

La Sposa del Diavolo
KeyKirita · Tamamlandı · 165.2k Kelime
Giriş
Si chinò, prendendomi il mento con la mano, costringendomi a guardare nei suoi occhi rosso sangue. I suoi canini erano in mostra, gocciolanti del sangue del mio ragazzo che giaceva a terra, senza vita.
"Tu sei mia, Bast. Faresti bene a ricordarlo." Fece le fusa, mentre si leccava il sangue dalle labbra. "Nessun altro uomo può prendere la tua innocenza, solo io." disse, guardando il mio corpo quasi nudo, la lussuria nei suoi occhi mi faceva contorcere.
"Sì, Damien." sussurrai in risposta, coprendomi con il lenzuolo e guardando il corpo di Jacob con un gemito.
Mi chiamo Bast, ho diciassette anni, presto ne compirò diciotto. Quando avevo dodici anni, i miei genitori mi hanno venduto al diavolo. Il giorno del mio diciottesimo compleanno, tornerà per me.
Nuovi Capitoli Ogni Giorno
Bölüm 1
"Bast, svegliati tesoro," disse mia madre, scuotendomi dal mio sonno profondo.
"Hmm? Mamma? Cosa c'è che non va?" le chiesi, guardando l'orologio sul mio comodino, le grandi lettere luminose segnavano le 3:45 del mattino. "Perché mi stai svegliando così presto?" le chiesi, cercando di scacciare il sonno dai miei occhi.
"Alzati e lavati i denti e i capelli, poi scendi, tesoro," disse mia madre mentre usciva dalla mia camera. Non potei fare a meno di notare un'espressione strana sul volto di mia madre, come se stesse facendo qualcosa di sbagliato.
Feci come mia madre mi aveva chiesto, il cuore che batteva forte per la preoccupazione. Quale motivo poteva avere mia madre per svegliarmi a quest'ora? E perché sembrava così turbata? Cercai di calmarmi, ma senza successo, mentre spazzolavo i miei lunghi capelli, molto più bruscamente di quanto avrei voluto, facendomi male. Dopo aver finito, iniziai a scendere le scale. Dovetti aggrapparmi al corrimano per stabilizzarmi, le gambe mi tremavano così tanto che a malapena riuscivo a stare in piedi.
"Mamma?" chiamai una volta raggiunto l'ultimo gradino, guardando verso il soggiorno alla mia destra, dove vidi una luce tremolante.
"Vieni qui, Bast," chiamò mio padre dalla stanza. Sentire la voce forte di mio padre mi fece sentire meglio, mio padre mi faceva sempre sentire sicura e protetta. Ora, avendo sentito la voce di mio padre, sentii le mie preoccupazioni svanire, mentre camminavo verso il soggiorno. Mia madre e mio padre erano seduti sul divano uno accanto all'altra, e di fronte a loro potevo vedere solo la schiena di uno sconosciuto.
Da dietro potevo dire che quest'uomo era alto e forte. Camminai lentamente verso dove erano i miei genitori, tenendo gli occhi sull'uomo, osservando il suo aspetto. Indossava un abito nero a tre pezzi con una cravatta viola scuro, i suoi capelli erano neri e corti.
Mentre stavo per sedermi accanto a mio padre, lui mi fermò e fece un cenno verso lo sconosciuto. "Siediti accanto a Damien, Bast."
Mi girai verso l'uomo e non potei trattenere un brivido che mi attraversò il corpo. Sotto quei capelli neri c'erano gli occhi blu elettrico più scioccanti che avessi mai visto. La sua struttura facciale era forte e affascinante, con una barba corta e ben curata. Mi dissi di fare come aveva detto mio padre, ma mi trovai incollata dove stavo, fissando l'uomo. Non so perché, ma quest'uomo mi faceva venire voglia di scappare e non guardare mai indietro. Guardando il suo volto, mi sembrava di guardare in faccia al diavolo.
"Fai come ti ha detto tuo padre, bambina," disse Damien, i suoi occhi blu mostrando un accenno di rabbia mentre parlava. La sua voce era profonda, così profonda che sentii tutto dentro di me tremare nel momento in cui parlò. Il modo in cui mi guardava mi faceva sentire come se stesse guardando attraverso di me, fino alla mia anima.
