Mariage Arrangé : Le Prince et Moi

Mariage Arrangé : Le Prince et Moi

Kudzai Mukoyi · Zakończone · 168.4k słów

1.1k
Gorące
3.8k
Wyświetlenia
1.1k
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

« Je ne tolérerai plus ton comportement insolent, garçon. Tu l'as cherché. Tu as marqué cette jeune femme et maintenant tu dois la prendre pour épouse. »

À cet instant, Ziza sentit son cœur se flétrir, mourir et plonger au fond de son estomac acide. La prendre pour épouse ? Sa main en mariage ? Le roi ne serait-il pas si cruel au point de donner sa main en mariage à son fils, cette bête ?

Elle venait de perdre son emploi, son petit ami, et avait été torturée par ses demi-frères et leur mère. Et voilà ce qu'elle obtenait—épouser un prince impitoyable et froid qui l'avait giflée et insultée ?!

Aurait-elle ne serait-ce qu'une lueur d'espoir dans ce mariage arrangé ?

Rozdział 1

« Monsieur, nous allons bientôt atterrir, veuillez attacher votre ceinture. »

Rafiq leva les yeux de l'écran de son ordinateur portable au son de la voix de l'hôtesse de l'air. Il la congédia d'un simple geste de la main avant de faire ce qu'on lui avait demandé. Un cliquetis des touches de son ordinateur portable remplit sa cabine avant qu'il ne mette son ordinateur en veille. Le prince héritier de trente-deux ans se cala dans son siège luxueux et regarda par la fenêtre du jet privé royal les vagues de sable doré du désert magnifique. Enfin, après deux ans et demi de travail à l'étranger, Rafiq rentrait chez lui. Le joyau du désert connu sous le nom de Dhakhar. Bien que revenir chez lui et voir son pays lui ait donné un sentiment de nostalgie qu'il n'avait jamais ressenti auparavant, il ne pouvait toujours pas se débarrasser de la tension qui le rongeait à l'idée de ce qui l'attendait une fois qu'il descendrait de l'avion. La supervision de l'expansion de Shahaad Oils dans diverses parties du monde au-delà des frontières de son pays l'avait tenu éloigné si longtemps, mais il n'était jamais resté beaucoup même avant cela.

À dix-huit ans, juste après le lycée, il a rejoint l'armée. Une tâche obligatoire pour chaque homme de la famille royale de servir la nation pendant au moins trois ans. Contrairement à ce que la plupart de ses homologues choisissaient, il avait fréquenté l'université tout en étant en service actif. Après cela, il a rapidement créé une compagnie pétrolière à l'âge tendre de vingt-deux ans, ayant son siège dans la capitale de Dhakhar, Tamar. Bien qu'il ait eu un avantage dans le démarrage de son entreprise, cela ne l'avait pas rendu mou dans son travail. L'industrie de Rafiq était ce qu'il mangeait, respirait et rêvait, ce qui en faisait l'un des hommes d'affaires les plus prospères du monde.

Il ne fallut pas longtemps avant que l'avion ne roule jusqu'au bout de la piste. Son entourage, comprenant un convoi d'au moins une douzaine de gardes du palais et son frère cadet, le prince Hassan. Il n'y avait pas de foules ni de paparazzis. Juste comme il l'avait voulu. Cependant, le fait est que cette section de l'aéroport étant privée, réservée à la famille royale et à d'autres dignitaires hautement respectés ne voulant pas traiter avec l'agitation des flashs de caméras et du bruit. Ce qui lui rappela pourquoi il était ici. Oui, il était de retour pour rester à Dhakhar en raison du changement de travail, mais cela l'avait programmé pour arriver presque deux semaines plus tard. À l'instigation de son père, si on pouvait l'appeler ainsi, il l'avait persuadé de laisser les détails minutieux du reste du travail entre les mains capables de ses subordonnés. Ses plus récentes "activités extrascolaires" avaient fait jaser les locaux encore plus que d'habitude et son père exploser de colère, comme disent les Américains. Avec un soupir, il descendit les escaliers, la tête haute tandis que les gardes le saluaient.

