Son Prince Sans Compagne

Son Prince Sans Compagne

Desireé Valeria ✍️ · W trakcie · 249.9k słów

952
Gorące
20.3k
Wyświetlenia
750
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

Il me domine de toute sa hauteur. Ses muscles saillent sous le tissu de ses vêtements alors qu'il s'approche de moi. Je veux partir, mais il ne me laisse pas faire. Sa main s'enroule autour de mon bras.

"Tu es ma compagne."

"Compagne choisie," je lui rappelle. J'ai appris qu'il y a une différence très nette entre les deux. Une connexion de compagne prédestinée, créée par la déesse de la lune elle-même, est quelque chose de si indéniable et pur.

Du moins, c'est ce qu'on m'a dit.

Son grognement fort résonne dans la pièce et vibre à travers mon corps lorsqu'il me tire vers lui. Ses bras sont comme des barres de métal épaisses m'enfermant. Ses yeux oscillent entre l'ambre clair et le noir.

"Je m'en fiche. Tu. Es. Ma. Compagne."

"Mais—"

Il tient mon menton entre deux doigts, me forçant à lever les yeux et me réduisant au silence.

"Tu n'écoutes pas ?"

——————
Ils veulent que je devienne la compagne de leur prince héritier. Moi, une simple humaine, liée à un monstre impitoyable !

Nous sommes en guerre avec les loups-garous depuis des années. J'ai vu beaucoup de mes amis et de ma famille mourir sous les griffes des loups-garous. Je suis peut-être petite et faible, mais maintenant les loups reviennent pour ma maison et je ne peux pas rester les bras croisés.

Je peux les protéger, mais pour cela, je devrai céder aux exigences de mon ennemi. Ils croient que je ferai ce qu'ils disent, parce que j'ai peur et honnêtement, je suis terrifiée. Vivre avec les monstres de mes cauchemars, qui ne le serait pas ?

Pourtant, je ne tournerai jamais le dos à mon peuple, même si je ne survivrai pas à cela.

Et le prince héritier ? Semer la destruction et le désespoir coule dans ses veines. Il est probablement encore pire que les autres.

N'est-ce pas ?
——————

Avertissement : cette histoire contient un langage explicite, de la violence, des meurtres et des scènes de sexe.

Rozdział 1

EMMA

Les loups-garous sont arrivés la nuit de la lune de sang. Le ciel est devenu rouge lorsqu'ils ont déferlé sur la ville et arraché filles et femmes de leurs maisons. Le chaos a éclaté quand la première fille a été tuée. Elle s'appelait Hannah et c'était ma meilleure amie.

—————

Je regarde par la fenêtre de ma chambre et remarque la teinte rouge du ciel. Cela semble menaçant comparé à un coucher de soleil. Je vois Hannah marcher vers notre maison au bout de la rue. Ses yeux sont d'un bleu céruléen et ses cheveux sont d'un brun noisette qui atteint le bas de son dos. J'ai toujours été un peu jalouse de Hannah pour ses cheveux raides et faciles à coiffer.

"Maman, je peux sortir un moment ? Hannah est là." Je crie à ma mère en bas.

La voix mélodieuse de ma mère résonne dans la cage d'escalier. "Seulement pour un petit moment, d'accord ma chérie ? J'ai besoin de ton aide pour ce gâteau."

"Oui, je promets."

"Il y a du gâteau ?" Lucas appelle depuis sa chambre et passe sa tête par la porte. Ses cheveux blonds sont toujours aussi en désordre.

"Bien sûr qu'il y a du gâteau, imbécile. C'est mon anniversaire." Je chante en ignorant mon frère agaçant qui réplique.

Je descends les escaliers en courant vers la porte d'entrée. Nous vivons dans une maison peinte en blanc dans la plus petite rue d'Aldea. D'habitude, elle est très animée avec beaucoup de plantes vertes dans les jardins de devant et des gens qui se parlent, mais aujourd'hui, il y a un froid glacial dans l'air.

Je regarde un homme en uniforme noir et bottes en cuir noir entrer dans notre petite rue. Je connais tout le monde ici, mais cet homme m'est inconnu.

Il s'approche de Hannah et je regarde comment des griffes poussent de sa main et transpercent son cœur. Je regarde le sang imbiber sa robe et la vie disparaître de ses yeux céruléens.

Je crie et ma mère apparaît à la porte à côté de moi. L'homme nous regarde avec un éclat vicieux dans les yeux. Plus d'hommes apparaissent et entrent dans notre petite rue, entourant l'homme.

