Les Renégats Imprudents : L'histoire de Lilly

Les Renégats Imprudents : L'histoire de Lilly

Catherine Thompson · Zakończone · 104.3k słów

338
Gorące
4.3k
Wyświetlenia
821
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Je m'appelle Lilly. Après avoir été sauvée d'un club rival, les Renégats Intrépides m'ont offert un nouveau départ. Je commençais à remettre ma vie sur les rails quand mon passé est revenu me hanter. Avec une nouvelle passion pour le chant, mon ancien tuteur, déterminé à me vendre, risque de ruiner l'avenir que je construis. Après un accident orchestré par mon tuteur dans une tentative d'enlèvement, je perds la vue. Je dois apprendre à vivre ma vie différemment. Je dois surmonter mes nouveaux défis et renoncer à mon rêve. Relèverai-je le défi ? Mon tuteur gagnera-t-il ? Parviendrai-je à trouver l'amour et le bonheur malgré tout ce qui m'est arrivé ?

Je m'appelle Tank. Je suis tombé amoureux d'elle, mais je ne la mérite pas. Elle est lumière et innocence. Je suis un motard sombre. Elle mérite mieux que moi. Quand son passé refait surface, je dois intervenir et revendiquer ce qui m'appartient.

Rozdział 1

Lilly

Cela fait onze mois que les Renegades Imprudents m'ont sauvée des Reapers. Ils m'ont accueillie et m'ont offert un endroit sûr pour récupérer. Physiquement, j'étais guérie en quelques semaines. Émotionnellement, c'était une autre histoire. Je ne pense pas que je me remettrai jamais vraiment de quelque chose comme ça, mais je vais définitivement mieux. Je ne fais plus autant de cauchemars qu'au début. Avant, j'en faisais toutes les nuits. C'était si terrible qu'Ace, Viper ou Lug Nut dormaient dans la chambre avec moi pour me calmer. Quelque chose dans l'odeur de leur kutte. C'était du cuir chaud et une légère odeur de citron du produit qu'ils utilisaient pour entretenir leurs kuttes. Cela me faisait me sentir en sécurité. Ça me calmait presque instantanément. Maintenant, je n'en fais plus que quelques fois par mois, donc ce n'est pas si mal. Laissez-moi vous raconter ce qui s'est passé pour que vous compreniez. Mon tuteur m'a donnée aux Reapers.

Vous vous demandez peut-être comment j'ai pu me retrouver avec une personne aussi horrible pour veiller sur moi. Eh bien, mes parents pensaient m'avoir laissée avec un membre de la famille de confiance lorsqu'ils sont morts. Un oncle, bien que je n'aie jamais eu le droit de l'appeler ainsi. Il s'avère qu'il s'était endetté à cause de la drogue avec les Reapers et a décidé, une semaine avant mon dix-huitième anniversaire, de me vendre pour rembourser sa dette. Ils allaient vendre ma virginité pour couvrir ce qui était dû. Ils m'ont gardée enfermée dans une pièce pendant ce qui s'est avéré être deux semaines, le temps de trouver un acheteur pour moi. Pendant tout ce temps, j'étais à peine nourrie ou abreuvée. Le côté positif, c'est qu'ils devaient me garder pure pour obtenir une enchère plus élevée, donc personne ne m'a touchée, à part quelques coups et des mains baladeuses de certains salauds. Super, non ?

Un jour, ils ont jeté une autre femme dans la pièce avec moi. J'ai d'abord pensé qu'elle était une autre fille à vendre. Il s'avère qu'elle avait été kidnappée parce qu'ils pensaient pouvoir obtenir des informations sur son frère qui dirige un MC rival. Ils voulaient leur territoire et comptaient l'utiliser pour y parvenir. Le jour où ils ont mis Merigold dans la pièce avec moi a été le meilleur jour de ma vie. Oui, nous étions prisonnières. Mais elle m'a protégée, m'a tenue compagnie et m'a assuré chaque jour que de l'aide arrivait. À l'époque, je n'étais pas sûre de pouvoir avoir l'espoir qu'elle avait. Elle veillait toujours à me réconforter même si elle était battue quotidiennement. Je ne sais pas pourquoi je lui ai fait confiance, mais je l'ai fait. Nous nous sommes liées et sommes devenues proches en quelques jours. Merigold avait raison. De l'aide arrivait pour elle. À ce moment-là, personne ne savait pour moi. La nuit où Merigold a été sauvée, elle s'est assurée qu'on m'emmène aussi. Et pour cela, je lui serai éternellement reconnaissante.