« Frère, bienvenue chez toi. » Hassan attira son frère dans une longue et chaleureuse étreinte.

« C'est bon de te revoir après tout ce temps, Hassan. C'est aussi bon d'être de retour à la maison, » dit Rafiq après qu'ils se soient séparés.

Hassan était, en fait, son demi-frère. Ils étaient nés de mères différentes. La mère de Rafiq, la première épouse du roi, était décédée peu après l'accouchement, ce qui avait conduit son père à se remarier et Hassan à naître de ce second mariage. Beaucoup, surtout les étrangers, supposaient qu'ils partageaient les mêmes parents en raison de la ressemblance frappante de leurs traits, bien que là où la carrure de Hassan ressemblait à celle d'un joueur de rugby, Rafiq était plus grand avec une silhouette athlétique. Néanmoins, même avec ces faits connus du public, Rafiq ne le voyait jamais ainsi. Hassan était son petit frère. Point final. Il le voyait comme juste son petit frère, celui dont il prenait soin quand ils étaient plus jeunes. Mais, à vingt-six ans, Hassan n'avait plus besoin de la protection fraternelle de Rafiq, puisqu'il était devenu un jeune homme accompli.

« Je vois que la vie militaire te réussit très bien. Peut-être trop bien, Premier Sergent Al Shahaad. » Rafiq gloussa, en balayant des yeux la silhouette élancée de son frère. Contrairement aux gardes vêtus de l'uniforme de la garde royale, Hassan portait son uniforme de camouflage complet et ses bottes de combat.

« N'est-ce pas ? Tu devrais reconsidérer l'idée de nous rejoindre pleinement. » Hassan rit avec lui.

« Crois-moi, frère, j'ai déjà pas mal de choses sur les bras. »

« Eh bien, tu sais où me trouver. » Il fit une pause, « Père te manque. » Il se retourna, et ils commencèrent à marcher vers le convoi de grands SUV noirs arborant à la fois le blason familial et le drapeau national.

« Eh bien—ça ne sonnait pas comme ça quand je lui ai parlé au téléphone récemment, » grommela Rafiq.

« Je ne sais pas pour ça, mais nous devrions rentrer. Il m'a dit que vous aviez beaucoup de choses à discuter, et puis il y a aussi le festival à discuter une fois que vous aurez terminé, tu sais comment est notre mère. » Il rit, en glissant dans le véhicule où un autre garde saluant tenait la porte grande ouverte pour eux.

« Je pensais avoir été clair sur le fait de ne pas organiser une fête inutile juste pour mon arrivée. » Rafiq grinça des dents.

« Oh, réjouis-toi, frère, nous savions tous les deux que mère aurait gain de cause, comme toujours. Franchement, je suis surpris que tu sois surpris. » Hassan rit, en tapant dans le dos de Rafiq.

« D'accord. » Rafiq soupira en secouant la tête. Le cortège commença son voyage vers le cœur de la vibrante ville de Tamar. Elle avait l'architecture la plus spectaculaire, et il en allait de même pour ses habitants. Cela ne cessait de l'émerveiller. Pendant un moment, il se perdit dans ses pensées en regardant par la fenêtre, observant les gens qui remplissaient les trottoirs en acclamant le retour de leur prince héritier. Un jour, cela lui reviendrait, afin qu'il puisse gouverner et permettre à son peuple et à son pays de prospérer de plus en plus. Il y avait des jours où il se plongeait dans la conscience de telles responsabilités, de devenir un jour un souverain que tout le monde admirera. Puis il y en avait d'autres, comme récemment, où il ne voulait se soucier de rien d'autre que de sa propre liberté et de son plaisir personnel. Sentir ce que c'était que d'être véritablement libre de toute responsabilité ou des fardeaux cachés qui le liaient aux terrains de devoir du désert. Il ne prit pas la peine d'essayer de parler avec son frère puisque le plus jeune était déjà au téléphone, sans doute un appel important. Bientôt, leurs voitures naviguaient à travers les grandes portes en fer du palais, passant devant plus de soldats saluant et de locaux acclamant.

