

Wstęp
Logan a soudainement trouvé sa compagne destinée ! Le seul problème, c'est qu'elle ne sait pas que les loups-garous existent, ni qu'il est techniquement son patron. Dommage qu'il n'ait jamais pu résister à l'interdit. Quel secret devrait-il lui révéler en premier ?
Rozdział 1
-Emory-
Bip, bip, bip, bip... Bip, bip, bip, bip... Bip, bip, bip, bip. J'écrase le bouton "arrêter" sur mon téléphone pour mettre fin à cette torture auditive. La plupart des gens règlent leur réveil matinal sur une musique douce qui les réveille en douceur. Moi, j'ai besoin du vacarme le plus insupportable pour me lever à l'heure, sinon je finis par rêver d'ascenseurs.
Je n'ai pas envie de sortir du lit. Il est douillet et chaud, pour commencer. Ensuite, j'ai fait de l'exercice avec une gueule de bois hier et je le ressens aujourd'hui. Quand je dis "le ressens", je veux dire que j'étais à trois antidouleurs de pouvoir me relever des toilettes. Mais je ne vais pas échouer! Je ne peux pas être cette personne qui abandonne ses résolutions du Nouvel An dès le troisième jour. Je jette un coup d'œil à l'horloge - merde, déjà 7h15 - et je révise rapidement mon plan pour la matinée.
Autant j'aimerais appeler pour dire que je suis malade, j'ai besoin de ce boulot. J'en ai besoin comme j'ai besoin de manger. Enfin, j'en ai besoin parce que j'ai besoin de manger. Je savais bien que décrocher un diplôme en design d'intérieur n'était pas la meilleure idée, mais j'adorais tellement toutes ces textures et couleurs amusantes, et pouvoir transformer un espace est peut-être mon sentiment préféré au monde. Je ne sais pas quel âge j'avais quand je m'en suis rendu compte, mais depuis que je me souviens, j'aime changer et réaménager les espaces. Cela dit, je savais en m'engageant que les emplois ne poussaient pas sur les arbres... pas ce genre, en tout cas. Alors quand j'ai enfin, enfin été embauchée dans l'aile de design des industries Úlfur, je savais que je devais exceller ou je pourrais aussi bien changer mon nom en McFichue.
C'est ma détermination à être la meilleure qui a alimenté cette liste de résolutions trop ambitieuse de cette année : être la meilleure dans mon travail, trouver un petit ami que j'aimerais plus qu'une soirée tranquille seule, et perdre 7 kilos. J'espère que seulement deux de ces résolutions seront impossibles. Dans ma détermination à tout avoir, je décide que je vais marcher au lieu de prendre un taxi, et prendre les escaliers au lieu de l'ascenseur au travail. Je travaille au 8ème étage, donc je me sens assez confiante pour compter les escaliers comme mon exercice. Cinq fois par semaine, bébé ! Le 3 janvier, j'arrive au travail avec mon tout nouveau plan d'entraînement, je commence mon parcours avec la première marche.
Neuf pâtés de maisons - avec un manteau épais, des vêtements de bureau décontractés, et une paire de chaussures Louboutin, rien de moins - et cinq étages plus tard, je suis rouge, en sueur, et je vais être en retard au travail. Je me suis absolument résignée à ce fait. Je me traîne dans les escaliers en m'accrochant à la rampe en une résistance symbolique à trouver un ascenseur et je ne pense pas que je vais tenir beaucoup plus longtemps. Je me suis aussi résignée à l'embarras d'être rattrapée et dépassée par l'homme le plus en forme que j'ai jamais vu en personne. Sérieusement, il ressemble à un modèle anatomique dans un manuel, mais avec une mâchoire ciselée et des cheveux noirs ondulés et, oh mon Dieu, une peau naturellement basanée qui a ce délicieux bronzage toute l'année. Non pas que je le remarque vraiment arriver derrière moi car ma vision se rétrécit. Peut-être est-il un ange, venu me dire que mon cœur a explosé et que je ne vais pas en enfer, après tout. Peut-être devrais-je m'allonger ici et accepter ma vie après la mort. Peut-être que l'ange me portera au paradis et je pourrai poser ma tête sur son épaule massive et voir s'il sent aussi bon que ça. Je glisse mon derrière sur le sol en béton de la cage d'escalier dans une acceptation totale. Je suis prête.
-Logan-
Je ne sais pas combien de temps encore je peux marcher derrière cette femme sans devenir fou. D'habitude, je monte en courant les quinze étages de ces escaliers juste pour brûler l'excès d'énergie et pouvoir passer une journée à mon bureau. C'était après avoir couru ici depuis mon condo et après une petite course dans le parc à proximité sous ma forme de loup à 5 heures du matin. Plus je me pousse à bout, mieux je contrôle mon loup. Après toutes ces années seul, il devient moins comme un loup en tempérament et plus comme un husky sibérien - agréable à regarder, mais nerveux, bavard, et susceptible de tout détruire sans une gestion attentive.
