

Chosen By The Dragon Kings
Jessica Hall · Tapos na · 180.4k mga salita
Panimula
She would tell me stories of the Chosen One—the one who would save us all. I used to believe that what she said was true. That eventually, someone would be born, just as the Oracle predicted. Someone who'd save our souls and bind us back to our magic. Once I grew up and saw the world, I no longer believed in salvation. The chosen one seemed to be more of a prayer than reality. Some dream we wanted desperately to come true. Something for which we all prayed and prayed. Something in which we needed to find hope when there wasn’t any left.
When our ancestors turned their backs on us, how were we expected to believe in this so-called salvation? Especially when all we witnessed was death and carnage ever since the great war. Nothing except pain and poverty. I used to believe the stories, and used to pray for the mysterious chosen one that would rid our world of its evil. Now, I see it for what it really is: just a dream of hope. Some out of reach fairy-tale. A story to create hope. Hope is dangerous; it makes you believe things will get better. I stopped hanging on to hope when I witnessed firsthand that it caused nothing but heartache.
Kabanata 1
When I was a child, my grandma used to tell me stories. At the time, I never gave them much thought. Thinking they were just that…. Growing up, I soon realized that they weren’t lofty fantasies and fairy tales but memories of her past, memories of our ancestors before our world turned to shit. You see, what comes from legend, no matter how exaggerated the story becomes, there is always a sliver of truth. You just need to weed out the fiction from fact.
My grandmother used to tell me stories of the Chosen One—the one who would save us all. When I was younger, I used to believe that what she said was true. That eventually someone would be born, just as the Oracle predicted—someone who could save our souls and bind us back to our magic. Once I grew up and saw the world unfolding around me, I no longer believed in salvation. The chosen one seemed to be more of a prayer than reality. Some dream we wanted desperately to come true. Something for which we all prayed for. Something in which we needed to find hope when there wasn’t any left.
When our ancestors turned their backs on us, how were we expected to believe in this so-called salvation? Especially when all we witnessed was death and carnage ever since the great war. Nothing except pain and poverty. I used to believe the stories, used to pray for the mysterious chosen one that would rid our world of its evil. Now though, I see it for what it really is, just a dream of hope. Some out of reach fairy-tale. A story to create hope. Hope is dangerous; it makes you believe things will get better. I stopped hanging on to hope when I witnessed firsthand that it caused nothing but heartache.
When the uprising happened twelve years ago, all Fae creatures fought alongside the elves and the angels trying to right the wrongs of our ancestors from the great war, trying to restore the balance back to where it was meant to be. My parents were among those who fought bravely. I was nine at the time. My grandmother hid me in the bunker under our house, promising to watch over me if they didn’t return.
Only when we came back up, the world had changed, and so did my life. My parents were gone. Not a single person who fought in the war survived. No Elves, no Fae, no Angels. Even the humans were mostly wiped out, including the Oracle. Her death was the biggest blow because with it, we lost not only lives, but our magic.
I was part of a dying species. There were hardly any Fae left. A few hid, but we tried our best to keep to the shadows, trying to go unnoticed. I had never met another Fae other than my grandmother, yet I refused to believe we are the only ones left. We were on the bottom of the food chain now, next to humans. Ruled over by the Dragon Kingdom.
The Dragon Kingdom was different from any before it, and those that ruled were merciless and cruel. No one was allowed in or out without their say so. I have never left the city, forced to hide amongst those that live here, hoping that we remain unnoticed. Because being Fae was a death sentence. If caught and discovered, you prayed your death was quick and not the torturous death that so many were forced to suffer in the uprising.
At the top of the food chain were the Dragons, then the Lycans and Vampires. We used to be next before the Elves and the Pixies, then the Mermaids. Right at the bottom were humans. Now we were right beside them, the scavengers of the world, taking what was left after the rest discarded what they didn’t want. Fae without magic might as well have been human. We look like humans except our eyes, each unique to our bloodline. Mine were the color of amethyst, like my mother’s bloodline. My bloodline was all but eradicated. We used to be among one of the largest Fae families, helping to rule among our kind. My bloodline was royalty, now gone, just like our ancestors, leaving only me and my grandmother.
My grandmother said our bloodline used to be among the royal Fae, that our ancestors achieved great things. Now I was the last one of our bloodline and possibly the second last Fae. Once I go, that’s it. The survival of my bloodline rests entirely upon my shoulders. Yep, the future didn’t look great for my family, soon to be snuffed out of existence.
