MARTY ER VÅR
Esther King · W trakcie · 258.0k słów
Wstęp
“Liker du det? Liker du det? Hæ? Føler du den trange fitta mi klemme rundt den store kuken din?”
“Så godt! Så godt! Du får meg til å komme så hardt!”
Du vet, sånne ting.
Sam red seg selv til tre skrikende orgasmer, klimaks jeg ikke kan ta mye ære for. Jeg bare lå der og lot henne bruke meg som en levende dildo. Mitt største bidrag til den runden var rett og slett min evne til IKKE å komme, og hovedårsaken til den prestasjonen var at Belle sugde meg tom før middag, rett etter at jeg hadde gått med på å la henne komme og se på. Men jeg kunne ikke holde ut for alltid, ikke med en nydelig jente som gned seg mot skrittet mitt og sa erotiske ting som det der, og bøyde seg over nå og da for å kvele ansiktet mitt med de massive brystene sine. Så når nakkemusklene mine ble spente, og når jeg begynte å bite tennene sammen i et forsøk på å holde ut litt lenger, smilte Sam og kastet et blikk over på Belle.
"Vil du se ham sprute en massiv ladning over de store puppene mine?”
En jomfru på videregående er den 'trygge' guttevennen for seks vakre, barmfagre jenter. Jentene flørter og erter ham, men vil ikke ødelegge vennskapet ved å krysse grensen for fysisk intimitet. Men så en dag begynner ting å endre seg.
Rozdział 1
"Hei, Matty?" ropte Belle. "Kan du hente madeleine-formen der oppe?"
Jeg kastet et blikk over skulderen og så Belle peke mot øverste hylle i et av skapene. Jeg la fra meg kniven og gulroten jeg hadde kuttet, tok tre skritt til venstre og rakte opp for å ta ned formen. Det var en vanlig hendelse at jeg hentet ting fra høye hyller for Belle. Hun hadde vokst seg så høy som hun noen gang kom til å bli ved fjorten års alder og stoppet på bare 155 cm, slank men formfull, som en undertøysmodell i fire femtedels skala. Moren hennes hadde også vært en liten, bustete kvinne. På den andre siden fikk jeg min vekstspurt akkurat da Belle stoppet, og nå var jeg 185 cm, høyere enn til og med Belles far.
Belle takket og begynte å helle røren i formene. I dag var det onsdagen etter Labor Day. I morgen ville være første skoledag, og hun ville ta med godbiter til vennene våre. Faren hennes hadde ikke kommet hjem fra jobb ennå, og selv om jeg ikke egentlig bodde i dette huset, lagde jeg middag til oss tre.
Jeg kjente veien rundt på Kramer-kjøkkenet bedre enn mitt eget. Jeg spiste definitivt flere middager hos dem enn hjemme. Belle og jeg delte plassen på autopilot, arbeidet i stillhet uten behov for småprat. Etter atten år sammen var vi i praksis familie, uten bekymringer for personlig plass. Når hun måtte bruke vasken, banket Belle bare på hoften min med underarmen, og jeg gled straks til siden. Når jeg trengte å hente glass fra skapet over hodet hennes, rakte jeg bare over hodet hennes uten så mye som et "unnskyld meg".
Bordet var dekket klokken 18:17, omtrent den tiden Mr. K alltid kom hjem etter å ha sittet i rushtidstrafikken fra Silicon Valley. Han kom inn fra garasjen, tok en stor sniff og smilte. "Jeg kan merke at Matt lager mat i dag. Det lukter mye bedre enn din, Belle."
"Pappa!" utbrøt Belle, forarget. Men hun begynte straks å le sammen med ham. Mr. K's kolesterolnivå hadde gått opp, så Belle hadde tatt på seg å begynne å gi ham "renere" måltider. Men det var vår siste dag før skolen startet, så jeg hadde laget grillribbe og pommes frites (selv om Belle hadde overtalt meg til å bake pommes frites). Jeg laget fortsatt dampede gulrøtter, allerede vitende om at Belle ville mase på faren sin til å spise dem som betaling for hver bit ribbe.
