Ne Jamais Jouer Avec Les Loups-Garous (18+)

Ne Jamais Jouer Avec Les Loups-Garous (18+)

Organized Chaos · Zakończone · 129.0k słów

523
Gorące
2.6k
Wyświetlenia
727
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

« Mademoiselle Pierce, j'ai bien peur que vous soyez sur le point d'apprendre une leçon précieuse. » Son corps continuait de se contorsionner, et il tomba à genoux. Son cri resta coincé dans sa gorge alors que la transformation se poursuivait. Un grand loup noir se tenait sur ses quatre pattes, toujours dos à elle. Sa taille massive se dressait haut, et il se tourna pour la regarder avec un regard furieux. Ses dents étaient découvertes, mais affichaient encore d'une certaine manière le sourire tordu que Jordan arborait fréquemment. Faisant un pas vers elle, il parla d'une voix mortelle, « Ce soir, tu vas apprendre de première main pourquoi il ne faut jamais jouer avec les loups-garous. »

Morgan Pierce a toujours eu le don de se mettre dans des situations délicates, et la soirée d'Halloween organisée par son travail ne fit pas exception. Vêtue d'un costume de loup-garou offensant, elle énerve sans le savoir son patron, Jordan, l'Alpha de la Meute de la Lune Noire. Déterminé à lui donner une leçon, il la transforme, mais réalise bientôt qu'elle est sa Luna. Au fil des jours et des mois, tous deux doivent admettre ce qui planait depuis le début. Peut-être que la véritable leçon était de trouver la personne avec qui ils étaient destinés à être.

Rozdział 1

Morgan tira sur la dentelle de son masque noir pour la centième fois depuis qu'elle était sortie de son taxi.

Ce truc n'arrête pas de remonter !

En lissant sa jupe plissée rouge, elle essayait de ne pas laisser transparaître ses nerfs sur son visage, mais échouait lamentablement. La longue queue de loup synthétique et les oreilles assorties la faisaient se sentir bon marché au lieu de sexy comme elle l'avait espéré. Pourtant, elle était reconnaissante. Avant la générosité de Bethany, elle n'avait pas de costume du tout. Sa mère lui avait toujours appris à être reconnaissante pour les cadeaux, même si le cadeau n'était pas génial. Ignorant les regards de ceux qui entraient par les grandes portes du manoir, ses talons hauts transparents cliquetaient contre les immenses marches en pierre.

Tu peux le faire.

Elle souhaitait que ses sœurs soient avec elle. Elles savaient toujours comment faire ressortir son côté confiant. Elle entra dans le manoir et se dépêcha de passer devant les fêtards à la recherche des toilettes.

La marche fut plus longue qu'elle ne l'avait pensé. Prenant un moment pour vraiment apprécier tout ce que le manoir offrait, elle réalisa qu'il était vraiment somptueux. La balustrade en forme de trèfle qui entourait l'escalier massif contenait des garnitures noires et dorées qui étaient clairement coûteuses. Des poteaux semblables à des pièces d'échecs en crème et or se dressaient comme des videurs et étaient pulvérisés aux extrémités de chaque luminaire. Monsieur Loup avait vraiment mis le paquet pour la fête, encore plus qu'elle ne l'avait imaginé. Plus elle s'enfonçait à l'intérieur, cependant, plus elle se sentait mal à l'aise.

Bien que ses autres collègues soient déguisés, dire que le sien était le plus osé serait un euphémisme. Même la jupe la plus courte avait des leggings en dessous au lieu des bas résille révélateurs collés à ses jambes. La chaleur de leurs regards continuait de s'intensifier, lui faisant savoir qu'elle n'imaginait pas les choses. Enfin repérant sa cible, elle se précipita vers les toilettes. Des larmes brûlantes montèrent à ses yeux dès qu'elle ferma la porte de la cabine derrière elle.

"Tu penses qu'elle va le porter ?" demanda Caroline à Bethany en entrant dans les toilettes.

Bethany gloussa. "Bien sûr. La façon dont elle suit Jordan comme un chiot amoureux, tu sais très bien que si ça l'affecte même un tant soit peu, elle va le faire."

