

Mon Père Est Mon Âme Sœur
Inga Nonkanyezi · W trakcie · 239.5k słów
Wstęp
Je planifiais déjà ce que nous allions faire pour le reste de nos vies et combien d'enfants nous aurions. Je remerciai silencieusement la déesse de la lune pour ce cadeau merveilleux.
Je suivis le parfum jusqu'à la grande cuisine bizarre que mon père avait construite en affirmant : "Tu auras de l'espace pour cuisiner, ma chère", de sa voix grave et rauque.
Non !!!
Comment cela pouvait-il arriver ? Je secouai la tête, incrédule. Mon cœur s'emballa, je sentis la chaleur et la sueur m'envahir. Je laissai tomber mes livres.
Ma bouche resta ouverte de choc et d'incrédulité. Mon père leva les yeux et me vit, ses yeux s'écarquillèrent de surprise. C'est la dernière chose que je vis avant de m'évanouir.
April vit dans une petite ville avec son père Chris, l'Alpha de leur meute. Chris lui a dit que sa mère était morte quand elle était très jeune. Elle sait toujours que son père n'a plus de femme à cause d'elle.
La douleur grandit avec elle, elle espérait que la douleur serait soulagée après ses 18 ans et que tout irait bien.
Mais que se passerait-il si elle était la compagne de son père ? Comment les choses se dérouleraient-elles ? Son père accepterait-il sa "fille" comme sa compagne ou resteraient-ils simplement une famille plutôt qu'un couple ?
Rozdział 1
Je m'appelle Avril. J'ai 17 ans et je vis avec mon père. Je n'ai jamais rencontré ma mère. Mon père m'a dit qu'elle est morte en me donnant naissance. Même si cela fait mal en tant qu'enfant, et c'est la chose la plus douloureuse avec laquelle tu grandiras, savoir que ton père n'a plus de femme à cause de moi.
Mon père est l'Alpha de notre meute. Il me rappelle à chaque occasion que je suis la prochaine sur le trône quand il prendra probablement sa retraite. À la maison, je suis enfant unique. Il n'y a que moi et mon papa. Je l'aime tellement, c'est le meilleur père que je pourrais jamais souhaiter, je le considère comme une mère, il fait de son mieux pour combler le vide que l'absence de ma mère devrait avoir sur moi.
C'est le meilleur homme sur terre. Je n'y croyais pas quand les gens disaient : "Tous les hommes sont les mêmes." Mon père s'est assuré que je ne pense pas cela. Il était là lors de ma première transformation. Il était là quand je faisais face à des brimades. C'est lui qui souffre le plus quand je dois me lever pour aller à l'école parce que je meurs au lieu de dormir, selon ses mots.
C'est l'homme qui ne veut pas que je sorte avec des garçons. Il dit que je dois me préserver pour mon compagnon. Oui, j'ai dix-sept ans et il ne reste qu'un mois avant de trouver mon compagnon. J'étais anxieuse. Non, rectification, j'étais terrifiée. Toute excitée en pensant à l'amour que je vais recevoir de mon compagnon.
"Avril !" La voix de mon père résonna dans toute la maison, me sortant de mes pensées.
Je me dépêchai de rassembler mes affaires aussi vite que possible.
"Chris !" Ma voix aiguë lui répondit. Je pouvais l'imaginer en train de lever les yeux au ciel.
"Je vais être en retard pour le travail. Allons-y !"
Je saisis mon sac à dos et dévalai les escaliers. Mon cœur battait à tout rompre, craignant de trébucher et de tomber à plat sur mon beau visage. Papa rirait jusqu'à ce que je pleure pour qu'il arrête de rire, mais je devais tomber.
"Aïe !" Je m'étalai par terre et éclatai de rire comme je l'avais prédit.
"Je suis désolé, ma chérie," dit-il entre deux rires en se tenant le ventre. Je grognai et me relevai en lissant mon haut noir et en époussetant mon jean. Je rassemblai mes cheveux roux en une queue de cheval.
