

The Perfect Revenge
Blind eyes · కొనసాగుతోంది · 175.8k పదాలు
పరిచయం
Everyone in the room held their breath as Whitmore paused.
"As per Jonathan Westwood's instructions," Whitmore continued, "Vanessa's inheritance and that of the members of the Westwood family mentioned in this will, can only be transferred upon her marriage to August Westwood."
"To receive the inheritance," Whitmore continued, "Vanessa Scott must marry August Westwood within six months from the date of Mr. Westwood's passing. If they fail to marry, the inheritance will be revoked and distributed to charitable organizations across the globe."
When billionaire CEO Jonathan Westwood collapses at the family dinner table, his death shatters the gilded façade of the Westwood dynasty. His son, August, is thrust into a web of suspicion and power struggles as the police uncover signs of foul play. In a family where secrets run deep, everyone-from his calculating mother to his ambitious older brother and enigmatic younger sister-has something to hide.
Amid the turmoil, August finds solace in Vanessa, his father's quiet and compassionate caretaker. Drawn to her warmth and understanding, he leans on her as he navigates the treacherous waters of grief and betrayal. Together, they unravel the threads of Jonathan's life, uncovering shocking truths about the family's empire and the people closest to him.
But as August edges closer to the truth, alliances shift, motives blur, and the line between love and deception grows thin.
అధ్యాయం 1
August sat frozen, his fork suspended mid-air, as the sound of his father's choking filled the dining room. The scrape of his chair against the hardwood floor was the only indication he had moved at all. His breath caught, shallow and sharp, as he watched Jonathan clutch at his neck, his fingers clawing at the skin, leaving deep, angry scratches that glistened under the warm light of the chandelier.
Blood spewed from Jonathan's mouth, flecks of crimson staining the pristine white tablecloth. His eyes bulged, the veins in them spider-webbed and unnaturally red, pleading wordlessly for help. The violent spasms that wracked his father's body seemed to echo in August's own chest, each desperate convulsion pulling him further into a suffocating void of disbelief.
"Jonathan!" Aurora's voice broke the silence, shrill and panicked, but August barely registered it. Time fractured, seconds stretching into eternity as his father's struggling form pitched forward onto the table with a sickening thud.
August's hands gripped the edge of the table, his knuckles white, his palms clammy. He couldn't move, couldn't breathe. The metallic scent of blood filled the air, mingling with the rich aroma of the untouched roast on his plate, turning his stomach. His gaze flicked to his siblings-Victor, stiff and pale, his mouth a hard, grim line, and Rose, trembling, her chair pushed far back as if distance could shield her from the horror.
The room blurred, his vision narrowing to the still figure of his father sprawled across the table. Blood trickled from the corner of Jonathan's mouth, a vivid red trail that felt more real than anything else in the room. His mind screamed for him to act, to think, to do something, but his body betrayed him, rooted to the spot.
The only sound was the ragged gasp of his own breath, the chaotic pounding of his heart in his ears. He felt detached, as if watching the scene through a pane of glass, unable to break through. This couldn't be happening. Not here. Not like this.
When the silence finally fell, heavy and suffocating, August remained still, his body trembling. The reality of what he had just witnessed slammed into him like a tidal wave, and for the first time in his life, he felt utterly powerless.
Aurora's hands trembled as she fumbled with her phone, her breath coming in panicked gasps. Her voice cracked when the operator answered. "My husband-he's choking. Blood-he's coughing blood! Please, send someone!"
The operator's calm, measured tone cut through the chaos. "Ma'am, I need you to stay calm. Is he still breathing?"
Aurora's gaze darted to Jonathan, his body slumped across the table, the blood pooling beneath his face soaking into the crisp white tablecloth. His chest was eerily still. "No... no, I don't think so!" she cried.
"Help is on the way. Are you able to perform CPR?" the operator asked.
Aurora's voice faltered, but Victor moved to his father's side, tilting Jonathan's head back as instructed. August watched, paralyzed, as his brother pressed his hands against their father's chest, counting aloud, his voice a mix of desperation and anger. Rose stood frozen against the far wall, tears streaking her pale face, her hand clasped over her mouth.
The shriek of sirens pierced the heavy silence minutes later, growing louder as flashing red and blue lights filled the windows. Aurora dropped the phone and stumbled toward the front door, wrenching it open just as two paramedics rushed in, medical kits in hand.