My twenty-first birthday was coming up. I had been dreading this day for as long as I could remember, the day when they would hunt me down and drag me to the castle. There weren’t many job opportunities for Fae, just like the humans. Fae were now nothing but a distant memory people refuse to believe existed, so we disguise ourselves by blending in with the humans. Most humans were sold into the sex trade or into slavery, unless, of course, you were caught and proven to be Fae.
Then you only earned the right to die painfully for the sins of your ancestors. That is why no Fae exists. That is why my grandmother and I keep to the shadows, blending in with the humans, so we remain unnoticed.
Turning twenty-one was a significant day for Fae creatures. It is the day when our magic is supposed to manifest. No Fae have been found since the uprising, at least not that I know of. It’s believed when we lost the war, then the Oracle it angered the fates, and they shunned the Fae stripping us of our magic. The ancestors turned their backs on all of us. My grandmother told me it was to try to stop the extinction of our kind, yet I believe they just gave up on all of us.
Confined to the shadows, while a hopeless existence, was probably for the best. Remaining powerless meant that our true abilities could not be yielded by the evil forces that now plagued our world.
These days, the Dragons and Vampires summon all humans on their birthday. Humans would line up and stand before the rulers, who would ultimately decide their fate. If you showed any magical ability, they killed you instantly, whether or not you were Fae. And if they were unsure? Well, you would die anyway. My grandmother said it went against everything she believed in. That magic was sacred and meant to be something celebrated, not condemned to death for having.
In one week, they would summon me. My grandmother and I have remained hidden in the hopes I go unnoticed. My grandmother refused, point blank, to let them find me. She could not imagine me being sold off to the highest bidder. Yet, deep down, I knew she was powerless to stop them. Sure, she had power, the only Fae on earth with ancient magic still flowing through her veins. The magic that had kept us alive. Yet her magic was slowly dwindling. It would eventually die out. Then, we would truly face our demise.
Huling Mga Kabanata
#104 Epilogue
Huling Na-update: 3/3/2025#103 Chapter 103
Huling Na-update: 3/3/2025#102 Chapter 102
Huling Na-update: 3/3/2025#101 Chapter 101
Huling Na-update: 3/3/2025#100 Chapter 100
Huling Na-update: 3/3/2025#99 Chapter 99
Huling Na-update: 3/3/2025#98 Chapter 98
Huling Na-update: 3/3/2025#97 Chapter 97
Huling Na-update: 3/3/2025#96 Chapter 96
Huling Na-update: 3/3/2025#95 Chapter 95
Huling Na-update: 3/3/2025
Maaaring Magustuhan Mo 😍
Pinagpala ng mga Bilyonaryo Matapos Malinlang
Si Emily at ang kanyang bilyonaryong asawa ay nasa isang kasunduang kasal; umaasa siyang makuha ang kanyang pagmamahal sa pamamagitan ng pagsisikap. Gayunpaman, nang dumating ang kanyang asawa kasama ang isang buntis na babae, nawalan siya ng pag-asa. Matapos siyang palayasin, ang walang matirahang si Emily ay kinuha ng isang misteryosong bilyonaryo. Sino siya? Paano niya kilala si Emily? Ang mas mahalaga, buntis si Emily.
Nakikipaglaro sa Apoy
“Mag-uusap tayo nang kaunti mamaya, okay?” Hindi ako makapagsalita, nakatitig lang ako sa kanya ng malalaki ang mga mata habang ang puso ko'y parang mababaliw sa bilis ng tibok. Sana hindi ako ang habol niya.
Nakilala ni Althaia ang mapanganib na boss ng mafia, si Damiano, na nahumaling sa kanyang malalaking inosenteng berdeng mga mata at hindi siya maalis sa isip. Matagal nang itinago si Althaia mula sa mapanganib na demonyo. Ngunit dinala siya ng tadhana sa kanya. Sa pagkakataong ito, hinding-hindi na niya papayagang umalis si Althaia.
Hindi Mo Ako Mababawi
Sa araw ng kasal ni Nathaniel sa kanyang unang pag-ibig, nasangkot si Aurelia sa isang aksidente sa sasakyan, at ang kambal sa kanyang sinapupunan ay nawalan ng tibok ng puso.
Mula sa sandaling iyon, binago ni Aurelia ang lahat ng kanyang impormasyon sa pakikipag-ugnayan at tuluyang iniwan ang mundo ni Nathaniel.
