Servante pour la Mafia

Servante pour la Mafia

Jaylee · W trakcie · 223.7k słów

371
Gorące
5.3k
Wyświetlenia
450
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

"Tu sais que tu ne dois jamais parler à aucun des autres patrons !"
"Non, tu as dit que je ne pouvais pas coucher avec les patrons, pas que je ne pouvais pas leur parler."
Alex ricana sans humour, ses lèvres se tordant en un rictus. "Il n'est pas le seul. Ou pensais-tu que je ne savais pas pour les autres ?"
"Sérieusement ?"
Alex s'avança vers moi, son torse puissant me plaquant contre le mur alors que ses bras se levaient de chaque côté de ma tête, m'enfermant et faisant monter une chaleur intense entre mes jambes. Il se pencha en avant, "C'est la dernière fois que tu me manques de respect."
"Je suis désolée-"
"Non !" aboya-t-il. "Tu n'es pas désolée. Pas encore. Tu as enfreint les règles et maintenant, je vais les changer."
"Quoi ? Comment ?" gémis-je.
Il sourit, caressant mes cheveux derrière ma tête. "Tu te crois spéciale ?" Il ricana, "Tu crois que ces hommes sont tes amis ?" Les mains d'Alex se crispèrent soudainement, tirant ma tête en arrière cruellement. "Je vais te montrer qui ils sont vraiment."
J'avalai un sanglot alors que ma vision se brouillait et que je commençais à me débattre contre lui.
"Je vais te donner une leçon que tu n'oublieras jamais."


Romany Dubois vient de se faire larguer et sa vie a été bouleversée par un scandale. Lorsqu'un criminel notoire lui fait une offre qu'elle ne peut refuser, elle signe un contrat la liant à lui pour un an. Après une petite erreur, elle est forcée de satisfaire quatre des hommes les plus dangereusement possessifs qu'elle ait jamais rencontrés. Une nuit de punition se transforme en un jeu de pouvoir sexuel où elle devient l'obsession ultime. Apprendra-t-elle à les dominer ? Ou continueront-ils à la dominer ?

Rozdział 1

ROMANY

Les lumières rouges et roses du club pulsaient vivement sur chaque surface de la boîte de nuit. Elles clignotaient et dansaient au rythme de la base de la ballade rock remixée qui explosait à travers les énormes enceintes. J'étais assise tout au fond. À la table oubliée, seule, je regardais la mer de fêtards en sueur se déhancher sur la piste.

Mon esprit était en pagaille. Depuis cet après-midi où ma vie complètement foutue avait pris un détour en enfer pour plonger directement dans l'oubli. Maintenant, j'étais là, assise, attendant ma cousine Ruby. Espérant qu'elle puisse apporter un peu de lumière dans le gouffre noir de mon existence.

Prenant une profonde inspiration, j'ai attrapé mon Long Island Iced Tea et porté la paille à mes lèvres. Les halètements rapides de ma respiration embuaient le verre glacé tandis que j'aspirais une gorgée d'alcool à peine aromatisé. "Merde," ai-je étouffé. Le barman de cet endroit connaît visiblement la valeur d'un dollar ivre. Il n'a pas lésiné sur la sauce du tout.

En levant les yeux vers la piste de danse, j'ai scruté la foule de clients à moitié nus à la recherche de ma cousine. Elle avait dit huit heures. Il est neuf heures. Où diable est-elle ?

Sortant mon téléphone, je lui ai envoyé un message.

Moi-

Ruby ??? Où es-tu bon sang ? Tu as dit que tu me couvrais, mais tu es introuvable. Si tu n'es pas là dans cinq minutes, je m'en vais.

Je fixais mon téléphone, ramassant déjà mon sac à main avec une triste résignation, une fois de plus, quelqu'un dans ma vie m'avait laissé tomber, quand mon téléphone a émis un bip avec une réponse.

Ruby-

Calme-toi Ro. Je suis à l'étage dans le VIP en train de parler au patron de toi. Donne-moi juste une seconde.

Moi-

Parler à ton patron de moi ???? Pourquoi ???? Je t'ai déjà dit que JE NE VEUX PAS TRAVAILLER ICI !

Ruby-

Écoute ma chérie, je fais de la magie. Garde juste ta culotte - ou enlève-la - je m'en fiche, mais calme-toi encore quelques minutes.

"Putain d'elle !" ai-je sifflé, posant mon téléphone sur la table devant moi et jetant ma paille avant d'avaler le reste de ma boisson.