« Eh bien, je suppose qu'il est temps de rencontrer le Roi, » Il réfléchit.


« Ziza, réveille-toi. » Ferran secoua l'épaule de son amie.

« Encore cinq minutes. » Elle marmonna dans son sommeil.

« Allez, tu as cours dans une heure puis du travail plus tard, » répondit Ferran en essayant de tirer les couvertures qui l'enveloppaient comme un burrito.

« D'accord, je suis debout, je suis debout. » Ziza se redressa.

« Tu as une mine affreuse. » Ferran taquina et alla ouvrir ses rideaux, laissant le soleil inonder la pièce, ce qui fit râler Aziza.

"J'ai veillé tard hier soir pour travailler sur l'exposé d'Afridi. Je ne peux pas écrire mon devoir final de ce semestre sans ça." Elle se frotta les yeux pour chasser le sommeil. Avec l'école de musique qui occupait la majeure partie de son temps, en plus du travail de serveuse et des petits concerts dans presque tous les lieux où on lui demandait de jouer, Ferran se demanda comment elle trouvait même le temps de cligner des yeux. "Comment es-tu entré ?" Elle haussa un sourcil.

"Tu oublies que je peux ouvrir presque tout ce qui a une serrure ? En plus, tu m'avais promis de me conduire au travail." C'était vrai. Elle et Ferran se connaissaient depuis longtemps. Comme vivre dans le même orphelinat longtemps. Ils se sont rencontrés à l'adolescence et dès le premier instant, ils se sont bien entendus. Les gens à la maison des enfants pensaient toujours qu'ils finiraient ensemble, à cause de la façon dont ils étaient presque toujours en phase, toujours ensemble. Ils n'avaient jamais essayé de jouer et de voir ce qui pourrait se passer entre eux. C'était parce qu'ils étaient si proches l'un de l'autre, très semblables à des frères et sœurs. Cela n'aurait pas seulement été gênant mais aussi carrément dégoûtant de penser à lui de cette manière. Il était son grand frère, et en plus, il avait sa propre famille. Une fiancée et une adorable petite fille. Sans lui dans sa vie, elle ne savait pas qui ni où elle serait. Mais en ce moment, il avait fait irruption chez elle parce que depuis que sa voiture était en révision, Ziza avait proposé de le conduire au travail jusqu'à ce qu'il la récupère.

"On peut sortir le garçon de la rue, mais on ne peut pas sortir la rue du garçon. Nous allons avoir une sérieuse conversation à ce sujet plus tard. Quelle heure est-il ?" Elle bâilla encore une fois.

"10 heures" il haussa les épaules.

"Oh non, je vais être en retard ! Tu n'aurais pas pu venir plus tôt ?" Elle se leva précipitamment de son lit et se précipita vers sa salle de bain.

"Uh huh, tu ferais mieux de te dépêcher, tu as 45 minutes avant que ton premier cours ne commence. Je préfère ne pas tomber sur cette vipère que tu appelles ta belle-mère." Il cria en rassemblant le café fraîchement préparé et s'installant confortablement dans son petit salon.

Un salon censé être pour les invités, puisqu'il s'agissait techniquement d'une maison d'amis. Mais Ziza ne s'en souciait pas du tout. Du moins, elle avait cessé de s'en soucier quand elle en avait eu assez des disputes constantes avec sa famille adoptive. Son père avait d'abord catégoriquement refusé qu'elle déménage ses affaires hors de la maison. Elle se souvenait du regard blessé et frustré qu'il semblait porter quotidiennement pendant ces quelques années. Il était toujours le pacificateur. Son plan de les voir devenir une grande famille heureuse ne fonctionnerait jamais, et il s'était résigné à ce fait. Ce n'est qu'alors qu'il lui avait permis de déménager. Personnellement, Ziza préférait cela. Elle pouvait rester loin de Faizah la plupart du temps et avoir son propre espace sans avoir l'impression de marcher sur les pieds de quelqu'un.

