

The Alpha's Blood
J.S.Hart · Tapos na · 105.1k mga salita
Panimula
It has been almost six years since I escaped my pack, my abusive alpha, my painful memories. Six years of struggle, of hiding and running, but also of joy and laughter and... life, wonderful life. Six years, but the nightmares haven’t stopped completely. Now they are back stronger than ever.
When I went back to the university for my last semester, I expected that my biggest problem would be graduating while working multiple jobs and taking care of my kid. It didn’t even cross my mind that I would meet my fated mate on the first day of school and realize that the past I worked so hard to leave behind had finally caught up with me.
So now if I want to survive, I have to go against my fate and my heart and do the hardest thing in the world: reject him.
But how do you reject someone who is determined to make you fall in love with him?
Kabanata 1
“Run, you have to run, Sophia! You have to!” I panted, pulling my sister’s hand as I stumbled over dry leaves, sticks that pricked my bare feet, and stones that cut into my skin, making me wince. Everything hurt, it hurt so much, I could barely feel any new pain.
All I knew was that we had to run. This was our one and only chance. She could finally see it — the darkness, the unfairness, the ugliness of this place and her mate. She could see the brutality and the wrongness of them all. She could see we can never be happy, she could tell her child will never be happy. Nor will mine.
My hand was yanked back and I turned, opening my mouth to tell her to run again, when I noticed she was on the ground. Cursing under my breath, I tucked away the knife I was holding in my hand and kneeled next to her, helping her sit. She had landed on her side, protecting her swollen belly, but exposing something that I hadn’t seen before.
The blood.
Both our hands were smeared with it from attacking those guards and killing them, for fighting and clawing our way out through anyone who had tried to stop us. Michael wasn’t at the packhouse and neither were most of his warriors, so this had been our only chance. But I hadn’t noticed that somebody had stabbed her, nor that she was bleeding so much. Her pale yellow dress was drenched with dark blood and as seconds passed, more and more of the color left her face and lips.
“I can’t run,” she whispered tiredly, dragging herself to the nearby tree. I helped her lean on it and she winced, pressing one hand against her wound while the other gently caressed her belly. “You were right, Stella, you were right from the start. I just didn’t want to see it. I thought that once we were mated, things would change, he would change. I thought I could make him happy and with the child… the children on the way, that he will be content. But I see…” her voice cracked and the tears spilled down her face, smearing the dirt on her face. “I made you suffer through all of this… I was so selfish…”
“You are my sister, Soph,” I choked, crawling closer and placing my hand over hers on the belly. I felt my own stomach contract, the pain intensifying. She was almost due already, but I had barely got the news a few weeks back when I realized we had to get away. If either of us gave birth in that place, it would have been the end. We were never going to get out of there alive and our children… they were going to suffer the same fate or worse — become like their father. “Get up, we need to go! I know you are tired, but…”
“I’m dying, Stella,” Sophia whispered, her voice disturbingly calm and steady out of the sudden. I looked at her with panic, eyes darting to the wound on her side. “I lost too much blood and my stomach hurts too much. I can feel the baby struggling as well. I can’t run, you have to go without me.”
“No,” I shook my head, squeezing her hand tighter. “You can make it! Just a bit more and we can get to the highway and stop someone. Once we get away, I’ll hide us. I’ll…”
“Save my child, Stella,” Sophia said, reaching out and pulling the knife from my belt. She moved it into my free hand, her eyes finding mine. Her gaze was bleary, red veins running over the white of her eyes. “Take it out and run. Take it away from this place.”
“I can’t leave you here!” I snarled, barely noticing as the knuckles on the hand holding the knife turned white. “I will fight them! I will kill them all and then we…”
“You will not be leaving me, my dear sister,” Sophia said quietly, leaning her head back on the tree. “I will be gone soon. I don’t care what happens to my body. I just need to know that you will protect my child. You will get out of here, as far away from them as possible, and you will start a new life. You will raise my child and yours with love and laughter and freedom, and one day, when they are old enough, you will tell them about me. You are going to be a good mom, Stella. Promise me!”
“No,” I kept shaking my head, my eyes burning. Sophia smiled at me like she used to when we were young, with all that warmth and affection we never got from our parents. A sob escaped my lips as I watched her eyelids flutter, her hand falling from my face as if in slow motion.
I listened to her heart, the beats growing weaker, fainter, slower. I felt my body start to shake and I dropped the knife, covering my mouth with both my hands before the scream rising inside escaped my lips. My eyes grew blurry from the tears as I screamed into my palms, breathing so fast my head spun.
