

Sans Loup, Rencontres Fatidiques
H.S.J · W trakcie · 254.7k słów
Wstęp
Rue, autrefois la guerrière la plus redoutable de la Meute du Sang Rouge, subit une trahison déchirante de la part de son ami le plus proche, et une aventure d'une nuit fatidique change son destin. Elle a été bannie de la meute par son propre père. Six ans plus tard, alors que les attaques des renégats s'intensifient, Rue est rappelée dans son monde tumultueux, maintenant accompagnée d'un adorable petit garçon.
Au milieu de ce chaos, Travis, l'héritier redoutable de la meute la plus puissante d'Amérique du Nord, est chargé de former des guerriers pour combattre la menace des renégats. Lorsque leurs chemins se croisent enfin, Travis est stupéfait d'apprendre que Rue, promise à lui, est déjà mère.
Hanté par un amour passé, Travis lutte avec des émotions contradictoires alors qu'il navigue dans sa connexion croissante avec la résiliente et indépendante Rue. Rue surmontera-t-elle son passé pour embrasser un nouvel avenir ? Quelles décisions prendront-ils dans un royaume de loups-garous où la passion et le devoir se heurtent dans un tourbillon de destin ?
Rozdział 1
Rue
Thwack, thwack, thwack-thwack ! Mon poing frappe le sac à répétition, libérant ma colère accumulée. J'avais passé toute la journée à gérer ma belle-mère et sa bande de garces, ce qui avait conduit à une tension enragée dans tout mon corps. Mon loup était prêt à utiliser mes compétences de guerrier affûtées juste pour mettre fin au chaos créé par ma belle-mère avec un simple coup de couteau en argent, mais mon père l'aimait, et je ne pouvais pas imaginer lui briser le cœur à nouveau. La dépression dans laquelle il était tombé après la mort de ma mère était presque trop difficile à revivre. Alors non, je frapperais ce sac de sable jusqu'à ce qu'il éclate, et, espérons-le, d'ici là, ma colère serait moindre et je ne serais pas tenté de l'étrangler.
Mon loup a interrompu ses grognements pour m'alerter que je n'étais plus seul. J'ai jeté un coup d'œil et vu ma demi-sœur Cassie rôder autour du banc où reposait mon sac de sport.
"Ruetie-Tootie !" Cassie chantonna le surnom ridicule qu'elle m'avait donné. Je détestais qu'on m'appelle par un nom stupide mais je le supportais à cause de Papa. Je supporterais beaucoup si cela signifiait éviter les jours sombres et dépressifs.
"Salut, Cassie." Je frappai encore quelques fois le sac, puis me tournai vers elle.
"Je suis surprise de te voir ici." Elle jeta un coup d'œil autour de l'espace. Ses muscles faciaux se contractaient sous l'effort de ne pas lever le nez avec dégoût.
"Je suis plus surpris que toi d'être ici," répondis-je en riant. Cassie n'était jamais du genre à fréquenter les endroits modestes. Elle préférait le studio de yoga haut de gamme près de notre maison. Le petit gymnase délabré de Tony qui peinait à joindre les deux bouts était un endroit misérable selon ses standards. J'aimais l'authenticité et la richesse de l'expérience MMA des athlètes membres ici. Tony lui-même avait gagné plus de championnats que je ne pouvais en énumérer.
"Oui, Père m'a envoyé te chercher. Mère est en crise à propos d'un déjeuner qui a mal tourné ou quelque chose comme ça." Elle agita sa main manucurée de manière désinvolte.
Je soupirai de frustration. Je m'approchai du banc et cherchai ma bouteille d'eau. Je savais que je l'avais emballée. Je sortis le premier objet du sac, le posant sur le banc. Ma bouteille d'eau attira mon attention. Elle était sur le banc, mais je ne me souvenais pas l'avoir encore sortie. Je l'attrapai, tournant la bouteille entre mes mains. Mon loup grogna si fort dans mon esprit que je faillis lâcher ma bouteille d'eau.
"Ça va, ruetie-tootie ?" Le visage de Cassie montrait de l'inquiétude, mais ses yeux dansaient de plaisir. Je hochai la tête, prenant une grande gorgée de mon eau. Je n'avais pas réalisé à quel point j'avais soif, alors je pris une autre grande gorgée. "Alors, tu vas traîner ici jusqu'à ce que je finisse de m'entraîner ?"
« Non, mon cher père voulait que tu rentres maintenant pour régler la situation. » Cassie souffla, scrutant à nouveau la salle de sport avec dégoût.