Et maintenant, vous êtes au courant. Je suis ici depuis. Ne vous méprenez pas, je ne suis pas une prisonnière. Après que j'ai guéri, Viper, le président du club, m'a fait asseoir. Il m'a demandé s'il y avait de la famille ou des amis qu'ils pourraient appeler pour moi. Ou si j'avais besoin d'un moyen de rentrer chez moi. Quand je lui ai dit que je n'avais personne et nulle part où aller, il m'a proposé de rester avec le club. Et ils me protégeraient. Quand je serais prête, il pourrait me donner un travail. Lui et Merigold m'aideraient de toutes les manières possibles jusqu'à ce que je décide de ce que je voulais faire. Comme je n'avais pas d'autres options, j'ai choisi de rester.

Viper m'a donné un travail de nettoyage du clubhouse quelques jours par semaine, ce qui couvre ma chambre. Merigold m'a embauchée pour faire du babysitting. Anna m'a donné quelques petits boulots. Tout ce que je pouvais faire pour gagner de l'argent, je le faisais. J'ai déménagé du clubhouse à l'ancienne maison de Merigold environ deux mois après mon arrivée ici. À l'instance de Merigold, bien sûr. Elle m'a même prêté sa vieille voiture pour que je n'aie pas à dépendre de qui que ce soit. Merigold semblait juste savoir à quel point il était important pour moi d'être indépendante. Et elle a raison. Je veux pouvoir me tenir sur mes propres pieds. Quant au club, la plupart des membres me traitent bien. Je pense que Viper et Merigold me voient comme une petite sœur. Et me traitent comme telle. Je suis presque sûre que la plupart des frères ont la même vision. Je suis même devenue proche de certains d'entre eux. Comme Lug Nut et Ace. Ace est le type d'oncle adorable. Contrairement à mon précédent oncle. Toujours prêt à me donner un câlin quand il pense que j'en ai besoin.

Lug Nut est juste un bon gars qui dégage une ambiance apaisante. Et il est très joueur. Toujours à faire des blagues et à plaisanter quand il le peut. Puis il y a ceux qui pensent que je n'ai pas ma place ici. Que je n'aurais jamais dû être sauvée en premier lieu. Les bunnies du club ne sont pas du tout gentilles avec moi. Je ne sais pas pourquoi. Merigold me dit de les ignorer et que si j'ai des problèmes avec elles, de lui en parler. Mais je ne veux pas risquer ma place ici tant que je ne suis pas indépendante, alors je ne dis jamais à quel point elles sont méchantes ou comment certaines m'ont frappée. Poussée. Et les insultes constantes. Je peux gérer ça. Ce ne sont que des mots. Je sais qui je suis. Je n'ai rien à prouver.

Puis il y a Tank. Il était l'un de mes sauveteurs. Et quand je suis arrivée ici, il était gentil, attentionné et doux. Il venait vérifier comment j'allais. S'assurait que je ne manquais de rien. Il veillait à ce que je guérisse correctement. Il me disait "bonjour" quand j'entrais dans une pièce. Il me parlait même parfois. Je pensais qu'il m'aimait bien. Peut-être plus qu'en tant qu'amie. Idiote que je suis, j'ai même commencé à avoir un béguin pour lui. Ok, un gros béguin. Je veux dire, qui ne l'aurait pas? L'homme est un Adonis de six pieds cinq. Avec ses cheveux noirs de jais longs jusqu'aux épaules et ses yeux verts émeraude. Et un corps qui correspond à son nom. Il est définitivement bâti comme un tank musclé. Des épaules larges, des bras épais. Des jambes comme des troncs d'arbre qu'il garde enfermées dans des jeans noirs serrés. Et bon dieu, son cul, on pourrait y faire rebondir des pièces de monnaie. Alors oui, j'avais un béguin. Je suis une femme de dix-huit ans avec des yeux. Il faudrait que je sois morte pour ne pas voir à quel point cet homme est sexy.

Et j'admets qu'il y avait une part de moi qui espérait qu'il me verrait comme plus qu'une victime ou une gamine. Mais ça n'arrivera jamais. Et je serais folle de penser le contraire. Vous devriez voir les filles qui s'accrochent à lui. Deux ou trois par nuit. Dans le club où tout le monde peut les voir, ou dans le hall, ou dans sa chambre. S'il en baise une ou reçoit une fellation, il boit beaucoup. Ou tout cela à la fois. Il a été tellement ivre qu'il s'est évanoui dans la cour.