One of the paramedics, a young woman with sharp eyes, moved straight to Jonathan. She knelt beside him, checking for a pulse while her partner prepared equipment. "No pulse," she said curtly, her gloved hands opening Jonathan's airway. "Begin compressions."
Victor stepped back, his hands bloodied and trembling, as the paramedic replaced him. The other paramedic attached a defibrillator to Jonathan's chest, the machine emitting a sharp beep as it analyzed.
Aurora hovered nearby, her voice frantic. "Is he... is he going to be okay?"
"Step back, ma'am," the paramedic said firmly but not unkindly. She turned to her partner. "Flatline. Call it."
"No!" Aurora's voice cracked, her legs buckling beneath her. Victor caught her, guiding her to a chair, but his face was pale, his jaw clenched tight.
The paramedic removed her gloves and looked up. "Time of death, 7:34 p.m."
August's knees threatened to buckle as the paramedics declared his father dead. The words struck him like a hammer, reverberating in his chest, but the room felt distant, muffled, as though he were underwater. His father's lifeless body, slumped against the blood-soaked tablecloth, was a sight he couldn't reconcile with the larger-than-life man he had always known.
He glanced around the room. His mother, Aurora, sat rigid in her chair, clutching a crumpled tissue to her lips, her gaze fixed on the paramedics as though willing them to change their verdict. Victor stood like a statue, his broad shoulders tense, his jaw a line of granite. And Rose, her small frame trembling, stared blankly at their father's empty chair, her face pale as porcelain.
When the police arrived, August barely noticed them at first. Their clipped voices and methodical movements felt like background noise. But the sound of tape being stretched across the dining room broke through the fog in his mind.
"Sir." A voice cut through the haze, drawing his attention to a tall officer standing in front of him. "Are you August Westwood?"
He blinked, nodding slowly. "Yes."
The officer's expression was professional but not unkind. "We're here to investigate the circumstances of your father's death. Can you tell me what you saw?"
August opened his mouth, but the words stuck in his throat. He clenched his fists, forcing himself to speak. "He was fine-laughing, talking-and then... he just started choking. Blood came out of his mouth. He-" His voice cracked, and he looked away, swallowing the lump rising in his throat.
The officer nodded, taking notes. "Did your father eat or drink anything unusual tonight?"
August's mind raced, replaying the evening. His father's glass of wine, the plate of roasted lamb he had barely touched. The moment Jonathan's hand had shot to his throat, his eyes bulging in terror.
"I don't know," August admitted, his voice barely above a whisper.
The officer nodded, her eyes scanning the room. Blood spattered the tablecloth, the chair where Jonathan had been sitting now empty. Her gaze lingered on the scratch marks on Jonathan's neck. "Did anyone touch him after he collapsed?"
Victor spoke up, his voice tight. "I tried to do CPR."
"Understood." The officer motioned for her partner, who began cordoning off the dining room with yellow tape. "We're going to need everyone to stay here and answer some questions. Please don't leave the house."
The paramedics quietly packed their equipment and exited, leaving the room feeling colder, heavier. The officers, now joined by a detective in plain clothes, began their work. The detective introduced himself, his eyes sharp and calculating.
"I'm Detective Harris. I'll be leading the investigation. First, I need everyone to stay calm. We're going to figure out what happened tonight."
When Detective Harris stepped into the room, August felt the weight of the man's presence immediately. Harris's eyes were sharp, missing nothing as they swept across the dining table, the overturned glass, the blood. He introduced himself briefly before focusing on the family.
"I understand this is a difficult time," Harris began, his tone steady but probing. "But I need to ask some questions while everything is fresh. Mr. Westwood's death appears... unusual."
August's stomach churned. Unusual. The word felt loaded, heavy with implications he wasn't ready to face.
Harris turned his attention to August first. "You're the son, correct? Did you notice anything odd about your father before dinner? Any signs of illness, strange behavior?"
August shook his head, trying to steady his voice. "No, he was fine. He... he was fine."
Harris nodded but didn't break eye contact, as if searching for cracks in August's composure. "What about during dinner? Did he say anything before he started choking?"