"Tu es tellement mauvaise," dit Caroline en réappliquant son rouge à lèvres. "Je ne peux pas croire qu'elle ait vraiment pensé que vous étiez amies."

"Parce qu'elle est totalement stupide—" Sa phrase s'arrêta lorsqu'elle vit Morgan se tenir dans l'embrasure de la porte de la cabine à travers le miroir.

La colère se répandit sur le visage de Morgan. "Vous m'avez piégée."

Une lueur de malice traversa les yeux de Bethany à la vue du costume. "Waouh. Tu l'as rendu encore plus vulgaire que je ne l'avais imaginé," dit-elle.

"Tu es tellement puérile."

"Et pourtant tu voulais être amie." Une brève lueur de douleur traversa le visage de Morgan, et Bethany donna un coup de coude à Caroline. "Oh, regarde Caroline, elle va pleurer."

Inspirant profondément, Morgan secoua la tête. "En fait, je vais aller danser." Elle fit un pas en avant, les mains serrées sur ses côtés. "Ma petite, je te promets que si je ne savais pas que tu es une connasse qui appelle les flics, je te casserais la gueule dans ces toilettes."

Bethany tordit son visage en un rictus. "Tu n’as aucune idée de qui tu parles, bordel."

"Je parle à une connasse jalouse qui rabaisse les autres pour compenser sa teinture de merde." Bethany se couvrit la tête et ricana. "Profitez bien de votre soirée, mesdames. Moi, je sais que je vais en profiter," dit-elle avant de quitter les toilettes. En retournant sur la piste de danse principale, Morgan chercha un visage familier. Ne voyant pas Jordan, elle posa sa main sur sa poitrine et expira.

Dieu merci.

Elle baissa les yeux sur sa tenue et son estomac se noua.

Il faut que je me tire d'ici avant qu'il ne me repère.

Elle pouvait être imprudente, mais elle n’était pas idiote. Plus elle regardait son costume, plus elle réalisait sa naïveté. Elle aurait dû mieux savoir. Avec la façon dont Jordan grimace devant ses chemisiers et ses jupes crayon, la voir porter des talons de strip-teaseuse à la même fête à laquelle assistait l’un de ses principaux clients serait le coup de grâce. Se faufilant derrière personne après personne, elle gardait les yeux fixés sur la porte en planifiant sa sortie.

Presque là.

Elle était si proche des portes d’entrée qu’elle pouvait presque sentir l’air de la nuit caresser sa peau.

Le DJ cria dans le micro en changeant de chanson. "Je m'appelle DJ Ice et je sais que cette fête est un peu différente, mais la dernière fois que j'ai entendu, c'était toujours une fête, non ? Ça veut dire qu'il est temps de s'éclater. Maintenant, je sais qu'on est à New York, mais je dois montrer un peu d'amour à ma ville natale, Baltimore !"

La musique rythmée arrêta Morgan dans son élan. En entendant l'un de ses mixes de club préférés, un grand sourire éclata sur son visage. "C'est ma chanson !" s'écria-t-elle, ne se souciant plus de qui la regardait. Se précipitant au milieu de la piste, elle bougea en synchronisation avec la musique.

"Okay Mademoiselle !" DJ Ice cria en la voyant danser. "Hey Baltimore !"

Complètement dans son élément, les mouvements de Morgan attirèrent les regards de tous les hommes dans la salle. Tout le monde l’entoura et l’encouragea alors qu’elle continuait à danser.

De l’autre côté de la salle, Elijah tira sur la veste de costume de Jordan. "Tu sais, en général, quand les gens organisent une fête d'Halloween, ils se déguisent pour l'occasion. Je doute que tu visais le look de cadre d'affaires morose. Tu portes déjà ce look assez souvent."

Jordan prit une longue gorgée de son cognac et le posa sur le comptoir du bar. "Oh, et je suppose que te déguiser en"—il plissa le visage—"c'est quoi, ça, au juste ?"

Elijah pointa la rayure de son costume une pièce. "Je suis Jack Skellington. Tu sais, comme dans L'Étrange Noël de Monsieur Jack."

"Je n’ai aucune idée de qui ou de quoi c’est."

"Bien sûr que non."

