

Roi des Enfers
RJ Kane · Zakończone · 766.8k słów
Wstęp
Cependant, un jour fatidique, le Roi des Enfers est apparu devant moi et m'a sauvée des griffes du fils du plus puissant chef de la Mafia. Avec ses yeux bleu profond fixés sur les miens, il a parlé doucement : "Sephie... diminutif de Perséphone... Reine des Enfers. Enfin, je t'ai trouvée." Confuse par ses paroles, j'ai balbutié une question, "P..pardon ? Qu'est-ce que cela signifie ?"
Mais il s'est contenté de me sourire et a écarté mes cheveux de mon visage avec des doigts délicats : "Tu es en sécurité maintenant."
Sephie, nommée d'après la Reine des Enfers, Perséphone, découvre rapidement comment elle est destinée à remplir le rôle de son homonyme. Adrik est le Roi des Enfers, le chef de tous les chefs dans la ville qu'il dirige.
Elle était une fille apparemment normale, avec un travail normal jusqu'à ce que tout change une nuit lorsqu'il a franchi la porte d'entrée et que sa vie a changé brusquement. Maintenant, elle se retrouve du mauvais côté des hommes puissants, mais sous la protection du plus puissant d'entre eux.
Rozdział 1
Sephie
J'entends mon application de bruit blanc s'arrêter sur mon téléphone et mon réveil devenir de plus en plus fort. J'attends que les cloches cessent de sonner avant de me retourner et d'appuyer sur l'écran. Avec une profonde inspiration, je trouve l'énergie de sortir du lit et de me traîner jusqu'à la douche.
Encore une journée glorieuse à servir des tables. Je m'empêche de sauter de joie à l'idée de me faire crier dessus par des clients mécontents encore aujourd'hui. Les gens sont vraiment grincheux ces derniers temps.
Après ma douche, je me prépare un petit déjeuner rapide, même si c'est déjà la fin de l'après-midi. Travailler la nuit signifie que je rate l'heure normale du petit déjeuner, mais soyons honnêtes. Le bacon peut être apprécié à n'importe quel moment de la journée.
Une fois la vaisselle faite et lavée, je prends mes clés et mon sac, verrouillant la porte en sortant. Je vis seule. Ce n'est peut-être pas le meilleur quartier, mais tous mes voisins sont vraiment sympas et nous veillons les uns sur les autres. Quand je me retourne après avoir verrouillé ma porte, je vois M. Turner monter les marches vers son appartement en face du mien.
« Bonjour, Mademoiselle Sephie. Vous allez quelque part d'excitant ? » Il monte lentement les escaliers, ses courses à la main. C'est jeudi, après tout. M. Turner s'arrête toujours à l'épicerie en rentrant chez lui le jeudi.
« Bonjour, M. Turner. Je vais au travail. Comment s'est passée votre journée ? Des émotions à l'hôtel aujourd'hui ? »
« Non, pas aujourd'hui, mais je suis reconnaissant pour les journées ennuyeuses, si je suis honnête. »
M. Turner travaille à la porte du plus cher hôtel du centre-ville. Il est portier depuis 32 ans et connaît chaque personne influente de la ville en conséquence.
« Les journées ennuyeuses vous donnent plus de temps pour trouver mon Monsieur Parfait, non ? Moi aussi, j'aime les journées ennuyeuses, » je ris.
M. Turner rit en atteignant sa porte et pose ses courses pour la déverrouiller. « Ne vous inquiétez pas, Mademoiselle Sephie, je vous trouverai un jour l'homme parfait. Vous le méritez. »
« Je ne sais pas pour ça, mais je prends toute l'aide que je peux obtenir. Passez une bonne soirée, M. Turner. Je vous verrai demain matin et comme toujours, si vous avez besoin de quoi que ce soit, appelez-moi. » Je lui fais un signe de la main en guise de bonne nuit alors qu'il entre dans son appartement.
Mon sourire persiste alors que je descends les marches en courant vers le parking. Avoir de bons voisins peut vraiment faire une énorme différence dans votre situation de vie.
Une fois arrivée sur le parking du restaurant, je trouve ma place habituelle occupée. Je grogne intérieurement en étant obligée de me garer plus loin du bâtiment. Je suis une créature d'habitude. Ne pas avoir ma place de parking habituelle signifie que cette nuit va être difficile. Vive les jeudis.
En sortant de ma voiture, je remarque les nuages de tempête qui se rapprochent lentement. Respirant profondément, j'inspire le doux parfum de la pluie imminente et savoure le dernier moment de calme avant le début de mon service. Je peux le faire.