August hesitated. His father's last moments played on a loop in his mind-the way he'd laughed at a joke, reached for his wine, then froze mid-sentence, his face contorted in pain. "No," he said finally. "It just... happened so fast."
As Harris moved on to question Aurora, Victor, and Rose, August's mind wandered, replaying the scene over and over. The blood. The scratch marks on his father's neck. The way his family sat now, fractured and distant, each locked in their own private torment.
The dining room felt suffocating, the air heavy with unspoken accusations. For the first time, August wondered-not just about what had killed his father, but who.
చివరి అధ్యాయాలు
#141 Chapter One Hundred & Forty One
చివరి అప్డేట్: 4/30/2025#140 Chapter One-Hundred & Forty
చివరి అప్డేట్: 4/29/2025#139 Chapter One-Hundred & Thirty Nine
చివరి అప్డేట్: 4/29/2025#138 Chapter One-Hundred & Thirty Eight
చివరి అప్డేట్: 4/29/2025#137 Chapter One-Hundred & Thirty Seven
చివరి అప్డేట్: 4/29/2025#136 Chapter One-Hundred & Thirty Six
చివరి అప్డేట్: 4/27/2025#135 Chapter One-Hundred & Thirty Five
చివరి అప్డేట్: 4/27/2025#134 Chapter One-Hundred & Thirty Four
చివరి అప్డేట్: 4/27/2025#133 Chapter One-Hundred & Thirty Three
చివరి అప్డేట్: 4/27/2025#132 Chapter One-Hundred & Thirty Two
చివరి అప్డేట్: 4/27/2025
మీకు నచ్చవచ్చు 😍
Pinagpala ng mga Bilyonaryo Matapos Malinlang
Si Emily at ang kanyang bilyonaryong asawa ay nasa isang kasunduang kasal; umaasa siyang makuha ang kanyang pagmamahal sa pamamagitan ng pagsisikap. Gayunpaman, nang dumating ang kanyang asawa kasama ang isang buntis na babae, nawalan siya ng pag-asa. Matapos siyang palayasin, ang walang matirahang si Emily ay kinuha ng isang misteryosong bilyonaryo. Sino siya? Paano niya kilala si Emily? Ang mas mahalaga, buntis si Emily.
Hindi Mo Ako Mababawi
Sa araw ng kasal ni Nathaniel sa kanyang unang pag-ibig, nasangkot si Aurelia sa isang aksidente sa sasakyan, at ang kambal sa kanyang sinapupunan ay nawalan ng tibok ng puso.
Mula sa sandaling iyon, binago ni Aurelia ang lahat ng kanyang impormasyon sa pakikipag-ugnayan at tuluyang iniwan ang mundo ni Nathaniel.
Pagkaraan, iniwan ni Nathaniel ang kanyang bagong asawa at hinanap sa buong mundo ang isang babaeng nagngangalang Aurelia.
Sa araw ng kanilang muling pagkikita, sinukol niya si Aurelia sa loob ng kanyang sasakyan at nagmakaawa, "Aurelia, bigyan mo pa ako ng isa pang pagkakataon, please!"
(Lubos kong inirerekomenda ang isang nakakaakit na libro na hindi ko mabitawan sa loob ng tatlong araw at gabi. Napaka-engaging at dapat basahin. Ang pamagat ng libro ay "Easy Divorce, Hard Remarriage." Maaari mo itong mahanap sa pamamagitan ng paghahanap sa search bar.)
Nakikipaglaro sa Apoy
“Mag-uusap tayo nang kaunti mamaya, okay?” Hindi ako makapagsalita, nakatitig lang ako sa kanya ng malalaki ang mga mata habang ang puso ko'y parang mababaliw sa bilis ng tibok. Sana hindi ako ang habol niya.
Nakilala ni Althaia ang mapanganib na boss ng mafia, si Damiano, na nahumaling sa kanyang malalaking inosenteng berdeng mga mata at hindi siya maalis sa isip. Matagal nang itinago si Althaia mula sa mapanganib na demonyo. Ngunit dinala siya ng tadhana sa kanya. Sa pagkakataong ito, hinding-hindi na niya papayagang umalis si Althaia.
Ang Kanyang Munting Bulaklak
“Nakatakas ka sa akin minsan, Flora,” sabi niya. “Hindi na mauulit. Akin ka.”
Hinigpitan niya ang hawak sa aking leeg. “Sabihin mo.”
