Les Frères Dragon

Les Frères Dragon

Samantha Dogan · Zakończone · 118.5k słów

773
Gorące
2.5k
Wyświetlenia
847
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

"Pose-moi tout de suite." Je crie en me débattant contre l'emprise de Lucian. Bien sûr, plus je me débats, plus son emprise se resserre.

"Non. Tu pourrais encore t'enfuir." Lucian attrape mon bras et me traîne jusqu'à la chambre. Il me penche sur le lit, soulève ma jupe, sort sa ceinture et administre cinq coups secs et consécutifs sur mon derrière.

Je me sens tellement humiliée. Mais autant que cela blesse à la fois mon postérieur et mon ego, je refuse de pleurer pour ne pas lui donner la satisfaction de m'avoir atteinte.

"Ne t'imagine pas que tu peux t'enfuir."


La princesse Viola, connue pour son esprit rebelle, a été fiancée au prince aîné de l'Empire du Dragon, le prince Lucian ; cependant, elle n'a aucune intention de rester mariée au prince. Elle veut fuir dès que possible. Elle a toujours rêvé de vivre libre des murs du palais et est déterminée à le faire ; cependant, le prince a d'autres plans. Le roi Maxim de l'Empire du Dragon est mourant et le prince Lucian sera bientôt couronné roi et il a besoin de sa reine à ses côtés. Il fera donc tout ce qu'il faut pour la garder au château. Le prince est connu pour ses manières impitoyables en tant que général de l'armée du Nord et avec ses cornes rouges, certains disent qu'il est le diable.

Rozdział 1

Viola POV

Je me tiens devant le miroir, me fixant. Aujourd'hui est le jour de mon mariage. Aujourd'hui est le premier jour de ma vie où je quitterai le château de mes parents. Ma robe est ivoire avec des embellissements dorés. Elle épouse mes courbes aux endroits parfaits. Mes cheveux d'ébène sont arrangés en haut de ma tête avec des épingles dorées, mettant en valeur mon long cou élancé. Je n'avais plus beaucoup de temps car les servantes me pressaient de sortir. Je me dirigeai vers la salle du trône où il m'attendrait. Lui, un homme connu pour son caractère impitoyable en tant que général de l'armée du Nord, un homme en partie dragon avec des cornes rouges sortant de sa tête, un homme que l'on disait être en partie diable. Je n'avais aucun désir d'épouser un tel homme. En fait, je n'avais aucun désir d'épouser qui que ce soit. Je me moquais qu'il soit sur le point d'être couronné roi dès que son père passerait l'arme à gauche. Je ne me souciais pas des titres, de la richesse et du pouvoir. Je souhaitais la liberté de voyager, d'être moi-même sans règles, et de ne pas me soucier de ce que la société avait à dire. En marchant vers la salle du trône, je pensais à quel point je détestais cette robe. À quel point je détestais porter une robe. Je voulais porter des pantalons mais la société disait que je ne pouvais pas. Il y avait tant de choses que je voulais faire mais puisque j'étais une princesse sur le point d'épouser un prince, je ne pouvais pas. Les portes de la salle du trône s'ouvrirent et là, il se tenait. Il était vêtu de blanc avec des embellissements rouges. Ses longs cheveux étaient argentés avec des touches de bleu. Il était assez beau. Ses traits du visage étaient aigus et prononcés, son corps était grand et musclé, et sa taille dépassait celle de tous les autres dans la pièce. Une fois que je l'ai regardé, il était difficile de détourner les yeux. Je ressentais cette étrange attraction magnétique en m'approchant de lui. Je me demandais s'il la ressentait aussi.

La cérémonie fut assez courte et je me retrouvai seule avec lui. Je restai là, fixant ses yeux. Il brisa enfin le silence. "Viens, je vais te montrer notre chambre. Je crois que tes affaires devraient arriver de ton château cet après-midi. Je peux arranger une visite de mon château si tu le souhaites. Malheureusement, je serai trop occupé pour y assister. Tu peux aller partout sur les terres du château sauf dans mon bureau et ne quitte pas les lieux." Lucian parla d'un ton sévère.

En arrivant à la chambre, il me tint la porte ouverte. La pièce était peu décorée avec quatre grands coffres et deux grandes armoires. Un petit coin salon avec un canapé méridienne et un espace lounge se trouvaient devant un balcon. Un grand lit à baldaquin était adossé au centre d'un mur. Je réalisai soudain que je serais censée dormir avec cet homme qui était en partie diable ! L'idée était révoltante !

"Nous dormirons dans la même chambre et dans le même lit mais je ne te forcerai pas. J'attends de toi que tu viennes dîner le soir et à tous les événements que nous avons. Le reste de la journée t'appartient. Je prends mon petit-déjeuner seul le matin dans mon bureau. Je dois partir maintenant." Lucian dit froidement.