Ajoutez à cela qu'il a soudainement arrêté de me parler complètement. Et quand il le faisait, c'était généralement avec un rictus ou un regard de dégoût. Il quittait toute pièce dans laquelle j'entrais. Je l'entendais dire des choses méchantes et cruelles à mon sujet aux autres, surtout aux filles du club. Des choses comme "Je ne devrais pas être là. Je dois me dépêcher de partir. Il ne comprenait pas pourquoi Viper perdait son temps avec moi. J'étais inutile." Il était d'accord avec les filles quand elles me traitaient de "grosse. Une perte d'espace." On m'a même traitée de laide et de pute. Je sais que je ne suis pas la personne la plus jolie du monde. On me l'a dit plein de fois, d'abord mon tuteur puis les Reapers. J'ai un peu de poids en trop. Je mesure cinq pieds quatre et je porte une taille douze. J'ai un gros cul et des seins 32 C. Mes cuisses sont également épaisses et mon ventre n'est pas aussi plat que je le voudrais. Je porte des vêtements très amples pour cacher tout ça.

Je sais que je suis banale avec mes cheveux blond très clair qui ressemblent presque à du blanc, mes yeux marron et sans maquillage. Mais jusqu'à ce que je doive affronter les Reapers et maintenant Tank et les filles du club, je ne pensais pas être moche. Et en ce qui concerne le fait d'être traitée de pute. Je n'ai même pas embrassé un gars, pour l'amour du ciel. Mais c'est comme ça. Je ne peux pas les empêcher de me dénigrer. Alors je reste silencieuse. Je me rends aussi invisible que possible. Je ne changerai pour personne. Je m'assure simplement de rester hors de leur chemin et de faire mon travail.

Même s'il avait montré le moindre intérêt pour moi, il n'y a aucune chance que je puisse être avec quelqu'un comme ça. Je suis peut-être banale. Et je n'ai peut-être pas grand-chose dans ma vie en ce moment. Mais il y a une chose que j'ai en grande quantité. Le respect de moi-même. Je peux vouloir ce que je vois que Merigold et Trina ont, mais je ne suis pas désespérée à ce point.

Je suis sortie de mes pensées par Viper. "Qu'est-ce que cette table t'a fait ?" rit-il. Je lève les yeux vers lui. "Hein ?" "Tu l'as frottée si fort que j'ai cru que tu allais enlever le vernis." Je regarde la table puis Viper. "Désolée, j'étais perdue dans mes pensées." Viper hoche la tête. "Tu veux en parler ? Tu sais que tu peux toujours me parler." Et c'est exactement pour ça que je supporte toutes les conneries de quelques-uns. Je secoue la tête et le serre dans mes bras. "Non. Ça va. Mais merci." Viper me rend mon étreinte. Je jure que lui, Merigold et Ace donnent les meilleurs câlins. "Quand tu veux, ma petite. Merigold a appelé pour te rappeler qu'elle amène les garçons bientôt. Elle a dit que tu allais les garder un moment." Je le lâche. "Oui, j'avais presque oublié. Les filles ont un contrôle médical et j'ai dit que je garderais les garçons. Je dois ranger tout ça avant qu'ils arrivent." Viper me laisse ranger tous les produits de nettoyage. Je viens juste de finir de me laver les mains et de rejoindre la pièce principale quand les petits démons arrivent en trombe. "Lilly !" crient-ils avant de se jeter sur moi. J'ai à peine le temps de me préparer avant qu'ils soient dans mes bras. "On va rester avec toi aujourd'hui ?" demande Jax. "Oui, pendant que maman emmène vos sœurs à leur contrôle." "Ouais. On va jouer avec Lilly." crient-ils en chœur. Ces garçons sont une poignée et j'adore chaque minute que je passe avec eux. "Allez dans la salle de jeux, j'arrive dans une minute." Sans un mot, ils disparaissent. Merigold arrive et me serre dans ses bras. "Merci de faire ça." Je la serre en retour. "Tu sais que j'adore garder les garçons. Ce n'est pas un problème." "Lilly, tu es une sauveuse." Je suis sur le point de dire que non, je ne le suis pas, mais je suis interrompue par les garçons qui crient. "Lilly, on est prêts." Je ris. "Je dois y aller, les patrons appellent." Merigold secoue juste la tête et sort.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

925.4k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

539.4k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

674.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

473.7k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

353.4k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

356.3k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

495.1k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

389.2k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.