

Murder Takes Time
Giacomo Giammatteo · Zakończone · 117.0k słów
Wstęp
Rozdział 1
Chapter 1: Rule Number One—Murder Takes Time
CHAPTER 1
RULE NUMBER ONE:
MURDER TAKES TIME
Brooklyn, New York—Current Day
H
e sipped the last of a shitty cup of coffee and stared across the street at Nino Tortella, the guy he was going to kill. Killing was an art, requiring finesse, planning, skill—and above all—patience. Patience had been the most difficult to learn. The killing came naturally. He cursed himself for that. Prayed to God every night for the strength to stop. But so far God hadn’t answered him, and there were still a few more people that needed killing.
The waitress leaned forward to refill his cup, her cleavage a hint that more than coffee was being offered. “You want more?”
He waved a hand—Nino was heading towards his car. “Just the check, please.”
From behind her ear she pulled a yellow pencil, tucked into a tight bun of red hair, then opened the receipt book clipped to the pocket of her apron. Cigarette smoke lingered on her breath, almost hidden by the gum she chewed.
Spearmint
, he thought, and smiled. It was his favorite, too.
He waited for her to leave, scanned the table and booth, plucked a few strands of hair from the torn cushion and a fingernail clipping from the windowsill. After putting them into a small plastic bag, he wiped everything with a napkin. The check was $4.28. He pulled a five and a one from his money clip and left them on the table. As he moved to the door he glanced out the window. Nino already left the lot, but it was Thursday, and on Thursdays Nino stopped for pizza.
He parked three blocks from Nino’s house, finding a spot where the snow wasn’t piled high at the curb. After pulling a black wool cap over his forehead, he put leather gloves on, raised the collar on his coat then grabbed his black sports bag. Favoring his left leg, he walked down the street, dropping his eyes if he passed someone. The last thing he wanted was a witness remembering his face.
He counted the joints in the concrete as he walked. Numbers forced him to think logically, kept his mind off what he had to do. He didn’t
want
to kill Nino. He
had
to. It seemed as if all of his life he was doing things he didn’t want to do. He shook his head, focused on the numbers again.
When he drew near the house, he cast a quick glance to ensure the neighbors’ cars weren’t there. The door took less than thirty seconds to open. He kept his hat and gloves on, walked into the kitchen, and set his bag on the counter. He removed a pair of tongs and a shot glass, and set them on the coffee table. A glance around the room had him straightening pictures and moving dirty dishes to the sink. A picture of an older woman stared at him from a shelf above an end table.
Might be his mother,
he thought, and gently set it face down. Back to the kitchen. He opened the top of the black bag and removed two smaller bags. He set one in the fridge and took the other with him.
The contents of the second bag—hair and other items—he spread throughout the living room. The crime scene unit would get a kick out of that. He did one final check, removed a baseball bat from the bag, then sat on the couch behind the door. The bat lay on the cushion beside him. While he stretched his legs and leaned back, he thought about Nino. It would be easy to just shoot him, but that wouldn’t be fair. Renzo suffered for what he did; Nino should too. He remembered Mamma Rosa’s warnings, that the things people did would come back to haunt them. Nino would pay the price now.
A car pulled into the driveway. He sat up straight and gripped the bat.
Nino had a smile
on his face and a bounce in his step. It was only Thursday and already he’d sold more cars than he needed for the month.
Maybe I’ll buy Anna that coat she’s been wanting.
Nino’s stomach rumbled, but he had a pepperoni pizza in his hand and a bottle of Chianti tucked into his coat pocket. He opened the door, slipped the keys into his pocket, and kicked the door shut with his foot.
There was a black sports bag on the kitchen table.
Wasn’t there before,
Nino thought. A shiver ran down his spine. He felt a presence in the house. Before he could turn, something slammed into his back. His right kidney exploded with pain.
“Goddamn.” Nino dropped the pizza, stumbled, and fell to the floor. His right side felt on fire. As his left shoulder collided with the hardwood floor, a bat hit him just above the wrist. The snap of bones sounded just before the surge of pain.
“Fuck.” He rolled to the side and reached for his gun.
The bat swung again.
Nino’s ribs cracked like kindling. Something sharp jabbed deep inside him. His mouth filled with a warm coppery taste. Nino recognized the man who stood above him. “Anything you want,” he said. “Just kill me quick.”
The bat struck Nino’s
knee, the crunch of bones drowned by his screams. The man stared at Nino. Let him cry. “I got Renzo last month. You hear about that?”
Nino nodded.
He tapped Nino’s pocket with his foot, felt a gun. “If you reach for the gun, I’ll hit you again.”
Another nod.
He knelt next to Nino, took the shot glass from the coffee table. “Open your mouth.”
Nino opened his eyes wide and shook his head.
The man grabbed the tongs, shoved one end into the side of Nino’s mouth, and squeezed the handles, opening the tongs wide. When he had Nino’s mouth pried open enough, he shoved the shot glass in. It was a small shot glass, but to Nino it must have seemed big enough to hold a gallon. Nino tried screaming, but couldn’t. Couldn’t talk either, with the glass in there. Nino’s head bobbed, and he squirmed. Nothing but grunts came out—fear-tinged mumbles coated with blood.
The man stood, glared at Nino. Gripped the bat with both hands. “You shouldn’t have done it.”
A dark stain spread on the front of Nino’s pants. The stench of excrement filled the room. He stared at Nino, raised the bat over his head, and swung. Nino’s lips burst open, splitting apart from both sides. Teeth shattered, some flying out, others embedding into the flesh of his cheeks. The shot glass exploded. Glass dug deep gouges into his tongue, severing the front of it. Shards of glass pierced his lips and tunneled into his throat.
He stared at Nino’s face, the strips of torn flesh covered in blood. He gulped. Almost stopped. But then he thought about what Nino had done, and swung the bat one more time. After that, Nino Tortella lay still.
He returned to the kitchen and took a small box from the bag on the counter then went back to the living room. Inside the box were more hairs, blood, skin, and other evidence. He spread the items over and around the body then made a final trip to the kitchen to clean up. He undressed and placed his clothes into a large plastic bag, tied it, and set it inside the black bag. He took out a change of clothes, including shoes and plastic covers for them. Careful not to step in any blood, he went back to stand over the body.
Nino lay in his own piss, shit, and blood, eyes wide-open, mouth agape.
You should never have done it, Nino.
He blessed himself with the sign of the cross while he repeated the Trinitarian formula. “
In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti
.” Then he shot Nino. Once in the head. Once in the heart.
An eye for an eye. And then some.
Before stepping out the door, he removed the plastic covers for his shoes, placed them into the bag, then closed and locked the door behind him. The wind had picked up since he arrived, bringing a cold bite with it. He turned his collar up and tucked his head into his chest.
Forgive me, Father, for what I have done.
He walked two more blocks, almost to the car, when an image of Donnie Amato appeared in his head.
And for what I still have to do.
Ostatnie Rozdziały
#75 Chapter 75
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#74 Chapter 74
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#73 Chapter 73
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#72 Chapter 72
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#71 Chapter 71
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#70 Chapter 70
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#69 Chapter 69
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#68 Chapter 68
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#67 Chapter 67
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025#66 Chapter 66
Ostatnia Aktualizacja: 3/3/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.