

Le Retour de la Luna Rejetée : À Genoux, Alpha Chase !
Lily Roxy · W trakcie · 294.2k słów
Wstęp
Lors de sa transformation, elle découvre que le fils de l'Alpha est son âme sœur.
Il l'a rejetée parce qu'elle était une faible, une Oméga !
Le cœur brisé, elle a quitté la meute et a été traquée par le fils de l'Alpha qui lui a tiré dessus.
Mais elle n'est pas morte, et elle ne l'a pas rejeté non plus.
Des années plus tard, une femme redoutable que tous les Alphas veulent comme Luna, revient chez la meute de Ralton. Son but ? Écraser la meute et faire plier l'Alpha !
Plutôt cool, non ?
Ajoutez à vos bibliothèques. Plus de mises à jour arrivent bientôt. Ah, j'allais oublier, acceptez mes baisers ! :)
Rozdział 1
"Comment oses-tu insulter ma sœur ? Tu as une envie de mourir ? Fils de pute !"
Pa ! Pa ! Pa !
Trois gifles retentirent, frappant une petite fille maigre, bronzée, aux cheveux noirs. Elle tomba au sol sous l'impact et s'agenouilla rapidement, malgré la douleur cuisante qu'elle ressentait.
"Je suis désolée. Je suis vraiment désolée. S'il vous plaît, pardonnez-moi. Je ne le ferai plus jamais." supplia-t-elle, le visage contre le sol.
Ses vêtements étaient en lambeaux et délavés. Ses cheveux étaient emmêlés et sales, couvrant son visage.
Tout son corps était couvert de coupures et de contusions. Certaines cicatrices à peine guéries de la raclée de la veille s'étaient rouvertes.
À quel point étaient-elles douloureuses ?
Elle n'avait pas mangé depuis hier après-midi et maintenant, il était presque le soir. Elle était déjà extrêmement faible avant de recevoir cette correction.
"S'il vous plaît, ayez pitié de moi. J'ai été stupide. S'il vous plaît, ayez pitié !" cria-t-elle d'une voix rauque.
La personne qui la battait était le fils du gamma, William Woods.
Il n'était qu'un des nombreux membres de la meute qui la frappaient, soit pour s'amuser, soit pour se défouler. Elle était leur sac de frappe. Certains utilisaient de simples excuses pour la frapper.
Elle ne pouvait pas résister. Elle n'avait nulle part où aller et ne survivrait pas en dehors de la meute, car elle deviendrait une renégate.
Elle était ici depuis aussi longtemps qu'elle se souvienne. Elle n'est pas membre de cette meute. Comment est-elle arrivée ici alors ?
Laissez-moi vous raconter un peu d'histoire.
"Lavana, chérie ! Viens prendre ton repas." appela une femme aux cheveux bruns depuis la cuisine.
"Oui, maman !" une petite fille d'environ 4 ans aux cheveux noirs attachés en deux petites couettes, car ses cheveux étaient courts, courut dans la cuisine et serra la jambe gauche de sa mère.
"Je meurs d'envie de manger ton repas. Ça sent trop bon." dit la petite.
"Hmmn ! Je ne suis pas sûre que tu l'aimes. Ma princesse doit faire semblant." taquina la mère.
"Non, non, non ! Je suis très sérieuse, maman. Laisse-moi te montrer ma sincérité." La petite arrêta de serrer la cuisse de sa mère et recula de 2 mètres.
"Regarde ça, maman !" dit-elle en commençant à danser.
"Whoa ! Maman voit ta sincérité. Viens, laisse-moi serrer ma princesse dans mes bras." La mère s'accroupit et ouvrit les bras.
Lavana courut droit dans ses bras et plaça ses petites mains autour du cou de sa mère.
"Je t'aime, maman !" ria-t-elle.
"Oui, ma Lavana m'aime plus que tout."
Soudain, des bruits de tirs accompagnés de hurlements se firent entendre.
Un cri retentit.
"Guerriers, la meute est attaquée."
La mère trembla intérieurement mais essaya de ne pas montrer son inquiétude à la petite fille.
"Maman, y a-t-il un problème ?" demanda Lavana.