Pagkaraan, iniwan ni Nathaniel ang kanyang bagong asawa at hinanap sa buong mundo ang isang babaeng nagngangalang Aurelia.
Sa araw ng kanilang muling pagkikita, sinukol niya si Aurelia sa loob ng kanyang sasakyan at nagmakaawa, "Aurelia, bigyan mo pa ako ng isa pang pagkakataon, please!"
(Lubos kong inirerekomenda ang isang nakakaakit na libro na hindi ko mabitawan sa loob ng tatlong araw at gabi. Napaka-engaging at dapat basahin. Ang pamagat ng libro ay "Easy Divorce, Hard Remarriage." Maaari mo itong mahanap sa pamamagitan ng paghahanap sa search bar.)
Ang Kanyang Munting Bulaklak
“Nakatakas ka sa akin minsan, Flora,” sabi niya. “Hindi na mauulit. Akin ka.”
Hinigpitan niya ang hawak sa aking leeg. “Sabihin mo.”
“Akin ako,” hirap kong sabi. Palagi naman akong sa kanya.
Si Flora at Felix, biglang nagkahiwalay at muling nagkita sa kakaibang pagkakataon. Hindi niya alam kung ano ang nangyari. May mga lihim siyang itinatago, at mga pangakong kailangang tuparin.
Ngunit nagbabago na ang mga bagay. Paparating na ang pagtataksil.
Nabigo siyang protektahan siya noon. Hindi na niya hahayaang mangyari ulit iyon.
(Ang seryeng "His Little Flower" ay binubuo ng dalawang kwento, sana magustuhan ninyo.)
Ang Aking Dating Asawa ay Isang Mahiwagang Boss
Sabi niya, "Bumalik na siya. Magdiborsyo na tayo. Kunin mo na ang gusto mo."
Pagkatapos ng dalawang taon ng kasal, hindi na maikakaila ni Daphne Murphy ang katotohanan na hindi na siya mahal ni Charles, at malinaw na kapag ang nakaraang relasyon ay nagdudulot ng emosyonal na sakit, apektado ang kasalukuyang relasyon.
Hindi nakipagtalo si Daphne, pinili niyang pagpalain ang mag-asawa at inilatag ang kanyang mga kondisyon.
"Gusto ko ang pinakamahal mong limited-edition na sports car."
"Sige."
"Isang villa sa labas ng siyudad."
"Okay."
"Hatiin natin ang bilyon-bilyong dolyar na kinita natin sa loob ng dalawang taon ng kasal."
"?"
Ina-update ang libro ng isang kabanata kada linggo.
Lihim na Pagtataksil: Nahulog ang Aking Asawa sa Aking Ama
Maaga pa lang ay pumanaw na ang aking ina, at ang aking mabait at matatag na ama ang siyang nag-aalaga sa aking mga anak sa bahay. Maraming beses ko nang sinubukan ang iba't ibang remedyo upang maibalik ang normal na erectile function, ngunit lahat ay walang bisa. Isang araw, habang nagba-browse sa internet, aksidente kong nahanap ang isang adult na literatura tungkol sa isang biyenan at manugang, na agad na nagbigay sa akin ng kakaibang kasiyahan at pagnanasa.
Habang nakahiga sa tabi ng aking mahimbing na natutulog na asawa, sinimulan kong ilagay ang kanyang imahe sa karakter ng manugang sa kwento, na nagbigay sa akin ng matinding pagnanasa. Natuklasan ko pa na ang pag-iisip na kasama ng aking ama ang aking asawa habang nagpapaligaya sa sarili ay mas kasiya-siya kaysa sa pagiging intimate sa kanya. Napagtanto kong aksidenteng nabuksan ko ang kahon ni Pandora, at alam kong wala nang balikan mula sa bagong tuklas na ito at hindi mapigilang kasiyahan...
Nahulog sa Kaibigan ni Daddy
"Sakyan mo ako, Angel." Utos niya, hinihingal, ginagabayan ang aking balakang.
"Ipasok mo sa akin, please..." Pakiusap ko, kinakagat ang kanyang balikat, sinusubukang kontrolin ang masarap na sensasyong bumabalot sa aking katawan na mas matindi pa kaysa sa anumang orgasm na naranasan ko mag-isa. Kinikiskis lang niya ang kanyang ari sa akin, at ang sensasyon ay mas maganda kaysa sa anumang nagawa ko sa sarili ko.
