

Prigioniera del Mafioso
Fer M · W trakcie · 189.5k słów
Wstęp
"Cosa pensi che stiamo per fare?" Con tutta la sua forza, strappa la camicia dal suo corpo, e i bottoni saltano via.
Lo vedo completamente nudo davanti a me, le mie guance si scaldano quando mi imbatto nel suo pene duro e potente, distolgo lo sguardo sentendomi così imbarazzata. Spaventata, mi alzo dal letto e corro verso la porta, ma prima che possa raggiungerla, le sue mani forti e spesse mi avvolgono la vita e mi tirano verso il suo corpo, mi gira rapidamente.
"Cosa c'è che non va, piccola? Hai paura?" Le sue labbra sussurrano nel mio orecchio.
"Ti avrò, ragazza." Arthur si mette tra le mie gambe, violentemente, strappa l'unico pezzo che copriva la mia intimità.
Arthur Drummond, un potente e temuto boss della mafia, scopre che il suo impero viene sistematicamente derubato dall'interno. Determinato a identificare il colpevole, diventa sempre più ossessionato da una donna di nome Ariel, una brillante studentessa di medicina. Mentre Arthur approfondisce l'indagine, si convince che Ariel detiene la chiave per scoprire la verità dietro i tradimenti.
Spinto da un misto di sospetto e fascino, Arthur si insinua nella vita di Ariel, usando la sua influenza e le sue risorse per manipolare le circostanze che li avvicinano. Nonostante la sua resistenza iniziale, Ariel si sente inspiegabilmente attratta dall'enigmatico e pericoloso uomo che sembra avere tutte le risposte che cerca.
Man mano che la loro connessione si approfondisce, i confini tra ossessione e desiderio si confondono, portandoli su un percorso insidioso dove segreti e bugie si intrecciano. La ricerca incessante della verità da parte di Arthur inizia a consumarlo, mettendo a rischio non solo il suo impero criminale, ma anche la fragile fiducia tra lui e Ariel.
Divisa tra i suoi crescenti sentimenti per Arthur e il dilemma morale di essere coinvolta con un criminale, Ariel si trova combattuta tra lealtà e autoconservazione. Con l'aumentare della posta in gioco e il collisione dei loro mondi, devono affrontare i propri demoni e fare scelte che cambieranno per sempre il corso delle loro vite.
Questa è una storia avvincente di amore, tradimento e redenzione, dove la linea tra cattivo ed eroe diventa sempre più sfumata, e due individui si trovano intrecciati in un pericoloso gioco di potere e passione.
Rozdział 1
Mikhail Kovarnov Drummond
Nel mondo oscuro, portare un cognome importante non è un compito facile. Grandezza e potere aprono porte che solo un Drummond può attraversare.
L'organizzazione Bratva è nata nel XX secolo, dopo la Prima Guerra Mondiale, insieme all'Unione Sovietica. Assicurarsi un potere maggiore non era un lavoro semplice, mio padre e mio nonno hanno sempre desiderato avere status e potere, ma all'epoca in cui vivevano, sembrava impossibile. Tuttavia, hanno capito che il segreto risiedeva nella forza e nella mente, capaci di vedere l'immensità di dove potevamo arrivare. Fino a qui.
Sono stato educato e addestrato specificamente per gestire un'organizzazione criminale. Tutto pianificato con cura dai miei predecessori che hanno spianato la strada per me per guidare la Bratva. L'addestramento è iniziato non appena ho mostrato interesse per la vita che mi aspettava, perché già sapevo cosa volevo: tutto il dannato mondo. Ho iniziato dal basso, addestrandomi tra i soldati e servendo mio padre, tutto per dimostrare di cosa ero capace. Ho servito in prima linea nelle battaglie tra mafie e nelle missioni per far crescere l'organizzazione, perché sapevo che tutto questo, un giorno, sarebbe stato mio.
Una volta raggiunta la maggiore età, ho gestito l'organizzazione come ritenevo opportuno. Ho costruito aziende, hotel di lusso e casinò, qualsiasi cosa che moltiplicasse il mio potere e denaro. Per me, tutto ciò che ho ottenuto è stato il risultato di una mente avanzata e perspicace, ma anche così, per aumentare il mio territorio, sarei stato costretto a sposarmi e così garantire che ci fosse un erede.
Louise Roux era la scelta perfetta: erede di due territori, la mafia francese e quella thailandese, ma essendo una donna, non poteva prendere il controllo della mafia francese. Tuttavia, sposandomi, avrei dominato tutto. Sono riuscito a negoziare con suo padre e a formare un'alleanza. Non è stato un compito facile, ho dovuto minacciare, articolare e rendere difficili gli affari nel loro territorio fino a portarli vicino alla decadenza e alla perdita di tutto ciò che avevano ottenuto, ma grazie al mio aiuto e alla mia clemenza, hanno accettato la mia offerta, anche se Louise era contraria alla nostra unione.