Je tournai la tête alors qu'il quittait la pièce. C'était définitivement un homme de peu de mots. Je commençai à regarder autour de la pièce, espérant trouver un moyen de m'échapper. Il y avait un grand balcon surplombant un jardin. À l'extérieur du balcon, un grand chêne avec de larges branches touchait presque l'extérieur du balcon. Le jardin était à côté du fossé qui entourait le château, et donc la clôture à côté du fossé était plus basse que celle autour des portes principales. Je commençai rapidement à élaborer un plan pour m'échapper.

Je fixais l'extérieur de la fenêtre en formant mon plan d'évasion pour tôt demain matin, juste après le petit-déjeuner, quand les gens commencent tout juste leur journée. Je fus sortie de mes rêveries par un coup à la porte. Une jeune servante était là pour me faire visiter le château et ses environs. Viola savait qu'une visite pouvait l'aider dans ses plans d'évasion, alors elle salua la servante avec enthousiasme, "Bonjour, je suis la princesse Viola. Comment t'appelles-tu?"

"Je m'appelle Argenta. Je suis l'une des servantes de la maison et je suis ravie de vous faire visiter. Le prince Lucian m'a désignée comme votre servante personnelle, donc je vous aiderai à vous préparer chaque matin, à préparer vos bains, et à répondre à tous vos autres besoins. Le château comprend sept étages. Le rez-de-chaussée accueille la salle de bal, la bibliothèque, la salle du trône, plusieurs salles à manger de différentes tailles, diverses salles de réunion, la cuisine, la buanderie, et les chambres des domestiques. Les cinq étages suivants sont réservés aux cinq princes. Chaque prince a son propre étage. Le septième étage est pour le roi. Chaque prince a une chambre, un bureau, une bibliothèque privée, plusieurs chambres d'amis, et une magnifique serre sur son étage."

Je devins de plus en plus intéressée par la bibliothèque privée de Lucian et voulus la voir immédiatement. "Quel genre de livres garde-t-il ? Aime-t-il la poésie ? Et la fiction moderne ? Ou est-il plus porté sur les documentaires historiques ?" demandai-je à Argenta.

Argenta gloussa en me conduisant à la bibliothèque privée. En ouvrant les portes, je poussai un cri de joie devant la grande sélection d'imprimés modernes et anciens de presque tous les genres imaginables. La pièce était immense pour contenir tant d'étagères et celles-ci montaient jusqu'au plafond. Il y avait un escalier en laiton pour accéder aux livres sur les étagères les plus hautes. Au milieu de la pièce, il y avait des canapés en cuir et entre les étagères, d'autres fauteuils en cuir.

Je devins instantanément triste en réalisant que, à cause de mes plans d'évasion, je n'aurais pas l'occasion de passer autant de temps ici que je le voudrais. J'avais lu tous les livres de la bibliothèque de mes parents et n'avais rêvé que d'une bibliothèque aussi grandiose que celle-ci. J'aimais lire de la fiction pour le plaisir, de la poésie pour sa beauté, et m'instruire sur l'histoire. Il n'y avait pas grand-chose que je n'aimais pas lire. Pendant un moment, je restai simplement debout dans la bibliothèque, émerveillée.

La prochaine étape de la visite était la serre de Lucian, que je trouvais absolument époustouflante. "C'est magnifique ! Il y a tellement de plantes et de fleurs que je ne connais même pas." Je pouvais m'imaginer avec un livre, assise à l'une des nombreuses tables, sirotant une tasse de thé et profitant de la beauté environnante.

Agenta sourit. "Oui. Le Prince Lucian garde des plantes et des fleurs assez exotiques. Il en ramène de ses voyages."

"Oh, il voyage ?" Je me redresse, car voyager est l'un de mes principaux projets une fois que j'aurai échappé au château.

"Oui. Il voyage avec l'Armée du Nord en tant que Général et il paraît qu'il prend de longs vols sous sa forme de dragon pour voir des terres lointaines lorsqu'il se sent mélancolique," admet Agenta.

"Dites-moi, quelqu'un peut-il monter sur lui lorsqu'il est sous sa forme de dragon ?" Je demande timidement.

"Supposément, seule leur véritable âme sœur peut monter sur leur dragon et seul leur dragon saura qui est cette personne. Eh bien, devons-nous reprendre la visite ? Descendons au premier niveau et je peux vous montrer les jardins qui longent les douves. L'extérieur du château est entouré de jardins. Les jardins sont entourés d'une douve qui est elle-même entourée de clôtures. Deux des jardins, à l'est et à l'ouest du château, ont de grands bassins en leur sein. Nous devrions les visiter en premier." Agenta sourit en conduisant la princesse hors de la serre.