“Akin ako,” hirap kong sabi. Palagi naman akong sa kanya.
Si Flora at Felix, biglang nagkahiwalay at muling nagkita sa kakaibang pagkakataon. Hindi niya alam kung ano ang nangyari. May mga lihim siyang itinatago, at mga pangakong kailangang tuparin.
Ngunit nagbabago na ang mga bagay. Paparating na ang pagtataksil.
Nabigo siyang protektahan siya noon. Hindi na niya hahayaang mangyari ulit iyon.
(Ang seryeng "His Little Flower" ay binubuo ng dalawang kwento, sana magustuhan ninyo.)
Perpektong Bastardo
"Putang ina mo rin, hayop ka!" sagot ko, pilit na kumakawala.
"Sabihin mo!" umungol siya, gamit ang isang kamay para hawakan ang aking baba.
"Akala mo ba pokpok ako?"
"Kaya hindi mo siya kinantot?"
"Putang ina mo!"
"Mabuti. Iyan lang ang kailangan kong marinig," sabi niya, itinaas ang aking itim na pang-itaas gamit ang isang kamay, inilantad ang aking mga suso at nagdulot ng bugso ng adrenaline sa aking katawan.
"Anong ginagawa mo?" hingal ko habang nakatitig siya sa aking mga suso na may ngiting tagumpay.
Dumaan ang kanyang daliri sa isa sa mga marka na iniwan niya sa ilalim ng isa sa aking mga utong.
Ang hayop na ito, pinagmamasdan pa ang mga marka na iniwan niya sa akin?
"Ibalot mo ang mga binti mo sa akin," utos niya.
Yumuko siya ng sapat para isubo ang aking suso, sinisipsip ng mariin ang isang utong. Kinagat ko ang aking ibabang labi para pigilan ang isang ungol habang kinagat niya ito, dahilan para iarko ko ang aking dibdib patungo sa kanya.
"Pakakawalan ko ang mga kamay mo; huwag na huwag kang susubok na pigilan ako."
Hayop, mayabang, at lubos na hindi mapigilan, ang eksaktong uri ng lalaki na ipinangako ni Ellie na hindi na niya muling papatulan. Pero nang bumalik ang kapatid ng kanyang kaibigan sa lungsod, natagpuan niya ang sarili na mapanganib na malapit sa pagsuko sa kanyang pinakamalalalim na pagnanasa.
Nakakainis, matalino, mainit, lubos na baliw, at pinapaligaya rin niya si Ethan Morgan.
Ang nagsimula bilang isang simpleng laro ay ngayon nagpapahirap sa kanya. Hindi niya maalis sa isip si Ellie, pero hindi na niya papayagan ang sinuman na makapasok muli sa kanyang puso.
Kahit na pareho silang lumalaban ng buong lakas laban sa nag-aalab na atraksyon na ito, magagawa kaya nilang pigilan ang kanilang mga sarili?
Ang Aking Dating Asawa ay Isang Mahiwagang Boss
Sabi niya, "Bumalik na siya. Magdiborsyo na tayo. Kunin mo na ang gusto mo."
Pagkatapos ng dalawang taon ng kasal, hindi na maikakaila ni Daphne Murphy ang katotohanan na hindi na siya mahal ni Charles, at malinaw na kapag ang nakaraang relasyon ay nagdudulot ng emosyonal na sakit, apektado ang kasalukuyang relasyon.
Hindi nakipagtalo si Daphne, pinili niyang pagpalain ang mag-asawa at inilatag ang kanyang mga kondisyon.
"Gusto ko ang pinakamahal mong limited-edition na sports car."
"Sige."
"Isang villa sa labas ng siyudad."
"Okay."
"Hatiin natin ang bilyon-bilyong dolyar na kinita natin sa loob ng dalawang taon ng kasal."
"?"
Ina-update ang libro ng isang kabanata kada linggo.
Lihim na Pagtataksil: Nahulog ang Aking Asawa sa Aking Ama
Maaga pa lang ay pumanaw na ang aking ina, at ang aking mabait at matatag na ama ang siyang nag-aalaga sa aking mga anak sa bahay. Maraming beses ko nang sinubukan ang iba't ibang remedyo upang maibalik ang normal na erectile function, ngunit lahat ay walang bisa. Isang araw, habang nagba-browse sa internet, aksidente kong nahanap ang isang adult na literatura tungkol sa isang biyenan at manugang, na agad na nagbigay sa akin ng kakaibang kasiyahan at pagnanasa.