Pain pierced my stomach again, and I doubled down, bracing my hands on the ground as I gasped and gasped. I couldn’t hear it, her heartbeat. I could only hear the faint thud-thud-thud from her stomach and my own racing heart raging in my chest. I looked down at my stomach, sucking in a deep breath. I was showing now, just enough for everyone to know I was pregnant if they couldn’t hear the child growing inside of me. A child that was heartbreakingly silent now.
I counted the seconds, waiting for the faint thud-thud-thud that had been my lifeline for the last few weeks. I waited and waited, but the heartbeats next to me remained two, and a few seconds later even those disappeared under the sound of voices calling each other.
They were drawing closer. If we didn’t… If I didn’t get us out of there, they were going to capture us again, and then there would be no escape. Not ever. Not even in death.
I reached for the knife on the ground and picked it up with trembling fingers. I stared at its shiny blade, at the bloodstains and the chipped edge where it had met nails and other weapons and walls. It was almost dull by the looks of it, but the top was sharp.
Leaning forward, I whispered, ‘I’m sorry!’ before kissing Sophia on the forehead and pulling back. I lifted her dress above her belly, setting her body down on the ground until she was lying flat on her back. Her stomach was moving and I could hear the baby inside suffering, its heart drumming to the sound of mine. I took a deep breath, trying to steady my hand, and wiped my tears before pressing the tip of the knife to the top of her stomach. A hiccup escaped my lips as the skin broke and blood gushed from the incision, staining my fingers and painting my sister’s skin red. Her eyes were closed as if she was resting, and I was glad she didn’t have to see the gruesome sight in front of me as I continued to slice through the layers of skin. She would have thrown up for sure, and she would have screamed. She had always been the more squeamish of the two of us, the more gentle, the more eager to love and forgive.
I put the knife on her leg and slid my fingers into the gaping hole in her stomach, taking the child out as it wiggled inside, confused and alarmed. I cut the placenta and cleaned it off it, carefully separating the umbilical cord as I had seen others do when my mother had brought me to help her with the births. I had hated seeing the blood, the pain, and the horror in those moments, but I was glad she didn’t care what I wanted.
The baby took a deep breath and wailed, making me wince at the sound. There was no way they hadn’t heard that, which meant they were going to be here soon. There was no way I could outrun them. No way except… shifting.
I hadn’t done it in a while and I was told I should never do it while pregnant since it was going to hurt the baby, but under the circumstances…
I looked down at my quiet stomach, my eyes filling with tears again. The baby’s piercing wail made me jump and look at it. I had no idea what was going on inside my body and if the strange silence was an indication of the worst, but I had to make a choice. If I shifted, the chance of keeping my baby alive was going to vanish. But if I didn’t… I was going to get caught. My sister’s child was going to get caught. My child, if it survived, was going to get caught.
Tears still streaming down my cheeks, I got up and slipped off the simple gray dress I was wearing. The fighting and running and the blood had made a mess of it, but I ignored it all, ignored the blood streaming down the inside of my thighs, ignored the pain in my abdomen. Tearing apart the skirts, I made a swing and packed the child inside, wrapping it carefully. I discarded my underwear and straightened up, moving my shoulders as I called to my wolf, who had long ago grown silent. Her presence never left me, growing stronger on the days when I was ready to give up and end my life, and quieter when things seemed to be going better.
When I called her now, she answered faster than ever before, my body shaking as the shift took over. Bones cracked, skin tore and fur covered my body as pain exploded everywhere at once, making me drop on all fours to wait for it to be over.
When the sensation of being ripped apart subsided, I opened my mouth, realizing the voices had almost reached us. Stepping toward my sister’s body, I licked her face one last time before locking my teeth around the edge of my dress, picking the wailing baby from the ground.
I dashed forward, my feet finding a steady pace and then running faster and faster as the wind blew in my face and the sounds of the forest mixed into a cacophony of background noise. The voices and shouts grew distant, the pain and the heartbreak taking a backseat while my mind and body ran free for the first time in years.
The baby had stopped crying but I could hear its heartbeat, feel its body heat. It looked asleep, content with the rocking and the empty air around us, the night sky, the quiet world.
Darkness swallowed the forest in front of me and I dug my feet in, trying to stop, to turn around. A whimper escaped my bared teeth as the shadows swallowed us, pressing from all sides while I tried to find my footing and run away.
