

Revendiquer Sa Luna
Anna Shannel Lin · Zakończone · 175.9k słów
Wstęp
Malgré les nombreuses épreuves, Cercei recevait amour et soin de ses parents, et elle restait humble. Bien que leur Alpha ne les respectât jamais et les traitât comme de simples serviteurs, sa famille trouvait le bonheur. Cependant, tout changea radicalement le jour de son dix-huitième anniversaire lorsque leur Alpha tua impitoyablement son père sans raison valable et écrasa sans pitié son cœur sous son pied après l'avoir arraché.
Enragée et cherchant à se venger, Cercei se sentait impuissante jusqu'à ce qu'elle rencontre le Roi Alpha du Nord, avec qui elle passa la nuit. Cette rencontre fortuite changea sa vie brusquement, révélant tous les secrets cachés et les mensonges que sa mère avait soigneusement dissimulés pendant dix-huit ans. La révélation brisa la croyance de Cercei en sa famille et ses parents parfaits, la laissant remettre en question tout ce qu'elle avait toujours connu.
Rozdział 1
Le point de vue de Cercei
Je passai doucement un chiffon sur mon front pour essuyer les perles de sueur, mon corps fatigué courbé sur la tâche de récurer le sol. Le poids de la brosse dans ma main semblait plus lourd à chaque instant qui passait.
"Bon sang, tu pourrais te dépêcher un peu?" lança la voix aigüe de Vienne, la fille de notre Alpha, perçant l'air derrière moi.
"Bien sûr, mademoiselle," répondis-je, ma voix pleine de respect, et j'accélérai le rythme de mon récurage.
Vienne avait opportunément renversé de la peinture sur le sol, qu'elle prétendait être accidentel, mais son intention malveillante était évidente. C'était maintenant ma responsabilité de rectifier le désordre qu'elle avait créé.
"Idiote," murmura Vienne en tournant le dos. Dans un dernier acte de cruauté, elle donna un coup de pied dans le pot de peinture à côté de moi avant de quitter la cuisine.
Je me sentais complètement épuisée et je poussai un soupir las en observant l'ampleur du travail qui m'attendait encore. J'avais l'impression de récurer le sol depuis une éternité, mais la peinture s'accrochait obstinément à la surface, résistant à tous mes efforts pour l'enlever.
Une fois certaine que Vienne avait quitté la pièce, je posai délicatement la brosse et m'accordai un moment de repos.
Adossée au mur frais, je pouvais sentir la douleur irradier dans mon bras, la douleur lancinante dans mes jambes et la tension dans mon dos. Le poids de la lutte physique était évident.
"Tu sais que Vienne te tuerait si elle te trouvait en train de te reposer," la voix de Maria brisa soudainement le silence, me faisant sursauter.
"Mon Dieu, tu m'as fait une de ces peurs," haletai-je, ma main appuyant instinctivement contre ma poitrine pour calmer les battements rapides de mon cœur.
Maria ne put s'empêcher de rire en s'asseyant à côté de moi, profitant d'une courte pause dans le monde exigeant dans lequel nous étions coincées.
Bien qu'elle ait récemment commencé comme l'une des servantes des Crescent, Maria était rapidement devenue ma plus proche compagne, même si j'avais travaillé plus longtemps qu'elle. Peut-être parce que nous avions le même âge ou partagions le même sort, endurant la tyrannie de Vienne Crescent.
Mes parents avaient consacré leur vie à servir l'Alpha, Remus Crescent : mon père en tant que majordome et ma mère en tant que femme de chambre personnelle. Ils n'avaient jamais reçu une once de gratitude ou de respect de l'homme qu'ils servaient fidèlement.
Reposant ma tête sur l'épaule de Maria, je ne pus m'empêcher d'exprimer ma frustration. "Qu'est-ce qui pousse Vienne à persévérer si obstinément pour faire de ma vie un enfer?"
"La jalousie," répondit Maria avec une pointe d'amusement dans la voix.
Je ne pus m'empêcher de rire à sa réponse. "Oui, bien sûr. Qui n'envierait pas mes vêtements en lambeaux, mon talent extraordinaire pour récurer les sols, et mes chaussures vintage usées tellement à la mode?" Je remuai mes orteils pour souligner mes propos.
Un changement soudain dans le ton de Maria me prit au dépourvu, et j'arrêtai de rire. C'était rare qu'elle parle sérieusement. "Parce que tu es plus belle qu'elle," dit-elle, sa voix sincère sans aucune pointe de plaisanterie.