Louise era una donna molto bella, una rossa affascinante. Ma, per quanto possedesse tutta la bellezza del mondo, odiavo la sua dolce e debole personalità da donna comune. La sua docilità e mancanza di coraggio mi causavano grande repulsione, poiché sapevo che questo avrebbe influenzato l'educazione del bambino che aspettava. Ho stabilito i termini della nostra convivenza, rendendo chiara la mia preferenza e questo la terrorizzava, ogni singolo giorno.
Andrei Kovarnov Drummond
Quando Andrei Kovarnov è nato, ho lasciato che Louise avesse il bambino a tempo pieno, fornendo il prezioso latte materno che lo avrebbe reso forte e sano. Ma non appena il ragazzo ha iniziato a camminare, mi sono avvicinato, iniziando a portarlo alla Bratva. Volevo che si abituasse al mio stile di vita fin da piccolo. Louise ha cercato di intervenire, poiché sapeva quali fossero le mie intenzioni, ma l'ho rimessa al suo posto ogni volta che era necessario. Tuttavia, anche se sapeva che non poteva fermarmi, insisteva. D'altra parte, non potevo liberarmi di lei, non ancora. Tra i termini del matrimonio, era stabilito che avremmo cresciuto il bambino insieme fino ai cinque anni. La donna abusava di questa clausola e, diverse volte, l'ho sorpresa a insegnare cose inutili come la compassione e la religiosità. Sapeva che era costoso, ma era testarda e insisteva.
"Cosa ti aspetti da questi insegnamenti?"
"Che sia una brava persona, Mikhail."
"Non perdere tempo, va contro il suo destino!"
"Tu insegni ciò che ti conviene, io insegno ciò che è giusto."
"Davvero pensi che servirà a qualcosa che tu ti prenda cura di quell'animale?"
"È un gatto! Gli piacciono i gatti!"
"La sensibilità è una virtù, Louise, ricordalo prima che io perda la mia."
"È saggio crescerlo per essere insensibile e crudele?" Questo mi sembra più un capriccio, con la tua vanità e il tuo orgoglio che esercitano la tirannia.
Col tempo, mi sono reso conto che Louise aveva iniziato ad agire con indifferenza verso l'educazione di Andrei. La sua unica intenzione era passare più tempo possibile con suo figlio, prendersi cura di lui.
Quando mancavano pochi giorni al quinto compleanno del ragazzo, l'ho costretto a usare la pistola contro il gatto e, anche senza abilità e contro la sua volontà, ha ucciso l'animale, sparando alla piccola testa felina. Per più di un minuto, Andrei ha fissato il gatto inerte, senza capire la situazione, finché non gli ho tolto la pistola di mano e l'ho preso in braccio. Solo allora mi ha guardato con gli occhi pieni di lacrime. Era il momento di rafforzare il suo apprendimento, così ho chiesto:
"Cosa fa un Drummond?"
"Uccide."
"È naturale?"
"Sì."
"Per cosa siamo addestrati?"
"Per comandare, papà."
"Molto bene!"
Da lontano, Louise osservava ciò che avevo fatto e aveva paura di avvicinarsi. Era meglio così. Mi sono avvicinato a lei e ho messo il ragazzo sulle sue ginocchia.
"La saggezza è una virtù, Louise," ho ribadito, dopo tanti anni.
Louise Roux Drummond
Con Arthur tra le braccia, cercavo di calmare il suo piccolo corpo e lo stringevo con l'intenzione di farlo sentire protetto. Alzò la testa e indicò il gatto senza vita nel giardino.
"Mamma, il micio sta dormendo?"
"No, amore mio, è morto."
"Non si sveglierà?"
"No."
"Ma, è il mio gattino..."
"Lo so, ma non è più vivo."
"L'ho fatto io?"
Presi un respiro profondo, temendo che la mia voce si spezzasse, ma cercai forza, senza nemmeno sapere da dove venisse, e riuscii a rispondere, con voce ferma:
"No! È stato tuo padre!"
"Siamo addestrati a uccidere," disse, ripetendo la frase di suo padre.
"Ma cosa ti ha insegnato la mamma?"
"La gentilezza prevale."
"Esatto, bravo!" — risposi, strofinando il viso nei suoi capelli, per nascondere una lacrima ribelle — "Facciamo la doccia?"
Arthur si rannicchiò nel mio grembo e lo portai di sopra. L'odore della sua maglietta, sporca del sangue di Nala, mi invase le narici e mi sentii nauseata. Nel suo bagno, gli tolsi i vestiti sporchi e gli feci la doccia. Matilde entrò nella stanza, con il vassoio del cibo che avevo preparato per il bambino, e annunciò:
"La colazione del piccolo Andrei è pronta."
"Grazie, Matilde. Ma per favore non usare quel nome con il bambino. Si chiama Arthur."
