

Une Rose Sombre
Bethany Donaghy · Zakończone · 109.5k słów
Wstęp
"Je le suis... ne semble-je pas assez digne de l'être ?" Il sourit en coin, me faisant rougir encore une fois... il semble avoir cet effet sur moi, je ne sais pas pourquoi.
"N-Non euh... je voulais juste clarifier les choses... désolée." dis-je timidement, en le regardant garder les yeux sur la route.
"Prochaine question, ma chère ?" Il jette un coup d'œil vers moi, me surprenant en train de le fixer, et je détourne immédiatement le regard.
Euhhh... qu'est-ce que tu voulais dire par je suis ton... euh quel était le mot que tu as utilisé déjà ? Ton..." je m'arrête, essayant de me rappeler ce qu'il m'avait appelé au village.
"Compagne ?" Il termine, et je hoche brièvement la tête en me souvenant du mot.
Dani avait été emmenée dans un monde étrange par un démon. Elle se tenait sur la scène de vente aux enchères et n'avait aucun espoir pour son avenir. Mais le Roi Lycan l'a achetée et lui a offert une nouvelle vie de rêve.
Axel était le Roi Lycan de tout le territoire de Revnok. Il était fort et puissant, mais était connu pour être maudit sans compagne. Jusqu'à ce qu'une nuit, il achète une... compagne humaine, une fille qu'il cherchait depuis un siècle. Il a juré de la protéger dans ce monde dangereux.
Comment les choses évolueront-elles lorsque des ennemis cachés dans l'ombre commenceront à bouger ?
Que fera le Roi Lycan pour protéger sa compagne du danger ?
Lisez cette belle histoire pour le découvrir !
Rozdział 1
Je n'ai pas arrêté de courir malgré les douleurs aiguës qui me serraient les poumons à chaque fois que j'inhalais l'air vif de l'hiver.
Je ne pouvais pas, et je ne m'arrêterais jamais de courir... Cette fois, il allait me tuer, je le savais avec certitude.
Même si je connaissais ces bois comme ma poche, je me sentais toujours à des kilomètres de toute route ou de toute trace d'humanité alors que je continuais à courir dans la nuit noire - mes pieds nus raclant le sol rugueux de la forêt.
Mes pieds devaient être en lambeaux à ce stade, mais mon adrénaline était bien trop élevée, ce qui faisait que je ne sentais presque rien dans mon état actuel.
Je continuais à sprinter plus loin dans les bois, tandis que mon corps commençait à trembler, voulant s'effondrer et céder lentement au froid de la nuit.
Quand j'entendis le coup de feu soudain retentir au loin... C'était juste assez de force pour me faire continuer à grandes enjambées.
Je devais m'éloigner autant que possible de ce salaud psychopathe qui me traquait.
Oserais-je jamais l'appeler ainsi en face? Non. Mais je trouve parfois du réconfort à savoir que mon subconscient n'était pas aussi anxieux que moi en réalité.
J'allais sûrement mourir cette fois.
Il allait me tuer.
Il me blâmait pour la mort de ma mère... il me torturait pour ça... mais ce que j'avais fait était inévitable... je n'aurais pas pu changer le cours des événements cette nuit-là... mais ce soir, c'était son point de rupture final. Dès que j'entendis le chargement de l'arme en bas, je savais que je devais partir. Ce soir était la nuit où il allait me finir et pour être tout à fait honnête... j'avais même envisagé de le laisser faire.
Alors que je continuais à courir, craignant que ma vie ne prenne bientôt fin... je m'arrêtai brusquement lorsqu'un éclair lumineux attira mon attention depuis une ligne d'arbres à proximité.
Je me tournai brusquement, paniquée, pour voir ce que c'était avant de rencontrer deux yeux rouges étincelants qui me fixaient au loin.
Qui diable a des yeux rouges ? Ce sont des lentilles de contact effrayantes... et trouver quelqu'un portant des lentilles colorées dans notre petite ville rurale ? C'était une première.
"Q-Qui êtes-vous ?" Je balbutiai frénétiquement, regardant la silhouette sortir des arbres tout en me ramenant à la réalité alors que je reculais légèrement.
Il portait un costume entièrement noir et ressemblait à un homme d'affaires (mais pas dans le bon sens... plutôt comme un homme d'affaires mafieux trafiquant de drogue).
"Lupin." Il déclara de manière sinistre, se présentant à moi avant d'incliner la tête pour me regarder.
Lupin ? Je n'avais jamais rencontré ou entendu parler de quelqu'un avec un nom comme Lupin de toute ma vie. Il n'était certainement pas d'ici.
"Q-Qu'est-ce que vous voulez de m-moi ?" Je balbutiai en reculant encore d'un pas, la peur envahissant mon corps alors qu'il souriait en me regardant de haut en bas, moi et mon petit mètre cinquante-huit.
En pensant à la taille de mon père, cet homme devait mesurer environ un mètre quatre-vingt-dix, ce qui lui donnait tout à fait le droit de me regarder de haut.
J'étais impuissante. Une fille stupide, craintive et impuissante.