Habang nakahiga sa tabi ng aking mahimbing na natutulog na asawa, sinimulan kong ilagay ang kanyang imahe sa karakter ng manugang sa kwento, na nagbigay sa akin ng matinding pagnanasa. Natuklasan ko pa na ang pag-iisip na kasama ng aking ama ang aking asawa habang nagpapaligaya sa sarili ay mas kasiya-siya kaysa sa pagiging intimate sa kanya. Napagtanto kong aksidenteng nabuksan ko ang kahon ni Pandora, at alam kong wala nang balikan mula sa bagong tuklas na ito at hindi mapigilang kasiyahan...
Apat o Patay
"Oo."
"Pasensya na, pero hindi na siya umabot." Sabi ng doktor habang nagbibigay ng simpatikong tingin sa akin.
"Sa-salamat." Sabi ko nang nanginginig ang hininga.
Patay na ang aking ama, at ang taong pumatay sa kanya ay nakatayo mismo sa tabi ko sa mga sandaling ito. Siyempre, wala akong magagawa kundi itago ito dahil baka ituring akong kasabwat sa pag-alam ng nangyari at walang ginawa. Ako'y labing-walo at maaaring makulong kung lumabas ang katotohanan.
Hindi pa matagal na panahon ang nakalipas, sinusubukan ko lang tapusin ang huling taon ko sa high school at makaalis sa bayang ito, pero ngayon wala akong ideya kung ano ang gagawin ko. Halos malaya na ako, at ngayon, maswerte na akong makaraos ng isang araw nang hindi tuluyang gumuho ang buhay ko.
"Kasama ka na namin, ngayon at magpakailanman." Ang mainit niyang hininga ay bumulong sa aking tainga na nagdulot ng panginginig sa aking gulugod.
Hawak na nila ako sa mahigpit na pagkakahawak at nakasalalay ang buhay ko sa kanila. Paano umabot sa ganitong punto, mahirap sabihin, pero narito ako...isang ulila...na may dugo sa aking mga kamay...literal.
Impiyerno sa lupa ang tanging paraan para ilarawan ang buhay na aking naranasan.
Ang bawat bahagi ng aking kaluluwa ay hinuhubaran araw-araw hindi lamang ng aking ama kundi ng apat na lalaki na tinatawag na The Dark Angels at ng kanilang mga tagasunod.
Tatlong taon ng pahirap ang kaya kong tiisin at walang kakampi, alam ko na kung ano ang dapat kong gawin...kailangan kong makaalis sa tanging paraan na alam ko, ang kamatayan ay nangangahulugang kapayapaan pero hindi kailanman ganoon kadali, lalo na kapag ang mismong mga lalaking nagtulak sa akin sa bingit ay ang mga nagligtas ng aking buhay.
Binigyan nila ako ng isang bagay na hindi ko akalaing posible...paghihiganti na inihain ng patay. Nilikha nila ang isang halimaw at handa na akong sunugin ang mundo.
Mature content! May mga banggit ng droga, karahasan, pagpapakamatay. 18+ ang inirerekomenda. Reverse Harem, bully-to-lover.
Ang Obsesyon ng Bully
"Hindi... Hindi ako sa'yo," nauutal kong sabi.
Lalong dumilim ang tingin niya sa sinabi ko.
"Subukan mong ulitin 'yan," sabi niya habang lumalapit nang may pagbabanta.
Binuksan ko ang bibig ko pero walang lumabas na salita, at sa susunod na sandali, nakadikit na ako sa pagitan niya at ng pader.
Nanginginig ang katawan ko sa kanyang mapang-aping tingin.
"Iyo ka sa akin... Ang katawan mo... Ang kaluluwa mo... Masisiyahan akong markahan ka muli... at muli," bulong niya, habang bahagyang kumakagat ang kanyang mga ngipin sa leeg ko.
Paano ako napunta sa ganitong sitwasyon, wala na bang paraan para makaalis?
Nabasag na niya ako... Kinuha na niya ang pagkabirhen ko... Ano pa ba ang gusto niya sa akin?