Som vi gjorde de fleste kvelder, spiste vi tre måltidet vårt i relativ stillhet. Igjen, det var ikke behov for å fylle rommet med meningsløs samtale, selv om jeg spurte Mr. K om han hadde hørt de siste nyhetene om 49ers. Vi pratet om fotball i et par minutter før vi gikk tilbake til maten. Så spurte Mr. K oss begge om vi gledet oss til å begynne på skolen igjen.
"Ikke egentlig," innrømmet jeg. "Det har vært deilig å bare være lat hjemme hele dagen."
"Det er sant," sa Belle. "Men det blir hyggelig å se noen av vennene våre."
Jeg fnyste. "Våre venner har vært late rundt MITT hus hele sommeren."
Belle trakk på skuldrene. "Vel, andre venner enn BTC. Ikke misforstå meg, jeg elsker å henge med jentene. Men det er noen folk jeg ikke har sett på tre måneder og har ingen anelse om hva de har drevet med."
(Før jeg går for langt, la meg forklare at vi gikk på videregående i en tid før sosiale medier eller mobiltelefoner. Jeg vet, det var praktisk talt steinalderen.)
Mr. K nikket, men hevet et øyenbryn og ga datteren sin et nysgjerrig blikk. "Er det noen gutter i denne kategorien av folk du gleder deg til å se?"
"Pappa!" utbrøt Belle igjen før hun himlet med øynene.
Så Mr. K vendte seg mot meg. "Har hun snakket om noen gutter hun synes er søte?"
"Ja, men det er så langt jeg vil innrømme." Jeg gliste og mimet at jeg lukket leppene med en glidelås.
"Er det en gutt spesielt?"
"Pappa!" skrek Belle.
Jeg stirret konsentrert på tallerkenen min, lukket leppene igjen.
"Er han en bra gutt eller en av de slemme guttene?"
"Pappa!"
Til slutt snakket jeg opp, og sa: "Slapp av, han er en bra gutt. Og hvis han viser seg å ikke være så hyggelig, skal jeg slå inn trynet på ham."
"Min mann." Mr. K gliste og rakte hånden for en high-five over bordet.
Belle himlet med øynene da håndflatene våre smalt sammen, og hun sendte meg et blikk. "Jeg skal aldri fortelle deg om gutter igjen."
Jeg trakk på skuldrene. "Du vil fortelle Mari, og Mari vil fortelle meg."
"Ugh." Belle begravde ansiktet i hendene et øyeblikk før hun stirret på faren sin. "Skal du ikke spørre ham om det er noen jenter han gleder seg til å se?"
Jeg fnyste. "Ja, sikkert."
Mr. K satte seg opp og målte uttrykket mitt. "Hva er galt? Det må da være en jente der ute du synes er hot og gleder deg til å se igjen i morgen."
Jeg ristet på hodet. "Jeg har alle de hotte jentene jeg trenger som henger med meg hele tiden."
Mr. K utvekslet et blikk med Belle. Han visste om "Ingen dater Matty"-regelen, men av og til så det ut som han ville sjekke at regelen fortsatt var i kraft. Hun bare trakk på skuldrene.
Så Mr. K så tilbake på meg. "Jeg mente noen du faktisk kunne date."
Jeg vinket ham bort. "Jeg har ikke hatt en jente som har nærmet seg meg på mer enn seks måneder. Og selv de jeg kunne være interessert i blir skremt bort av BTC."
Belle rynket pannen. "Vi skremmer dem IKKE bort."
Jeg sendte henne et blikk. "Var du ikke der da jeg begynte å snakke med Ashley Mitchell og Sam plutselig kom bort med et smil fullt av tenner, og dyttet frem brystene sine et par ekstra centimeter?"
Belle fnyste og fikk nesten et hosteanfall. Hun hostet, dunket seg på brystet to ganger, og klarte å si, "Jeg glemte det."
Mr. K så på datteren sin. "Virker ikke veldig rettferdig."
Jeg ristet på hodet. "Jeg klager ikke. Seriøst, det går fint."
Mr. K hevet begge øyenbrynene. "Vel, det er et helt nytt år. Alt kan skje."
Han hadde helt rett.
Ostatnie Rozdziały
#165 166
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#164 165
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#163 164
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#162 163
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#161 162
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#160 161
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#159 160
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#158 159
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#157 158
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025#156 157
Ostatnia Aktualizacja: 4/1/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
（Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami）
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