J'avais honte de la facilité avec laquelle j'étais effrayée... mais encore une fois, combien de filles de mon âge sont poursuivies par leur père fou à travers les bois avec une arme à feu (en tombant sur un homme gangster portant des lentilles de contact rouges en attendant) ?
"Je peux t'emmener loin d'ici... loin de ton père où il ne pourra ni te tuer ni te faire du mal... tout ce que tu as à faire, c'est de prendre ma main." Il inclina la tête de l'autre côté avant de me tendre sa longue main osseuse alors que je le regardais, les yeux écarquillés, le voyant s'approcher prudemment.
Ma bouche s'ouvrit et se referma comme un poisson hors de l'eau alors que je le regardais... comment savait-il que mon père voulait ma mort ? Qui est-il ? Le connaît-il bien ? Peut-être que c'est un piège !
Pendant que je réfléchissais, je saute presque à trois mètres de haut en entendant le bruit d'un autre coup de feu – un coup qui semblait maintenant bien trop proche à mon goût.
Où cet homme pourrait-il bien m'emmener ? Où que j'aille, mon père me traquera probablement de toute façon... Il faudrait que j'aille dans un univers complètement différent pour échapper à cet homme.
Mais je suppose que ma vie ne pourrait pas vraiment empirer si je tentais ma chance ? Peut-être qu'il a une voiture à proximité qui pourrait m'emmener loin de lui et ensuite, je pourrais peut-être aller au commissariat ? Ça, c'est s'ils prennent mon histoire au sérieux.
Mais je veux dire, cet homme pourrait aussi être un tueur complètement fou... qui sait quelles sont ses intentions à mon égard ?
"Le temps presse, humaine..." Il sourit, alors que ma respiration devient irrégulière en réalisant ma situation actuelle.
Attends ?
Vient-il de m'appeler humaine ? Quelle façon d'adresser quelqu'un ? Je suppose que ce n'est vraiment pas le meilleur moment pour penser à ses choix de mots bizarres...
Je ne pouvais m'empêcher de penser au temps que je perdais maintenant en restant là comme une idiote alors que j'aurais pu courir. J'aurais pu être arrivée au village à présent... J'aurais pu aller à la police... mais au lieu de ça, je suis là, figée par la peur, à fixer cet étranger terrifiant.
"Dani... je t'entends... je sais que tu es proche..." J'entends la voix chantante de mon père flotter depuis les arbres environnants – me faisant seulement tressaillir.
Il est dérangé ! Il ne servait plus à rien d'essayer de le raisonner. Toutes les supplications du monde ne l'empêcheraient pas de me tuer. Il me détestait.
Il ne réfléchira pas à deux fois avant de me tirer dessus quand il me trouvera ici... J'ai environ vingt secondes pour agir ou sinon je serai morte...
"Prends ma main et je le ferai disparaître." L'homme nommé Lupin agite maintenant ses doigts osseux, me tentant de prendre sa main encore une fois.
Comment pourrait-il me faire échapper à lui ? Il me reste environ dix secondes avant qu'il ne nous explose la cervelle à tous les deux !
La sueur (malgré le froid suffisant pour neiger) coulait en vagues de ma tête. J'étais une épave nerveuse. Je ne pouvais penser ni à me cacher ni à courir. J'étais figée, fixant l'homme étrange devant moi. Je ne pouvais pas m'en empêcher... il me tenait captive avec son regard...
Ma respiration soufflait rapidement de la fumée froide alors que je restais là, haletante de désespoir.
"Te voilà, petite garce ! Oh, et regarde ce qu'on a là... un espèce de petit ami creepy pour te sauver la mise... J'ai toujours su que tu étais une pute pathétique qui baiserait n'importe quoi qui marche... Je veux dire, la différence d'âge ne me surprend même pas !" Mon père ricane, nous regardant tous les deux avec dégoût en tapotant le côté de son fusil dans sa paume.
"Si tu penses une seule seconde qu'il va m'empêcher de mettre fin à ta misérable petite vie, Dani, alors tu es aussi stupide et naïve que je le pensais ! Alors dis tes derniers adieux maintenant, chérie... avant que je ne t'envoie en enfer d'où tu viens !" Il rit follement, levant le fusil pour le recharger et se préparant pour son dernier coup...
Mon cœur battait à tout rompre et je me sentais physiquement malade en voyant mon père préparer l'arme. Je jetai rapidement un coup d'œil à l'homme toujours à mes côtés. Je remarquai brièvement qu'il n'était pas du tout effrayé par la présence de mon père, encore moins par son arme...
Au lieu de cela, l'homme étrange nommé Lupin inclina lentement la tête et fit un geste vers sa main toujours tendue, me tentant silencieusement de la prendre à nouveau et cette fois-ci... sans réfléchir...
Je la saisis.
Au même moment,
je vois mon père appuyer sur la gâchette et la balle se diriger directement vers moi.
Bang !
Ostatnie Rozdziały
#71 Chapitre 70 - La fin
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#70 Chapitre 69
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#69 Chapitre 68
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#68 Chapitre 67
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#67 Chapitre 66
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#66 Chapitre 65
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#65 Chapitre 64
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#64 Chapitre 63
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#63 Chapitre 62
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#62 Chapitre 61
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.