"Fais-moi le petit déjeuner, s'il te plaît !" Elle cria.

"Quinze euros en espèces, rien n'est gratuit !" Il répondit à son amie en feuilletant un magazine qu'il avait trouvé traînant dans son salon.

"Quinze euros pour le petit déjeuner ? Pour qui me prends-tu ? Mère Teresa ?" Aziza souffla.

"Tu es celle qui gagne de l'argent en plus avec tes concerts. Alors pourquoi ne m'achèterais-tu pas le petit déjeuner pour une fois, radine ?! Maintenant, dépêche-toi !" Il vérifia encore une fois sa montre.

"Je sais, je sais, j'ai presque fini." Aziza sortit précipitamment de la salle de bain, enfila des baskets simples et un t-shirt de groupe ample, tordit ses cheveux bouclés en une tresse lâche dans son dos avant de saisir son étui de violon et de se précipiter vers la porte d'entrée.

« Whoa, ralentis, tu as encore genre... 30 minutes devant toi », Ferran suivit Aziza jusqu'à sa voiture. Une Nissan Qashqai, cadeau de son père pour ses seize ans, un anniversaire qu'il regrettait d'avoir manqué.

« Je dois encore prendre le petit-déjeuner parce que quelqu'un a refusé de m'en préparer un. » Elle répondit en démarrant le moteur de la voiture.

« Je n'ai pas d'argent de poche, c'est moi qui ai une famille à nourrir ici. En plus, ce n'est pas moi qui t'ai fait dormir plus longtemps. »

« Peu importe Ferran, continue avec tes excuses. » Elle manœuvra la voiture pour sortir du portail.


Il y avait des chefs et des serveurs agités tout autour d'elle. Ils remplissaient l'énorme cuisine de leurs bavardages et du bruit occasionnel des assiettes et des ustensiles de cuisine. Les choses devenaient toujours très occupées chaque soir, juste avant la fermeture. Le soir était le moment de la journée où ils connaissaient leurs heures de pointe. Ziza pensait que cela avait quelque chose à voir avec le fait que la plupart des gens quittaient le travail pour rentrer chez eux. Elle travaillait comme serveuse dans ce restaurant français populaire depuis presque trois ans maintenant. Aziza se considérait chanceuse d'avoir obtenu ce poste, car elle n'avait aucune expérience préalable en tant que serveuse. L'aide de Ferran lui avait finalement permis d'être embauchée. Sans lui, elle se serait inquiétée des dettes universitaires. C'était un travail pour lequel elle était immensément reconnaissante, car il lui permettait de payer ses frais de scolarité tandis que sa bourse partielle faisait le reste.

Elle fit un bref étirement pour éliminer les petites tensions qui se formaient à nouveau dans son cou. Ses pieds la tuaient, et elle prit une petite pause avant qu'un nouveau client ne demande à passer commande.

« Qu'est-ce que tu fais ? » Ferran lui parla à l'oreille à l'improviste, et Aziza faillit sauter de peur.

« Ferran, espèce d'imbécile ! Tu m'as fait peur ! » Elle lui donna une tape sur le bras.

« Qu'est-ce que tu lis ? » Il jeta un coup d'œil à ce qu'elle tenait dans sa main, « Le prince héritier Rafiq rentre chez lui après trois ans ? » Il continua de nettoyer l'assiette dans sa main tout en se penchant pour lire le gros titre à haute voix, comme si Aziza ne le lui avait pas déjà lu.

