

Tombée pour l'ami de papa
Esliee I. Wisdon 🌶 · Zakończone · 365.4k słów
Wstęp
"Monte sur moi, Ange." Il commande, haletant, guidant mes hanches.
"Mets-le en moi, s'il te plaît..." Je supplie, mordant son épaule, essayant de contrôler la sensation de plaisir qui envahit mon corps plus intensément que n'importe quel orgasme que j'ai ressenti seule. Il ne fait que frotter son sexe contre moi, et la sensation est meilleure que tout ce que j'ai pu me procurer moi-même.
"Tais-toi." Dit-il d'une voix rauque, enfonçant encore plus ses doigts dans mes hanches, guidant la manière dont je me déhanche sur ses genoux rapidement, glissant mon entrée humide et faisant frotter mon clitoris contre son érection.
"Hah, Julian..." Son nom m'échappe dans un gémissement fort, et il soulève mes hanches avec une extrême facilité et me tire à nouveau vers le bas, produisant un son creux qui me fait mordre les lèvres. Je pouvais sentir la pointe de son sexe rencontrer dangereusement mon entrée...
Angelee décide de se libérer et de faire ce qu'elle veut, y compris perdre sa virginité après avoir surpris son petit ami de quatre ans en train de coucher avec sa meilleure amie dans son appartement. Mais qui pourrait être le meilleur choix, sinon le meilleur ami de son père, un homme à succès et un célibataire endurci ?
Julian est habitué aux aventures et aux coups d'un soir. Plus que cela, il ne s'est jamais engagé envers qui que ce soit, ni n'a laissé son cœur être conquis. Et cela ferait de lui le meilleur candidat... s'il était prêt à accepter la demande d'Angelee. Cependant, elle est déterminée à le convaincre, même si cela signifie le séduire et le perturber complètement. ... "Angelee ?" Il me regarde confus, peut-être que mon expression est confuse. Mais j'ouvre simplement mes lèvres, disant lentement, "Julian, je veux que tu me baises."
Classification : 18+
Rozdział 1
Quand tout cela a-t-il commencé ? Ah, oui… Au moment maudit où j'ai accepté sa proposition et suis devenue sa petite amie. Si j'avais su que cela arriverait, je ne l'aurais jamais fait.
Un autre verre vide sur le comptoir me retourne l'estomac ; il apaise mes nerfs et embrouille ma tête.
Je fais signe au barman de m'apporter un autre de ces — comment ça s'appelait déjà ?
Penchée sur le comptoir, la tête reposant sur mes bras, je ferme les yeux et me permets de revivre ces scènes maudites qui m'ont amenée dans ce bar bondé du centre de Paris… un endroit toujours plein, que ce soit un lundi ou non. Mais contrairement à tous les autres qui sont là pour s'amuser, je me noie dans la déception qui me ronge de l'intérieur.
Tout ça à cause d'Éric… Mon copain enfoiré.
Enfin, ex-copain…
C'était censé être une surprise… Il est tellement occupé avec son travail, en tant que manager à succès, que nous n'avons plus de temps ensemble ces derniers temps. C'est pourquoi j'ai décidé d'aller chez lui, de cuisiner son plat préféré, et peut-être de lui offrir autre chose. J'ai acheté tous les ingrédients et suis allée joyeusement à son appartement… Bien sûr, j'aurais dû savoir que quelque chose n'allait pas quand j'ai tourné la clé de secours et remarqué que ses chaussures et des talons rouges étaient négligemment jetés sur le sol.
Éric est tellement… organisé. Même en se dépêchant, il ne laisse jamais ses chaussures comme ça.
Mais ces talons rouges m'ont donné des frissons. Je savais déjà ce qui allait arriver parce que je ne porte jamais de talons hauts — encore moins rouges. Et dans ma tête, une voix criait, me disant de partir, de fermer les yeux et de faire demi-tour… Mais mon entêtement a fait que mes jambes ont pris vie d'elles-mêmes.
Mes pas étaient si silencieux que même moi, je ne les entendais pas. Tout ce que je pouvais sentir, c'était mon cœur battant frénétiquement, menaçant de grimper dans ma gorge. Et à chaque pas vers la porte entrouverte, les bruits devenaient plus audibles — le son d'un baiser, le claquement sourd des hanches, et des gémissements rauques venant du fond des gorges.
Debout devant la porte, j'ai entendu la voix de mon copain dire d'un ton que je n'avais jamais entendu… une voix qui montrait du désir. « T'es tellement sexy, ouais, chevauche-moi, bébé. »
Et à ce moment-là, mon estomac s'est tordu.