« Eh bien, je vais finir— » mon téléphone sonna, m'interrompant. Je l'attrapai rapidement, car la sonnerie était celle de ma meilleure amie Jessica. Nous avons grandi côte à côte, nos familles étant membres du pack depuis longtemps. La seule différence était que mon père était l'Alpha du pack Blood Red. Cela faisait de moi la future Luna de ce pack, car mon père n'avait pas de fils. Quand on est l'héritière, les gens vous traitent différemment. Certains vous flattent comme si vous étiez un cadeau de la déesse tout en vous poignardant dans le dos. D'autres sont carrément cruels et vous snobent. Cependant, Jessica ne m'a jamais traitée différemment. Elle n'a jamais eu de motif caché, et nous avions des intérêts et des luttes similaires, donc il était facile de se connecter. Ces raisons seules en faisaient ma meilleure amie. J'ai glissé pour répondre à l'appel, « Salut, Bestie ! Comment ça va ? »
« Oh ! Merci à la déesse, tu as répondu ! » Jessica sanglota.
« Jess ? Qu'est-ce qui ne va pas ? » ma gorge se serra de panique.
« Rue ! Aide-moi ! J'ai été kidnappée ! » Jessica murmura dans le téléphone. Mon estomac se noua d'inquiétude, mais mon loup me calma en faisant ressortir mes instincts protecteurs.
« Quoi ? Où es-tu ? Je vais venir te chercher ! » J'ai immédiatement rassemblé mes affaires et commencé à marcher vers la porte. La ligne s'est déconnectée, mais une seconde plus tard, un message est arrivé.
Hôtel Westford Chambre 886
« Rue, où vas-tu ? » Cassie demanda, peinant à me suivre avec ses talons hauts. Je l'ignorai, sautant dans ma jeep et filant sur la route principale. Il faut généralement au moins 45 minutes pour arriver à l'Hôtel Westford depuis ma salle de sport, mais j'ai réussi à y arriver en 30 minutes en enfreignant trop de lois de la circulation. Je me suis garée, ai jeté mes clés au valet, et ai sprinté à travers le hall. Mon estomac se sentait nauséeux, et ma tête commençait à me faire mal. J'ai secoué la tête plusieurs fois pour essayer de dissiper la lente brume qui s'infiltrait dans les os de mon corps. J'ai appelé mon loup, sachant que j'aurais besoin de ses capacités et de sa force dans un combat, « Etty. »
Il n'y avait pas de réponse. J'ai essayé à nouveau, « Réponds-moi, Bisclavret ! »
Elle restait silencieuse. Que se passait-il ? Mon loup ne restait jamais silencieux comme ça. Je suis montée dans l'ascenseur, appuyant sur le bouton du 8e étage. Je n'avais pas le temps pour le moment de déterminer pourquoi Etty ne répondait pas. Je devrais sauver Jess toute seule. Une bordure grise obscurcit ma vision, et j'ai essayé de la faire disparaître en clignant des yeux. J'ai regardé autour de moi et réalisé que j'étais seule dans l'ascenseur. Soudain, mon estomac se retourna, et une douleur serra mon cœur comme un étau.
« Putain ! » Je sifflai entre mes dents serrées. Ma vision devint floue. La frontière grise et brumeuse s'agrandissait à chaque respiration. Je m'accrochai à la rambarde pour me soutenir. Qu'est-ce qui m'arrivait, bordel ! Je vomis à sec tandis que la douleur continuait de se répandre de mon estomac et de mon cœur à travers mon torse. Les portes s'ouvrirent, et je remarquai à peine les gens dont les exclamations et les murmures résonnaient dans l'ascenseur. Je ne pouvais pas réagir alors que je sentais quelque chose se resserrer sur ma poitrine avant qu'un claquement douloureux ne fasse violemment sursauter mon corps. Je tombai à genoux. Un sanglot échappa juste avant que les portes ne s'ouvrent à nouveau. À travers un brouillard gris, j'identifiai le huitième étage. Par la seule force de ma volonté, je me relevai du sol et titubai dans le couloir, comptant chaque chambre 856... 862... 873... 879... 882... 886.
C'était celle-là ! Je fermai les yeux et concentrai toute ma force pour déplacer ma main tremblante vers la poignée. Je la manquai trois fois car ma vision déformait la direction et la distance. J'avais l'impression d'être sur un manège qui ne s'arrêtait pas de tourner. À la quatrième tentative, je réussis, appuyai et, heureusement, la porte s'ouvrit. Une légère alarme retentit dans les recoins profonds de mon cerveau embrumé. Les chambres d'hôtel étaient-elles généralement laissées ouvertes ? J'entrai dans la pièce sur des pieds de plomb, essayant de m'adapter à l'éclairage soudainement tamisé. Un grondement profond et autoritaire secoua mon être jusqu'à mes os et fit monter une chaleur liquide de mon cœur. Une main robuste et massive saisit mon bras, envoyant du feu sur ma peau par son toucher. Un gémissement échappa de mes lèvres avant que l'obscurité ne m'envahisse.