« Oh oui, apparemment il était à l'étranger depuis un moment. Il va y avoir une sorte de bal qu'ils vont organiser au palais. » Son front se plissa, « Je ne savais pas qu'il était parti à l'étranger tout ce temps. Bon sang, qui je veux tromper ? Je ne sais même pas grand-chose sur ce type. »

« Toute personne normale sait qui est le prince Rafiq. » Ferran leva les yeux au ciel en regardant les photos du prince à l'aéroport. Elles dataient de quelques années. Probablement du moment où il partait.

« Pas moi ! » Elle répliqua, le suivant jusqu'à son poste de travail où il servait de la nourriture destinée à une autre table.

« J'ai dit normale, Habibi. » Il insista sur les deux derniers mots.

« T'es vraiment un con. » Elle lui donna un coup de poing sur le bras.

« Mais je ne te blâme pas. Tu as à peine le temps pour quoi que ce soit. C'est compréhensible si les affaires courantes te dépassent complètement. »

Ses sourcils se froncèrent de curiosité, « À quoi il ressemble ? Je n'ai jamais vraiment suivi ces royaux. Un peu embarrassant si tu veux mon avis. » Dit-elle.

« Fais-moi confiance, tu finiras par baver. Elles le font toutes. » Puis il fronça les sourcils. Ziza pensa que cela avait quelque chose à voir avec sa fiancée.

« Ici, l'histoire continue à la page deux, peut-être que tu trouveras une photo de... bingo ! » Il claqua des doigts.

« Whoa. » Aziza resta légèrement bouche bée devant l'image qui l'accueillait à la page deux de son journal.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

667.1k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

530.4k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

459.8k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

346.3k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

343.6k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

380.3k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

622.8k Wyświetlenia · W trakcie · Heidi Judith
Zdradzona przez mojego chłopaka i przyrodnią siostrę. Tak właśnie moje życie zamieniło się w chaos. Moja macocha zadała ostateczny cios—sprzedając mnie spadkobiercy rodziny Pierce, mężczyźnie w stanie wegetatywnym, aby uratować nasz upadający biznes.

Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.

Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.

"Wyjdź!!"

To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

471.5k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Szczenię Księcia Lykanów

Szczenię Księcia Lykanów

396.6k Wyświetlenia · W trakcie · chavontheauthor
„Jesteś moja, mały szczeniaku,” warknął Kylan przy mojej szyi.
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”


Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.

Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.

Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.

Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata

Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata

298.6k Wyświetlenia · W trakcie · Hazel Morris
W najciemniejszym dniu mojego życia spotkałam bardzo przystojnego mężczyznę w barze na ulicy w Nowym Jorku, który miał naprawdę urocze mięśnie klatki piersiowej do dotykania. Spędziliśmy razem niezapomnianą noc pełną namiętności, ale to był tylko jednorazowy romans i nawet nie znałam jego imienia.
Kiedy wróciłam do Los Angeles i wznowiłam swoją karierę jako lekarz, zostałam zmuszona do uczestnictwa w ślubie mojej adopcyjnej matki — i tam był on. Mój przyrodni brat okazał się moim partnerem z jednorazowej przygody!
Moje serce prawie przestało bić.
Rodzina mojego ojczyma to potężna i bogata dynastia w LA, uwikłana w sieć skomplikowanych interesów i owiana tajemnicą, w tym ciemnymi, brutalnymi podtekstami.
Chcę trzymać się z dala od kogokolwiek z tej tradycyjnej włoskiej mafijnej rodziny.
Ale mój przyrodni brat nie pozwala mi odejść!
Mimo moich starań, by trzymać się z daleka, on teraz wrócił do LA, zarządzając interesami swojej rodziny z bezwzględną skutecznością. Jest niebezpiecznym połączeniem zimnej kalkulacji i niezaprzeczalnego uroku, wciągając mnie w sieć przeznaczenia, z której nie mogę się uwolnić.
Instynktownie chcę trzymać się z dala od niebezpieczeństwa, z dala od niego, ale los pcha mnie do niego raz za razem, a ja jestem silnie uzależniona od niego wbrew swojej woli. Jak będzie wyglądać nasza przyszłość?
Przeczytaj książkę.