J'ai senti ma conviction faiblir et j'ai commencé à me détourner… mais ensuite, les gémissements d'une femme ont résonné dans mes oreilles… Elle a dit, « Tu aimes ça ? Personne ne te fait sentir aussi bien que moi, hein ? »
Mon cœur s'est arrêté de battre à ce moment-là, mais d'une manière ou d'une autre, j'ai réussi à ouvrir la porte rapidement, et son bruit était plus fort que celui du sexe.
… Et je les ai vus.
Nus — complètement nus.
Ils m'ont remarquée immédiatement ; leurs visages se sont tordus de surprise et de confusion extrêmes. Mais je me souviens encore comment la femme rousse, une rousse extrêmement familière, était sur mon copain, le chevauchant.
C'était ma putain de meilleure amie.
Mon monde s'est effondré, tout comme les ingrédients que je tenais. Elle a tiré sur le drap, et lui a trébuché sur ses vêtements, enfilant son caleçon maladroitement.
Je me souviens même qu'il a dit, « Ange ? Que fais-tu ici ? »
Il m'a regardée, puis a regardé Laura avec une expression inquiète.
Mais j'ai cligné des yeux plusieurs fois, prenant la scène avec un mélange de surprise, d'horreur et de curiosité. Je savais que mes yeux étaient brillants de larmes parce que tout était flou devant moi. J'ai entrouvert les lèvres, mais elles n'ont pas émis un son.
Je ne pouvais tout simplement pas croire que, en quatre ans de relation, nous n'avions jamais eu de relations sexuelles. Et pourtant, là il était… avec ma meilleure amie.
Peut-être étais-je en état de choc parce que, malgré ses protestations, je suis partie sans dire un mot. Mes jambes ont encore agi d'elles-mêmes, et même quand il m'a suivie à travers la maison, je n'ai même pas regardé en arrière.
La porte que j'ai claquée a fait un bruit si fort qu'il résonne encore dans ma tête alors que je suis plantée dans ce bar, avec plus d'alcool dans mon système que tout ce que j'ai consommé en vingt-trois ans de vie.
En ouvrant les yeux, je remarque que mon verre n'est toujours pas arrivé. Je lève la tête et regarde le barman, qui regarde dans une autre direction. Mes yeux les suivent comme attirés par le magnétisme… Et mon expression de confusion se transforme rapidement en surprise et en effroi parce qu'un homme marche vers moi.
Je me frotte les yeux, espérant que ce soit une mirage, une illusion à cause de l'alcool.
Ce n'est pas le cas.
Il s'arrête devant moi avec une expression sérieuse. Ses bras croisés font ressortir sa chemise blanche, qui épouse parfaitement sa peau légèrement bronzée, et elle semble si petite sur son corps qu'elle marque chaque muscle, y compris ses abdos.
« Heyyy, tu as pris du poids ? » Je demande d'une voix pâteuse.
« Angelee. » Sa voix est ferme, quelque peu en colère.
Je peine à détacher mes yeux de son grand corps que je ne devrais pas remarquer... oh, bon sang, je ne devrais vraiment pas le remarquer.
« Que faites-vous ici, Monsieur Adams ? » Je me penche légèrement en avant et manque de tomber du banc. Heureusement, il est là pour me servir de mur, et je me retrouve à appuyer mes seins contre son ventre, sentant à quel point son corps est dur... comme de la pierre.
En levant les yeux, je vois qu'il me regarde aussi... directement dans mes yeux marron. Ses mains sont sur mes épaules, me tenant fermement, mais son toucher est doux, même s'il nous écarte l'un de l'autre.
« C'est à moi de te poser cette question. Que fais-tu ici ? » demande-t-il toujours avec son ton grave, provoquant des frissons agréables sur ma peau.