"Rien de grave. Juste quelques mouches. Ne t'inquiète pas, papa et les autres guerriers forts vont les chasser d'ici. Ce sera un jeu d'enfant. Maintenant, pourquoi ne te cacherais-tu pas dans la pièce secrète pendant que maman va regarder la bataille ? Je te promets, je te raconterai toutes les parties intéressantes." dit la mère.
"D'accord, maman." La petite rompit l'étreinte et sa mère lui donna le repas.
"Tu devras le manger là-dedans et tiens... tu peux jouer à des jeux sur mon téléphone pour passer le temps. Qu'en penses-tu ?"
"Maman, je vais jouer à Candy Crush et ensuite à Princess Dress Up."
"D'accord ! Tout ce que tu veux jouer, tu peux."
"Puis-je aussi danser ?"
"Oui. Mais assure-toi que la musique ne soit pas trop forte." la mère la mit en garde.
"D'accord maman." La petite hocha la tête et sa mère l'embrassa sur le front.
"Allons-y !"
Après avoir caché la petite dans la pièce secrète souterraine, la mère se prépara à sortir de la maison.
"Brandon, mon amour, je suis désolée, mais je ne peux pas te laisser là-bas tout seul. Je vais devoir te désobéir cette fois." dit-elle en voyant ses yeux virer au gris.
Elle se transforma en loup noir et se précipita dehors.
Elle vit que leur camp était en train de perdre. Son mari avait été tué ainsi que les autres. Seuls quelques-uns se battaient encore, mais ils étaient gravement blessés.
Elle versa une larme et ses yeux devinrent rouges.
"Je vais vous emporter avec moi." Elle se précipita sur les intrus et commença à en tuer beaucoup. Mais l'un d'eux réussit à mordre son cou.
Elle tomba au sol et reprit forme humaine. Ses cheveux couvraient son visage.
Elle regarda les intrus qui étaient également redevenus humains.
"Vous ne vous en sortirez pas comme ça, Alpha Blake. La rétribution viendra pour vous. Je le jure." cria-t-elle.
"Fermez-lui la bouche. L'air n'est plus frais." dit un homme corpulent aux cheveux roux et aux yeux verts.
"Oui Alpha !" répondit l'un des intrus survivants, le subordonné de l'Alpha victorieux.
Il s'avança vers la dame qui commença à reculer.
"Vous êtes une meute pathétique et faible. Nous vous avons demandé de nous céder une partie de vos terres et vous auriez reçu de l'argent en retour. Mais vous prétendez que c'est votre terre ancestrale. Impossible de la céder, n'est-ce pas ? Maintenant, regardez-vous. Il ne reste plus que sept d'entre vous. Et même ainsi, aucun de vous ne vivra pour voir demain. Cela aurait pu être évité. C'est vraiment dommage que tant de crétins existent sur terre." dit l'Alpha avec une fausse pitié dans les yeux.
"Tu ne t'en sortiras pas. Jamais !" hurla-t-elle en essayant de se transformer, en vain. La morsure sur son cou n'était pas encore guérie.
"Arrête de te débattre, femme," dit le subordonné de l'Alpha intrus en la tenant par la gorge. Elle se débattait, mais finit par abandonner lorsqu'elle ne put plus supporter.
Le subordonné de l'Alpha tua également les six autres guerriers qui tenaient à peine debout.
"Félicitations, cette terre est maintenant à vous," le subordonné s'agenouilla et s'inclina avec les cinquante autres guerriers.
"Félicitations, Alpha !" chantèrent-ils en chœur.
L'Alpha Blake sourit et leur dit de se relever.
"Nettoyez cet endroit. La semaine prochaine, nous y installerons des louveteaux."
"A vos ordres, Alpha !" répétèrent les subordonnés en chœur.
"Alpha, il y a quelqu'un qui s'était caché," une nouvelle voix se fit entendre.
C'était le Bêta de l'Alpha Blake, Lucas Syner, qui avait les cheveux blonds.
Il traînait une fille qui pleurait et se débattait pour s'éloigner de lui, en vain.
"Lâche-moi ! Lâche-moi, méchant homme," criait-elle.
"Amène-la-moi," commenta l'Alpha Blake.
Le Bêta jeta Lavana aux pieds de l'Alpha.
Il la scruta alors de ses yeux devenus rouges.
"C'est une oméga !" annonça-t-il. "Gardons-la comme trophée. Elle sera une esclave et un punching-ball pour notre meute. C'est une maigre compensation pour la perte de nos guerriers bien-aimés," dit-il en donnant un coup de pied à l'enfant dans l'estomac.