Une lumière vive perça l'obscurité écrasante. J'essayai d'ouvrir mes paupières lourdes, mais dès qu'elles se fissurèrent, je fus confrontée à une lumière aveuglante et à un mal de tête atroce. La douleur envahit tout mon corps. Des souvenirs fragmentés revinrent alors que je prenais conscience de mon environnement. J'appelai mon loup, suppliant et implorant pour qu'elle réponde. Des larmes brûlèrent le fond de mes yeux, mais je refusai de les laisser tomber. Je forçai mon corps à bouger, découvrant que j'étais nue. Je gisais dans un grand lit, enchevêtrée dans des draps blancs doux. Je me tirai lentement des draps, ressentant l'épicentre de la douleur. Je m'étouffai avec des sanglots supplémentaires en regardant mon corps, couvert de contusions mineures et de marques de morsures. Je ne pus retenir les sanglots plus longtemps une fois que les draps révélèrent les taches de sang entre mes jambes. Je me tirai du lit et trouvai mes vêtements en silence. Certains morceaux étaient déchirés ou détruits, alors je pris une chemise d'homme du sol. Cela devrait faire l'affaire, même si la pensée de son propriétaire me donnait la chair de poule. Un collier tintait autour de mon poignet, et je le serrai fort contre moi.
Je sortis de la chambre d'hôtel dans un état de complète confusion. Il fallait que je trouve Jess ! Si mon destin avait été de subir un viol brutal, je n'osais imaginer ce que ses ravisseurs lui feraient. Un cri me fit lever la tête, et j'ignorai la douleur massive qui descendait le long de ma colonne vertébrale. Mes yeux se concentrèrent sur Jessica, qui était à quelques pas de moi. Je scrutai son corps à la recherche de blessures, mais je ne trouvai que son bras et son bras avec Cassie.
« Merci la Déesse, » murmurai-je, ravie qu'elle soit en sécurité. Cassie l'a-t-elle trouvée à temps ? Attends. Comment Cassie aurait-elle su venir ici ? Je ne lui avais certainement pas dit en me précipitant pour venir ici.
« Oh ma déesse, Rue, je ne pensais pas que tu irais vraiment jusqu'au bout ! » Le ton de Jessica semblait choqué, mais ses lèvres étaient tournées vers un sourire malicieux. Je m'arrêtai, bouche bée. Cassie gloussa et c'est alors que je remarquai son téléphone caméra pointé vers moi.
« Wow Ruetie-tootie ! Je ne peux pas croire que tu aies forcé Jess à organiser une rencontre dans un hôtel avec un inconnu ! La fille de l'Alpha couche avec n'importe qui ! Quelle honte tu apportes à notre famille. »
Le ton de Cassie ne correspond pas à l'expression sinistre qu'elles arboraient toutes les deux.
Je plaçai ma main contre le mur pour me stabiliser, essayant de traiter ses mots. « Non, Jess a été kidnappée, et je suis venue la sauver. »
« Je n'ai jamais été kidnappée ! Tu m'as appelée pour organiser un gigolo ici, » répondit Jess. « Ne mens pas et ne déforme pas les choses. Tu sais que c'est faux. »
« Mais-- »
« Je ne peux pas croire que tu laisserais quelqu'un te baiser comme une vulgaire pute. » Jessica gémit, « Je pensais que tu valais mieux que ça. Qui va vouloir de toi maintenant ? »
Cassie s'approcha de moi, tenant le téléphone près de mon visage. J'étais humiliée, « N'es-tu pas censée être la guerrière la plus forte ? » Elle fit une pause, puis cracha à mes pieds, mettant fin à l'enregistrement sur son téléphone. « Maintenant, tu n'es qu'une salope. »
Je la repoussai, en sanglotant et ne voulant rien d'autre que rentrer chez moi. C'était la pire nuit de ma vie. J'avais été violée, et elles avaient enregistré ma réaction le lendemain matin. Les événements d'hier se connectèrent, et je commençai à comprendre exactement ce qui s'était passé. Ces deux-là m'avaient piégée et mise en scène. Mais pour quel but ?
Ostatnie Rozdziały
#184 Chapitre 184
Ostatnia Aktualizacja: 5/20/2025#183 Chapitre 183
Ostatnia Aktualizacja: 5/19/2025#182 Chapitre 182
Ostatnia Aktualizacja: 5/19/2025#181 Chapitre 181
Ostatnia Aktualizacja: 5/19/2025#180 Chapitre 180
Ostatnia Aktualizacja: 5/5/2025#179 Chapitre 179
Ostatnia Aktualizacja: 4/18/2025#178 Chapitre 178
Ostatnia Aktualizacja: 4/18/2025#177 Chapitre 177
Ostatnia Aktualizacja: 4/18/2025#176 Chapitre 176
Ostatnia Aktualizacja: 4/18/2025#175 Chapitre 175
Ostatnia Aktualizacja: 4/18/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.