"Tumahimik ka." Sabi niya nang paos, mas idiniin pa ang kanyang mga daliri sa aking balakang, ginagabayan ang paraan ng pagsakay ko sa kanyang kandungan nang mabilis, dumudulas ang aking basang lagusan at nagiging sanhi ng pagkiskis ng aking tinggil sa kanyang matigas na ari.
"Hah, Julian..." Ang pangalan niya ay lumabas kasabay ng isang malakas na ungol, at iniangat niya ang aking balakang nang may matinding kadalian at ibinaba ulit, na nagdulot ng tunog na nagpatigil sa akin. Ramdam ko kung paano ang dulo ng kanyang ari ay mapanganib na tumama sa aking lagusan...
Nagpasya si Angelee na palayain ang sarili at gawin ang anumang gusto niya, kabilang na ang pagkawala ng kanyang pagkabirhen matapos mahuli ang kanyang nobyo ng apat na taon na natutulog kasama ang kanyang matalik na kaibigan sa kanyang apartment. Pero sino pa ba ang pinakamagandang pagpipilian, kundi ang matalik na kaibigan ng kanyang ama, isang matagumpay na lalaki at isang kilalang binata?
Sanay si Julian sa mga fling at one-night stand. Higit pa roon, hindi pa siya kailanman naging committed sa kahit sino, o nakuha ang kanyang puso. At iyon ang magpapasok sa kanya bilang pinakamahusay na kandidato... kung handa siyang tanggapin ang kahilingan ni Angelee. Gayunpaman, determinado siyang kumbinsihin siya, kahit na nangangahulugan ito ng pang-aakit sa kanya at pagkalito sa kanyang isipan. ... "Angelee?" Tumingin siya sa akin nang may pagkalito, marahil ang aking ekspresyon ay naguguluhan. Ngunit binuksan ko lang ang aking mga labi, dahan-dahang sinasabi, "Julian, gusto kong kantutin mo ako."
Rating: 18+
MATAMIS NA TUKSO: EROTIKA
PANGUNAHING KWENTO
Labing-walong taong gulang na si Marilyn Muriel ay nagulat isang magandang tag-init nang ipakilala ng kanyang ina ang isang napakagwapong binata bilang kanyang bagong asawa. Isang hindi maipaliwanag na koneksyon ang nabuo agad sa pagitan nila ng lalaking ito na parang isang diyos ng mga Griyego habang palihim siyang nagpapadala ng iba't ibang hindi kanais-nais na senyales sa kanya. Hindi nagtagal, natagpuan ni Marilyn ang sarili sa iba't ibang hindi mapigilang sekswal na pakikipagsapalaran kasama ang kaakit-akit at mapanuksong lalaking ito sa kawalan ng kanyang ina. Ano kaya ang magiging kapalaran o resulta ng ganitong gawain at malalaman kaya ng kanyang ina ang kasalanang nagaganap sa ilalim ng kanyang ilong?
Perpektong Bastardo
"Putang ina mo rin, hayop ka!" sagot ko, pilit na kumakawala.
"Sabihin mo!" umungol siya, gamit ang isang kamay para hawakan ang aking baba.
"Akala mo ba pokpok ako?"
"Kaya hindi mo siya kinantot?"
"Putang ina mo!"
"Mabuti. Iyan lang ang kailangan kong marinig," sabi niya, itinaas ang aking itim na pang-itaas gamit ang isang kamay, inilantad ang aking mga suso at nagdulot ng bugso ng adrenaline sa aking katawan.
"Anong ginagawa mo?" hingal ko habang nakatitig siya sa aking mga suso na may ngiting tagumpay.
Dumaan ang kanyang daliri sa isa sa mga marka na iniwan niya sa ilalim ng isa sa aking mga utong.
Ang hayop na ito, pinagmamasdan pa ang mga marka na iniwan niya sa akin?
"Ibalot mo ang mga binti mo sa akin," utos niya.
Yumuko siya ng sapat para isubo ang aking suso, sinisipsip ng mariin ang isang utong. Kinagat ko ang aking ibabang labi para pigilan ang isang ungol habang kinagat niya ito, dahilan para iarko ko ang aking dibdib patungo sa kanya.
"Pakakawalan ko ang mga kamay mo; huwag na huwag kang susubok na pigilan ako."
Hayop, mayabang, at lubos na hindi mapigilan, ang eksaktong uri ng lalaki na ipinangako ni Ellie na hindi na niya muling papatulan. Pero nang bumalik ang kapatid ng kanyang kaibigan sa lungsod, natagpuan niya ang sarili na mapanganib na malapit sa pagsuko sa kanyang pinakamalalalim na pagnanasa.