Croisant les bras sur ma poitrine, je fixais le lointain. Mon esprit tournait en boucle sur les événements de cet après-midi et le salaud qui avait détruit ma vie. Matthew Jenson, mon ex-petit ami, ex-colocataire, ex-professeur d'anglais. Le pauvre connard qui devrait être ici à ma place. Il devrait être celui qui essaye de se noyer dans des boissons bon marché à dix dollars. Pas moi ! C'est lui qui a insisté pour dire qu'il était amoureux de moi et que nous devions avoir une liaison, malgré le code de conduite qui l'interdit clairement. C'était son appartement dans lequel il m'avait demandé d'emménager, pour l'amour de Dieu !

Malheureusement, c'est aussi lui qui avait promis de prendre la responsabilité si jamais quelque chose se savait sur nous, mais au lieu de cela, qu'a-t-il fait ? Il a prétendu que je l'avais séduit puis fait chanter pour continuer la relation. Il m'a fait expulser et le pire, c'est que j'ai accepté parce qu'il me l'a demandé. Juste pour qu'il me jette de notre appartement. Oh, excusez-moi. Je veux dire son appartement. Le pauvre enfoiré.

Mais ce qui est pire, c'est qu'il m'a laissé croire qu'il me soutenait juste assez longtemps pour me baiser une dernière fois sur notre lit avant de me révéler la vérité laide et égoïste. Si je n'avais pas tellement honte d'être une telle idiote, j'aurais peut-être résisté. J'aurais peut-être raconté ma version. Mais non, Matthew a juré qu'il prendrait soin de moi si je suivais son histoire. Il a dit qu'il ne pouvait pas me soutenir sans son travail et qu'il voulait m'épouser. Idiote que je suis, je l'ai cru. J'ai suivi. J'ai signé ma putain de vie dans le bureau du doyen cet après-midi. Seulement pour qu'il me baise encore une fois et me jette dehors comme une prostituée à douze dollars. Cet enfoiré a même emballé mes affaires pour moi et les a cachées dans notre placard jusqu'à ce qu'il ait fini de jouir.

Je serais en train de rager maintenant si je ne me sentais pas si stupide. Il a ruiné ma vie sans même y penser à deux fois. J'espère que la prochaine fille sur laquelle il mettra la main aura plus de bon sens que moi. J'aimerais savoir qui elle sera pour pouvoir la prévenir. Pour pouvoir lui dire qu'il lui manque trois pouces pour être un homme adulte et que son talent avec la langue est en fait un meilleur pari. C'est plus long que son sexe, en tout cas.

Maintenant, mon visage est placardé en première page du journal de l'université et je suis à la rue comme une mendiante. Ce qui m'amène à ma cousine, qui m'a promis de m'aider.

Mais toujours, je suis là à attendre.

Mon téléphone émet un bip.

Ruby-

Prends les escaliers à l'arrière pour monter au VIP. Dis à l'ours géant sur le balcon que tu es avec moi et il te conduira au bureau à l'arrière. Mais dépêche-toi, DeMarco veut déjà partir.

Moi-

DeMarco ? Tu es sérieuse ???

Ruby—

Dépêche-toi ! Allez !

Alexander DeMarco était le propriétaire du club et le patron de ma cousine. Connu dans toute la ville pour ses affaires louches. Il y a même des rumeurs selon lesquelles il aurait des liens avec la mafia, et bien que ma cousine n’ait jamais confirmé ces rumeurs, je la connais assez bien pour savoir qu’elles doivent être vraies. Elle travaille pour lui depuis dix ans, depuis qu’elle a quinze ans. Mais si vous me demandiez comment elle gagne son argent, je ne pourrais pas vous le dire. Je n’ai absolument aucune idée de la grande compétence qui l’a maintenue employée par DeMarco tout ce temps. Je veux dire, ce n’est pas une tueuse.

Enfin, du moins, je ne pense pas qu’elle le soit.

Ruby a deux ans de plus que moi, mais j’ai l’impression d’être à des siècles derrière elle. Je me souviens encore du jour où elle a dit à mon oncle d’aller se faire voir et a quitté la ville pour vivre sa propre vie. Elle est partie ce jour-là, a trouvé un moyen de gagner de l’argent, et s’est élevée toute seule. Ruby est une survivante et aussi intelligente qu’un fouet. Elle est indépendante et intimidante. Parfois, je me demande comment nous pouvons même être apparentées, car là où elle se tenait forte face à l’adversité, je pliais comme un jeune arbre au vent. Quand les choses devenaient difficiles, elle devenait plus dure. Moi ? Je suppose que je suis juste une bonne poire, née pour absorber les péchés et la douleur des autres. Parce qu’il semble que tout ce que je fais, c’est m’effondrer et céder.