"Ne è sicura, signora?"
"Sì, usa Andrei solo davanti a Mikhail. In altri momenti, usa Arthur."
"Come desidera, signora."
"Qualche notizia da mio fratello?"
"Finora nulla, signora."
"Deve rispondermi! Il compleanno di Arthur si avvicina e dobbiamo andare."
"Signora, è troppo rischioso. Metterà a rischio non solo la sua vita, ma anche quella del piccolo Arthur."
"In ogni caso, la mia vita è a rischio, se resto gli darò la possibilità di uccidermi, senza alcuno sforzo."
"M-ma potrebbe cambiare idea, lei è la madre di suo figlio."
"Per lui, questo è irrilevante, lo conosci e lo sai molto bene."
La notte prima del compleanno di Arthur, riuscii a mettermi in contatto con Heron, mio fratello, e mi disse che tutto stava andando come previsto. Come concordato, avrei aspettato sul retro della proprietà, tra gli alberi, fino a quando non avrebbero lanciato la scala di corda. Era il momento perfetto, poiché Mikhail non era a casa, e in sua assenza, la sicurezza era sempre più rilassata. In poco tempo, saremmo stati lontani da questo inferno.
"Mamma, cosa stiamo facendo?"
"Stiamo giocando a nascondino." Ti piace il gioco?
"Sì, mi piace tanto!"
"Dobbiamo stare zitti così nessuno ci trova."
Accovacciato, Arthur mi lanciò un sorriso malizioso. Avvicinai il mio viso al suo, che stava ammirando i miei occhi e teneva una ciocca dei miei lunghi capelli, come se avesse paura che mi allontanassi. Lo faceva sempre. Ero già impaziente per il ritardo, tuttavia, la scala di corda fu lanciata e aiutai Arthur a salire per primo, facendo lo stesso subito dopo.
Al sicuro dall'altra parte, mi girai nell'oscurità, pronta ad abbracciare mio fratello, che non vedevo da anni, ma fui colpita in faccia e afferrata per i capelli. Stordita e senza capire cosa stesse succedendo, mi resi conto che mi stavano riportando alla fortezza.
"Ingrata! Cercando di scappare con mio figlio!" La voce di Mikhail rimbombava come un tuono sulla proprietà. "Pensavi davvero che questa fuga avrebbe funzionato?"
Appena varcata la porta, fui gettata a terra e presa a calci su tutto il corpo. Arthur fu lasciato in un angolo dell'anticamera e osservava la mia sofferenza dalla sua scatola. Mikhail accettava che cercassi di convertire il ragazzo, perché sapeva che sarebbe stato inutile con la sua presenza, ma non avrebbe mai accettato che osassimo tentare di fuggire, tanto più in una fuga mal pianificata e senza supporto. Mikhail mi schiaffeggiò e sbatté la mia testa contro il pavimento del salotto. Tutto ciò che potevo fare era urlare e chiedere aiuto, anche se sapevo che nessuno sarebbe venuto.
"Né tu né nessun altro porterete via il mio dannato erede!"
"Lasciami, pazzo, bastardo folle!"
Lottai con lui, cercando di salvare la mia vita, perché sapevo che non appena l'orologio avesse segnato la mezzanotte, il termine del matrimonio sarebbe stato compiuto e lui avrebbe finalmente potuto liberarsi di me. Riuscii a liberarmi dal suo corpo e mi alzai. Mi guardava con odio e disgusto.
"Avrei dovuto ucciderti quando hai dato alla luce Andrei!"
"Sei un essere umano orribile e crudele, anche per tuo figlio!"
"Basta! Hai già pesato troppo sulla terra!"
"Arthur aborrisce la tua presenza, ti odia!"
"Arthur?"
"Sì, l'ho rinominato, si chiama Arthur!"
"Maledizione!"
Mikhail allungò la mano e mi afferrò per i capelli, trascinandomi per la stanza e, ancora una volta, gettandomi a terra, punendo il mio corpo debole.
"Sei servita solo a partorire, nient'altro."
"Almeno sono stata buona per qualcosa! Tu sai solo gestire la crudeltà, sai solo dare ordini!"
Il mio corpo era dolorante. Mikhail stava cercando di strapparmi i vestiti, e sapevo cosa intendeva fare, ma lottai per impedirglielo. Piangevo, guardando Arthur, che rimaneva incollato al muro, osservando la scena.
"Arthur, girati!"
"Mamma! Ho sonno."
"Stai per dormire, amore mio, ma prima fai quello che ti chiede la mamma."
Il ragazzo f...
Ostatnie Rozdziały
#140 Capitolo 139
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#139 Capitolo 138
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#138 Capitolo 137
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#137 Capitolo 136
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#136 Capitolo 135
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#135 Capitolo 134
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#134 Capitolo 133
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#133 Capitolo 132
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#132 Capitolo 131
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#131 Capitolo 130
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?