Si Graciela Evans ay isang karaniwang nerd na nagsusumikap sa high school, ang tanging hiling niya ay magkaroon ng magandang buhay. Ano ang mangyayari kapag siya ang naging target ng kilalang bad boy ng kanilang paaralan...
Si Hayden McAndrew.
May utang siya sa kanya, at sisiguraduhin niyang mababayaran ito.
Walang kulang kahit isang sentimo.
Nahulog sa Kaibigan ni Daddy
"Sakyan mo ako, Angel." Utos niya, hinihingal, ginagabayan ang aking balakang.
"Ipasok mo sa akin, please..." Pakiusap ko, kinakagat ang kanyang balikat, sinusubukang kontrolin ang masarap na sensasyong bumabalot sa aking katawan na mas matindi pa kaysa sa anumang orgasm na naranasan ko mag-isa. Kinikiskis lang niya ang kanyang ari sa akin, at ang sensasyon ay mas maganda kaysa sa anumang nagawa ko sa sarili ko.
"Tumahimik ka." Sabi niya nang paos, mas idiniin pa ang kanyang mga daliri sa aking balakang, ginagabayan ang paraan ng pagsakay ko sa kanyang kandungan nang mabilis, dumudulas ang aking basang lagusan at nagiging sanhi ng pagkiskis ng aking tinggil sa kanyang matigas na ari.
"Hah, Julian..." Ang pangalan niya ay lumabas kasabay ng isang malakas na ungol, at iniangat niya ang aking balakang nang may matinding kadalian at ibinaba ulit, na nagdulot ng tunog na nagpatigil sa akin. Ramdam ko kung paano ang dulo ng kanyang ari ay mapanganib na tumama sa aking lagusan...
Nagpasya si Angelee na palayain ang sarili at gawin ang anumang gusto niya, kabilang na ang pagkawala ng kanyang pagkabirhen matapos mahuli ang kanyang nobyo ng apat na taon na natutulog kasama ang kanyang matalik na kaibigan sa kanyang apartment. Pero sino pa ba ang pinakamagandang pagpipilian, kundi ang matalik na kaibigan ng kanyang ama, isang matagumpay na lalaki at isang kilalang binata?
Sanay si Julian sa mga fling at one-night stand. Higit pa roon, hindi pa siya kailanman naging committed sa kahit sino, o nakuha ang kanyang puso. At iyon ang magpapasok sa kanya bilang pinakamahusay na kandidato... kung handa siyang tanggapin ang kahilingan ni Angelee. Gayunpaman, determinado siyang kumbinsihin siya, kahit na nangangahulugan ito ng pang-aakit sa kanya at pagkalito sa kanyang isipan. ... "Angelee?" Tumingin siya sa akin nang may pagkalito, marahil ang aking ekspresyon ay naguguluhan. Ngunit binuksan ko lang ang aking mga labi, dahan-dahang sinasabi, "Julian, gusto kong kantutin mo ako."
Rating: 18+
Pag-ibig ni Lita para sa Alpha
"SINO ang gumawa nito sa kanya?!" tanong ni Andres muli, habang nakatitig pa rin sa babae.
Ang kanyang mga sugat ay nagdidilim sa bawat minutong lumilipas.
Ang kanyang balat ay tila mas maputla kumpara sa malalim na kayumanggi at lila.
"Tinawagan ko na ang doktor. Sa tingin mo ba ay may internal bleeding?"
Tinanong ni Stace si Alex pero nakatingin pa rin kay Lita, "Ayos naman siya, ibig kong sabihin, naguguluhan at may pasa pero ayos lang, alam mo na. Tapos bigla na lang, nawalan siya ng malay. Wala kaming magawa para gisingin siya..."
"MAKIKITANONG LANG, SINO ANG GUMAWA NITO SA KANYA?!"
Namula ng malalim ang mga mata ni Cole, "Hindi mo dapat pinakikialaman! Siya ba ang kapareha mo ngayon?!"
"Kita mo, iyon ang ibig kong sabihin, kung siya ang nagpoprotekta sa kanya, baka hindi ito nangyari," sigaw ni Stace, itinaas ang mga kamay sa ere.
"Stacey Ramos, igalang mo ang iyong Alpha, malinaw ba?"