Feci come l'uomo disse, e mi sedetti accanto a lui, il più lontano possibile sul piccolo divano. Sedermi accanto a quest'uomo mi faceva sentire come una bambola di vetro, piccola e fragile.
Damien ridacchiò mentre mi guardava, rannicchiata lontano da lui, ma non mi disse nulla mentre tornava a guardare i miei genitori. "Accetto il vostro pagamento," disse, poi si alzò. Tese la mano verso di me, aspettando.
"Cosa? Papà, cosa sta succedendo?" gli chiesi, mentre mi arrampicavo fuori dal divano e mi rifugiavo in un angolo della stanza, il più lontano possibile da Damien.
"Bast-" Mio padre iniziò a parlare, ma si fermò quando Damien alzò la mano, zittendolo.
"Tu sei mia, bambina," disse Damien, mentre si avvicinava a me con sicurezza.
"No!" urlai e cercai di scappare, ma scoprii che non potevo andare oltre, dato che la mia schiena era già premuta contro il muro.
L'uomo si avvicinò e si fermò a pochi passi da me. "Bast, vuoi che tua madre muoia?" mi chiese, la sua voce bassa ma ancora terrificante mentre torreggiava su di me, i suoi occhi che mi bruciavano dentro.
Non potei fare a meno di rimanere sconvolta dalle sue parole mentre guardavo oltre lui, verso mia madre. "No, certo che no," gemetti mentre i miei occhi tornavano sull'uomo.
"Tua madre morirà se non sarai mia. Quindi fai la brava ragazza e prendi la mia mano. Ti spiegherò tutto," disse, tendendomi di nuovo la mano. "Prometto che non ti porterò via." aggiunse dopo aver visto la mia esitazione.
Presi con riluttanza la mano dell'uomo e gli permisi di condurmi di nuovo al divano. Una volta seduta, cercai di ritirare la mano, ma lui la tenne stretta, rifiutandosi di lasciarla andare. "Tua madre ha il cancro, Bast. E morirà presto se non riceverà cure. La tua famiglia è povera e non può permettersi di pagare, quindi tuo padre ti ha offerta come pagamento," disse lanciando uno sguardo pieno di odio ai miei genitori, il veleno nella sua voce fece abbassare lo sguardo ai miei genitori, che si rifiutavano di fare contatto visivo.
"Ma ho dodici anni!" gridai, ma non osai muovermi di nuovo per paura di cosa avrebbe fatto.
"Non preoccuparti, piccola. Diventerai mia al tuo diciottesimo compleanno," disse guardandomi negli occhi. Vidi un tremolio all'angolo del suo volto altrimenti inespressivo, era un sorriso che si stava formando? No, non poteva essere.
Non potei trattenere le lacrime, tutto quello che stava accadendo era troppo per me da sopportare. Tirai di nuovo la mia mano, questa volta lui la lasciò andare mentre portavo le ginocchia al petto e piangevo. "Come avete potuto dare via vostra figlia?" gridai ai miei genitori tra le lacrime.
"Bast, non essere egoista!" urlò improvvisamente mio padre mentre si alzava. "Tua madre sta morendo e quest'uomo le darà le cure di cui ha bisogno per sopravvivere. Pensi che sceglierei te al posto di mia moglie? Non ti ho mai voluta fin dall'inizio!"
Damien si alzò e posò una mano sul petto di mio padre e lo spinse, forte. La forza fece volare mio padre attraverso l'aria, oltre il divano, e atterrare sul pavimento dietro di esso. "Non le parlerai in quel modo. Capito?" disse, la sua voce una volta bassa ora dura come l'acciaio.
"Sì, signor Edge," sussurrò mia madre, senza muoversi per controllare suo marito mentre continuava a sedere, guardando il pavimento.
'Perché quel nome mi suona familiare?' pensai, poi la realizzazione mi colpì mentre guardavo l'uomo attraverso le lacrime 'questo è Damien Edge, il miliardario avvocato!' poi un'altra realizzazione mi colpì come un treno merci. "Sei davvero un vampiro?" gli chiesi.