Ce n'est pas un jeudi ordinaire. C'est le dernier jeudi du mois, ce qui signifie que tous les chefs de la pègre de la ville se réunissent dans ce restaurant pour discuter de leurs « affaires ». Ils réservent la salle du fond et demandent toujours que je les serve. Je ne sais pas si c'est parce que je suis discrète, que je garde la tête baissée la plupart du temps, ou parce que je me souviens de ce que chaque chef aime ou n'aime pas, mais ils me demandent toujours. Ils me donnent toujours un pourboire fantastique, ce qui rend le fait de servir des criminels notoires quelque peu gérable. Leurs pourboires financent à eux seuls mon compte d'épargne, ce qui signifie que je pourrai déménager de mon quartier douteux plus tôt que prévu.
« Hé Sephie. Tu viens à l'intérieur ou tu vas rester à côté de ta voiture les yeux fermés comme une folle toute la nuit ? »
« Tais-toi, Max. J'arrive, j'arrive », dis-je en courant pour le rattraper. Max est le barman et a son propre fan club de femmes qui viennent au restaurant uniquement pour être servies par lui. Ses cocktails ne sont pas exceptionnels. Il a même avoué les diluer la plupart du temps. Elles veulent juste le regarder sourire en leur servant leurs Cosmopolitans.
Max est grand, musclé, mais d'une musculature fine. Il a l'air de pouvoir jouer en NBA, pas en NFL. Ses cheveux blond foncé sont plus courts sur les côtés, mais il les laisse pousser sur le dessus. Il dit que les femmes adorent les cheveux légèrement plus longs ces jours-ci, alors il fait des recherches pour voir si cela lui rapporte plus de pourboires. Max a un charme de garçon, mais il sait comment utiliser ses yeux vert émeraude pour séduire les dames. Un regard de lui et la plupart des femmes tombent sous son charme. Apparemment, j'étais immunisée contre ce regard. Il essayait souvent sur moi, mais je riais à chaque fois. Il disait que j'étais bonne pour son humilité, si rien d'autre.
« Tu méditais juste maintenant ? Tu as besoin de trouver la paix intérieure avant la réunion de ce soir ? » plaisante-t-il en m'ouvrant la porte arrière.
« J'essayais de trouver la force de ne pas te gifler, crétin », ris-je en entrant dans la cuisine.
« Oh. Tu me blesses. »
« Je suis sûre que tu trouveras une femme pour soigner tes blessures, dans... environ 30 minutes », dis-je en regardant ma montre pour voir combien de temps il nous reste avant l'ouverture du bar. Du jeudi au dimanche, les femmes affluent au bar pour voir Max.
« Mais aucune d'elles n'aura jamais mon cœur comme toi, mon petit biscuit au gingembre », dit-il en se tenant devant moi, se penchant vers moi, et en replaçant une boucle rebelle derrière mon oreille. Il ajuste ma grosse tresse sur mon épaule et fait semblant d'ajuster le col de ma chemise.
Je plonge mon regard dans ses grands yeux verts, alors que ses doigts restent sur mon cou. Puis je m'effondre immédiatement en éclats de rire alors qu'il éclate de rire aussi.
« Va travailler, Max. »
Les SUV noirs commencent à arriver vers 20h. Max est complètement submergé par les femmes célibataires qui se disputent son attention au bar, mais il prend quand même le temps de courir jusqu'à la cuisine comme un gamin de 5 ans et crie, « ILS SONT LÀ » avant de retourner au bar. Je secoue la tête, riant de ses pitreries, prends une grande inspiration et me prépare pour la soirée à venir.
Les six patrons viennent chacun à cette réunion avec au moins 2 à 4 personnes supplémentaires. Certains sont des gardes du corps, d'autres sont leurs enfants, et certains sont des sous-chefs. Les patrons sont tous très respectueux, tout comme les gardes du corps et les sous-chefs. Ce sont les enfants que je déteste. Les fils des patrons de la mafia ont les plus gros egos que j'ai jamais rencontrés et, pire encore, ils se sentent en droit d'agir comme bon leur semble. Ils sont collants, impolis, et ils pensent tous que je devrais me jeter à leurs pieds, simplement à cause de qui sont leurs pères.
Heureusement, ils ne viennent pas à chaque réunion, mais ils seront certainement là ce soir. Apparemment, cette réunion est particulièrement importante car le grand patron – le boss suprême ? Je ne sais pas comment l'appeler. Seigneur Roi des Boss ? Ça sonne bien – le Seigneur Roi des Boss sera là ce soir. Il apparaît rarement en public, donc je suis un peu perplexe quant à ce qui est si important pour qu'il se montre ce soir, mais je suis sûre que j'aurai des échos au cours de la soirée. Parce que je suis toujours celle qui s'occupe de cette réunion, je sais plus de choses sur ce qui se passe en ville que je ne le devrais probablement. Bien sûr, je garde ces informations pour moi. Je ne suis pas idiote.
Ostatnie Rozdziały
#514 Chapitre 514
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#513 Chapitre 513
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#512 Chapitre 512
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#511 Chapitre 511
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#510 Chapitre 510
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#509 Chapitre 509
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#508 Chapitre 508
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#507 Chapitre 507
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#506 Chapitre 506
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#505 Chapitre 505
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.