Soğuk Kalpli Alfa'nın Eşi
Alice Tumusiime · W trakcie · 155.0k słów
Wstęp
"Beni istediğini biliyorum."
"Benden hoşlanmasan da, benim eşimsin ve bunu inkar edemezsin."
Arkamda durdu, bir eliyle kalçamı tuttu ve eğildi, nefesi boynumda hırçın, sesi kısık ve boğuktu,
"Vücudunun ne istediğini... ve benim vücudumun neye ihtiyacı olduğunu dinleyeceksin. Küçük bir ısırığın getirebileceği zevki sadece."
15 yaşındayken, acımasız Alfa'nın benim eşim olduğunu iddia ettiğini duyduğumda şok olmuştum.
Daha da kötüsü, beni korumaya çalışan babamı öldürdü. O zaman ondan kaçmayı başardım.
Ancak 18 yaşıma geldiğimde, tekrar tuzağına düştüm.
Ondan nefret ediyordum ve intikam almak istiyordum, ama ay tanrıçasının benim için farklı bir planı vardı.
Onun eşiydim ve kaderimiz birlikte olmaktı. Şartlar ne olursa olsun, bedenim ona karşı koyamıyordu.
Rozdział 1
UYARI - Bu kitabın içeriği ÇOK grafik ve ÇOK karanlıktır. Grafik şiddet veya açık yakınlık sahnelerine dayanamayacaksanız OKUMAYIN.
HYACINTH (YAŞ 15)
"Baba!" Üst kattaki koridorda boğulmuş bir şekilde öksürdüm, ciğerlerim zaten tehlikeli derecede dumanla doluydu.
Yangın etrafımızda çıtırdıyordu - çocukluk evim alevler içinde yanıyordu.
Babam omuzlarımı sıkıca, acı verici bir şekilde tuttu ve beni hafifçe salladı. Kurdu'nun gözleri öfke ve nefretle parlıyordu. Bana değil. Onu yok etmeye gelen Alfa'ya karşı. Bizi yok etmeye ve kaos yaratmaya kararlı olan canavar... Kimse veya bir eşya kalmayana kadar.
Babam etrafımızdaki odunların çatırdaması ve kükremesi arasında duyulabilmek için bağırdı, "Geri çekil, Hyacinth! Güvenli evdeki Luca'ya git! Hemen git! Koş!"
"Hayır, Baba!" Tekrar ağladım, gözyaşlarım yüzümden süzülüyordu. Onu bırakmak istemiyordum. Yaralıydı. Koklayabiliyordum. Derin pençe ve ısırık yaralarından akan kanın kokusu havaya yayılıyordu. Demir oksit kokusu, yaşam sıvısının yan ürünleriyle birleşerek, alevlerin saldığı karbon dioksitin baskıcı kokusuyla birlikte hassas burnumu yakıyordu. Neredeyse nefes alamıyordum.
Güzel yüzü acının derinliğiyle buruştu. Gözyaşları kirli yanaklarından süzüldü. Sesi çatladı, "Seni seviyorum, Prenses."
Ona inanamayarak baktım.
Sürüdeki en güçlü, en vahşi savaşçı olan Kurt.
Küçük kızını şımartan aynı Kurt. Onu ayı oyuncaklarımla çay partileri için giydirmeme izin verirdi. Her gece yatmadan önce bana aptalca şarkılar söylerdi. Dünyada en çok sevdiğim o adam bana veda ediyordu.
Sonsuza kadar.
Kaderini biliyordu. Kabul etmişti.
Ama genç kalbimin dayanamayacağını düşündüm.
Ve o zaman onu gördüm.
Canavarı.
Adamant Ayı'nın Alfa'sı - Leander!
Efsanelerin ve dehşetin konusu. Şiddeti o kadar acımasızdı ki, kendi adamları bile öfkesinin ardından kalan vahşeti zorla sindiriyordu.
Cehennemin kaynayan çukurlarından çıkmış bir iblis gibi, Alfa merdivenlerin tepesinde belirdi. Uzun koridorun sonunda durdu, burun delikleri genişledi.
Babam tehdide karşı dönerek beni aynı anda arkasına itti.
Ama ölüm getirenin bir anlık görüntüsünü yakalamıştım. Görüntü beynime kazındı.
Alfa Leander hayatın kendisinden daha büyüktü, göğsü o kadar genişti ki yanmış koridorun kalan kısmını dolduruyordu. Kaslı vücudu her düzensiz nefeste esniyor ve kasılıyordu. Zifiri siyah saçları, yapışan kir ve düşen enkaz parçalarına rağmen mika gibi parlıyordu. Kısa, düzgün kesilmiş sakalı, keçi sakalı ve bıyığı, keskin kenarlı çenesini çerçeveleyerek düz burnunu ve yüksek çıkık yanaklarını vurguluyordu. Yüzü açılardan oluşmuştu, hepsi sert ve ciddi. Ve tamamen erkek.
Babamın gömleğinin arkasına sarılı yumruklarım titriyor ve kontrolsüzce titriyor, hayatta kalma içgüdüsü devreye giriyordu. Leander'ın kalibresinde bir yırtıcıdan gözlerimi ayırmak istemiyordum.
