

Prince Lycan Matteo
Lovella Novela · Zakończone · 108.3k słów
Wstęp
Matteo Harith est le prince lycan, bientôt roi, qui attendait sa compagne. Il avait senti sa présence il y a 9 ans au palais, mais depuis, il ne l'avait jamais retrouvée, peu importe combien il l'avait cherchée.
Lorsque le père de Matteo, le roi, lui a demandé d'enquêter sur le cas d'un clan qui avait été anéanti, il a vécu avec le clan de Minuit et a rencontré Freya.
Au moment où Matteo est sorti de son SUV, Freya a découvert qu'il était son compagnon. Mais Matteo ne pouvait pas la sentir du tout. Un tournoi organisé au sein du clan a permis à Matteo de découvrir que Freya était sa compagne lorsque leurs regards se sont croisés.
Quand Matteo a finalement senti l'odeur de Freya, c'était aussi le moment où elle se souvenait de ce qui s'était passé dans son enfance et que le palais avait refusé de les aider lorsqu'ils avaient demandé de l'aide, ce qui avait causé la mort de ses parents biologiques. Que va-t-il faire lorsque Freya blâmera les royaux et voudra le rejeter même après qu'ils se soient marqués l'un l'autre ?
Rozdział 1
Freya
"Oops, désolée." Britney, la garce du lycée et de la meute, dit en se moquant après m'avoir intentionnellement bousculée alors que je récupérais mes affaires dans mon casier. Je la regardai après avoir contrôlé ma colère et fus reconnaissante que ma louve ait accepté de ne pas perdre notre sang-froid.
Je baissai les yeux et tentai de passer à côté d'elle, mais elle ne me laissa pas faire. Au lieu de cela, elle me fit trébucher et lorsque je tombai, elle rit avec les autres.
'Garde ton calme, Frey.' me rappela ma louve en essayant de me calmer. Je fermai les yeux et pris une profonde inspiration avant de me relever. Je ne sais pas pourquoi Pi, ma louve, était plus calme que moi. Normalement, nos louves étaient celles qui perdaient leur sang-froid immédiatement et agissaient de manière irrationnelle, et c'était vraiment étrange que ma louve soit très raisonnable, totalement mon opposé.
"Oh, je suis encore tellement désolée." dit Britney en riant avec ses acolytes. Je me relevai et m'éloignai d'elles parce que je savais qu'elles n'allaient pas s'arrêter tant qu'elles me verraient.
Juste au moment où je tournai pour ma prochaine classe, je heurtai accidentellement une poitrine dure et le regrettai en levant les yeux pour voir à qui elle appartenait. Joric, le futur Alpha, me regardait en souriant.
C'est un autre tyran comme Britney, qui se croit supérieur juste parce qu'il est le prochain alpha. En termes de force, il n'est rien comparé à son futur bêta et gamma. La seule chose qui le rend qualifié pour devenir un alpha est le fait qu'il est le fils de l'actuel.
"Quelle chance de te trouver enfin !" s'exclama-t-il avec animation. Il était aussi avec ses acolytes et je fus soulagée que son futur bêta et gamma ne soient pas près de lui. Ils étaient tous deux responsables. C'est peut-être la raison pour laquelle ils n'étaient pas amis du tout.
"Je vais à mon prochain cours." lui dis-je en baissant la tête. Il aime ça quand je, ou n'importe qui dans la meute, fait ça. Ça le fait se sentir supérieur et booste son ego.
"Tu n'as pas besoin de faire ça, je peux dire à ton professeur de te passer si tu me fais une gâterie," dit-il, et regarda ses acolytes qui riaient maintenant avec lui. Je préférerais échouer plutôt que de faire ça pour lui. Mais je ne pouvais pas lui dire ça, alors je lui dis simplement,
"Je ne voulais pas me mettre Britney à dos, elle m'a déjà assez fait de misères." lui dis-je. Je savais qu'ils n'étaient pas des âmes sœurs mais Britney était toujours après lui et le voulait pour elle.
"Tu es là," dit Clay, quand Joric allait répondre. "Je te cherchais, allons-y." dit-il, et prit ma main. Nous regardâmes tous les deux le futur alpha avant de lui tourner le dos et de le trouver en train de fixer Clay du regard. Joric ne pouvait rien faire contre Clay parce qu'il savait qu'il ne pouvait pas battre son futur bêta.
Nous nous éloignâmes et je soupirai de soulagement, reconnaissante que Clay soit arrivé juste à temps. "Tu as vraiment eu de la chance de croiser le chemin du crétin et de la p***." dit Clay en riant.
"Ouais, je sais déjà ça. Je ne sais pas si j'ai cette odeur qui les attire où que je sois." répondis-je.
"Je veux aussi croire qu'ils sont les seuls à pouvoir sentir ton odeur, qui est absente de nos narines." ajouta-t-il, et nous rîmes tous les deux.
