

Mother of the Moon
Kay Pearson · W trakcie · 179.1k słów
Wstęp
Part 2 to The Moon's Descendant.
Zelena survived the hunter attack, but a lot has changed. Secrets are being kept and lies are being told. Someone close has betrayed them, finding out who is becoming a mission of its own. As Zelena struggles to become accustom to her new status, she finds her life has changed in more ways than one.
A new face arrives, a face no-one was thought possible. Lunaya brings with her more questions and impossibilities than anyone knows how to handle. Can she rectify her past and makeup for all she has lost, or is it too late?
As Zelena grows more powerful, one Were seeking to use her to realize his own dreams and desires, brings new threats. The mysterious stranger forces an unexpected choice into Zelena's hands.
Zelena battles against her own instincts, the voices in her head and the whispers in the wind, as she fights to hold onto who she thought she was. The more secrets that are uncovered, the more danger that unravels.
His anger was palpable, it prickled seductively across my skin. I could feel my claws push through the tips of my fingers. My gums ached with the need for my canines to extend. I rolled my head back and the heat of his fury crawled up the back of my neck. My eyes narrowed and heaviness filled my heart. I flexed the fingers of my outstretched hand, squeezing Gunner tighter. He roared thrashed fruitlessly under the grip of my power. The feeling of rage felt good under my skin. A darkness clouded my vision and I welcomed it. It was seductive, pulling me deeper under its spell. I could feel a tightness in my chest and my heartbeat accelerated. The feeling was intoxicating.
Rozdział 1
Lunaya.
The sound of a wailing child filled the air around me, piercing the inner most corners of my ears. I couldn’t move, it was like my body was concreted to the ground. Everything hurt. The intense pain burned through my veins, paralysing me. I lay helpless on the ground, dying slowly. My eyes gazing, unblinking, at the retreating legs before me. I watched on powerlessly, until they were gone from my sight, vanishing between the snow-covered trees. Helplessness consumed me and I couldn’t fight it any longer. The faint cries slipped away, until only the sound of the wind was left. My heavy eyelids slowly blinked closed and the darkness fell over me.
I flew upright, panting heavily, I clutched my chest and looked around the dark space. My eyes slowly adjusted and the realisation gradually came back to me, it was just a dream. My tired eyes scanned around the dimly lit cave, the fire just barely alive with a few slow burning embers. Alyse was still asleep in her sleeping bag, curled up into a ball, close to the fire. The entrance of the cave was dark with only the pale glow of the moon light shining on the ground. I begrudgingly got up out of my sleeping bag and traipsed over to the opening of the cave. I looked out over the trees in front of me, scanning for any signs of life or danger. The ground was splattered with patches of white snow. We will need to find proper shelter soon or we will freeze to death in this cave. I shivered as an icy wind brushed against my cheeks, the weather is turning fast. I tiptoed back to the fire and placed two more logs over the embers. Stoking the fire with a stick, the flames started to engulf the new wood and my cold skin welcomed the heat.
I lay back down, tucking myself into my worn-out sleeping bag and rested my head on my arm. I stared blankly at the flames licking at the logs, as my mind begun to replay the dream again. Red stained snow covered the ground, littered with the bodies of my pack. The air was filled with the stench of blood and gun powder. The dying howl of my Alpha ripped into my already aching heart. Dead, all of them. My entire pack, slaughtered. And it was all my fault. A tear escaped my eye and I winced as I could again feel the pain that day had brought me. There was only one thing that the Goddess entrusted me with, and I failed the task. I failed her, I failed myself. Above all, I failed that sweet little girl. I wanted so much to die along with my pack, it was the least that I deserved. I would have gotten my wish if it weren’t for Alyse.
Ahh, Alyse, my only companion. We've been together now for near on seventeen years. I still don’t know if she saved me from death, or, subjected me to a lifetime of guilt and suffering at the hands of the never-ending replay of my torturous memories. Either way, I am still thankful to have her. She found my broken and bloodied body in the aftermath of the massacre and for some reason took pity on me, nursing me back to health. She says that if it weren’t for the snow slowing my heart, I would have bled to death before she found me. I still don’t know what compelled her to save my life, she may never tell me. I felt my body start to drift back off to sleep and I prayed to the Goddess to spare me the pain from my nightmares.
“Lunaya, wake up”.
I felt my body being rocked back and forth, shaking me awake.
“Come on, you need to get up now”.