"Sì, piccola. Sono un vampiro," sussurrò, mentre si sedeva di nuovo accanto a me.
Poi tutto divenne troppo per me da gestire mentre iniziavo a iperventilare, guardando lui e poi mia madre. Stavo ansimando per il respiro, ma trovai che non riuscivo a respirare.
"Bast?" chiamò mia madre, la sua voce piena di preoccupazione mentre si avvicinava e cercava di confortarmi.
"No, stai lontana da me!" urlai e la calciai sulla spalla. Non ero più triste o sconvolta, ero oltre la rabbia mentre mi rannicchiavo in una palla sul divano. "Per favore, lasciatemi in pace," singhiozzai mentre le lacrime ricominciavano a scendere.
Damien mi avvolse tra le sue braccia e mi portò di nuovo nella mia stanza, posandomi dolcemente sul letto prima di rimboccarmi le coperte. Rimase con me finché non mi calmai, non curandosi di quanto lo calciassi e urlassi contro di lui. Una volta che ero troppo stanca per combattere ancora, mi baciò sulla fronte e si alzò. "Tornerò per te, piccola," sussurrò nel mio orecchio prima di girarsi e uscire, chiudendo dolcemente la porta dietro di sé.
L'ultima cosa che sentii prima di cedere al sonno fu lui che parlava ai miei genitori: "Tornerò per lei. Se scopro che avete fatto del male alla mia piccola in qualsiasi modo, forma o maniera, il cancro sarà l'ultimo dei vostri problemi."
Son Bölümler
#101 Capitolo Cento
Son Güncelleme: 1/3/2025#100 Capitolo novantanove
Son Güncelleme: 1/3/2025#99 Capitolo novantotto
Son Güncelleme: 1/3/2025#98 Capitolo novantasette
Son Güncelleme: 1/3/2025#97 Capitolo novantasei
Son Güncelleme: 1/3/2025#96 Capitolo novantacinque
Son Güncelleme: 1/3/2025#95 Novantaquattro
Son Güncelleme: 1/3/2025#94 Capitolo novantatré
Son Güncelleme: 1/3/2025#93 Capitolo novantadue
Son Güncelleme: 1/3/2025#92 Capitolo novantuno
Son Güncelleme: 1/3/2025
Beğenebilirsiniz 😍
Kader Oyunu
Finlay onu bulduğunda, insanların arasında yaşıyor. İnkar eden inatçı kurda aşık oluyor. Belki onun eşi değil, ama onu sürüsünün bir parçası olarak istiyor, gizli kurt olsa da.
Amie hayatına giren Alpha'ya direnemez ve sürü hayatına geri döner. Sadece uzun zamandır olduğundan daha mutlu olmakla kalmaz, kurdu sonunda ona gelir. Finlay onun eşi değil, ama en iyi arkadaşı olur. Sürüdeki diğer üst düzey kurtlarla birlikte en iyi ve en güçlü sürüyü oluşturmak için çalışırlar.
Sürü oyunları zamanı geldiğinde, önümüzdeki on yıl için sürülerin sıralamasını belirleyen etkinlikte, Amie eski sürüsüyle yüzleşmek zorunda kalır. Onu reddeden adamı on yıl sonra ilk kez gördüğünde, bildiğini sandığı her şey alt üst olur. Amie ve Finlay yeni gerçekliğe uyum sağlamalı ve sürüleri için bir yol bulmalıdır. Ama bu beklenmedik olay onları ayıracak mı?
Lycan Prensinin Yavrusu
"Yakında bana yalvaracaksın. Ve o zaman geldiğinde—seni istediğim gibi kullanacağım ve sonra seni reddedeceğim."
—
Violet Hastings, Starlight Shifters Akademisi'nde birinci sınıfa başladığında, sadece iki şey istiyordu—annesi'nin mirasını onurlandırarak sürüsü için yetenekli bir şifacı olmak ve akademiyi kimsenin tuhaf göz rahatsızlığı nedeniyle ona ucube demeden bitirmek.
Ancak işler dramatik bir şekilde değişir, Kylan'ın, Lycan tahtının kibirli varisi ve tanıştıkları andan itibaren hayatını cehenneme çeviren kişinin, onun ruh eşi olduğunu keşfettiğinde.