Jordan sourit. "Je reçois des commentaires sarcastiques de mon Bêta ?"

"Non. Je pense que Morgan t'en donne plus que tu ne pourrais en utiliser en une vie." Rien qu'entendre son nom fit tressaillir la mâchoire de Jordan. Elijah secoua la tête. "Et sur ce, je vais changer de sujet."

"Je t'en prie. Je te détesterai toujours pour m'avoir fait l'embaucher."

"Elle est la meilleure."

« Ouais, la meilleure emmerdeuse que j'ai jamais rencontrée. » Il porta son verre à ses lèvres, s'arrêtant alors que des acclamations bruyantes venant du milieu de la piste de danse remplissaient ses oreilles. Jetant un coup d'œil à Elijah, il le vit hausser les épaules en réponse. Un petit trou se forma, et pendant un bref instant, il aperçut des boucles noires rebondissantes. « Est-ce que c'est— » Se levant, il se dirigea vers le centre, sa simple présence faisant se séparer la foule. En voyant Morgan, sa bouche faillit toucher le sol.

« Qu'est-ce qu'elle porte, bordel ?! » lia-t-il à Elijah, qui le rejoignit à ses côtés.

« Euh... Je pense que c'est un costume de loup-garou. Un costume terrible, mais oui, c'est définitivement un costume de loup-garou. »

La teinte de ses yeux força Jordan à les fermer pour empêcher les autres de voir leur éclat jaune. La vue des mouvements érotiques de Morgan juxtaposés aux oreilles et à la queue de loup bon marché fit bouillir son sang. Il ouvrit les yeux et regarda les hommes autour d'elle la dévorer des yeux. Son loup poussa un grognement mortel et se mit en alerte.

Très bien. Si c'est le jeu que tu veux jouer, d'accord, Mlle Pierce, jouons.

À bout de patience, Jordan se détourna de la foule, ignorant les tentatives d'Elijah de le lier.


4:00 A.M

Morgan entendit une voix familière venant du coin de sa chambre sombre.

« Je dois te dire que je n'ai jamais fait ça avant. »

Elle se redressa d'un coup. Regardant dans l'obscurité, elle plissa les yeux, essayant de distinguer la silhouette assise sur la chaise. « Q-qui est là ? » demanda-t-elle d'une voix tremblante, pour n'entendre qu'un rire sarcastique en réponse.

« Ne jouons pas à ces jeux, Morgan. Ne nous insultons pas, toi et moi. »

Elle respira profondément. « Monsieur Loup, que faites-vous dans ma chambre ? C'est plus qu'inapproprié. » Jordan se leva et s'approcha du lit. Le clair de lune qui entrait par la fenêtre permit à Morgan d'apercevoir son visage. Sa peau ivoire lisse et ses traits sculptés semblaient diaboliques en plein jour, mais ce soir, il ressemblait au diable en personne.

Il desserra sa cravate, la laissant tomber librement autour de son cou, et étudia son rythme respiratoire. Elle était nerveuse. Qui ne le serait pas en se réveillant pour trouver son patron dans sa chambre ? Pourtant, il savait qu'elle n'avait aucune idée qu'il était vraiment la matière des cauchemars. Passant ses mains dans ses cheveux noirs, ses yeux tombèrent sur la nuisette rouge qu'elle portait. La dentelle épousait étroitement son corps, révélant chaque courbe de sa silhouette. Il jura entre ses dents, agacé. « Tu devrais vraiment porter plus de vêtements pour dormir la nuit, » dit-il.

Elle leva les yeux au ciel. « Après 18h, vous ne pouvez plus me dire quoi faire, monsieur, et même ça, c'est limite. »

Les coins de ses lèvres se courbèrent en un sourire tordu qui n'atteignit jamais ses yeux. « Vous savez, Mlle Pierce, j'ai toléré cette bouche horrifique et cette mode douteuse pendant des années parce que vous êtes intelligente, et honnêtement la meilleure assistante exécutive que j'ai jamais eue. » Il s'appuya contre le montant du lit. « Cependant, ce soir, ma tolérance pour vous est extrêmement faible, c'est pourquoi je suis ici. »

« Je ne comprends pas. »

« Pourquoi as-tu porté cette merde à la fête d'Halloween, hein ? C'était une sorte de blague de mauvais goût pour toi ? »

La bouche de Morgan s'ouvrit de stupeur alors que ses yeux brûlaient d'intensité en la fixant. Elle n'avait jamais imaginé que Jordan Wolf pouvait être fou. Froid, calculateur et audacieux, peut-être, mais pas fou. À cet instant, elle comprit à quel point elle s'était trompée. Attrapant son peignoir derrière elle, elle l'enroula autour de son corps et se leva lentement.

