

Les Renégats Imprudents: L'Histoire de Lug Nut et Ailee
Catherine Thompson · Zakończone · 123.9k słów
Wstęp
Je m'appelle Lug Nut et dès que je vois une photo d'Ailee, je sais qu'elle est à moi. Je vais m'assurer que son père lui sauve la vie pour qu'elle puisse faire partie de la mienne. Nos mondes sont aussi différents que possible, mais cela ne m'empêchera pas de revendiquer ce qui m'appartient. Lorsqu'un bébé est soudainement déposé dans mes bras, Ailee restera-t-elle à mes côtés ou sera-ce trop pour elle ? Ce cow-boy Renégat fera tout ce qu'il faut pour garder Ailee et le bébé, sa seule famille de sang restante.
Rozdział 1
Ailee
Alors que mon chauffeur Finn franchit les portes du complexe des Reckless Renegades, suivant mon équipe de sécurité, je ne peux pas empêcher mes mains de trembler sur mes genoux. Normalement, je suis calme et posée en toutes circonstances. On m'a souvent appelée la reine des glaces. Aujourd'hui, c'est différent. Je suis sur le point de rencontrer l'homme qui est mon père. Cette rencontre est une question de vie ou de mort. La mienne. J'ai besoin de son aide et j'espère juste que toutes les histoires que Ma m'a racontées sur lui sont vraies et qu'il est prêt à m'aider. Je ne veux ni n'attends une relation avec lui. Il a fait son choix il y a des années. Je n'ai pas besoin de lui dans ma vie maintenant. C'est juste une transaction commerciale. Rien de plus.
Mon garde du corps de confiance et ami Callen tend la main pour saisir les miennes et les stabiliser. "Ça ira, Princesse. Si ça ne marche pas, nous trouverons une autre solution. Détends-toi. Tu sais que le stress n'est pas bon pour toi." Je prends une profonde inspiration apaisante. Callen a raison. Nous trouvons toujours une solution. Les O'Sullivan n'abandonnent jamais jusqu'à ce qu'ils obtiennent ce qu'ils veulent. Nous ne connaissons pas la signification de renoncer. Nous sommes impitoyables.
Nous nous arrêtons devant ce qui semble être un entrepôt qu'ils ont transformé en club-house. La voiture devant nous se gare en premier, puis nous. Mon équipe, composée de quatre hommes lourdement armés, sort en premier pour sécuriser la zone pour moi. Lorsque nous recevons le feu vert, mon chauffeur Finn sort et ouvre la porte côté passager. Callen sort en premier, comme le veut le protocole. Lorsqu'il estime que c'est sûr, il tend la main pour que je la prenne. Je sors et regarde autour de moi. Je réalise que nous sommes terriblement déplacés ici. Pour commencer, nous sommes entourés de motos et nous roulons dans des Escalades blindées noires aux vitres teintées. Ensuite, tous les hommes que je vois sont habillés en jeans, t-shirts et vestes en cuir. Les femmes sont vêtues, et j'emploie ce terme avec réserve, de jupes à peine visibles et de soutiens-gorge. Mon équipe est habillée en pantalons tactiques noirs, chemises et gilets pare-balles. Ils ont un brassard vert autour d'un bras et des fusils en bandoulière. Callen est vêtu d'un costume noir, chemise noire, sans cravate, et une veste noire. Ses holsters sont visibles sur chaque épaule. Mon chauffeur est habillé de la même manière. Tous deux sont entièrement armés. Nous portons tous des gilets, le mien étant simplement sous mes vêtements. Nous ne nous déplaçons jamais sans eux. C'est un autre protocole. Seule la meilleure protection pour moi.
Je porte un pantalon de costume émeraude, une veste assortie avec une chemise crème boutonnée, et des talons bas nude. Une tenue d'affaires que je porte toujours pour les réunions. Avec un accessoire supplémentaire. À ma ceinture, à mon côté, se trouve un étui à pistolet. Je porte très peu de maquillage et mes yeux sont protégés par mes lunettes de soleil aviateur. Mes cheveux roux flamboyants sont tirés en une haute queue de cheval. Mon dos est droit et ma tête haute. Dégageant une aura de "ne me cherchez pas". Je sais que nous sommes observés, mais je m'en fiche. Je suis sûre qu'ils se demandent qui diable nous sommes. Ils peuvent se poser toutes les questions qu'ils veulent. Je ne suis pas là pour eux ni pour répondre à leurs questions.