Soğuk kişiliği ve zalim yollarıyla tanınan Kylan, bu durumdan hiç memnun değildir. Violet'i ruh eşi olarak kabul etmeyi reddeder, ama onu reddetmek de istemez. Bunun yerine, onu küçük köpeği olarak görür ve hayatını daha da zorlaştırmaya kararlıdır.
Kylan'ın eziyetleriyle başa çıkmak yetmezmiş gibi, Violet geçmişi hakkında her şeyi değiştiren sırları keşfetmeye başlar. Gerçekten nereden gelmektedir? Gözlerinin ardındaki sır nedir? Ve tüm hayatı bir yalan mıydı?
Alfa Kralının İnsan Eşi
"Dokuz yıldır seni bekliyorum. Bu, içimdeki bu boşluğu hissettiğim neredeyse on yıl demek. Bir yanım senin var olup olmadığını ya da çoktan ölüp ölmediğini merak etmeye başladı. Ve sonra seni buldum, tam da kendi evimde."
Ellerinden birini yanağıma dokundurup okşadı ve her yerde ürpertiler oluştu.
"Sensiz yeterince zaman geçirdim ve artık hiçbir şeyin bizi ayırmasına izin vermeyeceğim. Ne diğer kurtlar, ne son yirmi yıldır kendini zor toparlayan sarhoş babam, ne de senin ailen - ve hatta sen bile."
Clark Bellevue, hayatı boyunca kurt sürüsündeki tek insan olarak yaşadı - kelimenin tam anlamıyla. On sekiz yıl önce, Clark, dünyanın en güçlü Alfa'larından biri ile bir insan kadının kısa bir ilişkisi sonucu kazara dünyaya geldi. Babası ve kurt adam yarı kardeşleriyle yaşamasına rağmen, Clark hiçbir zaman kurt adam dünyasına gerçekten ait hissetmedi. Ancak Clark, kurt adam dünyasını sonsuza dek geride bırakmayı planladığı sırada, hayatı, kaderi ve eşi olan bir sonraki Alfa Kralı Griffin Bardot tarafından alt üst edilir. Griffin, eşini bulma şansını yıllardır bekliyordu ve onu kolay kolay bırakmaya niyeti yok. Clark kaderinden ya da eşinden ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın - Griffin, ne yapması gerekirse gereksin ya da kim karşısına çıkarsa çıksın, onu yanında tutmaya kararlı.
İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı
Emily ve milyarder kocası bir sözleşmeli evlilik içindeydiler; Emily, çaba göstererek onun sevgisini kazanmayı ummuştu. Ancak, kocası hamile bir kadınla ortaya çıktığında, umutsuzluğa kapıldı. Evden atıldıktan sonra, evsiz kalan Emily'yi gizemli bir milyarder yanına aldı. Kimdi bu adam? Emily'yi nasıl tanıyordu? Daha da önemlisi, Emily hamileydi.
Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği
Hamilelik test sonuçlarımı aldığım gün, Sean boşanmak istediğini söyledi.
"Boşanalım. Christina geri döndü."
"Sana kızgın olduğunu biliyorum," diye mırıldandı. "Bunu telafi etmeme izin ver."
Ellerini belime yerleştirdi, sıcak ve kararlı, omurgamın kıvrımından aşağı kayarak kalçamı kavradı.
Göğsüne ittim, yarım yamalak, kararlılığım onun beni yatağa geri itmesiyle çözüldü.
"Sen bir pisliksin," diye nefes aldım, onun yaklaştığını, ucunun girişime dokunduğunu hissederken.
Sonra telefon çaldı—keskin ve ısrarcı—bizi sisli ortamdan çıkardı.
Arayan Christina'ydı.
Bu yüzden ortadan kayboldum, kocamın asla keşfetmemesini umduğum bir sır taşıyarak.
Sonsuza Kadar Onun: Alfa'nın Sahipliği
Zvonimir dedi ki, "Rishima, benim çocuklarımı doğuramazsın, bu yüzden karım olmaya layık değilsin."