Tout ce que je dois faire, c'est atteindre ma commode.

Pensa-t-elle. Son arme était déjà chargée, et si elle pouvait gagner du temps, elle pourrait tenter de s'enfuir.

"C'était une fête d'Halloween. On nous a dit de nous déguiser, et je l'ai fait," dit-elle.

"Non, ce que tu as fait, c'est te moquer de quelque chose que tu ne connais pas du tout." Jordan serra les dents en fixant le masque de loup noir et blanc jeté négligemment sur le sol. Il se pencha et le ramassa, ainsi que les fausses oreilles et la queue qui l'accompagnaient.

"C'est ce que tu penses des loups-garous ? Des choses à ridiculiser avec de la fausse fourrure, des résilles et des talons hauts ?"

"Monsieur Wolf, je ne pense pas aux loups-garous parce qu'ils ne sont pas réels. J'avais besoin d'un costume de dernière minute, alors j'ai pris ce que j'ai trouvé et je l'ai assemblé." Morgan vit la lumière dans ses yeux verts briller si intensément qu'ils semblaient presque jaunes. Elle recula d'un pas, seulement pour le voir avancer d'un pas en avant.

"Tu es tellement irrespectueuse," dit-il, les narines dilatées. "Jusqu'à présent, je n'étais pas sûr, mais maintenant je sais que tu es allée trop loin."

Elle se tourna pour courir vers la commode, mais Jordan l'attrapa par les cheveux avant qu'elle n'ait parcouru la moitié du chemin. "Ahhh!" cria-t-elle en sentant sa main serrer les mèches. Un grognement bas et mortel s'échappa de ses lèvres, la figeant sur place. La poussant vers le mur, il la fit tourner. Elle le regarda avec des yeux écarquillés. Il n'y avait aucun doute sur la teinte jaune surnaturelle de ses yeux. "Qu-qu—"

"Je suis un loup-garou, ma chère. Le chef de meute, en fait," dit-il, montrant ses canines aiguisées.

"Les loups-garous ne sont pas réels !"

Lâchant ses cheveux, il frappa le mur à côté de sa tête. "Ai-je l'air imaginaire pour toi ?" L'odeur de menthe et de cognac sur son souffle la rendait étourdie, et sa proximité affectait ses pensées. Il sentait le cuir, et à travers son costume, elle pouvait sentir ses muscles se contracter.

Qu'est-ce qui ne va pas chez moi ?

Comme s'il pouvait l'entendre, Jordan répondit, "Les phéromones, Mademoiselle Pierce, mais vous en apprendrez davantage une fois que vous aurez changé." S'éloignant d'elle, il lui tourna le dos et fit quelques pas. Ses yeux attirés par la lune à l'extérieur de la fenêtre, il sourit d'un sourire sinistre.

"Q-quand je changerai ?" Morgan pouvait entendre le craquement des os.

"Mademoiselle Pierce, je crains que vous n'appreniez une leçon précieuse." Son corps continua de se contorsionner, et il tomba à genoux. Son cri restait coincé dans sa gorge alors que la transformation se poursuivait. Un grand loup noir se tenait sur ses quatre pattes, toujours tourné de dos. Sa taille massive se dressait haut, et il se retourna pour la fixer d'un regard sombre. Ses dents étaient découvertes, mais affichaient encore d'une manière ou d'une autre le sourire tordu que Jordan arborait fréquemment. Faisant un pas vers elle, il parla d'une voix létale, "Ce soir, tu vas apprendre de première main pourquoi on ne se moque jamais des loups-garous."

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.4m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

893.6k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

538.8k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

673.7k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

472.9k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

352.7k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

355.8k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

493.6k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

388.8k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.