Elle vola sous l'impact et tomba parmi les cadavres des membres de sa meute.
Elle se mit à pleurer amèrement.
"Maman... où es-tu ? Viens, sauve-moi... maman !" cria-t-elle en crachant du sang.
Elle regarda les corps morts et trouva son père et sa mère morts et séparés l'un de l'autre.
"Non !" pleura-t-elle.
À ce moment-là, le Bêta s'avançait vers elle et elle commença à reculer.
Elle vit son camarade de jeu, Austin Cararner, le fils du Gamma qui avait promis de l'épouser en plaisantant hier. Il était mort lui aussi. Comme les autres. Elle était la seule encore en vie. Non, elle ne voulait pas mourir entre leurs mains. Elle voulait vivre pour pouvoir se venger.
"Chérie, si tu continues à reculer, je n'aurai pas d'autre choix que de t'achever," dit Lucas.
"Éloigne-toi de moi. Tu es méchant. Tu as tué mes parents. Tu as tué Austin. Je te déteste. Je vous déteste tous," cria-t-elle en réussissant à se lever.
"Un jour, je vengerai ma meute," jura-t-elle à elle-même en commençant à courir de toutes ses forces.
Lucas la rattrapa facilement et la ramena à l'Alpha qui lui donna une gifle violente, la faisant cracher du sang et trois dents.
"Lâche-moi..." l'Alpha la gifla de nouveau.
"C'est le genre de vie que tu mèneras jusqu'à ta mort, gamine. Attachez-la et ramenez-la à la meute. Les autres, nettoyez ce bazar !" ordonna-t-il, et ils s'inclinèrent.
"Oui, Alpha !" répondirent-ils en chœur, et l'Alpha Blake quitta la scène.
Lavana le regarda partir et pleura.
Elle regarda en arrière les membres morts de sa meute. Sa mère et son père ne pouvaient même pas se toucher dans la mort. Austin et sa mère étaient morts aussi. Elle était la seule encore en vie...
Elle sera battue dans la nouvelle meute où elle sera emmenée. Elle sera une esclave... comment la vie a-t-elle pu tourner ainsi.
Il y a quelques minutes, elle jouait à des jeux et dansait sur la musique des écouteurs de sa mère. Elle s'amusait aussi avec la nourriture préparée par sa mère. Qui savait que ce serait la dernière fois qu'elle connaîtrait le bonheur ?
Raltonpack.
C'est la meute de l'Alpha Blake. La deuxième meute la plus puissante sur la liste des meutes d'élite tenue par le conseil des loups.
Lavana fut présentée à la meute comme le trophée et le punching-ball. Personne ne devait lui montrer de la pitié.
À partir de ce moment-là, quiconque avait envie de la battre, venait à elle.
Au début, elle essayait de résister, mais maintenant, elle avait abandonné. Résister signifiait plus de coups qui mettraient plus de temps à guérir.
En tant qu'oméga qui ne s'était pas encore transformée, sa guérison était la plus lente !
Après que le fils du Gamma fut satisfait de l'avoir battue, il partit et elle s'effondra au sol de douleur et d'épuisement.
Elle n'avait plus de larmes à verser. Tout son corps tremblait.
Elle lutta pour ramper jusqu'au coin de la minuscule pièce qu'on lui avait donnée le jour où elle avait été emmenée dans cette maudite meute.
Il n'y avait ni fenêtres ni porte pour la protéger des moustiques et autres animaux rampants.
Elle utilisait un chiffon jeté par l'un des omégas comme rideau et c'était tout.
Elle ouvrit un sac en nylon et sortit des herbes séchées qui l'aidaient à guérir un peu plus vite. Elle les avait trouvées il y a quatre ans et avait commencé à les sécher pour pouvoir les mâcher tous les jours. C'était très amer mais efficace.
Bonjour, je suis ravi que vous ayez pris le temps de consulter ce livre. Veuillez ajouter ce livre à votre bibliothèque. Et n'oubliez pas de laisser un commentaire et de me dire ce que vous en pensez.
Ostatnie Rozdziały
#139 139
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#138 138
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#137 137
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#136 136
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#135 135
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#134 134
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#133 133
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#132 132
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#131 131
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#130 130
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.