J'ai une affaire à mener et personne ne se mettra en travers de mon chemin. Je suis mon équipe et monte la rampe jusqu'à la porte d'entrée avec Callen à mon coude et mon chauffeur à mes côtés. La porte s'ouvre à notre approche et un grand homme en sort. Il mesure environ un mètre quatre-vingt et est bâti comme un joueur de football américain. Il porte une veste en cuir comme tout le monde, avec l'inscription "prospect". Je ne sais pas ce que signifie "prospect" mais je peux dire d'après son attitude qu'il est un subalterne et qu'il n'a aucune importance pour moi. Il ne fait que me barrer la route vers mon objectif.
"Je peux vous aider, mademoiselle?" demande-t-il, en me regardant de haut en bas, s'arrêtant à ma poitrine. Oui, j'ai une poitrine très généreuse que même mon gilet ne peut cacher et ses yeux y sont fixés malgré le fait qu'elle soit complètement couverte. Callen grogne mais le gars ne bouge pas. Courageux, je lui accorde cela. "Hé! Mes yeux sont ici." En pointant vers le haut. "J'ai des affaires avec Matthew Ripley." "Personne ici ne porte ce nom, ma belle. Mais peut-être que je peux vous aider?" dit-il en souriant. Je croise les bras sur ma poitrine "Oui, tu peux en m'emmenant voir Ace. Maintenant!" dis-je avec mon ton de reine des glaces. Le sourire quitte son visage "Attendez ici." et il disparaît dans le club-house. J'ai envie de rire à son changement soudain.
Nous attendons dehors et je regarde autour de moi. Je vois quelques gars me regarder curieusement. Probablement se demandant ce que je fais ici. Finn et Callen ont la main sur leurs pistolets à leur côté, prêts à intervenir si nécessaire. Mon équipe reste proche, prête à tout ce qu'ils pourraient considérer comme une menace. Ce n'est pas mon monde et je ne veux pas de problèmes mais mes gardes et moi ne reculerons pas s'il y en a. Je suis la dernière personne avec qui ces gens veulent avoir des ennuis à moins qu'ils n'aient un souhait de mort.
Ace
Je suis assis au bar en train de savourer une bière et de discuter avec les frères. Le prospect que nous avions à la porte entre et vient directement vers moi. "Ace, il y a une nana à la porte avec des gros bras qui dit qu'elle a affaire avec toi." Je n'ai affaire avec personne, encore moins avec une nana. "Renvoie-les," je dis. Il se retourne pour partir, mais quelque chose l'arrête. "Elle a demandé Matthew Ripley d'abord," dit-il. Là, ça attire l'attention de mes frères. Peu de gens connaissent mon nom complet et ceux qui le connaissent ne l'utilisent jamais. "Attends. Fais-les entrer et installe-les dans une cabine." Je me lève et vais au fond du bar pour pouvoir les voir entrer sans qu'ils ne me voient. Je veux bien voir à qui j'ai affaire.
Ce que je vois n'est pas ce à quoi je m'attendais. La première chose que je vois, ce sont quatre types avec des AK47 en bandoulière qui regardent autour d'eux. L'un se tourne vers la porte et hoche la tête. Ensuite, entre un type en costume avec deux pistolets dans des étuis à ses côtés. Puis la nana en question est une jeune femme, je dirais environ vingt-cinq, vingt-sept ans au maximum. Elle est habillée de manière conservatrice, rien ne dépasse comme les filles ici. Un autre type la suit et je vois qu'il est aussi armé. Le prospect ne plaisantait pas quand il disait qu'elle avait des gros bras. Je regarde mes frères et je vois qu'ils pensent la même chose que moi. Qui diable est-elle ? Et pourquoi cette escorte armée ? Le prospect les conduit à une cabine sur le côté du bar. La femme s'assoit bien droite au bord, face à moi, tandis que les types en costume se tiennent à côté d'elle. Un garde est près de la porte, les autres se tiennent sur le côté et à l'arrière mais pas loin de la fille. Je reste là à l'observer, essayant de deviner pourquoi elle pourrait être là. Mais son langage corporel ne révèle rien.