I jumped, panting heavily as the darkness pressed on me from all sides. I was just about to scream when my eyes landed on the tiny strip of light a few feet away from me and my eyes moved to find its source. The form of a window registered in my unsettled mind, then the shadows slowly pulled to the corners, allowing me to recognize the rest of the room. I remembered the small double bed I laid on, the chair with clothes piled up in the corner, the messy dresser where plush toys, cars, and makeup shared the space, then the big four-winged wardrobe with one cupboard open and several pieces of clothing hanging out.
I looked to my right and sighed with relief as I stared at the five-year-old boy sleeping by my side. His Paw Patrol pajama top had rolled up, his auburn hair spread over the pillow.
I reached out with trembling fingers and caressed his head to make sure he was there, with me, that he was real. I pulled his pajama top down before tucking him in and getting to my feet. My phone told me it was already six o’clock, so he was going to wake up soon.
I dragged my feet out of the room and to the bathroom down the corridor, stepping under the water even before I had fully discarded my towel. I let the hot water wash away the horrible nightmare of those painful memories, the cold numbness that had spread inside my body and mind.
It had been a while since I had that nightmare. Maybe it was because of my birthday approaching — no, our birthday. Being twins, my sister and I shared a birthday and even though she was gone, it was our day. It was going to be our day as long as I was alive.
I turned the water off when I realized I must have spent almost half an hour under it, then wrapped myself in the towel and stepped in front of the mirror. I didn’t bother wiping the steam off of it, focusing on my trembling hands while I tried to put toothpaste on my toothbrush. I was just washing my face and staring down at my fingers that had finally stopped trembling when a voice echoed through the apartment, loud and clear even through the closed door.
“Mom? Mom, I’m hungry!”
Huling Mga Kabanata
#62 Chapter 62
Huling Na-update: 3/3/2025#61 Chapter 61
Huling Na-update: 3/3/2025#60 Chapter 60
Huling Na-update: 3/3/2025#59 Chapter 59
Huling Na-update: 3/3/2025#58 Chapter 58
Huling Na-update: 3/3/2025#57 Chapter 57
Huling Na-update: 3/3/2025#56 Chapter 56
Huling Na-update: 3/3/2025#55 Chapter 55
Huling Na-update: 3/3/2025#54 Chapter 54
Huling Na-update: 3/3/2025#53 Chapter 53
Huling Na-update: 3/3/2025
Maaaring Magustuhan Mo 😍
Pinagpala ng mga Bilyonaryo Matapos Malinlang
Si Emily at ang kanyang bilyonaryong asawa ay nasa isang kasunduang kasal; umaasa siyang makuha ang kanyang pagmamahal sa pamamagitan ng pagsisikap. Gayunpaman, nang dumating ang kanyang asawa kasama ang isang buntis na babae, nawalan siya ng pag-asa. Matapos siyang palayasin, ang walang matirahang si Emily ay kinuha ng isang misteryosong bilyonaryo. Sino siya? Paano niya kilala si Emily? Ang mas mahalaga, buntis si Emily.
Nakikipaglaro sa Apoy
“Mag-uusap tayo nang kaunti mamaya, okay?” Hindi ako makapagsalita, nakatitig lang ako sa kanya ng malalaki ang mga mata habang ang puso ko'y parang mababaliw sa bilis ng tibok. Sana hindi ako ang habol niya.
Nakilala ni Althaia ang mapanganib na boss ng mafia, si Damiano, na nahumaling sa kanyang malalaking inosenteng berdeng mga mata at hindi siya maalis sa isip. Matagal nang itinago si Althaia mula sa mapanganib na demonyo. Ngunit dinala siya ng tadhana sa kanya. Sa pagkakataong ito, hinding-hindi na niya papayagang umalis si Althaia.
Hindi Mo Ako Mababawi
Sa araw ng kasal ni Nathaniel sa kanyang unang pag-ibig, nasangkot si Aurelia sa isang aksidente sa sasakyan, at ang kambal sa kanyang sinapupunan ay nawalan ng tibok ng puso.
Mula sa sandaling iyon, binago ni Aurelia ang lahat ng kanyang impormasyon sa pakikipag-ugnayan at tuluyang iniwan ang mundo ni Nathaniel.
Pagkaraan, iniwan ni Nathaniel ang kanyang bagong asawa at hinanap sa buong mundo ang isang babaeng nagngangalang Aurelia.
