elle est forcée de s'éloigner de tout et de tous ceux qu'elle connaissait.
Rozdział 1
Je me souviens du jour où Monsieur Dupont a emménagé à côté comme si c'était hier.
C'était une journée de juillet extrêmement chaude et il ne se passait absolument rien. Le camion de déménagement était la chose la plus excitante que j'avais vue passer dans notre rue pendant tout l'été. Je me tenais à la fenêtre, regardant les déménageurs transporter boîte après boîte dans la maison bleue à deux étages d'à côté.
Excitée, et juste comme un cadeau de bienvenue dans le quartier, j'ai décidé de préparer une tarte et de l'apporter à nos tout nouveaux voisins.
Je me souviens de ce jour si clairement que même en y repensant maintenant, je sens la brise dans mes longs cheveux blonds que j'avais tressés à cause de la chaleur. Les tresses s'étaient relâchées et devenues désordonnées pendant que je cuisinais, mais je n'y prêtais pas attention. J'étais trop impatiente de rencontrer les nouveaux voisins pour me soucier de mon apparence.
Équilibrant le plat rempli de tarte chaude et collante sur une manique fragile, je frappai avec enthousiasme à la porte, me balançant d'excitation.
La porte s'ouvrit en grinçant, révélant un grand homme qui remplissait pratiquement l'embrasure de la porte par sa taille, ou peut-être était-ce ainsi que je le percevais. À le regarder, malgré son âge, il n'était clairement pas un homme avec qui il fallait jouer. Cependant, il y avait une douceur dans ses yeux marron chocolat chaleureux lorsqu'il me regarda, et ils firent battre mon cœur un peu plus vite.
"Eh bien, bonjour, ma chérie," me salua-t-il, ses lèvres s'étirant lentement en un sourire accueillant.
Ses cheveux noirs de jais formaient des vagues désordonnées autour de sa tête, le rendant beaucoup plus jeune et plus garçonnet que je ne savais qu'il devait être. Mais cela ne me donnait pas moins envie de passer mes mains dedans.
"Salut !" dis-je avec excitation. "Je suis Rebecca Delaney. J'habite juste à côté de chez vous !"
"Bonjour, Mademoiselle Rebecca. Je suis Noah Dupont. J'habite juste ici," dit-il avec un clin d'œil.
Un léger rougissement s'empara de mes joues alors que ses yeux chaleureux glissaient sur mon corps, prenant en compte mon débardeur violet à bretelles fines et mes shorts verts éclatants que j'avais enfilés pour combattre la chaleur d'août. L'éclat dans ses yeux fit battre mon cœur un peu plus vite et mon estomac se noua.
"Que puis-je faire pour toi, ma chérie ?" demanda-t-il doucement, me rappelant que j'étais là pour une raison.
"Oh !" m'exclamai-je avec embarras. "J'ai fait ça !"
Tout en lui tendant la tarte, j'oubliai un instant la manique en dessous pour éviter de toucher le métal brûlant.
"AÏE !" criai-je, retirant ma main.
Monsieur Dupont fut laissé pour attraper le plat chaud. Laissant échapper l'une des malédictions les plus horribles que j'avais entendues de ma vie, il se débattit avec le plat un moment avant de le laisser tomber au sol. La tarte atterrit à l'envers sur ses marches, détruite et laissant couler du sirop de cerise rouge partout. Monsieur Dupont berçait sa main brûlée en jurant doucement et en regardant d'un air mauvais le désordre sur son perron.
Embarrassée et avec une main pulsante de douleur, je reculai en trébuchant alors que les larmes montaient à mes yeux. Je suis tellement idiote ! pensai-je avec colère. Je serrai ma main blessée contre ma poitrine et me préparai à courir chez moi pour me cacher sous mes couvertures.
"Arrête… tout de suite, jeune fille," ordonna Monsieur Dupont d'une voix grave qui ne souffrait aucune contestation.
Mes pieds s'arrêtèrent sur le trottoir, refusant d'aller plus loin.
"Reviens ici, jeune fille," ordonna-t-il.
Encore une fois, mes pieds me ramenèrent à ma place sur ses marches. Le regard sur son visage fit se tordre mon estomac en nœuds alors qu'il tendait la main pour prendre la mienne.
« Je suis désolée d'avoir fait tomber ta tarte », chuchotai-je, honteuse.
« Tu t'es blessée à la main, n'est-ce pas ? » demanda-t-il en ignorant mon excuse.
Je cachai mes mains derrière mon dos, ne voulant pas qu'il voie la brûlure, bien que je ne comprenne pas pourquoi.
« Réponds-moi, jeune fille. Je n'aime pas demander deux fois », grogna M. Jones.
Je sentis mon estomac se nouer d'anxiété et je sortis lentement ma main de derrière mon dos. Juste au bout de mes doigts, une brûlure rouge vif. Cette blessure n'était pas trop grave. Ayant été brûlée plusieurs fois auparavant, je savais ce que c'était que d'être vraiment blessée. Mais je ne pouvais pas me résoudre à dire à M. Jones qu'il n'avait pas besoin de s'occuper de ma blessure. Le regard dans ses yeux marron n'était plus doux et accueillant ; ils étaient durs et inébranlables, me gardant silencieuse.