Ma mère m'éloigne de la porte et me pousse à courir par la porte arrière vers la forêt sombre derrière notre maison. Elle ne s'arrête pas pour chercher mon frère ou mon père. Elle m'éloigne juste du chaos.

Comme si elle savait pourquoi ils étaient là et ce qu'ils cherchaient.

Les maisons de la ville disparaissent derrière nous et sont remplacées par une étendue infinie de pins. Les grands pins projettent des ombres sur la terre. Le sol tremble sous mes pieds à mesure que les monstres se rapprochent. Ma mère tire sur mon bras, ses doigts s'enfonçant durement dans ma peau alors qu'elle me pousse à courir plus vite à travers les bois.

Le souvenir du sang dégoulinant sur le trottoir où le loup-garou a déchiré la chair consume mon esprit.

Je ne peux pas courir plus vite, ma poitrine se soulève et mes muscles brûlent. Mes jambes sont faibles et me supplient de ralentir. Nous courons jusqu'à ce que la cabane en bois apparaisse en vue. La cabane du chasseur est vieille et abandonnée. Il y a des trous dans le toit et les fenêtres sont brisées.

Mes amis et moi nous faufilions ici de temps en temps et racontions des histoires effrayantes la nuit, mais aucune histoire n'était aussi effrayante que celle-ci.

Ma poitrine se soulève lorsque nous nous arrêtons de courir. Je peux goûter la forêt dans l'air humide. Nous enjambons des pommes de pin et des branches d'arbres cassées jusqu'à la véranda.

La porte en bois grince en protestant alors que ma mère nous fait entrer. Le sol est couvert de feuilles mortes, soufflées par la fenêtre.

Mes jambes cèdent enfin et ma mère me serre dans un câlin. Le seul son autour de nous est notre souffle laborieux. Elle me repousse et me regarde droit dans les yeux. Ma vision est floue, mais je peux encore voir que ses yeux bleu ciel sont durs et froids, quelque chose que je n'avais jamais vu auparavant.

"Nous avons peu de temps, alors écoute attentivement."

Mes mains tremblent alors que l'adrénaline commence à se dissiper. "Maman, j'ai peur." La cabane est froide sans la lumière du soleil et cela me donne des frissons sur la peau.

Elle frotte ses mains de haut en bas sur mes bras nus. "Je sais ma chérie, mais tu dois m'écouter, d'accord ?"

Je hoche la tête et serre le collier que ma mère m'a offert pour mon dixième anniversaire, il y a exactement quatre ans. Je le touche quand je suis nerveuse ou effrayée. Le pendentif est en verre soufflé à la main et a la forme d'un croissant de lune. Il est transparent et pend à une chaîne en argent.

Ma mère pose sa main sur la mienne. "Je veux que tu sois très prudente avec ça, d'accord ?"

Je hoche à nouveau la tête.

"Maintenant, reste très immobile." dit ma mère et ses yeux deviennent noirs.

Je me recule instinctivement, mais sa prise sur moi est implacable. Sa bouche bouge alors qu'elle commence à marmonner une série de mots dans une langue que je ne comprends pas.

"Maman, que se passe-t-il ?" Une douleur aiguë s'enflamme dans ma poitrine. Un cri veut sortir de mes lèvres, mais ma mère couvre ma bouche de sa main.

La douleur transperce mon cœur et se propage dans tout mon corps. Elle atteint le sommet de ma tête et le bout de mes doigts. Je ferme les yeux en suppliant intérieurement qu'elle s'arrête.

Après une minute qui semble durer des heures, la douleur finit par quitter mon corps par la poitrine. Quand j'ouvre les yeux, il y a une tristesse dans ses yeux bleus.

Le tremblement sous nous revient et je regarde ma mère alors que la peur remplace sa détermination.

Ses mots sont à peine un murmure. "Ils sont proches. Tu dois te cacher."

Elle regarde autour de la pièce un moment. Puis son regard se pose sur les placards de la cuisine. Les portes des placards, autrefois rouges, sont à peine attachées à leurs charnières.

Elle me guide à l'intérieur de l'espace sombre. "Écoute bien, quoi qu'il arrive. Promets-moi que tu ne bougeras pas et que tu ne feras aucun bruit."

Je veux demander ce qui se passe. Je veux demander où sont Lucas et Papa, mais le regard glacial dans ses yeux m'arrête. "Je promets," je chuchote.

Elle ferme les portes hermétiquement, forçant le bois en place. Je suis accroupie dans l'espace sombre et confiné, mais je peux encore tout voir à travers l'interstice entre les portes.