J'ouvris la porte et me dirigeai vers la voiture. Papa riait toujours derrière moi. Il est tellement agaçant. Qu'est-ce qu'il a aujourd'hui ? J'ouvris la porte passager et me retournai pour le regarder. Il riait toujours. Je claquai ma langue.
Il n'en vaut pas la peine, me dis-je et me tournai vers la porte passager, mais je me cognai la tête contre la porte.
"Aaaaah !"
Papa riait en s'agenouillant et en frappant le pauvre béton. Wow, aujourd'hui n'est définitivement pas mon jour, n'est-ce pas ?
"Ce n'est pas drôle, ça fait mal !" dis-je, essayant de l'arrêter de rire davantage. C'était agaçant.
"Si, Avril," dit-il en tirant la langue. Je plissai les sourcils de dégoût.
"Tu es tellement immature pour un trentenaire, grandis un peu !" dis-je en frottant mon front douloureux.
"Et qu'est-ce que je gagnerai à grandir ? Devenir vieux ? Non, ça va." Il agissait de manière immature, il était censé agir en adulte mais son visage ne montrait pas qu'il était vieux, c'était le contraire, il ressemblait à un étudiant. Il a les yeux bleus et les cheveux bruns avec une peau bronzée.
"Je te déteste" murmurai-je sous mon souffle, mais je savais que peu importe, il m'avait entendue.
"Tu me blesses, ma puce." Je déteste ce surnom. Il sortit de la garage quand je pensai à une bonne réplique. "Bien, c'était mon intention de toute façon."
"Oh, c'est tout ce que tu as ?" Eh bien, adieu ma bonne réplique.
"Je te déteste, papa," dis-je en regardant par la fenêtre tout en fronçant les sourcils. Il toucha ma main. "Je t'aime aussi, ma chérie." Je retirai ma main.
Je retirai ma main. "Beurk ! Papa, arrête avec les surnoms !" Je regardai par la fenêtre, irritée.
"Bon-" Je l'ai interrompu en allumant la radio. Nous avons chanté à tue-tête jusqu'à l'école en dix minutes. J'ai attrapé mon sac à l'arrière et j'ai donné un bisou sur la joue de papa. "Je t'aime."
"Je t'aime aussi, ma chérie." Je suis entrée dans l'école. Quelques têtes se sont tournées sur mon passage. J'allais bien, pas super bien, mais bien.
Tout était en ordre. J'avais la peau bronzée, de longs cils épais et des yeux verts. J'avais juste un gros nez. Ouais, ce n'est pas drôle, ça fait mal. Un gros nez, ce n'est pas de la rigolade. C'est lourd comme pas possible.
"Salut les filles," ai-je salué mes meilleures amies avec un câlin.
Winter et Autumn m'attendaient déjà. Autumn avait des cheveux blonds et des yeux bleus, que j'adorais, et Winter avait des yeux verts et des cheveux bruns. Nous avons bavardé comme d'habitude en changeant mes livres dans mon casier. Tout le drame habituel du lycée, et ça commençait vraiment à me lasser. Le lycée m'irritait, sans mentir.
"Chérie, Sam te regarde tellement." a soudainement dit Winter.
Je me suis arrêtée, voulant crier. Sam était mon crush depuis la première année de lycée. Est-ce que ça voulait dire que mon rêve devenait enfin réalité ? J'allais enfin obtenir l'amour de mes rêves pour moi.
"Ne te retourne pas," m'a chuchoté Winter. J'ai hoché la tête et fait semblant de chercher des livres dans mon casier pour ne pas avoir l'air bizarre.
"Les filles, comment peut-il me regarder alors que je lui tourne le dos ?" ai-je demandé en fronçant les sourcils de confusion. C'était stupide. J'avais probablement un beau derrière ou quelque chose comme ça.
"Oh, il regarde Autumn," a dit Winter.
J'ai senti mon cœur tomber dans mon estomac de contrariété et de douleur. Je n'allais jamais obtenir ce crush, hein ? Super, Autumn a un mec, un gentil si vous pouvez sentir mon sarcasme.
"Salut les filles, Seasons." Le mec d'Autumn, Max, nous a saluées. Il est passé à côté de nous pour embrasser sa petite amie pour lui dire bonjour.