Kurdu'nun parlayan gözleri, şok edici bir şekilde cerulean ve ametist karışımı, parlak bir şekilde dönüyor, sadece hedefi olan babama, Diamonte Sürüsü'nün Alfa'sına odaklanıyordu. Bize doğru ilerlerken gözlerinde ölüm ve yıkım yanıyordu.
Ve sonra bakışları bana kaydı ve dondu, gözleri şokla büyüdü.
"Eş?" kelimeyi dudaklarından okudum ama ses çıkmadı.
Zaman aniden durdu.
Başım döndü.
Kalbimin orada duracağını sandım, babamın devasa koruyucu çerçevesinin arkasına çömeldim.
Bu doğru olamazdı!
Bunu kabul edemezdim.
Daha on beş yaşında bir çocuktum! Henüz dönüşmemiştim bile.
Ve o açıkça bir adamdı.
Altı ay önce annesi öldükten sonra babasının sürüsünü devralan yirmi yaşındaki genç Alfa'nın hikayelerini duymuştum. Söylentilere göre, babası sürüyü yönetmenin stresiyle ve eşinin kaybının acısıyla baş edemediği için görevi ona devretmişti.
Babası zalim bir adam olarak biliniyordu, ama Leander'ın yıkım hikayeleri babasını bir oyuncak ayı gibi gösteriyordu. Leander'ın şiddeti eşsizdi, kan arzusu doyumsuzdu.
Leander'ın merdivenlerin tepesinde belirmesi ve şimdi donmuş durması arasında sadece saniyeler geçmişti, ama bana dakikalar gibi geldi. Güzel yüzü şaşkınlıkla buruşmuştu.
Babam kükredi, "Hayır... onu asla alamayacaksın!" Dönüştü ve diğer Alfa'ya atıldı, hırlayarak, ısırarak ve pençeleriyle saldırarak.
Aynı anda, kaslarım adrenalinle gerildi.
Harekete geçtim.
Koştum!
Ters yöne, enkazın içinden geçerek, iki kat merdivenden inerek ve köşeyi dönerek. Hayatım tehlikedeydi. Yangın ve duman soluması beni öldürebilirdi. Ama bu, o alfa canavarı beni yakalarsa yaşayacağım dehşetin yanında bir hiçti.
Hayır, hayır, hayır! Bu mantra kafamda yankılandı, kulaklarımda çınladı. Onun benim eşim olabileceğine inanmayı reddettim. Gözlerimiz buluştuğunda hiçbir şey hissetmemiştim. Hiçbir şey!
Ama onun mavi gözlerindeki çalkantılı ifade gerçeği söylüyordu - Leander her şeyi hissetmişti. Ve onun dudakları 'eş' kelimesini şekillendirirken yüzüne gelen ifadeyi inkar edemezdim. O bir saniyede, yüzü ilahi bir parıltıya dönüşmüştü.
Ve sonra puf!
Bir anda kayboldu.
İfadesi daha da vahşi, daha da öfkeli hale geldi, önündeki acımasız gerçek karşısında - düşmanının kızı onun eşiydi! Aklımda hiçbir şüphe bırakmadı. O da bundan memnun değildi.
Bir an için, belki de nefretinin beni serbest bırakması, beni reddetmesi için yeterli olacağını düşündüm. Ama bu düşünceyi kafamda şekillendirirken bile, daha iyisini biliyordum. Yüzü bir umut parıltısına dönüşmekle kalmamış, aynı zamanda tartışmasız bir sahiplenme vardı.
Kurdu, eşini alacaktı.
Ne pahasına olursa olsun.
Asla! Asla cehennemde!
Daha hızlı koştum. Babamın Kurdu'nun koruyucu bariyerini kırmadan önce sadece birkaç saniyem vardı.
Acı bir gerçek üzerime çöktü.
Kaçmak için sadece birkaç saniyem vardı.
Ama babamın yaşamak için sadece birkaç saniyesi kalmıştı.
Sonuna kadar, beni korumak için hayatını feda etti. Genç kalbim gerçeğin ezici ağırlığı altında kırıldı - onu bir daha asla göremeyecektim. Bunu düşündüğümde adımlarım sendeledi.
Ağlamamak için yanağımın içini ısırdım.
Şimdi değil! Bu işkence dolu düşünceleri uzaklaştırmaya zorladım, beynimi kapattım.
Şimdi bunu yapamazdım. Yaşamak istiyorsam yapamazdım. Duygusal olmak lüksüm değildi. Çökmek beklemek zorundaydı. Özgürlüğüm tehlikedeydi. Ve o canavar tarafından alınmaktansa ölmeyi tercih ederdim!
Ostatnie Rozdziały
#174 Kız arkadaşı bulamadı
Ostatnia Aktualizacja: 2/23/2025#173 Sydney kaçtı
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#172 Artık ona güvenmiyorum
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#171 Onunla dalga geçiyor
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#170 Hala ondan nefret ediyorum
Ostatnia Aktualizacja: 2/17/2025#169 Luna olmak için tasarlanmadı
Ostatnia Aktualizacja: 2/15/2025#168 Her şey yok edildi
Ostatnia Aktualizacja: 2/15/2025#167 Sen hala benim arkadaşımsın
Ostatnia Aktualizacja: 2/13/2025#166 Senden nefret ediyorum
Ostatnia Aktualizacja: 2/13/2025#165 Hala ona karşı hislerim var
Ostatnia Aktualizacja: 2/13/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
（Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami）
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