La porte s'ouvre en grand et claque contre le mur. L'homme d'âge moyen en bottes de cuir noir et en uniforme noir entre dans la cabane. Il a trois étoiles dorées brodées sur son uniforme. Ses cheveux noirs sont coupés courts. Les rides sur son visage sont profondes et ses yeux sont d'un brun boueux. Il traverse la pièce et regarde autour de lui comme s'il jugeait le choix de la décoration intérieure.

"Que voulez-vous ?" demande ma mère, dos à moi.

"Tu sais ce que nous voulons." Sa voix est grinçante et douloureuse à mes oreilles.

Ses pas sont lourds alors qu'il s'approche de ma mère et il la domine. "Où est-elle ? Je sais que tu en caches une."

Ma mère n'est pas aussi grande mais ne recule pas. "Il n'y a plus personne, vous les avez tous tués."

L'homme ricane et ses yeux deviennent noirs. Un sourire sinistre révèle les canines dans sa bouche et j'étouffe un hoquet.

"Pas tous."

Les mots résonnent encore dans la pièce et je peux à peine voir son prochain mouvement. De ses mains poussent de longues griffes acérées. Tout semble se passer au ralenti. En moins d'un souffle, les griffes déchirent la poitrine de ma mère. Elle tombe au sol et son sang s'infiltre dans le plancher en bois.

Mes mains tremblent alors que je couvre ma bouche pour empêcher un cri de sortir. Les larmes brouillent ma vision et coulent sur mes joues. Ma poitrine me fait mal, comme si j'étais déchirée de l'intérieur.

Après une courte minute de silence, le bruit des bottes lourdes résonne à nouveau dans la cabane. Il avance lentement sur le verre brisé et le bois gémissant.

"Ta mère est une femme rusée, mais je l'estimais plus intelligente que ça." Les pas se rapprochent et je peux voir l'éclat de ses bottes en cuir noir.

"Je pouvais te sentir depuis l'extérieur." Il arrache les portes du placard de leurs charnières. Une grande main me saisit par le cou et il me soulève dans les airs. Des canines acérées apparaissent lorsqu'il montre ses dents terrifiantes.

Je brise la promesse que je viens de faire et pousse un cri perçant.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem

1.7m Wyświetlenia · W trakcie · Rayna Quinn
„Słuchaj uważnie, Thea. Jesteś nikim i zawsze będziesz nikim. Prawda jest taka, że pieprzyłem cię tylko dlatego, że było to wygodne.” Zbliżył się do mnie, uderzając mnie mocno o ścianę, zamykając mnie swoim ciałem.

„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.

„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”

Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.


Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.

Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.

Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa

Pułapka Asa

3.4m Wyświetlenia · Zakończone · Eva Zahan
Siedem lat temu Emerald Hutton opuściła swoją rodzinę i przyjaciół, aby uczęszczać do liceum w Nowym Jorku, trzymając w dłoniach swoje złamane serce, by uciec przed jedną osobą. Najlepszym przyjacielem jej brata, którego kochała od dnia, gdy uratował ją przed prześladowcami, gdy miała siedem lat. Złamana przez chłopaka swoich marzeń i zdradzona przez bliskich, Emerald nauczyła się zakopywać kawałki swojego serca w najgłębszym zakątku swoich wspomnień.

Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.

Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.

Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.

Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...

Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż

891.6k Wyświetlenia · Zakończone · Jane Above Story
Hazel była gotowa na oświadczyny w Las Vegas, ale przeżyła szok życia, gdy jej chłopak wyznał miłość jej siostrze.
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia

Gra Przeznaczenia

924.7k Wyświetlenia · Zakończone · Dripping Creativity
Wilczyca Amie jeszcze się nie ujawniła. Ale kogo to obchodzi? Ma dobrą watahę, najlepszych przyjaciół i rodzinę, która ją kocha. Wszyscy, włącznie z Alfą, mówią jej, że jest idealna taka, jaka jest. Aż do momentu, gdy znajduje swojego partnera, a on ją odrzuca. Załamana Amie ucieka od wszystkiego i zaczyna od nowa. Żadnych wilkołaków, żadnych watah.

Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.

Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.

Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia

Król Podziemia

1.6m Wyświetlenia · Zakończone · RJ Kane
W moim życiu jako kelnerka, ja, Sephie - zwykła osoba - znosiłam lodowate spojrzenia i obelgi klientów, starając się zarobić na życie. Wierzyłam, że taki będzie mój los na zawsze.

Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"

Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."


Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.

Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca

Pieśń serca

2.4m Wyświetlenia · Zakończone · DizzyIzzyN
Na ekranie LCD w arenie wyświetlono zdjęcia siedmiu wojowników z Klasy Alfa. Tam byłam ja, z moim nowym imieniem.
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

538.5k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

673.2k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

472.4k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

388.3k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.