"Salut," a répondu Winter. J'ai juste grimacé en sa présence.
Je me suis retournée et j'ai attrapé le poignet de Winter en donnant un bisou sur la joue d'Autumn comme un "au revoir." Nous sommes parties. Personne n'a demandé. Ils savaient que je détestais Max. Il était mon bourreau d'enfance. Oh mon dieu, il m'a tellement harcelée. J'ai encore des cauchemars de ces jours-là. J'ai frissonné, devenant froide en me rappelant ces moments déchirants.
"April." Winter a tiré sur ma main. Je l'ai regardée en réponse, arquant mes sourcils.
"Ton anniversaire est dans un mois," a-t-elle dit en mordant sa lèvre, une habitude qu'elle avait quand elle voulait vraiment sourire. Je ne sais même pas pourquoi elle était excitée. Les gens ne savent pas se mêler de leurs affaires, hein ?
"Duuh, est-ce que j'ai l'air d'avoir oublié, ou est-ce que je t'ai dit de me le rappeler ?" ai-je demandé sachant que j'avais vraiment l'habitude de demander aux gens de me rappeler quelque chose.
Winter a roulé des yeux en retour. "Je veux dire, es-tu prête ? Tu n'as pas peur ?" a-t-elle demandé en me regardant sympathiquement dans les yeux.
Fille, mêle-toi de tes affaires.
J'ai ricané et souri "Non, je n'ai pas peur parce que rencontrer ton âme sœur n'est pas effrayant, non ?" J'étais sarcastique, les gars, j'étais terrifiée.
"J'ai hâte de découvrir qui est ton âme sœur, s'il est moche ou sexy," a dit Winter en riant en disant moche.
"Peu importe s'il est moche. Je serai amoureuse du gars, alors détends-toi."
"Et il sera amoureux de toi."
Je l'ai arrêtée là en tenant ses épaules. "Nous savons que les âmes sœurs peuvent être rejetées, ma chérie. Je pourrais aussi être rejetée." ai-je dit en la laissant bouche bée. Winter détestait le rejet.
C'est vrai. Ça ne sert à rien de se mentir tous les jours. Je pense au rejet et ça me fait flancher, mais nous savons que c'est possible. Les gens sont cruels là-dehors.
Ostatnie Rozdziały
#168 Chapitre 167
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#167 Chapitre 166
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#166 Chapitre 165
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#165 Chapitre 164
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#164 Chapitre 163
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#163 Chapitre 162
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#162 Chapitre 161
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#161 CHAPITRE 160
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#160 CHAPITRE 159
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#159 CHAPITRE 158
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Czterech albo Martwych
"Tak."
"Przykro mi to mówić, ale on nie przeżył." Lekarz patrzy na mnie ze współczuciem.
"D-dziękuję." Mówię z drżącym oddechem.
Mój ojciec nie żył, a człowiek, który go zabił, stał tuż obok mnie w tej chwili. Oczywiście, nie mogłam nikomu tego powiedzieć, bo zostałabym uznana za współwinną za samo wiedzenie, co się stało, i nic nie zrobienie. Miałam osiemnaście lat i mogłam trafić do więzienia, jeśli prawda kiedykolwiek wyszłaby na jaw.
Niedawno próbowałam przetrwać ostatni rok liceum i na zawsze opuścić to miasto, ale teraz nie mam pojęcia, co zrobię. Byłam prawie wolna, a teraz mogłabym mieć szczęście, jeśli przetrwam kolejny dzień bez całkowitego załamania mojego życia.
"Jesteś z nami, teraz i na zawsze." Jego gorący oddech szeptał mi do ucha, wywołując dreszcz na moim kręgosłupie.
Mieli mnie teraz w swoim mocnym uścisku, a moje życie zależało od nich. Jak doszło do tego punktu, trudno powiedzieć, ale oto byłam... sierota... z krwią na rękach... dosłownie.
Piekło na ziemi to jedyny sposób, w jaki mogę opisać życie, które przeżyłam.