« Eh bien, je suis venue fêter que je suis célibataire ! » Je hausse les épaules, me libérant de ses mains, et pose mes seins sur le comptoir, révélant un peu plus mon décolleté. « Ce salaud d'Eric couchait avec Laura, tu te rends compte ? »
Je renifle, la colère et la tristesse se mêlant dans mes mots embrouillés, « Ce n'est pas suffisant qu'il me trompe... il fallait vraiment que ce soit avec ma meilleure amie ? »
En levant à nouveau les yeux vers lui, je remarque que son regard est maintenant doux, « Pourquoi me regardes-tu comme ça, Monsieur Adams ? »
« Monsieur Adams ? Pourquoi tu agis de manière si formelle ? » Il porte sa main à ma tête et ébouriffe mes cheveux bruns dans une caresse maladroite. « Nous ne sommes pas au travail maintenant. »
« Oh, c'est vrai… » Je lui souris, « Oui, c'est vrai… »
« Tu es ivre, Ange. Je vais te ramener à la maison- »
« Non, je ne veux pas partir… ! » Je marmonne, me penchant à nouveau vers lui, serrant fermement sa taille, « Je ne veux pas être seule, Julian… »
Il passe ses bras autour de mon corps, et son étreinte est assez chaleureuse pour me faire monter les larmes aux yeux…
Mon Dieu, son toucher attentionné et ses mains douces qui descendent le long de mes bras réveillent vraiment des choses en moi. Peut-être que c'est l'alcool ou la fragilité face à cette situation terrible, mais je veux rester dans ses bras — alors je le serre encore plus fort, frottant mon corps contre le sien.
… Cela me rappelle des sentiments que j'avais enfouis il y a longtemps.
« Allons, Ange. On peut regarder ces films à l'eau de rose que tu aimes. » Il glisse sa main dans mes cheveux à nouveau, les dégageant de mes épaules dénudées. « C'est mieux que l'alcool pour guérir un cœur brisé- »
« Je n'ai pas le cœur brisé, Julian... je suis furieuse ! » Je me dégage rapidement, serrant fermement mes mains sur sa chemise. « Il couchait avec ma meilleure amie mais n'a jamais fait l'amour avec moi ! »
« Angelee… » Il est sans voix, regardant autour, remarquant que mon ton attire l'attention.
« C'est un salaud ! » Je crie en me levant difficilement du banc, trébuchant sur mes jambes, « Je le déteste ! »
Julian soupire profondément et passe son bras autour de mon petit corps, me soutenant facilement d'une main. De l'autre, il sort son portefeuille et jette quelques billets de cent euros sur le comptoir, adressant un sourire désolé au serveur, « Gardez la monnaie- »
« Va te faire foutre ! » Je crie, me rappelant cette scène désagréable encore une fois. « Je vais te tuer, Eric ! Je vais empoisonner cette foutue tarte de merde ! »
Julian me traîne hors du bar tandis que je lance des malédictions au ciel, toutes dirigées vers ce salaud d'Eric. Et juste au moment où ma gorge commence à me faire mal, je m'arrête et regarde autour, remarquant que nous sommes, d'une manière ou d'une autre, devant la voiture de sport de Julian, son bébé — comme il l'appelle habituellement. Une voiture noire qui, même dans l'obscurité de la nuit, brille aux yeux.
« Je peux la conduire ? » Je pointe la voiture avec un grand sourire.
« Tu plaisantes ? » Il croise les bras, attirant encore une fois mes yeux…
Qu'est-ce qui ne va pas chez moi, au fait ?
Julian n'est pas quelqu'un que je devrais regarder de cette façon… C'est le meilleur ami de mon père !
Mais pourtant, je me surprends à humidifier légèrement mes lèvres, regardant son corps, qui est tout simplement un péché. Les heures passées à la salle de sport en valent certainement la peine. Et malgré mes efforts, Julian remarque ma réaction et un léger sourire narquois apparaît sur ses lèvres.
Sans dire un mot, il ouvre la portière de la voiture et pointe l'intérieur, « Allons-y, Angelee. »
Obéissant sans me plaindre, je me tourne vers lui et découvre qu'il se penche sur moi, tirant sur ma ceinture de sécurité. Mes yeux soutiennent ses yeux verts un moment, puis je les baisse vers ses lèvres.
Le parfum de Julian envahit mes narines — une eau de toilette masculine subtile qui allume une flamme dans mon corps, dans mon bas-ventre…
Je ferme mes jambes, pressant mes genoux l'un contre l'autre, et détourne le regard, écoutant le faible rire qui bourdonne dans mes oreilles.
« D'accord, rentrons à la maison, ma fille… »
Ostatnie Rozdziały
#192 HEUREUX POUR TOUJOURS.
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#191 MICHAEL — Toujours à tes côtés.
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#190 CATHY — Je suis en train de tomber...
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#189 LUNE DE MIEL — PARTIE III
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#188 LUNE DE MIEL — PARTIE II
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#187 LUNE DE MIEL — PARTIE I
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#186 APRÈS L'HISTOIRE — DEUXIÈME PARTIE
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#185 APRÈS L'HISTOIRE — PARTIE I
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#184 184 — La fin.
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#183 183 — « Un fantôme pour toujours. »
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.