Sa araw ng kanilang muling pagkikita, sinukol niya si Aurelia sa loob ng kanyang sasakyan at nagmakaawa, "Aurelia, bigyan mo pa ako ng isa pang pagkakataon, please!"
(Lubos kong inirerekomenda ang isang nakakaakit na libro na hindi ko mabitawan sa loob ng tatlong araw at gabi. Napaka-engaging at dapat basahin. Ang pamagat ng libro ay "Easy Divorce, Hard Remarriage." Maaari mo itong mahanap sa pamamagitan ng paghahanap sa search bar.)
Ang Kanyang Munting Bulaklak
“Nakatakas ka sa akin minsan, Flora,” sabi niya. “Hindi na mauulit. Akin ka.”
Hinigpitan niya ang hawak sa aking leeg. “Sabihin mo.”
“Akin ako,” hirap kong sabi. Palagi naman akong sa kanya.
Si Flora at Felix, biglang nagkahiwalay at muling nagkita sa kakaibang pagkakataon. Hindi niya alam kung ano ang nangyari. May mga lihim siyang itinatago, at mga pangakong kailangang tuparin.
Ngunit nagbabago na ang mga bagay. Paparating na ang pagtataksil.
Nabigo siyang protektahan siya noon. Hindi na niya hahayaang mangyari ulit iyon.
(Ang seryeng "His Little Flower" ay binubuo ng dalawang kwento, sana magustuhan ninyo.)
Ang Aking Dating Asawa ay Isang Mahiwagang Boss
Sabi niya, "Bumalik na siya. Magdiborsyo na tayo. Kunin mo na ang gusto mo."
Pagkatapos ng dalawang taon ng kasal, hindi na maikakaila ni Daphne Murphy ang katotohanan na hindi na siya mahal ni Charles, at malinaw na kapag ang nakaraang relasyon ay nagdudulot ng emosyonal na sakit, apektado ang kasalukuyang relasyon.
Hindi nakipagtalo si Daphne, pinili niyang pagpalain ang mag-asawa at inilatag ang kanyang mga kondisyon.
"Gusto ko ang pinakamahal mong limited-edition na sports car."
"Sige."
"Isang villa sa labas ng siyudad."
"Okay."
"Hatiin natin ang bilyon-bilyong dolyar na kinita natin sa loob ng dalawang taon ng kasal."
"?"
Ina-update ang libro ng isang kabanata kada linggo.
Lihim na Pagtataksil: Nahulog ang Aking Asawa sa Aking Ama
Maaga pa lang ay pumanaw na ang aking ina, at ang aking mabait at matatag na ama ang siyang nag-aalaga sa aking mga anak sa bahay. Maraming beses ko nang sinubukan ang iba't ibang remedyo upang maibalik ang normal na erectile function, ngunit lahat ay walang bisa. Isang araw, habang nagba-browse sa internet, aksidente kong nahanap ang isang adult na literatura tungkol sa isang biyenan at manugang, na agad na nagbigay sa akin ng kakaibang kasiyahan at pagnanasa.
Habang nakahiga sa tabi ng aking mahimbing na natutulog na asawa, sinimulan kong ilagay ang kanyang imahe sa karakter ng manugang sa kwento, na nagbigay sa akin ng matinding pagnanasa. Natuklasan ko pa na ang pag-iisip na kasama ng aking ama ang aking asawa habang nagpapaligaya sa sarili ay mas kasiya-siya kaysa sa pagiging intimate sa kanya. Napagtanto kong aksidenteng nabuksan ko ang kahon ni Pandora, at alam kong wala nang balikan mula sa bagong tuklas na ito at hindi mapigilang kasiyahan...
Nahulog sa Kaibigan ni Daddy
"Sakyan mo ako, Angel." Utos niya, hinihingal, ginagabayan ang aking balakang.
"Ipasok mo sa akin, please..." Pakiusap ko, kinakagat ang kanyang balikat, sinusubukang kontrolin ang masarap na sensasyong bumabalot sa aking katawan na mas matindi pa kaysa sa anumang orgasm na naranasan ko mag-isa. Kinikiskis lang niya ang kanyang ari sa akin, at ang sensasyon ay mas maganda kaysa sa anumang nagawa ko sa sarili ko.