Clay est un ami pour moi et j'espère qu'il est mon âme sœur. Et bien sûr, il ne l'est pas, parce que j'ai déjà trouvé le mien et je ne voulais pas penser à lui. Revenons au futur bêta qui marchait avec moi maintenant, il n'a que 17 ans mais pense comme un adulte et se concentre sur le bien-être de la meute et de ses membres, avec le futur gamma, Alec.
Comme il l'avait dit, je n'avais aucune odeur. C'est pourquoi aucun d'eux ne savait que j'avais déjà mon loup. Je voulais le dire à lui et à Alec, mais j'ai changé d'avis. Je ne voulais pas qu'ils pensent que je n'étais pas normale à cause de l'absence de mon odeur. Chaque loup a son propre parfum unique. Ne pas en avoir signifie soit que vous êtes humain, soit une autre espèce. Mais peu importe le type de créature que je suis, je devrais quand même avoir une odeur. Je veux m'inquiéter de cela aussi, mais mon loup me dit que nous sommes uniques. Voilà pourquoi.
« Est-ce possible ? » demandai-je à Clay, et il leva un sourcil vers moi. Je ris de sa réaction parce que je savais très bien que ces deux-là étaient des imbéciles et qu'ils n'avaient aucune chance de pouvoir sentir une odeur que les autres ne pouvaient pas.
« Si c'était vrai, alors je serais heureux. Au moins, il y a quelque chose que le futur alpha détient pour être digne de la position à l'avenir, » répondit-il. « Quoi qu'il en soit, je te cherchais parce que je voulais que tu saches que le prince lycan va visiter l'école, » dit-il, ce qui me fit me raidir.
« Pourquoi, qu'est-ce qui ne va pas ? » demanda-t-il, peut-être ressentait-il ma réaction. « N'aie pas peur de lui, tu ne fais rien de mal et nous savons tous les deux que les lycans, surtout les royaux, veulent seulement que nous suivions les règles, » ajouta-t-il.
Je n'ai pas peur des lycans ou des royaux. C'est à cause du prince lycan lui-même, qui se trouve être mon compagnon. Oui, j'étais liée à un prince lycan et futur roi. Être liée à un lycan était déjà difficile. Combien plus à un prince qui deviendrait roi ? Je souffrais de douleurs thoraciques à cause de son infidélité depuis que j'avais découvert qu'il était mien.
« Freya, ça va ? » demanda-t-il, puis je le sentis, je reniflai et c'était vraiment lui, mon compagnon. Il se dirigeait vers notre emplacement et la première chose que je voulais faire était de fuir. Je devais m'enfuir et j'allais le faire, mais c'était trop tard. Je le voyais déjà, ainsi que son futur bêta et la femme dont les bras étaient autour de lui.
Je voulais lui dire qu'il était à moi, mais comment pouvais-je le faire alors qu'il ne pouvait même pas me sentir ? Clay tenait mon bras en inclinant la tête. J'avais déjà la tête baissée parce que je ne voulais pas croiser son regard par peur que mon loup ne bondisse sur lui et que nous perdions tous les deux la vie.
« Je le veux, Frey. » dit Pi, et je voulais lui dire que je le voulais aussi, mais Clay me tenait la main et les salua,
« Votre Altesse, » je regardais toujours en bas et je pouvais voir sa main entrelacée avec celle de la lycane. Une vague de colère monta en moi et Clay dut la ressentir aussi. « Hé, Frey, ça va ? » demanda-t-il, l'air inquiet. Cela me réveilla de ma colère, alors je le regardai en souriant.
« Désolée, je viens de me rappeler de quelque chose. » répondis-je en baissant à nouveau la tête.
« De quoi te souviens-tu qui a éveillé ta colère ? Je peux le sentir, c'était comme si tu voulais tuer quelqu'un. » dit mon compagnon,
« Elle se sent parfois ainsi chaque fois qu'elle se souvient de ses harceleurs. Elle n'a pas encore son loup, donc tout le monde la méprise. » répondit Clay à ma place.
« Pathétique, » dit la lycane, ce qui me fit serrer les dents, mais Pi me calma dans mon esprit.
« Eunice !! » cria le prince lycan, ce qui fit que tout le monde baissa la tête devant lui, sauf moi. J'espérais juste que personne ne le remarque alors que j'avais toujours la tête baissée. « Elle est dans la meute et mérite un traitement comme tout le monde, » dit-il. Je me sentais heureuse qu'il ne soit pas comme les autres, mais le fait que cette lycane caressait ses bras m'infuriait.
« Nous allons à notre cours maintenant, votre Altesse, » dit Clay, et il m'éloigna après qu'il nous ait accordé sa permission.
« Merci, Clay, » lui dis-je en posant ma tête sur sa poitrine. Je me sentais nerveuse et en colère en même temps. La présence de mon compagnon m'avait rendue mal à l'aise depuis que j'avais découvert qu'il était mien.
Ostatnie Rozdziały
#75 Chapitre 75 : La fin
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#74 Chapitre 74
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#73 Chapitre 73
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#72 Chapitre 72
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#71 Chapitre 71
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#70 Chapitre 70
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#69 Chapitre 69
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#68 Chapitre 68
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#67 Chapitre 67
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#66 Chapitre 66
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.