Avec un profond soupir, je me suis levée et j’ai traversé la plateforme vers l’escalier de six pieds de large et monté en direction du panneau rouge lumineux qui indiquait VIPs Only. Mes oreilles étaient martelées par toute la musique et ma tête commençait à me faire mal. Les lumières clignotantes sur la piste de danse semblaient brûler mes yeux, déformant mes sens et affectant mon équilibre alors que je trébuchais vers le videur costaud qui gardait la corde.

“Trop bu, ma petite ?” demanda-t-il avec un rire sombre. Sa grosse main s’élança pour me stabiliser alors que je trébuchais vers le mur opposé. “Tu veux que je t’appelle un taxi ?”

Je lui souris, secouant légèrement la tête. Ça doit être l’ours dont Ruby parlait. Son large front et ses traits sévères contrastaient avec son sourire amical, juste assez pour le faire ressembler exactement à un ours.

“Non,” répondis-je. “Je suis la cousine de Ruby. Elle a dit que tu me ferais passer.”

Les yeux de l’ours s’écarquillèrent, ses lèvres couleur chocolat noir se tordant en un demi-sourire. “Ah. Mademoiselle Romany,” chantonna-t-il. Ses yeux noirs me scrutèrent, ses sourcils se froncèrent alors qu’il prenait en compte ma taille et mon apparence échevelée. “Tu ne ressembles pas à Red.”

Je supposai qu’il faisait référence aux cheveux rouge vif de Ruby. Elle les teint de cette couleur depuis le jour où elle a quitté la maison.

Je le fusillai du regard, croisant mes bras sur ma poitrine généreuse avec agacement. Ce n’est pas la première fois que j’entends ça. Je suis petite, peut-être un mètre soixante. J’ai trop de courbes dans un trop petit paquet et Ruby est longue et élancée avec des membres élégamment sculptés. Son corps est souple et ferme là où le mien est épais et doux. Je veux dire, je ne suis pas grosse ou quoi que ce soit, mais ce que je ne donnerais pas pour avoir ses abdos et quelques centimètres de plus. Elle en a au moins cinq de plus que moi.

L’ours nota mon froncement de sourcils, éclatant d’un sourire plein de dents. “Voilà la ressemblance. Vous avez toutes les deux le même regard méchant et les mêmes yeux turquoise bizarres.”

Mes sourcils se levèrent. “Ah bon.”

Il sourit, hochant sa tête massive au rythme de la musique alors qu’il décrocha la corde de velours et me fit signe de monter les escaliers. “Vas-y chérie, tu n’as pas besoin de moi pour te guider. Prends à gauche sur le palier vers la seule porte au bout du couloir. Assure-toi de prendre à gauche, sinon tu te retrouveras dans un monde totalement différent et tu pourrais ne pas en sortir.”

D’accord, compris. “Merci l’Ours.”

Il ricana. “Pas de problème, Sucre.”

D’accord, premièrement, je déteste le surnom Sucre et si Ruby pense que je vais devenir danseuse ici et que tout le monde va commencer à m’appeler par un putain de nom de scène, elle est folle.

En passant devant le costaud, je pris le reste des marches aussi prudemment que possible. Ignorant la musique étrange et lucide qui résonnait dans l’obscurité à ma droite et les lumières bleues clignotantes qui semblaient vaciller et rebondir sur un champ de danseurs nus. Je continuai à gauche, me concentrant sur la seule double porte en vue.

Respire profondément, Romany, tu peux le faire. Tu as besoin d’un boulot ! N’importe quel boulot ! Même un boulot de strip-teaseuse. Elles doivent faire de bons pourboires, non ? Tu as un bon équipement en haut et en bas, pense juste au flux d’argent. Pense à l’argent !

Merde. Je détesterais vraiment ça. Je n’ai jamais été très exhibitionniste.

Après avoir pris quelques respirations pour me calmer, je frappai à la grande porte en marbre et attendis.

Et j’attendis… Et j’attendis… et rien.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.3m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

821.5k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

914.6k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

662.3k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

524.2k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

448.5k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

371.3k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.