Umungol si Alex, ang kanyang mga mata'y malamig na asul na nakatitig sa kanya.
Tahimik siyang tumango.
Bahagyang ibinaba rin ni Andres ang kanyang ulo, nagpapakita ng pagsunod, "Siyempre hindi siya ang kapareha ko, Alpha, ngunit..."
"Ngunit ano, Delta?!"
"Sa ngayon, hindi mo pa siya tinatanggihan. Iyon ay magpapakilala sa kanya bilang ating Luna..."
Matapos ang biglaang pagkamatay ng kanyang kapatid, sinimulan ni Lita ang kanyang buhay at lumipat sa Stanford, CA, ang huling lugar na tinirhan ng kanyang kapatid. Desperado siyang putulin ang ugnayan sa kanyang nakakalason na pamilya at sa kanyang nakakalason na ex, na sumunod sa kanya hanggang Cali. Nilalamon ng pagkakasala at natatalo sa kanyang laban sa depresyon, nagpasya si Lita na sumali sa parehong fight club na sinalihan ng kanyang kapatid. Naghahanap siya ng pagtakas ngunit ang natagpuan niya ay nagbago ng kanyang buhay nang magsimulang magbago ang mga lalaki sa mga lobo. (Mature content & erotica) Sundan ang manunulat sa Instagram @the_unlikelyoptimist
Ang Kapatid ng Aking Kaibigan
Nararamdaman ko siya sa likod ko. Nakikita ko siyang nakatayo roon, tulad ng pagkakatanda ko sa kanya.
"Ano ang pangalan mo?"
Grabe, hindi niya alam na ako ito. Nagdesisyon akong kunin ang pagkakataong ito para sa sarili ko.
"Tessa, ikaw?"
"Anthony, gusto mo bang pumunta sa ibang lugar?"
Hindi ko na kailangang pag-isipan ito; gusto ko ito. Lagi kong gustong siya ang maging una ko, at mukhang matutupad na ang hiling ko.
Lagi akong naaakit sa kanya. Hindi niya ako nakita ng maraming taon. Sinundan ko siya palabas ng club, ang club niya. Bigla siyang huminto.
Hinawakan niya ang kamay ko at naglakad kami palabas ng pinto. Sa simpleng hawak na iyon, lalo kong ginusto siya. Pagkalabas namin, isinandal niya ako sa pader at hinalikan ako. Ang halik niya ay tulad ng pinangarap ko; nang sipsipin at kagatin niya ang ibabang labi ko, pakiramdam ko ay narating ko na ang langit. Bahagya siyang lumayo sa akin.
"Walang makakakita, ligtas ka sa akin."
Ipinagpatuloy niya ang paghalik sa mga labi ko; pagkatapos, ang mainit at masarap niyang bibig ay nasa utong ko na.
"Diyos ko"
Ang isa niyang kamay ay natagpuan ang daan papunta sa pagitan ng mga hita ko. Nang ipasok niya ang dalawang daliri niya sa akin, isang mahina at malibog na ungol ang lumabas sa mga labi ko.
"Ang sikip mo, parang ikaw ay ginawa para sa akin..."
Huminto siya at tiningnan ako, alam ko ang tingin na iyon, natatandaan ko iyon bilang ang tingin niya kapag nag-iisip. Nang huminto ang kotse, hinawakan niya ang kamay ko at bumaba, dinala niya ako patungo sa tila isang pribadong elevator. Nakatayo lang siya roon at tinitingnan ako.
"Birhen ka pa ba? Sabihin mo sa akin na mali ako; sabihin mo na hindi ka na."
"Oo, birhen pa ako..."
Si Anthony ang tanging lalaking gusto ko pero hindi ko makuha, siya ang matalik na kaibigan ng kapatid ko. Bukod pa roon, lagi niya akong tinitingnan bilang isang nakakainis na bata.
Ano ang gagawin mo kapag ang posibilidad na makuha ang lalaking matagal mo nang gusto ay nasa harap mo? Kukuhanin mo ba ang pagkakataon o hahayaan mo itong mawala? Kinuha ni Callie ang pagkakataon, ngunit kasama nito ang problema, sakit ng puso, at selos. Guguho ang mundo niya, pero ang matalik na kaibigan ng kapatid niya ang pangunahing layunin niya at balak niyang makuha ito sa kahit anong paraan.