Je sais que tous les yeux ici sont sur moi alors que je me dirige vers la cabine. Je me tiens devant elle de l'autre côté de la table. "Tu penses avoir affaire avec moi," je dis. Elle sourit, "Ça dépend. Êtes-vous Matthew Ripley ? Connu dans ce club sous le nom d'Ace," dit-elle avec un épais accent irlandais. "Qui veut savoir ?" je grogne. Elle ne semble pas perturbée par mon ton. "J'ai une proposition d'affaires pour vous." "Qui dit que ça m'intéresse ?" je demande. "Monsieur Ripley, je suis prête à vous offrir beaucoup d'argent si vous acceptez de vous asseoir et d'écouter ma proposition," dit-elle. Je suis curieux de savoir ce qu'elle a à dire. "Si tu veux faire des affaires avec le club, tu dois passer par notre Président," je lui dis. Elle se recule dans la cabine. Je peux voir mon reflet dans ses lunettes de soleil, donc je sais qu'elle me regarde. Pourquoi porte-t-elle encore ces lunettes ?
"Monsieur Ripley, je n'ai aucune affaire avec le club. Juste avec vous. Et c'est personnel," dit-elle. Je ris, "Dame, je ne sais pas qui vous êtes, mais nous n'avons aucune affaire personnelle." Je souris. "Vous ne me connaissez peut-être pas. Mais les O'Sullivan savent tout de vous," dit-elle avec un ton glacial. Elle ne montre aucune émotion, mais je jurerais que la température de la pièce baisse de quelques degrés. Mais je ne le laisse pas paraître. "C'est vrai ?" essayant de garder mon calme. Quelque chose chez cette dame me met mal à l'aise mais je ne sais pas si c'est bon ou mauvais. Je ressens le besoin de l'écouter. "Ça l'est," dit-elle. Puis l'un de ses sbires lui tend une tablette et elle énumère tout ce qu'elle sait sur moi. Ma date de naissance, mon adresse, mon numéro de téléphone. Des choses qu'on peut facilement trouver. Pas de gros problème. La prochaine chose qu'elle me dit, ce sont mes numéros de compte bancaire, mes investissements, le nombre d'entreprises dont je fais partie et combien elles ont rapporté l'année dernière. Elle sait quand je suis allé à l'entraînement de base. Et ma décharge déshonorante parce que j'avais tabassé mon officier commandant pour avoir harcelé une femme même après qu'on lui ait dit de la laisser tranquille. Elle savait quand j'ai commencé le club avec Raider. Elle connaissait les noms de mes parents et quand ils sont morts. Elle connaissait même le nom de mon chien d'enfance. Elle avait des informations sur chaque membre du club, y compris les femmes et les filles.
Elle pose la tablette sur la table. "Dois-je continuer ou êtes-vous prêt à écouter ?" J'ai entendu assez pour savoir que ce n'est pas un jeu. Je hoche la tête. "Monsieur Ripley, nous avons quelqu'un dans notre organisation qui a besoin de votre aide. Nous sommes prêts à vous offrir cinq mille dollars d'avance." Elle fait glisser un chèque sur la table en guise de preuve. "Et cinquante mille dollars une fois la tâche accomplie." C'est beaucoup d'argent. Pas que j'en ai besoin mais je suis curieux. Ils avaient toutes ces informations, ils avaient clairement des ressources. Pourquoi ont-ils besoin de mon aide ? Et juste de moi. "Je ne dis pas que je suis intéressé. Qu'avez-vous besoin que je fasse ?" je demande. "Nous avons besoin d'un peu de votre moelle osseuse." Dit-elle aussi calmement que si elle parlait de la météo. "Quoi ?" Ils veulent de la moelle osseuse. C'est quoi ce bordel ?
Ostatnie Rozdziały
#80 Chapitre 80
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#79 Chapitre 79
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#78 Chapitre 78
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#77 Chapitre 77
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#76 Chapitre 76
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#75 Chapitre 75
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#74 Chapitre 74
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#73 Chapitre 73
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#72 Chapitre 72
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#71 Chapitre 71
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.