I forced opened my eyes and found Alyse’s green eyes looking down at me. Her chocolate brown hair was tied in a messy bun on top of her head. Her skin was spotted with dirt and grime, and she had a smudge of ash from the fire across her cheek. Living the way we do, we go for long periods of time without luxuries like showers and mirrors. We have become accustomed to it over the years and have learned ways to live on the bare necessities.
I grumbled and pushed her hands off me, sitting up and rubbing my tired eyes.
“You couldn’t give me five more minutes?” I moaned.
“The sun has already been up for a while, you never sleep this late” she snapped back, she paused and looked over my face.
“Are you okay?” she asked her voice softening slightly.
“Yeh, just another sleepless night” I said stretching my arms out above my head.
“More nightmares?”
“Yep”
“The same one?”
“As always”
“Hmm” she hummed as she watched me crawl out of my sleeping bag and begin to roll it up.
“They’ve been coming more and more often these past few months” she said softly.
“Yeh, I know”
“Is there something bothering you?”
“Nothing new, come on we have to get moving” I said brushing of her question, I don’t want to talk about it. Simple as that. Alyse already covered up the fire and had her small, tattered backpack packed and ready to go. She turned her head over her shoulder slowly and huffed heavily.
“We don’t have to leave just yet you know, we still have a few more days until the snow settles” she said sheepishly, looking over at me. I groaned internally. we have already had this argument a bunch of times. I puffed out a frustrated breath,
“I’ve already told you, I don’t want to wait until the snow sticks. We have to find the Luna Eclipse pack before we freeze to death” I grumbled.
“Ugh whatever, how do you even know they’re out here” she groaned standing up and flinging her bag over her shoulder.
It’s true, I have only ever heard stories of Luna Eclipse, the only all-female pack in the entire world. But the legends have been told for generations. The stories of their triumphs over their enemies and their great battles and victories, they are known worldwide. Because of their female only law, they were seen as weak by many other packs. But those of them that tried to attack Luna Eclipse were wiped out. They may be all she-wolves, but they are highly skilled and trained warriors and could stand up against any male warrior. Throughout the centuries the stories of Luna Eclipse became just that, stories. Many forgot about them and they began to believe them to be nothing more than a myth, a scary story to tell your pups at night. But I knew better, as did my ancestors.
“Will you just trust me. Have I ever led you astray?” I huffed, placing my hands on my hips and glaring at her with a raised eyebrow.
“Weeellll...” she dragged out the word with a teasing tone. I threw my rolled up sleeping bag at her head and she caught it with a giggle.
“I trust you” she chuckled, tossing it back to me.
The weather turned in a blink of an eye, catching us unprepared in the middle of a snowstorm. We definitely picked a bad time of year to go hiking in the Southern Alps of New Zealand. It’s the middle of winter here and this part of the mountain takes a beating. I knew we wouldn’t cross paths with anybody, the tourist trails don’t go up this mountain. And besides, the storm would cover over any of our tracks anyway.
We huddled together and continued to stomp through the freezing snow. The storm has been raging for maybe an hour now, the snow was already knee deep and getting deeper the further we went up the mountain. My boots were soaked through, and I could feel the icy moisture in my socks. I hope we find them soon or else my toes may fall off. The wind howled past my ears, biting at my cheeks. The sound of Alyse’s teeth chattering together was almost louder than the wind.
“How f-f-far did you s-s-say" she stuttered,
“It should be here” I told her, squinting into the distance. I looked around at the trees poking out of the snow, searching for the marker. I forced my eyes to open in the cutting wind and tried hard to focus. I followed the old directions perfectly. We are near the top of the mountain, on the southern side. It has to be here. I zoned in on a peculiarly shaped tree ahead of us. After a few quick blinks I could see clearer. That's not a tree. That’s it, the stone marker, we’ve made it.
“There it...” I was cut off by the unmistakable sound a wolfs howl. I turned towards the sound but couldn’t see the source through the blizzard. Another howl came from behind us and then another and another, until we were surrounded. I saw movement come from behind the large stone, capturing my attention, a white wolf slowly came into view as it stalked towards us. The wolf bared its teeth and growled, closing the distance between us.
Ostatnie Rozdziały
#117 Bonus - Twin Moon - Chapter 3
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#116 Bonus - Twin Moon - Chapter 2
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#115 Bonus - Twin Moon - Chapter 1
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#114 Epilogue Part 2
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#113 Epilogue Part 1
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#112 Chapter 112 - The End
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#111 Chapter 111 - Conversations
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#110 Chapter 110 - Late Night Snack
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#109 Chapter 109 - The Aftermath
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025#108 Chapter 108 - What Happened
Ostatnia Aktualizacja: 1/7/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.