Nakakainis, matalino, mainit, lubos na baliw, at pinapaligaya rin niya si Ethan Morgan.
Ang nagsimula bilang isang simpleng laro ay ngayon nagpapahirap sa kanya. Hindi niya maalis sa isip si Ellie, pero hindi na niya papayagan ang sinuman na makapasok muli sa kanyang puso.
Kahit na pareho silang lumalaban ng buong lakas laban sa nag-aalab na atraksyon na ito, magagawa kaya nilang pigilan ang kanilang mga sarili?
Apat o Patay
"Oo."
"Pasensya na, pero hindi na siya umabot." Sabi ng doktor habang nagbibigay ng simpatikong tingin sa akin.
"Sa-salamat." Sabi ko nang nanginginig ang hininga.
Patay na ang aking ama, at ang taong pumatay sa kanya ay nakatayo mismo sa tabi ko sa mga sandaling ito. Siyempre, wala akong magagawa kundi itago ito dahil baka ituring akong kasabwat sa pag-alam ng nangyari at walang ginawa. Ako'y labing-walo at maaaring makulong kung lumabas ang katotohanan.
Hindi pa matagal na panahon ang nakalipas, sinusubukan ko lang tapusin ang huling taon ko sa high school at makaalis sa bayang ito, pero ngayon wala akong ideya kung ano ang gagawin ko. Halos malaya na ako, at ngayon, maswerte na akong makaraos ng isang araw nang hindi tuluyang gumuho ang buhay ko.
"Kasama ka na namin, ngayon at magpakailanman." Ang mainit niyang hininga ay bumulong sa aking tainga na nagdulot ng panginginig sa aking gulugod.
Hawak na nila ako sa mahigpit na pagkakahawak at nakasalalay ang buhay ko sa kanila. Paano umabot sa ganitong punto, mahirap sabihin, pero narito ako...isang ulila...na may dugo sa aking mga kamay...literal.
Impiyerno sa lupa ang tanging paraan para ilarawan ang buhay na aking naranasan.
Ang bawat bahagi ng aking kaluluwa ay hinuhubaran araw-araw hindi lamang ng aking ama kundi ng apat na lalaki na tinatawag na The Dark Angels at ng kanilang mga tagasunod.
Tatlong taon ng pahirap ang kaya kong tiisin at walang kakampi, alam ko na kung ano ang dapat kong gawin...kailangan kong makaalis sa tanging paraan na alam ko, ang kamatayan ay nangangahulugang kapayapaan pero hindi kailanman ganoon kadali, lalo na kapag ang mismong mga lalaking nagtulak sa akin sa bingit ay ang mga nagligtas ng aking buhay.
Binigyan nila ako ng isang bagay na hindi ko akalaing posible...paghihiganti na inihain ng patay. Nilikha nila ang isang halimaw at handa na akong sunugin ang mundo.
Mature content! May mga banggit ng droga, karahasan, pagpapakamatay. 18+ ang inirerekomenda. Reverse Harem, bully-to-lover.
Ang Obsesyon ng Bully
"Hindi... Hindi ako sa'yo," nauutal kong sabi.
Lalong dumilim ang tingin niya sa sinabi ko.
"Subukan mong ulitin 'yan," sabi niya habang lumalapit nang may pagbabanta.
Binuksan ko ang bibig ko pero walang lumabas na salita, at sa susunod na sandali, nakadikit na ako sa pagitan niya at ng pader.
Nanginginig ang katawan ko sa kanyang mapang-aping tingin.
"Iyo ka sa akin... Ang katawan mo... Ang kaluluwa mo... Masisiyahan akong markahan ka muli... at muli," bulong niya, habang bahagyang kumakagat ang kanyang mga ngipin sa leeg ko.
Paano ako napunta sa ganitong sitwasyon, wala na bang paraan para makaalis?
Nabasag na niya ako... Kinuha na niya ang pagkabirhen ko... Ano pa ba ang gusto niya sa akin?
Si Graciela Evans ay isang karaniwang nerd na nagsusumikap sa high school, ang tanging hiling niya ay magkaroon ng magandang buhay. Ano ang mangyayari kapag siya ang naging target ng kilalang bad boy ng kanilang paaralan...
Si Hayden McAndrew.
May utang siya sa kanya, at sisiguraduhin niyang mababayaran ito.
Walang kulang kahit isang sentimo.