Il tendit une grande main que je savais facilement plus grande que la mienne. Hésitante, je posai ma main dans la sienne, lui permettant d'examiner les dégâts. Il regarda mes doigts un moment avant de retourner ma main, s'assurant de ne manquer aucune blessure.
« Viens à l'intérieur. J'ai une trousse de premiers soins dans la cuisine », me dit-il.
Choquée, j'essayai de retirer ma main, mais il ne la lâcha pas. Il me fixa de nouveau avec son regard sans compromis.
« Oh ! » soufflai-je en réponse. « Ce n'est pas grave. Je... »
« Jeune fille, qu'est-ce que je viens de dire ? » grogna-t-il.
« Je... Euh... » bégayai-je, reculant un peu face au ton ferme de M. Jones.
Avalant l'anxiété qui bloquait ma gorge, j'essayai de parler à nouveau. Cependant, les mots qui sortirent n'étaient pas ceux auxquels je pensais.
« Vous avez dit de vous suivre à l'intérieur », répondis-je timidement.
« Bonne fille », me félicita-t-il.
Il me fit un sourire qui fit fondre mon anxiété et me rendit heureuse d'avoir gardé mes protestations pour moi.
S'écartant de mon chemin, il me fit signe d'entrer. Lentement, je franchis le seuil et marchai dans le long couloir vers le bar au fond de sa maison. J'avais été dans cet endroit plusieurs fois quand les Kensey y habitaient. Cependant, avec M. Jones y vivant, la maison avait pris une ambiance différente. Plus... intense, austère, accablante, mais il y avait un sentiment de confort sous-jacent. Une petite partie de moi voulait encore s'enfuir et se cacher sous mes couvertures avec mon pingouin en peluche, Leroy. Pourtant, une autre partie de moi voulait rester sur place et absorber tout ce que je pouvais jusqu'à ce que cela me consume complètement.
Aucun de ces désirs je ne comprenais. Au lieu de cela, je marchai lentement vers le bar et attendis M. Jones. Il contourna le comptoir et ouvrit une boîte posée sur le comptoir, en sortant un petit contenant blanc avec de grandes lettres rouges dessus. Il tendit la main vers la mienne avec un regard silencieusement expectatif.
« Oh ! Je peux m'en occuper ! » insistai-je.
Fronçant les sourcils, M. Jones ne dit rien et attendit simplement que je me conforme. Une fois de plus, je posai ma main dans la sienne et regardai tandis qu'il examinait chaque marque rouge qui commençait déjà à s'estomper.
Je souris joyeusement, excitée qu'il puisse voir que je n'étais pas gravement blessée. Mais, quand je levai les yeux fièrement, M. Jones avait toujours un froncement de sourcils sur le visage. Avec son autre main, il commença à toucher chaque petite cicatrice que j'avais. Il n'y en avait pas beaucoup, mais son doigt trouva chacune d'elles, et son froncement de sourcils s'assombrit à chaque fois.
« Tu apprends juste à cuisiner, ma chère ? » demanda-t-il doucement malgré l'expression de son visage.
« Non, Monsieur », répondis-je. « Je cuisine depuis que j'ai six ans. »
Il toucha la cicatrice la plus récente, une assez vilaine sur mon avant-bras ; une brûlure de graisse.
« Je suis très maladroite », lui dis-je en riant.
Ostatnie Rozdziały
#61 Épilogue : L'heure de Molly
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#60 Le compte à rebours
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#59 La date
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#58 Mondes et cocons
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#57 Jamais facile
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#56 Des décisions difficiles
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#55 Choix
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#54 Une victoire ?
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#53 À la rescousse
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#52 Pas de réponse
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata
Kiedy wróciłam do Los Angeles i wznowiłam swoją karierę jako lekarz, zostałam zmuszona do uczestnictwa w ślubie mojej adopcyjnej matki — i tam był on. Mój przyrodni brat okazał się moim partnerem z jednorazowej przygody!
Moje serce prawie przestało bić.
Rodzina mojego ojczyma to potężna i bogata dynastia w LA, uwikłana w sieć skomplikowanych interesów i owiana tajemnicą, w tym ciemnymi, brutalnymi podtekstami.
Chcę trzymać się z dala od kogokolwiek z tej tradycyjnej włoskiej mafijnej rodziny.
Ale mój przyrodni brat nie pozwala mi odejść!
Mimo moich starań, by trzymać się z daleka, on teraz wrócił do LA, zarządzając interesami swojej rodziny z bezwzględną skutecznością. Jest niebezpiecznym połączeniem zimnej kalkulacji i niezaprzeczalnego uroku, wciągając mnie w sieć przeznaczenia, z której nie mogę się uwolnić.
Instynktownie chcę trzymać się z dala od niebezpieczeństwa, z dala od niego, ale los pcha mnie do niego raz za razem, a ja jestem silnie uzależniona od niego wbrew swojej woli. Jak będzie wyglądać nasza przyszłość?
Przeczytaj książkę.