Je marquai une pause, frappée par la sincérité de ses mots. "Peut-on changer de sujet? Je préfère quelques taquineries légères plutôt que d'être si sérieuse, s'il te plaît. C'est beaucoup plus confortable," dis-je, essayant d'alléger l'ambiance.
Nous éclatâmes de rire, sachant que les taquineries de Maria venaient d'une affection sincère et non d'une intention malveillante.
Contrairement à Vienne, qui trouvait de la joie dans mes malheurs, Maria utilisait les taquineries comme un moyen d'exprimer son affection pour moi. À travers ces interactions ludiques, nous trouvions du réconfort et formions un lien unique.
"Frotte le sol, espèce de gamine," imita Maria en se moquant de la voix de Vienne, mimant les gestes de notre tourmenteuse, ce qui nous fit rire encore plus fort.
Elle exagéra même en balançant ses cheveux de la même manière que Vienne, et la vue me fit éclater de rire.
"Allez, file au jardin," rétorquai-je en plaisantant, renvoyant Maria d'un geste de la main.
Elle fit une grimace exagérément indignée et balança dramatiquement ses cheveux une fois de plus, ce qui me fit encore rire. La vue de mon propre reflet dansant sur le sol mouillé et savonneux ajoutait à ma joie, rendant le moment encore plus délicieux.
Tout au long de ma vie, beaucoup ont exprimé leur affection pour ce qu'ils voyaient comme ma beauté. Bien que leurs compliments soient gentils, ils n'ont jamais vraiment résonné en moi. Je répondais généralement par des remerciements ou retournais le compliment. Cependant, je n'ai jamais envisagé d'embrasser leurs paroles pleinement.
Néanmoins, l'idée de Maria que Vienne soit envieuse de ma beauté me semblait complètement absurde.
Je ne comprenais pas pourquoi Maria avait abandonné sa rationalité pour entretenir une telle idée. Vienne et moi avions la même taille, mais sa silhouette exsudait une élégance mature avec des courbes gracieuses, tandis que j'avais une carrure petite. Nos longs cheveux bruns différaient, les miens ondulaient en vagues, tandis que les siens restaient impeccablement droits, lui donnant un air sophistiqué. Ses yeux noisette scintillaient, contrastant avec mes yeux verts émeraude hérités de ma mère. Malgré mon teint clair, la peau de Vienne était aussi pure et blanche que du papier.
Hormis ces distinctions, nous partagions de nombreux traits similaires, tels que des nez pointus, des lèvres pulpeuses et des taches de rousseur qui n'apparaissaient que sous la douce caresse du soleil.
La ressemblance frappante entre nous pouvait avoir alimenté son mépris pour moi. À première vue, on pourrait même nous prendre pour des sœurs. Cependant, pour Vienne, la fille unique et héritière de la meute de MoonStone, être comparée à une servante, même brièvement, devait être l'insulte ultime.
Après ce qui m'a semblé une éternité de récurage, je trouvai du soulagement dans le jardin du manoir, mon sanctuaire. Entre les fleurs vibrantes et les arbres imposants, je découvris une tranquillité qui surpassait toute autre partie du domaine.
En me promenant au milieu du vaste jardin, m'immergeant dans le parfum des fleurs et les chants des oiseaux, une vue attira mon attention. Il y avait Maria, bravement luttant contre un troupeau de fleurs fanées avec un balai. Malgré l'amusement que je trouvais dans sa situation, une pointe de sympathie tiraillait mon cœur.
En apprenant la sensibilité de Maria aux fleurs, Vienne n'hésita pas à l'exploiter et lui assigna la tâche punitive de s'occuper du jardin.
Maria, dans un état de désespoir, rassembla le courage de demander humblement grâce. Cependant, les désirs de Vienne prévalaient toujours.
Ostatnie Rozdziały
#131 Chapitre 131 : Finale : Perfect Day
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#130 Chapitre 130 : Maria Sinclair
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#129 Chapitre 129 : Lucian est venu me reprendre
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#128 Chapitre 128 : Où est-elle ?
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#127 Chapitre 127 : Début de la guerre
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#126 Chapitre 126 : Lucian le sait-il ?
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#125 Chapitre 125 : Je suis enceinte
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#124 Chapitre 124 : Je suis content d'offrir un tel spectacle
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#123 Chapitre 123 : Mount The World
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#122 Chapitre 122 : Tache de sang
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.