"Tumahimik ka." Sabi niya nang paos, mas idiniin pa ang kanyang mga daliri sa aking balakang, ginagabayan ang paraan ng pagsakay ko sa kanyang kandungan nang mabilis, dumudulas ang aking basang lagusan at nagiging sanhi ng pagkiskis ng aking tinggil sa kanyang matigas na ari.
"Hah, Julian..." Ang pangalan niya ay lumabas kasabay ng isang malakas na ungol, at iniangat niya ang aking balakang nang may matinding kadalian at ibinaba ulit, na nagdulot ng tunog na nagpatigil sa akin. Ramdam ko kung paano ang dulo ng kanyang ari ay mapanganib na tumama sa aking lagusan...
Nagpasya si Angelee na palayain ang sarili at gawin ang anumang gusto niya, kabilang na ang pagkawala ng kanyang pagkabirhen matapos mahuli ang kanyang nobyo ng apat na taon na natutulog kasama ang kanyang matalik na kaibigan sa kanyang apartment. Pero sino pa ba ang pinakamagandang pagpipilian, kundi ang matalik na kaibigan ng kanyang ama, isang matagumpay na lalaki at isang kilalang binata?
Sanay si Julian sa mga fling at one-night stand. Higit pa roon, hindi pa siya kailanman naging committed sa kahit sino, o nakuha ang kanyang puso. At iyon ang magpapasok sa kanya bilang pinakamahusay na kandidato... kung handa siyang tanggapin ang kahilingan ni Angelee. Gayunpaman, determinado siyang kumbinsihin siya, kahit na nangangahulugan ito ng pang-aakit sa kanya at pagkalito sa kanyang isipan. ... "Angelee?" Tumingin siya sa akin nang may pagkalito, marahil ang aking ekspresyon ay naguguluhan. Ngunit binuksan ko lang ang aking mga labi, dahan-dahang sinasabi, "Julian, gusto kong kantutin mo ako."
Rating: 18+
MATAMIS NA TUKSO: EROTIKA
PANGUNAHING KWENTO
Labing-walong taong gulang na si Marilyn Muriel ay nagulat isang magandang tag-init nang ipakilala ng kanyang ina ang isang napakagwapong binata bilang kanyang bagong asawa. Isang hindi maipaliwanag na koneksyon ang nabuo agad sa pagitan nila ng lalaking ito na parang isang diyos ng mga Griyego habang palihim siyang nagpapadala ng iba't ibang hindi kanais-nais na senyales sa kanya. Hindi nagtagal, natagpuan ni Marilyn ang sarili sa iba't ibang hindi mapigilang sekswal na pakikipagsapalaran kasama ang kaakit-akit at mapanuksong lalaking ito sa kawalan ng kanyang ina. Ano kaya ang magiging kapalaran o resulta ng ganitong gawain at malalaman kaya ng kanyang ina ang kasalanang nagaganap sa ilalim ng kanyang ilong?
Perpektong Bastardo
"Putang ina mo rin, hayop ka!" sagot ko, pilit na kumakawala.
"Sabihin mo!" umungol siya, gamit ang isang kamay para hawakan ang aking baba.
"Akala mo ba pokpok ako?"
"Kaya hindi mo siya kinantot?"
"Putang ina mo!"
"Mabuti. Iyan lang ang kailangan kong marinig," sabi niya, itinaas ang aking itim na pang-itaas gamit ang isang kamay, inilantad ang aking mga suso at nagdulot ng bugso ng adrenaline sa aking katawan.
"Anong ginagawa mo?" hingal ko habang nakatitig siya sa aking mga suso na may ngiting tagumpay.
Dumaan ang kanyang daliri sa isa sa mga marka na iniwan niya sa ilalim ng isa sa aking mga utong.
Ang hayop na ito, pinagmamasdan pa ang mga marka na iniwan niya sa akin?
"Ibalot mo ang mga binti mo sa akin," utos niya.
Yumuko siya ng sapat para isubo ang aking suso, sinisipsip ng mariin ang isang utong. Kinagat ko ang aking ibabang labi para pigilan ang isang ungol habang kinagat niya ito, dahilan para iarko ko ang aking dibdib patungo sa kanya.
"Pakakawalan ko ang mga kamay mo; huwag na huwag kang susubok na pigilan ako."
Hayop, mayabang, at lubos na hindi mapigilan, ang eksaktong uri ng lalaki na ipinangako ni Ellie na hindi na niya muling papatulan. Pero nang bumalik ang kapatid ng kanyang kaibigan sa lungsod, natagpuan niya ang sarili na mapanganib na malapit sa pagsuko sa kanyang pinakamalalalim na pagnanasa.