Les jardins étaient vraiment magnifiques et les bassins étaient tout aussi époustouflants. Après la visite, Agenta remplit un bain avec de l'huile d'arbre à thé et des pétales de rose, puis elle disposa une robe pour moi à porter au dîner. La robe était d'un bleu profond avec des embellissements dorés et mettait parfaitement en valeur chaque courbe. Agenta brossa ensuite mes cheveux et les fixa avec une épingle à cheveux en or et saphir. Elle compléta le look avec un léger blush sur mes joues et une touche de couleur rose sur mes lèvres. J'étais absolument ravissante. Agenta me conduisit à la salle à manger. "Puisque des invités n'ont pas été invités et qu'il n'y a pas de divertissement, la petite salle à manger est utilisée ce soir. Je serai l'une des servantes présentes. Après le repas, je prendrai congé pour la nuit et vous verrai demain matin. Le prince prend habituellement son petit-déjeuner dans son bureau. Je vérifierai si cela change maintenant que vous êtes ici," chuchota Agenta devant la porte de la salle à manger avant de l'ouvrir pour moi.

En entrant dans la salle à manger, six hommes se levèrent. Je ressentis à nouveau cette étrange attraction magnétique envers le Prince Lucian. Le vieux roi, faible et frêle, resta assis. Il leva la main et me salua. "Ma chère enfant, Princesse Viola, bienvenue dans notre famille. J'espère que vous avez trouvé vos logements à votre goût. Veuillez rencontrer mes fils. Votre époux, le Prince Lucian, le Prince Ambrose, le Prince Cyprian, le Prince Wolf, et le Prince Quentin." Chaque prince inclina la tête lorsque son nom fut appelé et je fis de même en retour. Le Prince Lucian tira une chaise pour que je puisse m'asseoir et le dîner fut servi.

« Alors, princesse, avez-vous déjà visité le château ? » demanda le Prince Quentin.

« Oui. Je l'ai fait cet après-midi. J'ai été impressionnée par la vaste collection de livres du Prince Lucian et sa magnifique serre. J'ai également apprécié les jardins à l'extérieur du château, en particulier les deux bassins de chaque côté du château. » répondis-je honnêtement en souriant.

« Hmmm, je me demande ce qu'elle trouvera d'autre d'aussi massif ? » murmura Quentin. Un éclat de rires suivit.

« Pourriez-vous respecter la présence d'une dame ? Vous savez comment vous comporter en présence d'une dame, n'est-ce pas ? » répliqua Lucian, ses yeux devenant soudainement plus sombres.

Après la réponse de Lucian, la conversation du dîner resta plutôt calme. Une fois que le roi eut terminé de manger, tout le monde s'arrêta et Lucian aida Viola à se lever pour retourner à leur étage. « Je suis content que tu aies aimé la bibliothèque et la serre. Ce sont mes deux refuges préférés. » admit Lucian doucement en tenant la porte de la chambre ouverte pour Viola.

« Où voyages-tu pour trouver ces plantes exotiques ? » demandai-je en regardant Lucian enlever sa chemise. Je me léchai les lèvres en voyant son grand corps musclé. Il était vraiment agréable à regarder.

« Eh bien, pour ce qui est des endroits exotiques, je suis allé jusqu'en Inde, en Orient et en Égypte. As-tu déjà vu l'océan ? » Lucian sourit à son intérêt.

« Non. C'est la première fois que je quitte le château de mes parents. » répondis-je, me sentant un peu peu sophistiquée. « Et les livres ? Tu as une telle variété. Les as-tu tous lus ? D'où viennent-ils ? » demandai-je, essayant de changer de sujet.

« Soit lors de mes voyages en tant que général, soit lors de mes autres voyages. J'en ai lu la plupart, sinon tous. Tu es soudainement très bavarde. J'aime ça. » Lucian sourit en me voyant rougir légèrement. Je me retournai rapidement et courus vers la salle de bain pour enfiler ma chemise de nuit. Lucian secoua la tête et se coucha.

Je sortis discrètement de la salle de bain et me glissai dans le lit en espérant ne pas déranger Lucian alors que je passais en revue mentalement mon plan d'évasion pour le lendemain matin. Agenta avait dit que les gardes de la tour de guet changeaient de poste à 9 heures du matin. Elle le savait parce qu'elle était éprise de l'un des gardes. C'était à ce moment-là que je prévoyais de m'échapper. Pendant le changement de garde, je descendrais par l'arbre, traverserais le jardin, traverserais le fossé, escaladerais la clôture et alors, ce serait la liberté. Bien sûr, la liberté signifiait traverser la forêt non seulement jusqu'à la ville voisine mais jusqu'à l'Empire Doré. Je m'endormis lentement en rêvant de liberté et de pouvoir prendre mes propres décisions dans la vie.

A/N Veuillez me laisser un commentaire et me dire si vous aimez l'histoire ou le chapitre. J'apprécie tous les retours, qu'ils soient critiques ou élogieux. Consultez mon autre livre, "Prince Justus et le Voleur". Vous pouvez également visiter ma page Facebook pour des mises à jour des chapitres et des nouvelles sur mes projets à venir. https://www.facebook.com/Sammi-From-Anystories-1020524119915

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

925.9k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

539.9k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.5k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

475k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

354k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

356.9k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

497.1k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

389.9k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.