Zvonimir dedi ki, "Rishima, hala bedenini arzuluyorum; sevgilim ol."
Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni bırakmak istemiyorum. Yeniden evlenebilir miyiz?"
Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni seviyorum, sensiz yaşayamam."
Rishima soğuk bir şekilde cevap verdi, "Defol!"
Zvonimir, Rishima ile evlenme arzusunu duyurduğunda, tüm Kurt İmparatorluğu'ndaki insanlar karşı çıktı. Omega bir dişi olan Rishima'nın, güçlü bir Alfa olan Zvonimir'in karısı olmaya layık olmadığını düşünüyorlardı. Yine de, Zvonimir Rishima ile evlenmekte kararlıydı ve onu dünyanın en mutlu kadını olduğuna inandırdı. Ancak, Zvonimir'i kurtarırken rahmi zarar gören Rishima'nın, sınıf ayrımıyla dolu evliliği hakkındaki hayalleri yerle bir oldu.
Zvonimir, Rishima'yı daha güçlü üreme yeteneğine sahip bir kadınla evlenmek için kalpsizce terk etti, onun zaten çocuklarını taşıdığından habersizdi...
Dokunulmaz
Büyük eli boğazımı şiddetle kavradı ve beni yerden kolayca kaldırdı. Parmakları her sıkışta titriyordu, hayatım için hayati olan hava yollarını daraltıyordu.
Öksürdüm; boğuldum, öfkesi gözeneklerimden içeri sızarak beni içten içe yakıyordu. Neron'un bana duyduğu nefret çok güçlüydü ve bu durumdan sağ çıkamayacağımı biliyordum.
"Bir katile inanacakmışım gibi!" Neron'un sesi kulaklarımda çınlıyordu.
"Ben, Neron Malachi Prince, Zircon Ayı Sürüsü'nün Alfa'sı olarak, seni, Halima Zira Lane, eşim ve Luna'm olarak reddediyorum." Beni bir çöp parçası gibi yere fırlattı, nefes almak için çırpınıyordum. Sonra yerden bir şey aldı, beni çevirdi ve beni kesti.
Sürümün işaretinin üzerinden kesti. Bir bıçakla.
"Ve ben, seni ölüme mahkum ediyorum."
Kendi sürüsünde dışlanan genç bir kurt kadının uluması, onu acı çekmeye mahkum eden kurtların ezici ağırlığı ve iradesiyle susturuluyor. Halima, Zircon Ayı sürüsünde cinayetle haksız yere suçlandıktan sonra, hayatı kölelik, zulüm ve istismar içinde kül oluyor. Ancak bir kurdun gerçek gücünü içinde bulduktan sonra, geçmişinin dehşetinden kaçıp ileriye doğru adım atma umuduna sahip olabilir...
Yıllar süren mücadele ve iyileşmenin ardından, hayatta kalan Halima, bir zamanlar ölümünü işaretleyen eski sürüsüyle bir kez daha karşı karşıya kalır. Garnet Ayı sürüsünde bulduğu ailesiyle, bir zamanlar onu esir tutanlar arasında bir ittifak arayışı başlar. Zehrin olduğu yerde barışın büyümesi fikri, artık Kiya olarak bilinen kadın için pek umut verici değildir. Artan kin gürültüsü onu boğmaya başladığında, Kiya kendini tek bir seçimle karşı karşıya bulur. İyileşmeyen yaralarının gerçekten iyileşmesi için, geçmişiyle yüzleşmek zorundadır, yoksa Kiya'yı Halima'yı yuttuğu gibi yutacaktır. Büyüyen gölgelerde, affetmeye giden bir yol gelip gitmektedir. Sonuçta, dolunayın gücünü inkar etmek mümkün değildir - ve Kiya için belki de karanlığın çağrısı da aynı derecede amansız olabilir...
Bu kitap yetişkin okuyucular için uygundur, çünkü konu intihar düşünceleri veya eylemleri, istismar ve travma gibi hassas konuları içermektedir ve şiddetli tepkilere neden olabilir. Lütfen dikkatli olun.