Nakakainis, matalino, mainit, lubos na baliw, at pinapaligaya rin niya si Ethan Morgan.
Ang nagsimula bilang isang simpleng laro ay ngayon nagpapahirap sa kanya. Hindi niya maalis sa isip si Ellie, pero hindi na niya papayagan ang sinuman na makapasok muli sa kanyang puso.
Kahit na pareho silang lumalaban ng buong lakas laban sa nag-aalab na atraksyon na ito, magagawa kaya nilang pigilan ang kanilang mga sarili?
Apat o Patay
"Oo."
"Pasensya na, pero hindi na siya umabot." Sabi ng doktor habang nagbibigay ng simpatikong tingin sa akin.
"Sa-salamat." Sabi ko nang nanginginig ang hininga.
Patay na ang aking ama, at ang taong pumatay sa kanya ay nakatayo mismo sa tabi ko sa mga sandaling ito. Siyempre, wala akong magagawa kundi itago ito dahil baka ituring akong kasabwat sa pag-alam ng nangyari at walang ginawa. Ako'y labing-walo at maaaring makulong kung lumabas ang katotohanan.
Hindi pa matagal na panahon ang nakalipas, sinusubukan ko lang tapusin ang huling taon ko sa high school at makaalis sa bayang ito, pero ngayon wala akong ideya kung ano ang gagawin ko. Halos malaya na ako, at ngayon, maswerte na akong makaraos ng isang araw nang hindi tuluyang gumuho ang buhay ko.
"Kasama ka na namin, ngayon at magpakailanman." Ang mainit niyang hininga ay bumulong sa aking tainga na nagdulot ng panginginig sa aking gulugod.
Hawak na nila ako sa mahigpit na pagkakahawak at nakasalalay ang buhay ko sa kanila. Paano umabot sa ganitong punto, mahirap sabihin, pero narito ako...isang ulila...na may dugo sa aking mga kamay...literal.
Impiyerno sa lupa ang tanging paraan para ilarawan ang buhay na aking naranasan.
Ang bawat bahagi ng aking kaluluwa ay hinuhubaran araw-araw hindi lamang ng aking ama kundi ng apat na lalaki na tinatawag na The Dark Angels at ng kanilang mga tagasunod.
Tatlong taon ng pahirap ang kaya kong tiisin at walang kakampi, alam ko na kung ano ang dapat kong gawin...kailangan kong makaalis sa tanging paraan na alam ko, ang kamatayan ay nangangahulugang kapayapaan pero hindi kailanman ganoon kadali, lalo na kapag ang mismong mga lalaking nagtulak sa akin sa bingit ay ang mga nagligtas ng aking buhay.
Binigyan nila ako ng isang bagay na hindi ko akalaing posible...paghihiganti na inihain ng patay. Nilikha nila ang isang halimaw at handa na akong sunugin ang mundo.
Mature content! May mga banggit ng droga, karahasan, pagpapakamatay. 18+ ang inirerekomenda. Reverse Harem, bully-to-lover.
Ang Obsesyon ng Bully
"Hindi... Hindi ako sa'yo," nauutal kong sabi.
Lalong dumilim ang tingin niya sa sinabi ko.
"Subukan mong ulitin 'yan," sabi niya habang lumalapit nang may pagbabanta.
Binuksan ko ang bibig ko pero walang lumabas na salita, at sa susunod na sandali, nakadikit na ako sa pagitan niya at ng pader.
Nanginginig ang katawan ko sa kanyang mapang-aping tingin.
"Iyo ka sa akin... Ang katawan mo... Ang kaluluwa mo... Masisiyahan akong markahan ka muli... at muli," bulong niya, habang bahagyang kumakagat ang kanyang mga ngipin sa leeg ko.
Paano ako napunta sa ganitong sitwasyon, wala na bang paraan para makaalis?
Nabasag na niya ako... Kinuha na niya ang pagkabirhen ko... Ano pa ba ang gusto niya sa akin?
Si Graciela Evans ay isang karaniwang nerd na nagsusumikap sa high school, ang tanging hiling niya ay magkaroon ng magandang buhay. Ano ang mangyayari kapag siya ang naging target ng kilalang bad boy ng kanilang paaralan...
Si Hayden McAndrew.
May utang siya sa kanya, at sisiguraduhin niyang mababayaran ito.
Walang kulang kahit isang sentimo.