Alors que je trépigne d'impatience au point de me sentir couvert de boutons, je ne peux m'empêcher de remarquer les... atouts de mon obstacle. Sa peau a une agréable lueur, probablement due à l'exercice. Elle ne doit pas savoir comment gérer son cardio. Cette lueur éclaire même le décolleté visible de son haut. Évidemment, cela fait trop longtemps pour moi si je ne peux m'empêcher de remarquer. C'est un soulagement quand elle s'arrête enfin pour se pencher et reprendre son souffle, ce qui me permet d'arrêter de fixer ses fesses. Je suis sûr que j'ai une sorte de règle enregistrée avec les RH contre le fait de ressentir cela pour quelqu'un dans ce bâtiment - j'espère qu'elle ne remarque pas où mon esprit est parti.
Essayant de retrouver mon calme, je me tiens comme un idiot pendant un moment avant de penser à lui offrir une main pour l'aider à se relever. Je me racle la gorge pour essayer d'attirer son attention, ou au moins pour qu'elle ouvre les yeux. J'espère qu'elle ne s'est pas évanouie. Je ne suis pas sûr de pouvoir supporter ce genre d'excitation aujourd'hui avec la façon dont mon loup se comporte en ce moment.
-Emory-
Après une minute, je réalise que je ne suis pas morte. Je le souhaite, parce que M. Anatomie ressemble seulement à un ange et il me regarde comme s'il était à deux secondes d'appeler une ambulance. Pas moyen que je puisse me le permettre, ni pour mon porte-monnaie ni pour ma fierté. Tentant de penser rapidement, je dis "Puis-je vous aider ?" La seule réponse est un sourcil levé, parce que qu'est-ce que cela veut dire ?
"Puis-je... vous aider ? Vous allez bien ?" Non. Non, je ne vais pas bien. J'aimerais pouvoir me fondre dans le sol, à travers les fondations du bâtiment, le centre de la Terre, et ressortir de l'autre côté, dans un endroit où personne ne m'a jamais rencontrée et où je pourrais disparaître. Pour toujours.
"Ouais, ça va. Je prends juste une minute - je courais dans les escaliers pendant une heure ou deux avant le travail et je suppose que j'ai exagéré. Je vais réduire le cardio à l'avenir." C'était crédible, non ? Ça me semblait crédible.
"J'imagine que vous ne faites habituellement pas de cardio en blouse ou en talons. Peut-être avez-vous l'habitude de vous entraîner dans de meilleurs vêtements pour cela et avez sous-estimé la différence qu'ils feraient ?" Mon Dieu, c'était bien plus crédible que ce que j'ai dit. Je ne veux ni confirmer ni nier alors je dis simplement quelque chose comme "Probablement !"
M. Anatomie - je devrais probablement apprendre son nom bientôt avant que cela ne sorte dans une conversation - me sourit avec un léger grognement incrédule avant de tendre une main pour m'aider à me relever. "Si vous êtes prête ? Nous devrions probablement tous les deux aller à nos bureaux." Oh merde, je suis tellement en retard. Ce n'est pas la façon d'être la meilleure dans mon travail. Je prends sa main et essaie d'ignorer à quel point elle se sent bien dans la mienne. Il y a une sorte de... reconnaissance, presque. Comme si nos mains appartenaient ensemble, se mariant dans une église de mains et ayant des bébés de mains et obtenant des taches de vieillesse et des rides ensemble, mais c'est fou.
Mon esprit vagabonde encore, alors je me reconcentre juste à temps pour voir les yeux sombres de M. Anatomie s'écarquiller et ses narines se dilater, comme s'il venait de sentir la plage, ou peut-être des cookies aux pépites de chocolat fraîchement sortis du four, tout en se tenant au milieu d'une décharge. Il avait l'air de penser que j'étais un fantôme et que je l'avais surpris en étant corporelle. On ne m'a jamais prise pour autre chose qu'une personne robuste avant - je ne suis pas, genre, lourde, mais je pourrais perdre quinze kilos. D'accord, vingt. Ajoutez à cela mes cheveux roux ondulés et mon penchant pour les talons même si je fais 1m73, et tout cela fait que je n'ai jamais disparu dans le décor, peu importe combien je le voudrais parfois. Peut-être que c'était mon parfum ? Ou, plus embarrassant, mes mains moites ? Malheureusement, elles ne font que transpirer davantage lorsqu'il me tire sur mes pieds et que je réalise qu'il est toujours plus grand que moi dans mes talons de trois pouces.
Pour essayer de détourner son esprit du niveau possible de sueur de ma peau, j'utilise le moment pour me présenter. "Je suis Emory, au fait. Merci pour la main." Je reçois un lent battement de cils avant qu'il ne réponde "Logan. De rien," et contourne pour monter les escaliers devant moi. Eh bien, sa démarche ressemblait à un jogging mais il était bien plus rapide que tout ce que j'aurais pu faire, même avant mes "heures de cardio en talons." Je ne peux pas croire que j'ai essayé de jouer quelque chose d'aussi stupide. Il voulait probablement sortir de la cage d'escalier et se cacher derrière son bureau avant d'attraper la folie de moi. Maintenant que j'ai été hissée sur mes pieds, je fais les trois derniers étages alimentée uniquement par la mortification.
Ostatnie Rozdziały
#151 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#150 Chapitre 150
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#149 Chapitre 149
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#148 Chapitre 148
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#147 Chapitre 147
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#146 Chapitre 146
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#145 Chapitre 145
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#144 Chapitre 144
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#143 Chapitre 143
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#142 Chapitre 142
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!