Moonlight Avatar Serisi'nin 1. Kitabı
Unutulmuşların Öfkesi
Duyguların fırtınası içinde, adımları onu güçlü bir alfa olan Fenrir'in yönettiği yasak bir bölgeye götürüyor.
Fenrir, kızışma dönemindeki omega ile karşılaşana kadar kontrolünü hiç kaybetmemişti, topraklarında kaybolmuştu.
Kurtları devreye giriyor ve düşünülemez olan gerçekleşiyor: bir çiftleşme bağı.
Neden böyle olduğunu anlamadan, Fenrir öfkeleniyor ve hayatları geri dönülmez bir şekilde iç içe geçtiği için kurdu evinde hapsediyor. Adam ve kadın birbirlerinden nefret ederken ve birbirlerinin varlığına tahammül edemezken, içlerindeki canavarlar eşlerine takıntılı ve onların yokluğuna katlanmayı reddediyor.
MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ
☆☆☆
Tehlikeli bir esirci, genç bir kıza gözünü diktiğinde ve onu elde etmesi gerektiğini bildiğinde, bu onu zorla almak anlamına gelse bile...
Alfa İçin Kazara Taşıyıcı
ONUN REDDEDİLMİŞ İKİNCİ ŞANS EŞİ
"Ne oluyor, Zara!" Levi bana çarptı ve arkamdan homurdandı.
"Özür dilerim," gözlerim fal taşı gibi açılmış halde mırıldandım.
"Bu o mu?" Levi zihin bağlantısıyla sordu ve başımı salladım.
"Zara," babam seslendi. "Alpha Noah ile tanışık olduğunu anlıyorum."
Yavaşça başımı salladım.
"Harika," dedi babam. "Alpha Noah, senin onun kader arkadaşı olduğunu da söyledi."
Başımı tekrar salladım.
"Mükemmel, Alpha Noah seninle evlenmek istiyor."
"Öyle mi?" Sesimi buldum.
Babam ve Alpha Noah başlarını salladılar.
"İlginç," dedim. "Alpha Noah'ın beni bir yıldan fazla bir süre önce reddettiğini de söyledi mi?"
Babamın gülümsemesi soldu, Alpha Noah'ın yüzü kül gibi oldu.
Alpha Noah gerçekten babamın emrine körü körüne itaat edeceğimi mi sanıyordu?
Zara, kıtanın en güçlü sürülerinden birinden gelen gümüş bir kurttur.
Onu reddettikten bir yıl sonra, kader arkadaşı kapısına gelip onu geri almak istediğini söyler.
Zara onun teklifini reddeder ve o da arkasından babasına gidip evlenme izni ister. Yaşlı Alpha bu düzenlemeyi kabul eder.
Zara mutsuzdur ve işleri kendi başına halletmeye karar verir. Babasına, seçtiği eşinin Beta'sı ve en iyi arkadaşı Levi olduğunu söyler—ancak Levi'nin bir sırrı vardır.
Zara'nın ikinci şans kader eşi, Zara ve Levi'nin çiftleşme törenine katıldığında ne olacak?
Töreni durdurup onu kendi eşi olarak mı alacak?
İki kırık kalbin birbirini bulması ve yalanlar ve kehanetler ağına çekilmesi hakkında bir hikaye.
Zara hak ettiği mutluluğu bulabilecek mi?
Beni Geri Kazanamazsın
Nathaniel'in ilk aşkıyla evlendiği gün, Aurelia bir trafik kazası geçirdi ve karnındaki ikizlerin kalp atışları durdu.
O andan itibaren, tüm iletişim bilgilerini değiştirdi ve tamamen Nathaniel'in dünyasından çıktı.
Daha sonra, Nathaniel yeni eşini terk etti ve Aurelia adında bir kadını aramak için dünyayı dolaştı.
Tekrar bir araya geldikleri gün, Nathaniel onu arabasında köşeye sıkıştırdı ve yalvardı, "Aurelia, lütfen bana bir şans daha ver!"
(Benim üç gün üç gece elimden bırakamadığım, son derece sürükleyici ve mutlaka okunması gereken bir kitap önerim var. Kitabın adı "Kolay Boşanma, Zor Yeniden Evlilik". Arama çubuğunda aratarak bulabilirsiniz.)