Każdego dnia tracąc kawałek swojej duszy, nie tylko przez mojego ojca, ale także przez czterech chłopaków zwanych Ciemnymi Aniołami i ich zwolenników.
Byłam dręczona przez trzy lata, co było wszystkim, co mogłam znieść, i bez nikogo po mojej stronie wiedziałam, co muszę zrobić... muszę się wydostać jedynym sposobem, jaki znam. Śmierć oznacza spokój, ale rzeczy nigdy nie są takie proste, zwłaszcza gdy ci sami chłopcy, którzy doprowadzili mnie na skraj, są tymi, którzy ratują mi życie.
Dają mi coś, czego nigdy nie myślałam, że będzie możliwe... zemstę podaną na zimno. Stworzyli potwora i jestem gotowa spalić cały świat.
Treści dla dorosłych! Wzmianki o narkotykach, przemocy, samobójstwie. Zalecane 18+. Reverse Harem, od prześladowcy do kochanka.
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata
Kiedy wróciłam do Los Angeles i wznowiłam swoją karierę jako lekarz, zostałam zmuszona do uczestnictwa w ślubie mojej adopcyjnej matki — i tam był on. Mój przyrodni brat okazał się moim partnerem z jednorazowej przygody!
Moje serce prawie przestało bić.
Rodzina mojego ojczyma to potężna i bogata dynastia w LA, uwikłana w sieć skomplikowanych interesów i owiana tajemnicą, w tym ciemnymi, brutalnymi podtekstami.
Chcę trzymać się z dala od kogokolwiek z tej tradycyjnej włoskiej mafijnej rodziny.
Ale mój przyrodni brat nie pozwala mi odejść!
Mimo moich starań, by trzymać się z daleka, on teraz wrócił do LA, zarządzając interesami swojej rodziny z bezwzględną skutecznością. Jest niebezpiecznym połączeniem zimnej kalkulacji i niezaprzeczalnego uroku, wciągając mnie w sieć przeznaczenia, z której nie mogę się uwolnić.
Instynktownie chcę trzymać się z dala od niebezpieczeństwa, z dala od niego, ale los pcha mnie do niego raz za razem, a ja jestem silnie uzależniona od niego wbrew swojej woli. Jak będzie wyglądać nasza przyszłość?
Przeczytaj książkę.
Krwistoczerwona miłość
„Uważaj, Charmeze, bawisz się ogniem, który spali cię na popiół.”
Była jedną z najlepszych kelnerek, które obsługiwały ich podczas czwartkowych spotkań. On jest szefem mafii i wampirem.
Lubił mieć ją na swoich kolanach. Była miękka i zaokrąglona we wszystkich właściwych miejscach. Lubił to za bardzo, co stało się jasne, gdy Millard zawołał ją do siebie. Instynkt Vidara kazał mu zaprotestować, zatrzymać ją na swoich kolanach.
Wziął głęboki oddech i wciągnął kolejny raz jej zapach. Przypisałby swoje zachowanie tej nocy długiemu okresowi bez kobiety, a może i mężczyzny. Może jego ciało mówiło mu, że nadszedł czas na jakieś zdeprawowane zachowanie. Ale nie z kelnerką. Wszystkie jego instynkty mówiły mu, że to skończy się źle.
Praca w „Czerwonej Damie” była zbawieniem, którego Charlie potrzebowała. Pieniądze były dobre, a ona lubiła swojego szefa. Jedyną rzeczą, od której trzymała się z daleka, był czwartkowy klub. Tajemnicza grupa przystojnych mężczyzn, którzy przychodzili co czwartek, aby grać w karty w tylnej sali. Aż do dnia, kiedy nie miała wyboru. W momencie, gdy spojrzała na Vidara i jego hipnotyzujące lodowato-niebieskie oczy, uznała go za nieodpartego. Nie pomagało, że był wszędzie, oferując jej rzeczy, których pragnęła, i rzeczy, o których nie myślała, że ich chce, ale potrzebowała.
Vidar wiedział, że przepadł w momencie, gdy zobaczył Charlie. Każdy jego instynkt mówił mu, żeby uczynić ją swoją. Ale były zasady, a inni go obserwowali.
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!